Οι καταστροφείς της Αρχαίας Αθήνας

Μια σειρά αποκαλυπτικών άρθρων για τους καταστροφείς της αρχαίας Αθήνας – και όχι μόνον!.. Είναι αλήθεια ότι η Αρχαία Αγορά της Αθήνας καταστράφηκε και λεηλατήθηκε πολλές φορές, από τους Πέρσες το 480 π.Χ., αργότερα από τους Ρωμαίους υπό τον Σύλλα το 86 π.Χ., στη συνέχεια από τους Ερούλους το 267 (μ.Χ.), και τους Σλάβους επιδρομείς το 580 όπου και τελικά ο χώρος αυτός εγκαταλείφθηκε!.. Ας δούμε σήμερα τις καταστροφές που έκανε στην αρχαία Αθήνα ο Σύλλας!..

Η επιστολή της εταίρας Θαΐδας στον Εύθυδημο

Η Θαΐδα ήταν μία πασίγνωστη εταίρα του 4ου αιώνα π.Χ..  Πιο συγκεκριμένα μία  ορχηστρίς που είχε γνωστότατους Αθηναίους ανάμεσα στους θαυμαστές της, ιδίως τον κωμικό Μένανδρο, που τιτλοφόρησε μια από τις κωμωδίες του με τ' όνομά της, και τον Μέγα Αλέξανδρο, που την πήρε μάλιστα μαζί του στην εκστρατεία του εναντίον της Ασίας!

Για ν' απαλλάξει τον Αλέξανδρο από ένα μέρος της ευθύνης που τον βαρύνει για τον εμπρησμό των περίφημων ανακτόρων της Περσέπολης, ο Κλείταρχος έγραψε πως η Θαΐς ήταν εκείνη που, μέσα στη μέθη της, στο συμπόσιο που ακολούθησε τη νίκη και την κατάληψη της Περσέπολης, άρπαξε μια δάδα κι έβαλε φωτιά στ' ανάκτορα. Το παράδειγμά της μιμήθηκαν κατόπιν όλοι όσοι μετείχαν στο συμπόσιο.

Κάσσανδρος ο άνθρωπος που εξαφάνισε τους απογόνους του Μ.Αλεξάνδρου

Αυτός και ο πατέρας του Αντίπατρος πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Αλέξανδρου και άρπαξαν ότι με πολύ κόπο ο Φίλιππος ο Β’ είχε δημιουργήσει. Το πανίσχυρο κράτος της Μακεδονίας. Και όμως ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ιδρυτής της Θεσσαλονίκης.

Εξαιτίας του δεν έμεινε διάδοχος του Αλέξανδρου για να κρατήσει την Αυτοκρατορία ενωμένη, και επήλθε η οδυνηρή αν και λαμπρή παρακμή των Ελληνιστικών χρόνων μέχρι την κατάκτηση από τους Ρωμαίους όλων των ελληνιστικών βασιλείων και του κυρίως ελλαδικού χώρου. Όταν ο Ελληνισμός θα ξαναέλαμπε θα ήταν με μια άλλη μορφή: Σαν Βυζαντινός Χριστιανικός Ελληνισμός

Ελληνική Γλώσσα και Ιατρική

Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε όσον το δυνατόν διεξοδικότερα στην ιατρική τέχνη των αρχαίων Ελλήνων, η οποία πάνω απ’ όλα σεβόταν τον άνθρωπο και την ίδια την φύση της επιστήμης, που απαιτεί συνεχή έρευνα και αναζήτηση.

Οι Έλληνες, όμως, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, δεν κρατούσαν την γνώση για τον εαυτό τους αλλά την μοίραζαν απλόχερα όπου κι αν πήγαιναν τόσο μέσω των συγγραφικών τους έργων όσο και μέσω των ταξιδιών τους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο ότι η παγκόσμια ιατρική επιστήμη διαθέτει μέχρι και σήμερα πολλές ελληνικές μεθόδους που ξεκινούν από τα πολύ αρχαία χρόνια. Στην γνώση αυτή πρέπει φυσικά να προστεθούν και οι ελληνικοί ιατρικοί όροι που χρησιμοποιούνται ως τις μέρες μας παγκοσμίως.

Είθισται αυτός που ανακαλύπτει κάτι να του δίνει όνομα, το οποίο, όπως ορίζει και ο Αριστοτέλης, να συμφωνεί  με τις ιδιότητες του αντικειμένου.

Πάνω σε αυτήν την λογική στηρίχτηκαν και οι αρχαίοι Έλληνες Ιατροί και Φαρμακολόγοι ονοματοδοτώντας  αναλόγως τις ανακαλύψεις τους αλλά και… τα ίδια τα βότανα, τα ανθρώπινα όργανα, τις ασθένειες και πολλά άλλα…

Ας δούμε πρώτα απ’ όλα πώς κάποια από τα φάρμακα αλλά και τα ανθρώπινα μέλη έλαβαν την ονομασία τους αλλά και ποια από αυτά ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο!

Φάρμακα: < φαρμάσσω (θεραπεύω μέσω φαρμάκων)
Ο Ιπποκράτης είχε διατυπώσει από πολύ παλιά αυτό που επικρατεί θεωρητικά και σήμερα, πως τα φάρμακα, δηλαδή, δεν είναι πανάκια: «Ἀγαθὸν φάρμακον ἐστὶν ἐνίοτε καὶ τὸ μηδὲν προσφέρειν».

Αλλά και μία αρχαία επιγραφή στο όρος Πήλιο, που βρίθει θεραπευτικών φυτών αναγράφει: «Οὐχ ὂσιον δὲ, τοὺς ἐπισταμένους τὰ φάρμακα, μισθοῦ τοῖς κάμνουσι βοηθεῖν, ἀλλὰ προῖκα». (Δεν είναι σωστό, αυτοί που γνωρίζουν καλά τα φάρμακα, να βοηθούν έναντι μισθού αλλά αντιθέτως πρέπει να βοηθούν δωρεάν).

Άποψη που έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των συγχρόνων φαρμακοβιομηχανιών που έχουν ως στόχο το κέρδος!

Μερικοί από τους φαρμακευτικούς όρους που εισήγαγαν οι Έλληνες είναι οι εξής:

• Βάλσαμον < βάλλω εις (λ.χ. την πληγήν)
• μάγγανον < μηχανεύομαι, επινοώ
• κολλύριον : είδος αλοιφής < κόλλιξ (άρτος, εξ’ ου και κουλούρι)
• ξηρίον : αποξηραντική κρέμα. Το όνομα αυτό ταξίδεψε στην Ανατολή και από την αραβική παραφθορά «αλ ξήριον» επέστρεψε ως αντιδάνειο ο όρος «ελιξήριο»!
• καταπότιον < κατά + πόσις  Αυτό που καταπίνεις, κάτι σαν το σημερινό χάπι (< χάπτω).
• αιμοστατικόν < Σταματά την αιμορραγία.
• κηρωτή < Την αναφέρει ο Ιπποκράτης στο «Περί Αγμών». Η λέξη ταξίδεψε στην Δύση και ως αντιδάνειο επέστρεψε με την λέξη «τσιρότο»!
• αλοιφή < αλέα (θερμότητα). Επειδή λόγω της εντριβής με κάποια αλοιφή παράγεται θερμότητα.
• μάλαγμα : καταπραϋντικό επίθεμα < μαλάσσω. Ταξίδεψε στην Δύση και επέστρεψε ως «έμπλαστρο».
• Ανθρώπινα όργανα: (< έργο, επειδή κάθε ένα επιτελεί κάποια ενέργεια)
• Σώμα < σῶ, σεύω (κινούμαι ορμητικά)
• Ψυχή < ψύχω, επειδή διαπνέει το σώμα. Στα ακόμα αρχαιότερα ελληνικά απαντά και ως Φσυχή, όρος που περικλείει το γραμμα -φ- του φυσάω. Δίνει δηλαδή, πνοή στο σώμα.
• Αγκών < ανά-κων <κωνία (γωνία), επειδή σχηματίζει γωνία.
• αρτηρία < αίρω, επειδή μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά στα υπόλοιπα όργανα.
• άτλας : ο πρώτος αυχενικός σπόνδυλος, που σηκώνει το βάρος του κεφαλιού, όπως ο Άτλαντας που κρατούσε στους ώμους του την Γη.
• γλώσσα < γνῶ -> γνῶσα -> γλώσσα. Επειδή μέσω αυτής διαδίδεται η γνώση.
• γνάθος < γνάμπτω (κάμπτω). Επειδή κινείται καθοδικά.
• εγκέφαλος < ἐν + κεφαλή + ἁλὶς: Ελικοειδές σχήμα μέσα στο κεφάλι.
• θηλή < θήλυ.
• κεφαλή < καλύφη (κέλυφος). Επειδή καλύπτει τον εγκέφαλο.
• κρόταφος< κρότος + αφή. Επειδή ακουμπώντας τον ακούει κανείς τον χτύπο της καρδιάς.
• καρδιά ή κραδία< κραδαίνω (πάλλομαι).
• κοιλία < κοίλωμα.
• οφθαλμός < οπ (< όπωπα: αρχαϊκός Παρακείμενος του ὁράω-ῶ, που σημαίνει βλέπω) + θάλαμος, επειδή είναι σαν φωτογραφικός θάλαμος.
• πούς-πόδι < πεδίο, στο οποίο ακουμπά.
• χολή ~ χλόη, λόγω της ομοιότητας των χρωμάτων των υγρών, που βγάζει η χολή με την χλόη.

Οι προαναφερθείσες λέξεις συνιστούν ένα απειροελάχιστο δείγμα του συνόλου των ελληνικών όρων, που λόγω τους τεράστιου αριθμού τους αδυνατούμε να αναλύσουμε διεξοδικά.

Αλλά ας πάμε να δούμε, επίσης συνοπτικά, κάποιους από τους ελληνικούς ιατρικούς όρους, που ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο.
Σύμφωνα με έρευνες, η αγγλική μόνο γλώσσα χρησιμοποιεί κατά 77% ελληνική ιατρική ορολογία!

Acanthosis (ακάνθωση: πάχυνση του δέρματος), acidosis: αύξηση οξέων στο αίμα, alcalosis, cardiology, doctor (δόκτωρ), abducent (απάγων),  acetylcholine, agnosia, algetic (< άλγος), asthmatic, brachypnea (βραχεία αναπνοή), atonia, aura, cancer (< καρκίνος), care (< κούρα:φροντίδα), pneumoniasis, paralysis, sepsis (σήψη), tachycardia, trauma, thrombosis, rhinitis, ulcus (έλκος), xeroderma, melanoma, laryngitis, meningitis, narcosis, neurosis, icterus, glaucoma, erethism, diabetes, dermatitis, cystitis, κλπ…

Φυσικά οι εν λόγω λέξεις και πολλές άλλες απαντούν και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Παράδειγμα Kardiologen (γερμανικά), broncoscopia (ισπανικά), pharyngite (γαλλικά), κ.α.

Η ιατρική τέχνη των Ελλήνων ταξίδεψε και στην Ανατολή αρχικά με τον Διόνυσο που τους έμαθε το κρασί και το λάδι, ως κατ’ εξοχήν φάρμακα των Ελλήνων.
Σήμερα, οι ανατολικές θρησκείες και όχι μόνο έχουν καπηλευτεί πολλές από τις ελληνικές πρακτικές, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται σήμερα, για διαφόρους λόγους, με κάποια καχυποψία.

Το αραβικό έργο «Αντάμπ αλ-Ταμπίμπ (Adab al-Tabib)» του Ισάκ ιμπν αλί αλ-Ρουχάβι, το οποίο αναφέρεται στην Πρακτική Ηθική του Γιατρού, βασίστηκε στα έργα του Ιπποκράτη και του Γαληνού, όπως επισημαίνει ο Ιταλός γιατρός Plinio Prioreschi στο έργο του: «A History of Medicine: Byzantine and Islamic medicine».

Επομἐνως, όπως παρατηρούμε οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι και στον κλάδο της Ιατρικής και μέσω αυτής προέτασσαν την αξία της ανθρώπινης ζωής και της επιστήμης. Φρόντιζαν, φυσικά, να μεταδώσουν την γνώση που κατέκτησαν σε όσους ήταν διατεθειμένοι να την δεχθούν και να την υπηρετήσουν σωστά.



Πηγή

Υπήρχε πληθυντικός ευγενείας στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα;

Ο κόσμος μας θα φαινόταν πολύ παράξενα διαφορετικός σε έναν αρχαίο Έλληνα, το ίδιο όμως και ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε. Ένα από τα σημεία στα οποία θα "στεκόταν", είναι αναμφίβολα ο πληθυντικός ευγενείας!

Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τον ενικό αριθμό για΄να μιλήσουν για ένα πράγμα, τον δυϊκό αριθμό για να μιλήσουν για δύο πράγματα που από τη φύση τους ήταν ζευγάρι (π.χ. τὼ ὀφθαλμὼ) ή που απλά ήταν δύο (π.χ. τὼ Διοσκούρω) και τον πληθυντικό αριθμό για να μιλήσουν για ένα πλήθος πραγμάτων.

Τα μυθολογήματα των Τούρκων για το Νεκροταφείο ηλικίας 3500 ετών που ανακαλύφτηκε στην Πόλη

Σύμφωνα με Τούρκους αρχαιολόγους που εκτελούν ανασκαφές στην συνοικία Μπεσίκτας της Κωνσταντινούπολης, λόγω της κατασκευής του μετρό, βρέθηκαν τάφοι “Τούρκων” που χρονολογούνται στην Εποχή του Χαλκού και, κατ’ αυτούς, “ρίχνουν νέο φως στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης”!

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Χουριέτ, σε ανασκαφή στη λεωφόρο Μπάρμπαρος της Πόλης ανακαλύφθηκε ένα νεκροταφείο ηλικίας 3.500 ετών με 35 τάφους σκεπασμένους με λίθους γεγονός που, κατά τους Τούρκους, παραπέμπει σε πολιτισμούς της στέπας και κατ’ επέκταστη προγόνους και άρα Τούρκους!

Θεές του Ολύμπου και η ετυμολογία των ονομάτων τους

Ήρα: Γιά το όνομα τής σεπτής Βασίλισσας των Θεών δύο είναι οι σοβαρότερες ετυμολογικές εκδοχές. Είτε προέρχεται από την δασυνόμενη λέξη «ώρα», η οποία πρωτίστως υποδηλώνει την «χρονική περίοδο», είτε από την επίσης δασυνόμενη λέξη «ήρως», που σημαίνει «ήρωας», οπότε Ήρα είναι είτε η χρονική περίοδος είτε η ηρωίδα. Το όνομα απαντά και ως Ήρη ή Ηρώ......

Αθηνά: Η ετυμολόγηση τού πανάρχαιου ονόματος τής Παρθένου Αθηνάς έχει γνωρίσει διάφορες απόπειρες. Εδώ παρατίθεται προς κρίση η γνώμη τού υπογράφοντα. Το όνομα προέρχεται από το στερητικό  «α-» και την λέξη «θήνιον», η οποία, κατά τον λεξικογράφο Ησύχιο, σημαίνει «γάλα», οπότε Αθηνά είναι «εκείνη που δεν έλαβε γάλα», «εκείνη που δεν θήλασε», υπονοώντας σαφώς την γέννηση τής Θεάς από την κεφαλή τού Δία, απ’ όπου η Αθηνά εξήλθε πάνοπλη και ετοιμοπόλεμη.

Άρτεμις: Το όνομα τής Αειπαρθένου Αρτέμιδος προέρχεται από το επίθετο «αρτεμής», δηλαδή «σώος, ακέραιος, υγιής», το οποίο, με την σειρά του, συντίθεται από τις λέξεις «άρτιος» (τέλειος, πλήρης) και «τέμνω» (κόβω, τεμαχίζω). Άρτεμις, λοιπόν, είναι η σώα, η ακέραια, η υγιής. Στην κλασική ελληνική γλώσσα, το όνομα κλίνεται «η Άρτεμις, τής Αρτέμιδος», με κλητική «Άρτεμις», ενώ στην νέα ελληνική υπάρχουν δύο τρόποι: είτε «η Άρτεμη, τής Άρτεμης», με κλιτική «Άρτεμη», είτε «η Άρτεμις, τής Αρτέμιδας», με κλιτική «Άρτεμις».

Δήμητρα: Το όνομα τής καρποφόρου Θεάς τής γονιμότητας προέρχεται από τις λέξεις «δα» ή «δη» και «μήτηρ». Η πρώτη σημαίνει «γη» και η δεύτερη «μητέρα», άρα Δήμητρα είναι η Μητέρα Γη. Το αρσενικό όνομα Δημήτριος σημαίνει «εκείνον που ανήκει στην Δήμητρα», «εκείνον που είναι τής Δήμητρας».

Εστία: Το όνομα τής σεμνής Εστίας προέρχεται είτε από το ρήμα «έζομαι», που σημαίνει «καθίζω τον εαυτό μου, διαμένω», οπότε Εστία είναι η διαμονή, είτε από το ρήμα «ίστημι», δηλαδή «στήνω, ιδρύω, ανεγείρω», οπότε Εστία είναι η κατοικία. Ο σημερινός όρος «εστία» συμπεριλαμβάνει αμφότερες τις έννοιες.

Αφροδίτη: Το όνομα τής ερωτικής Θεάς προέρχεται από την λέξη «αφρός» και το ρήμα «δίω» (φεύγω, απομακρύνομαι ταχέως), άρα Αφροδίτη είναι «εκείνη που φεύγει μέσα από τον αφρό».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ετυμολόγηση τού ονόματος από τον παράλληλο τύπο «Αβροδίτη», ο οποίος σημαίνει «αβροδίαιτη», δηλαδή «εκείνη που διάγει βίο τρυφηλό».



Πηγή

Από που προέρχεται η λέξη Κομπιούτερ ;

Όταν πλημμύριζε ο Νείλος στην Αρχαία Αίγυπτο, οι αγρότες που είχαν χωράφια δίπλα στο ποτάμι έχαναν τα όρια τους. Όταν βρέθηκε εκεί ο Θαλής ο Μιλήσιος να μετρήσει την μεγάλη πυραμίδα από την σκιά της, του ανέθεσαν να βρει έναν τρόπο έτσι ώστε μετά την άμπωτη να μπορούν να ξαναβρούν οι Αιγύπτιοι αγρότες τα όρια των χωραφιών τους.

Ο Θαλής έβαλε πασσάλους ανά τακτά διαστήματα στην άκρη του ποταμού κατά μήκος της ακτής. Από κάθε πάσσαλο έδεσε μακριά σχοινιά προς τα έξω, προς τα χωράφια, δηλαδή κάθετα σε διεύθυνση προς τον ποταμό. Τα σχοινιά κατά μήκος τους, ανάλογα με τις αποστάσεις έφεραν κόμβους!!!

Η ιστορία που κουβαλάς στην πλάτη σου αλήθεια δεν είναι μικρή!

Η ιστορία που κουβαλάς στην πλάτη σου αλήθεια δεν είναι μικρή. Τι κι αν προσπάθησαν να σου την πάρουν, τι κι αν προσπαθούν να σε κάνουν να την ξεχάσεις. Σ’ αυτό τον τόπο τίποτα δεν χαρίστηκε και πάντοτε με αίμα και περηφάνια οι φρουροί των οστών το προγόνων μας θυσιάστηκαν για τα όσια και ιερά της πατρίδος μας.

Από τον Μινωικό πολιτισμό μέχρι την νεότερη Ιστορία το γένος των Ελλήνων δεν αφανίστηκε.  Από το «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα μέχρι την επανάσταση, αλλά και το έπος του 40 η  Ελληνική Ιστορία είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα.

Η αλφαβητική ιστορία του δίγαμμα

Η αλφαβητική ιστορία του δίγαμμα είναι η ιστορία του γραφικού συμβόλου «Ϝ,ϝ» των πρώιμων και επιχωρικών ελληνικών αλφαβήτων. Από την άλλη, η φωνολογική ιστορία του δίγαμμα είναι η ιστορία του ελληνικού ημιφωνικού φθόγγου /w/.

Η αλφαβητική ιστορία του συμβόλου δίγαμμα

Το όνομα «δίγαμμα» προέκυψε από την μορφή του συμβόλου «Ϝ,ϝ» που μοιάζει σαν να έχει σηματιστεί «από δύο γάμμα» (Γ), όπου το ένα έχει τοποθετηθεί επάνω στο άλλο.

Η ετυμολογία των ονομάτων των πόλεων των Αρχαίων Μακεδόνων

Το όνομα της πρωτεύουσας των Μακεδόνων, της Πέλλας, φαίνεται ότι συγγενεύει με το ουσιαστικό πέλλα, το οποίο παραδίδει ο λεξικογράφος Ησύχιος και το ερμηνεύει ως «λίθος». Με τη σειρά του το ουσιαστικό πέλλα μοιάζει να προέρχεται από την ίδια ρίζα με τη λέξη φελλεύς που σημαίνει «ανώμαλο, βραχώδες έδαφος». Υπήρχε ορεινή περιοχή Φελλεύς στην Αττική, από όπου παραγόταν το τοπικό Φελλείτης.

Ζαν Ρισπέν : Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.... Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη… Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα). Από την φυσική σας, χημεία. Από την αστρονομική σας. Από την πολιτική σας. Από την καθημερινότητα σας.

Τα Ελληνικά φύλα τα ονόματα και η ιστορία τους

Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους "Πελασγούς", έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος".

Οι συνεχείς επεξεργασίες των Ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς. Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.

Ποια ήταν η Θεά Ειρήνη

Στο κέντρο της Αγοράς της Αρχαίας Αθήνας δέσποζε το άγαλμα της θεάς Ειρήνης, προσωποποίηση της ειρηνικής κατάστασης των πραγμάτων, να κρατάει ένα μικρό αγοράκι τον Πλούτο, με το δεξί του χέρι απλωμένο προς το πρόσωπο της θεάς, ενώ με το αριστερό του χέρι να κρατάει το κέρας της Αμαλθείας που είναι σύμβολο της αφθονίας.

Η θεά Ειρήνη, μία από τις τρεις Ώρες, ήταν κόρη του Δία και της Θέμιδας, και ήταν αδελφή της Δίκης και της Ευνομίας που αποτελούν τα υπέρτατα αγαθά μιας κοινωνίας...

Μαζί φύλαγαν την είσοδο του Ολύμπου, και επιτηρούσαν την εύνομη ζωή των ανθρώπων. Έργο τους ήταν να παρακολουθούν τα έργα των ανθρώπων... Οι θεές Ώρες ήταν οι πρώτες που υποδέχτηκαν την Αφροδίτη και, αφού την έντυσαν, την συνόδεψαν στον Όλυμπο. Αναφέρεται πως ήταν βοηθοί του θεού Ήλιου και επιπλέον βοηθούσαν την θεά Χλωρίδα στο έργο της, στην βλάστηση της γης, ρυθμίζοντας τις εποχές του Χρόνου.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο «λευκός ελλέβορος»

Τα βασίλεια, οι αυτοκρατορίες και γενικότερα όλες οι μεγάλες δυναστείες ανά τον κόσμο και ανά τα ιστορικά χρόνια, ανέκαθεν υπήρξαν πεδία γόνιμα για ίντριγκες, δολοπλοκίες και δολοφονίες, μιας και η δύναμη και τα πλούτη που μπορούσε να αποκομίσει κάποιος σαν αποτέλεσμα αυτών των πράξεων, ήταν τεράστια. Ήταν πολύ συχνό φαινόμενο μάλιστα, να χρησιμοποιείται το κρασί ή γενικά τα αλκοολούχα ποτά, για να ανατραπούν ηγεμονίες, ηγετικά αξιώματα να αλλάξουν χέρια, αλλά και να ασκηθούν διαφόρων ειδών μοχλοί πίεσης. Ο Μέγας Αλέξανδρος φημολογείται πως υπήρξε ένα τρανταχτό παράδειγμα.

Συρακούσες μια αρχαία Ελληνική πόλη έρχεται ξανά στη ζωή. Δείτε την τρισδιάστατη Αναπαράσταση

Οι Συρακούσες, Συρακοῦσαι αρχαϊστί, είναι πόλη της Ιταλίας στη νοτιοανατολική ακτή της Σικελίας με πληθυσμό περίπου 125.000 κατοίκους.

Ιδρύθηκε από Κορίνθιους και Τενεάτες αποίκους το 734 ή το 733 π.Χ.. Ήταν η σημαντικότερη πόλη της Μεγάλης Ελλάδας και μια από τις σπουδαιότερες αρχαίες Ελληνικές πόλεις.

Στον Πελοποννησιακό πόλεμο (Σικελική εκστρατεία 415-413 π.Χ.) απέκρουσαν επίθεση των Αθηναίων. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια από τις ακμαιότερες, πλουσιότερες και δυνατότερες Ελληνικές πόλεις της Σικελίας μέχρι την υποδούλωσή της στους Ρωμαίους το 212 π.Χ.

Η ποιήτρια Σαπφώ και οι συκοφαντίες

Γεννήθηκε στην Ερεσό της Λέσβου το -630 π.Χ. Ήταν σύγχρονη του Αλκαίου και του Πιττακού. Πατέρας της αναφέρεται ο Σκαμανδρώνυμος και μητέρα της η Κλεΐς. Είχε επίσης τρεις αδελφούς, τον Λάριχο, τον Χάραξο και τον Ευρύγιο. Ο φιλόσοφος Μάξιμος ο Τύριος (β΄ μισό του 2ου μ.Χ. αι.), την περιγράφει ως μικρόσωμη και μελαχρινή («μικρά και μέλαινα»).

Σύμφωνα με το βυζαντινό λεξικό Σούδα, παντρεύτηκε έναν πλούσιο από την Άνδρο, τον Κερκύλα, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, που ονομάστηκε κι αυτή Κλεΐδα σύμφωνα με το έθιμο της εποχής. Λόγω πολιτικών αναταραχών στη Λέσβο που οδήγησαν την αριστοκρατία του νησιού σε εξορία από την πρωτεύουσα Μυτιλήνη, η Σαπφώ κατέφυγε προσωρινά στη Σικελία. Αργότερα, μετά την κατάλυση της τυραννίας, επί Πιττακού του Μυτιληναίου γύρισε στη Μυτιλήνη.

H Ακριβολογία της Ελληνικής γλώσσης

Οἱ ξένοι ὅταν θέλουν νὰ δημιουργήσουν μιὰ λέξη, εἰδικὰ σὲ ἐπιστημονικὸ πεδίο, χρησιμοποιοῦν πάντοτε καὶ μόνο τὴν Ἑλληνική. Γιὰ παράδειγμα ἀναφέρω μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἑταιρεῖες ἀθλητικῶν εἰδῶν, τὴν ἑταιρεία Nike (ἡ λέξη προφέρεται «νάϊκι» καὶ ὄχι «νάϊκ»). NIKE ὅμως σημαίνει Νίκη.

Τὸ ὄνομα αὐτὸ ἐδόθη πρὸς τιμὴν τῆς Νίκης τῆς Σαμοθράκης, ἀντίγραφο τοῦ ἀγάλματος τῆς ὁποίας κοσμεῖ τὸ ἐργοστάσιο τῆς ἑταιρείας στὸ Ὄρεγκον, διότι νίκη στὴν ἑλληνικὴ εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπέρχεται μέσα ἀπὸ τὴν ψυχικὴ δύναμη, ἐνῶ victory εἶναι ἡ νίκη ποὺ ἐπέρχεται μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο.

Eβίβα....η μακρινή καταγωγή της λέξης

Κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι η λέξη «εβίβα» είναι λατινική ή ιταλική κι όταν πίνουν και φωνάζουν εβίβα, πιστεύουν ότι μιλούν ιταλικά. Πιστεύουν ότι προέρχεται από τη λέξη viva που σημαίνει ζωή. Στα ιταλικά και ισπανικά viva σημαίνει “να ζήσεις” ή ζήτω, όπως λέμε “viva Mexico”. Η λατινική λέξη που είναι η ρίζα αυτών είναι η λέξη “vivat, vivere”.

Η εφορία με τα ρόπαλα στην αρχαιότητα

Σε μιαν άλλη εποχή, το 93 - 97 π.Χ., οι τράπεζες, αν χρωστούσες, δεν ανέθεταν σε ενοχλητικές εταιρείες να υπενθυμίζουν ξανά και ξανά την οφειλή. Είχαν πιο άμεσες και αποτελεσματικές μεθόδους.

Ένα τετράδραχμο από τη Μακεδονία που παρουσιάζεται στην έκθεση «Χρήμα. Σύμβολα απτά στην αρχαία Ελλάδα» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, απεικονίζει τα εξαρτήματα του ταμία της πόλης που εισέπραττε φόρους και τους έβαζε στη δημόσια τράπεζα: Ένα κάθισμα για να κάθεται, ένα χρηματοκιβώτιο για την είσπραξη – και ένα ρόπαλο για όσους αρνούνταν να πληρώσουν!

Ποιοι ήταν οι «πεζέταιροι»

Οι «πεζέταιροι» (=πεζοί σύντροφοι) του μακεδονικού στρατού προέρχονταν τόσο από την ίδια τη Μακεδονία όσο και από τις προσαρτημένες επαρχίες της. Κάθε επαρχία όφειλε να δίνει μία τάξη, πεζεταίρων, αποτελούμενη από περίπου 1500 άνδρες (αν και ο αριθμός προφανώς δεν παρέμενε σταθερός).

Θεωρείται ότι τα σώματα των πεζεταίρων προσάρμοζαν τον οπλισμό και την εξάρτυσή τους ανάλογα με την εκάστοτε πολεμική τακτική. Έτσι, άλλοτε κρατούσαν ακόντια, άλλοτε κοντά δόρατα και άλλοτε τη γνωστή σάρισσα.

Μανόλης Ανδρόνικος, «Το Χρονικό της Βεργίνας»

«Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (…) -Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο.

Η διάλυση του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου

Η Ελληνιστική εποχή που αρχίζει από το θάνατο τον Μ. Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) και τελειώνει με την κατάληψη της Αιγύπτου από τους Ρωμαίους (30 π.Χ.) ονομάζεται ελληνιστική [ Η αυτοκρατορία που δημιουργήθηκε από τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, αν και εφήμερη, διαμόρφωσε νέα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα για τον Ελληνισμό.

Ασπασία η εταίρα που σημάδεψε τη ζωή του Περικλή

Ηρόδοτος ποιοι έκτισαν τις πυραμίδες της Αιγύπτου;

O Ηρόδοτος αναφερόμενος στον λαβύρινθο της Αιγύπτου λέει οτι τις πυραμίδες τς έκτισαν Ελληνες αρχιτέκτονες!

«…Ετσι λοιπον κατασκευάσαν τον λαβύρινθο, λίγο πιο πάνω απο την λίμνη Moeris, κοντα στην πόλη που καλειται πόλη των κροκοδείλων. Τον είδα ο ίδιος και έμεινα κατάπληκτος. Ήταν μιά εντυπωσιακή Αρχιτεκτονική εργασία καί σίγουρα ξοδεύτηκαν πολύ περισσότερα χρήματα από ότι στις πυραμίδες και στα άλλα θαυμαστά κτίρια. Ο ναός της Εφέσου, ο ναός της Σάμου καθώς και οι μεγάλες πυραμίδες, όλα είναι έργα των Ελλήνων, είναι σίγουρα πολύ καταπληκτικές κατασκευές, αλλά ο λαβύρινθος τα ξεπερνά όλα …»

Δημοπρασίες κλεμμένων αρχαιοτήτων στο Λονδίνο. Απόν το Ελληνικό κράτος

Μια ακόμα σκοτεινή υπόθεση κλεμμένων αρχαιοτήτων έρχεται στο φως. Αντί να βρίσκονται στην κατοχή της ελληνικής Πολιτείας, δύο κλεμμένα αγγεία – αριστουργήματα του 4ου π. Χ. αιώνα, «λάφυρα» από την Αθήνα, όπως αναφέρει ο Guardian – τέθηκαν προς πώληση από μια από τις μεγαλύτερες φουάρ του κόσμου, την Frieze Masters art fair στο Λονδίνο.

Ο άνθρωπος που ταυτοποίησε τις ληκύθους της κλασσικής αρχαιότητας από το αρχείο του διαβόητου ιταλού αρχαιοκάπηλου Τζιανφράνκο Μπεκίνα δεν είναι άλλος από τον 44χρονο Ελληνα Χρήστο Τσιρογιάννη, τον «εγκληματολόγο» αρχαιολόγο με έδρα το Κέιμπριτζ, τον άνθρωπο που ζει στο εξωτερικό και ξεσκεπάζει κυκλώματα αρχαιοκαπηλίας διεθνώς αλλά – για προφανείς λόγους – δεν είναι ιδιαίτερα αρεστός στο «σύστημα». 

Tα κρυφά μηνύματα των Ομηρικών επών

Στην πορεία της μελέτης μας θα συναντήσουμε και θα θίξουμε και διάφορα άλλα σημεία, με τα οποία αφ'ενός μεν θα αποκαλυφθεί η θεολογική διάνοια που κρύβεται πίσω από το όνομα Ομηρος και αφ'ετέρου η συνέχεια της θεολογικής και κοσμολογικής Ελληνικής παράδοσης.

Προς το παρόν ας δούμε ποιός ακριβώς είναι ο σκοπός κάθε ενός από τα Ομηρικά Επη, ώστε να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας για να τα προσεγγίζουμε κάτω από την σωστή οπτική.

Το Τίειον (ή η Τίος) η πρώτη αρχαία πόλη στον Εύξεινο Πόντο

Το Τίειον (ή η Τίος) στο νομό Ζόνγκουλντακ της σημερινής Τουρκίας ήταν μία από τις αποικίες των Μιλησίων. Βρισκόταν σε ένα από τα σημεία διέλευσης μεταξύ της Βιθυνίας και της Παφλαγονίας. Χτισμένη στις ακτές του Εύξεινου Πόντου, στις εκβολές του Βιλλαίου, παρείχε στους κατοίκους εύφορη γη αλλά και πρόσβαση στην ενδοχώρα, καθώς τα πρώτα 20 χιλιόμετρα ήταν πλωτά.

Η ταφή ή καύση ή ενταφιασμός στην εποχή των αρχαίων Ελλήνων

Η ταφή ή καύση ή ενταφιασμός στην εποχή των αρχαίων Ελλήνων, επιβάλλεται από θρησκευτική ανάγκη και όχι μόνο για λόγους υγιεινής. Αρκεί απλώς ένα ράντισμα του νεκρού με χώμα, ώστε να εξευμενισθεί και να μη γίνει ον που επιτίθεται και τιμωρεί. Αυτό το καθήκον εκτελεί η Αντιγόνη στο νεκρό σώμα του αδερφού της Πολυνείκη και αψηφά τη θανατική ποινή που της επιβάλλει ο Κρέων (Σοφοκλέους, Αντιγόνη)

Ο Ομηρικός κόσμος των νεκρών εντυπώθηκε τόσο βαθιά στην συνείδησή των Ελλήνων, ώστε ούτε οι φιλοσοφικές θεωρίες (Ορφικοί, Πυθαγόρειοι και Πλατωνικοί), μήτε καν ο Χριστιανισμός, κατόρθωσαν να τον ξεριζώσουν από τις ψυχές τους. Στη λαϊκή μας παράδοση, ο Άδης των σημερινών Ελλήνων είναι ο υποχθόνιος κόσμος του Ομήρου, ο κόσμος εκείνος χωρίς παρηγοριά

Ο βλάσφημος βασιλιάς Σαλμωνέας και η τιμωρία του

Αρκετά χρόνια πριν γεννηθούν ο Ιάσονας και η Μήδεια, στην Αιολίδα- όπως ονομαζόταν τότε η Θεσσαλία- ζούσε ο Σαλμωνέας. Τούτος ήταν γιος του Αιόλου, του ρήγα της Αιολίδας, και της Εναρέτης. Για τον Σαλμωνέα ήταν μικρός ο τόπος της Αιολίδας. Το βασιλόπουλο ήρθε στην Ήλιδα με πολλούς Αιολείς, που το ακολούθησαν. Στο νέο τόπο, αφού έδιωξε τον Αιτωλό, ίδρυσε μια νέα πόλη κοντά στον Αλφειό ποταμό, του της έδωσε το όνομά του και την ονόμασε Σαλμώνη, κι έγινε ο βασιλιάς της. Εκεί παντρεύτηκε την Αλκιδίκη, τη θυγατέρα του ρήγα Αλεού της Αρκαδίας, από την οποία απόχτησε μια πανέμορφη κόρη, την Τυρώ.

Γιατί χτυπάμε ξύλο στο κακό;

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία[1] οι Δρυάδες (ενικός: η Δρυάς) ήταν Νύμφες των δασών. Το όνομά τους προέρχεται από τη Δρυς. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν νύμφες των δέντρων, ειδικά των βελανιδιών, κάτω από τις οποίες ζούσαν, Οι αρχαίοι τις διέκριναν από τις Αμαδρυάδες, οι οποίες ήταν οι ψυχές των φυτών και ζούσαν όσο και αυτά, ενώ οi Δρυάδες ήταν αθάνατες[2].

Αν και από τον Όμηρο είναι γνωστές πολλές ονομαστές νύμφες εντούτοις δεν αναφέρονται αυτές. Οι Δρυάδες μαζί με τις Ορειάδες ή Ορεστιάδες συνόδευαν τους Ολύμπιους θεούς στα όρη και τις χαράδρες και ιδιαίτερα συνέρχονταν ερωτικά μέσα σε ωραία σπήλαια με τους Σειληνούς και τον Ερμή, παίζοντας και αστειευόμενες με τον Απόλλωνα, τον Πάνα, τον Πρίαπο κ.ά. Συχνά τις Δρυάδες φαίνεται να τις καταδίωκαν οι Σάτυροι.

Αμφιδρόμια: Η η τελετή "ένταξης" του παιδιού μετά τον τοκετό

Η επίσημη αποδοχή, η τελετή "ένταξης" του παιδιού από την οικογένεια στην αρχαία Αθήνα καθώς και σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας γινόταν με τα “Αμφιδρόμια”.

Μετά τον τοκετό πλένονταν και καθαρίζονταν η λεχώνα, το βρέφος και όλοι όσοι έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Επειδή τόσο η γέννηση όσο και ο θάνατος αποτελούσαν γεγονότα που συνδέονταν κατά τις τότε αντιλήψεις με την ακαθαρσία που έπρεπε αμέσως να εξαλειφθεί...

Ο τοκετός θεωρούνταν διαδικασία μιαρή που προκαλούσε δηλαδή πνευματική μόλυνση. Για το λόγο αυτό απαγορευόταν να πραγματοποιείται σε ιερά. Η νέα μητέρα θεωρούνταν μολυσμένη τουλάχιστον για τις δέκα πρώτες ημέρες μετά τη γέννα. Στο διάστημα αυτό ήταν περιορισμένη στο σπίτι και με ελάχιστους ανθρώπους ερχόταν σε επαφή.

Oι πόλεις που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος

Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος αποτελούσαν μέρος στρατηγικού σχεδίου, που στόχο είχε την ανάμειξη του πληθυσμού και τον εξελληνισμό των κατακτημένων περιοχών.

Εκτός από την ίδρυση αυτών των πόλεων, μια σειρά από οχυρώσεις και άλλου είδους έργα κατασκευάστηκαν με σκοπό να υποβοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής, τη δημιουργία χερσαίων και υδάτινων εμπορικών δρόμων, και τη διατήρηση της ηρεμίας στις κατακτημένες περιοχές.

«Για τη μητέρα γλώσσα μας τα λάβαρα κρατείστε ». Κωστής Παλαμάς

Είναι γνωστό πως η χρήση των ονομάτων στις ανθρώπινες, στις διακρατικές αλλά και τις διεθνείς σχέσεις παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Παράδειγμα η προσπάθεια ιδιοποιήσεως του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας μας, από τους Σκοπιανούς που λίγο έλειψε να προκαλέσει ακόμη και πολεμική σύρραξη μαζί τους.

Επίσης είναι κοινή η διαπίστωση πως οι άνθρωποι πάντοτε επιδιώκουν να χρησιμοποιούν ονόματα της γλώσσας των χωρών τους ή να τα μετατρέπουν στη γλωσσική τους προφορά όταν κυριεύουν κάποια άλλη χώρα ή όταν προσπαθούν να επιβάλουν τις διεκδικήσεις τους σε μία άλλη γειτονική τους, π.χ. η Τουρκία την Άγκυρα ονόμασε Ancara, την Πάνορμο Bandirma, το Παλαιόκαστρο Balikeser, το Ικόνιο konya, την Άμιδα Diyarbakir, την πανάρχαια Ορρόη (μεταγενέστερη Έδεσσα) σε Urfa και γενικά τις πόλεις της Μ. Ασίας (που σχεδόν στο σύνολό τους είναι Ελληνικές) στην τουρκική, ενώ πρόσφατα τις νησίδες Ίμια (ή Λιμιά) αποκαλεί Καρντάκ.

"Δέμα" το Σινικό Τείχος της Αττικής που έχει καταπιεί η χωματερή στα Άνω Λιόσια - Δείτε το βίντεο

Το αρχαίο τείχος Δέμα (Δεσις η Κατάδεμα)  είναι ένα αρχαίο τείχος που έχει έκταση περίπου 4,5 χιλιόμετρα. Βρίσκεται ανάμεσα στο όρος Αιγάλεω και στην Πάρνηθα. Βάσει της λιθοδομής του και της κεραμοποιείας κατασκευάστηκε στα χρόνια του Βοιωτικού πολέμου 378 – 377 π.Χ.

Το τείχος τους Δέματος – Δέμα – Δέσις ονομάστηκε έτσι διότι «έδενε» την μία περιοχή με την άλλη. Ο σκοπός του ήταν να λειτουργήσει ως προμαχώνας ενός στρατού που θα έδινε μάχη σε ελεύθερο πεδίο ούτως ώστε να διασφαλίσει την άμυνα από εισβολή Πελοποννησιακών στρατευμάτων από το σημείο του Θριασίου πεδίου προς την Αθήνα. Το τείχος είχε έξι τετράγωνους πύργους και έναν κυκλικό ο οποίος σώζεται ως και σήμερα στο λόφο Πυργάθι.

Οι Μινωίτες στο Νορντ Φρίσλαντ της Γερμανίας

Οι Μινωίτες Κρήτες ήσαν εκείνοι που πρώτοι πάτησαν το πόδι τους στο Νορντ Φρίσλαντ της νυν Γερμανίας. Κι αυτό συνέβη κατά το 1300 π.Χ.(Σ.Σ:Και εμάς διδάσκουν τα παιδιά μας ότι είχαμε "Κάθοδο Δωριέων" και άλλες "Καθόδους",μόνο καθόδους! )

Ενω πολλές σύγχρονες έρευνες, αρχαιολογικές κ.τ.λ,δείχνουν κινήσεις αποίκων από την Ελλάδα προς Ευρώπη,Ασία,Αφρική.Επιπλέον σε αυτά τα ευρήματα συνηγορεί και η έρευνα του καθηγητή κ. Τριανταφυλλίδη,Καθηγητή Γενετικής, ο οποίος έχει δηλώσει ότι η μελέτη του DNA, όλων των φυλών που περιβάλλουν την Μεσόγειο και οι Ευρωπαϊκές,δείχνουν μετακινήσεις πληθυσμών απο την Ελλάδα προς τις περιοχές αυτές.

Tι όριζε ο Θησέας ως δημοκρατία;

Οι ιστορικοί βλέπουν στην ελληνική πόλη-κράτος το πρώτο είδος του σύγχρονου κράτους, καθώς τότε αναπτύχθηκε πολιτικές δομές όπως η κωδικοποίηση νόμων, ο διορισμός δικαστών, η καθιέρωση κοινοβουλίων και συνελεύσεων, ο προσδιορισμός των δικαιωμάτων των πολιτών, η δημοσίευση νόμων.

Όμως πριν ακόμα αναπτυχθεί η πολιτική τους συνείδηση σε τέτοιο βαθμό, η πόλη-κράτος οριζόταν ως η αναγνώριση των κοινών συμφερόντων από μία μικρή ομάδα που έχει εγκατασταθεί σε μικρή εδαφική έκταση και η οποία διαφέρει από τις παραπλήσιες ομάδες. Το ζήτημα είναι πώς αυτές οι ομάδες συνειδητοποίησαν την ταύτιση των συμφερόντων τους, πώς και πότε δημιουργήθηκαν, πώς και πότε έθεσαν οριστικά και αμετάκλητα τα κοινωνικά όριά τους.

Ορέστης o γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας

Διαβάζοντας κανείς την ελληνική μυθολογία, θα δει ότι ο Ορέστης ήταν γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Κατά τον Όμβρο, ο Ορέστης απουσίαζε από τις Μυκήνες όταν ο πατέρας του γύρισε από την Τροία για να βρει το θάνατο από τον Αίγισθο, τον εραστή της γυναίκας του. Όταν ο Ορέστης ανδρώθηκε, γύρισε πίσω από την Αθήνα και εκδικήθηκε τον πατέρα του, σκοτώνοντας τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα.

Η διαγωγή του θεωρείται παραδειγματική σύμφωνα με τον ηθικό κώδικα της ηρωικής εποχής. Ο Στησίχορος, όπως φαίνεται από τους στίχους που έχουν σωθεί, τοποθετεί αυτή τη σκηνή στη Σπάρτη.

Καπηλειό στην αρχαία αγορά δείχνει τον τρόπο διασκέδασης των Αρχαίων Ελλήνων

Οταν ο Αριστοφάνης βάζει στο στόμα του δούλου Παφλαγόνα την αλαζονική φράση «Μόλις φάω ζεστές παλαμιδοφέτες και πιω από πάνω σκέτο κρασί,θα κάμω λιώμα εγώ τους στρατηγούς της Πύλου» κι όταν ο ρήτορας Υπερείδης σημειώνει πως «οι Αρεοπαγίτες απαγόρευαν σε οποιονδήποτε είχε γευματίσει σε καπηλείο να επισκεφθεί τον Αρειο Πάγο», μιλούν, εκτός των άλλων, για έναν λαϊκό θεσμό της αρχαίας Αθήνας ευρύτατα διαδεδομένο και δημοφιλή.

Αφροδίτη η θεά του έρωτα

Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης. Η αντίστοιχη θεότητα της Αρχαίων Ρωμαίων ήταν η Βένους (λατινικά: Venus),[1] ενώ παρουσιάζει και πολλά κοινά στοιχεία με την αιγυπτιακή θεά Άθωρ.[2] Σε αυτήν ωφείλει το όνομά του ο πλανήτης Αφροδίτη.

Όπως συμβαίνει με πολλές αρχαιοελληνικές θεότητες, υπάρχουν περισσότεροι του ενός μύθοι αναφορικά με την προέλευσή της. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου,[3] γεννήθηκε όταν ο Κρόνος απέκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, Ουρανού, και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τον αφρό προήλθε η θεά, εξ' ού και το όνομά της. Κατά την Ιλιάδα του Ομήρου, είναι κόρη του Δία και της Διώνης.

Ποιες ήταν οι Κροκοσυλλέκτριες

Η θηραϊκή φύση κατά τη χρονική στιγμή της αναγέννησής της μάλλον σχετιζόταν με θρησκευτικές γιορτές, που υμνούσαν τον ερχομό της άνοιξης. Σε βραχώδες ηφαιστειακό τοπίο δεσπόζουν ανθισμένα κόκκινα κρίνα σε συστάδες και ανάμεσά τους πετούν χελιδόνια, μεμονωμένα ή σε ζεύγη, που ερωτοτροπούν.

Η σκηνή χαρακτηρίζεται από χρωματική ποικιλία με τη χρήση μαύρου, άσπρου, κόκκινου, κίτρινου και γαλάζιου, αλλά και από έντονη κίνηση, με το λίκνισμα των κρίνων στον αέρα και το παιχνίδι των χελιδονιών. Αποδίδεται στο λεγόμενο ζωγράφο των Κροκοσυλλεκτριών, που είναι γνωστός από άλλη τοιχογραφία του οικισμού και διακρίνεται για την πρωτοτυπία και τον πλούτο των συνθέσεών του, καθώς και για τη φωτογραφική, σχεδόν, απόδοση των στιγμιαίων κινήσεων.

Πως προέκυψε το το "τσούγκρισμα" των ποτηριών

Κατά την διάρκεια των γευμάτων συνηθίζουμε να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και να ευχόμαστε εις υγείαν. Έχετε σκεφθεί ποτέ πως προέκυψε αυτή η συνήθεια;

Οι άνθρωποι πίνουν «εις υγείαν» από τότε που ανακάλυψαν την μπύρα και το κρασί. Το συνήθιζαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Πέρσες οι Έλληνες και… όλοι οι άλλοι.

Γενικότερα η  κατανάλωση κρασιού από την αρχαιότητα ήταν  συνδεδεμένη με ποικίλα τελετουργικά έθιμα. Τα έθιμα αυτά, ήταν και  είναι εκφράσεις του συλλογικού ασυνειδήτου των ανθρώπων. Με τη χειρονομία της πρόποσης,  εκτός της σύσφιξης των κοινωνικών σχέσεων,  δίδεται η ευκαιρία να πει κανείς μια ευχή που αφορά ένα άτομο ή  το κοινό καλό.

O ομαδικός αρχαίος τάφος στο Φάληρο

Περισσότερα από 2.500 χρόνια πριν, ένας Αθηναίος αριστοκράτης που ονομάζονταν Κύλων - ο πρώτος καταγεγραμμένος Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του διαύλου - προσπάθησε να πραγματοποιήσει πραξικόπημα στην πόλη της Αθήνας με σκοπό να κάνει τον εαυτό του μοναδικό ηγεμόνας της.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη και τον Ηρόδοτο, που έγραψαν για το πραξικόπημα, ο Κύλων είχε δελεάσει έναν στρατό από τους οπαδούς του, ώστε να εισέλθουν στην πόλη και πολιορκήσουν την Ακρόπολη. Τελικά ηττήθηκε, αλλά ο Κύλων κατόρθωσε να διαφύγει.

Η αποκρυπτογράφηση ιερογλυφικών ηλικίας 3.200 ετών και ο πρίγκιπας της Τροίας

Ομάδα ειδικών κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει μια επιγραφή ιερογλυφικών η οποία έχει ηλικία περίπου 3.200 ετών. Η επιγραφή αυτή βρισκόταν σε μια τεράστια πέτρα 29 μέτρων και καταστράφηκε τον 19ο αιώνα αλλά ευτυχώς κάποιοι είχαν φροντίσει να την αντιγράψουν. Η επιγραφή είναι γραμμένη σε μια αρχαία διάλεκτο την οποία γνωρίζουν λιγότερα από 20 άτομα σε όλο τον κόσμο.

Αφού δεν κατέστη εφικτό τόσα χρόνια να αποκρυπτογραφηθεί κάποιοι από αυτούς τους ειδικούς αποφάσισαν να συνεργαστούν για να αποκαλύψουν το περιεχόμενο της. Στο επόμενο τεύχος της επιθεώρησης «Proceedings of the Dutch Archaeological and Historical Society» η ομάδα των ειδικών θα δημοσιεύσει την μετάφραση της επιγραφής.

Η ερωτική ζωή του Ποσειδώνα

Ο Ποσειδώνας είχε έντονη ερωτική ζωή και απέκτησε πολλά παιδιά. Είχε σχέση με τη Δήμητρα, τη Γαία, τη νύμφη Μελία, την Αίθρα και πολλές άλλες γυναίκες της μυθολογίας. Σύμφωνα με έναν μύθο, από τη συνεύρεσή του με τη Γαία γεννήθηκε ο γίγαντας Ανταίος, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Λιβύης. Γυναίκα του ήταν η Τίγγις, από την οποία πήρε το όνομά της η σημερινή πόλη Ταγγέρη της Μαυριτανίας. Φημιζόταν για την αγριότητά του και την επιθυμία του να σκοτώνει. Όποιος ξένος αποβιβαζόταν στη χώρα του, πάλευε μαζί του και τον σκότωνε. Τα κρανία των θυμάτων του τα χρησιμοποιούσε για να στολίζει τον ναό που ήταν αφιερωμένος στον πατέρα του.

Οι Εκατόγχειρες στην αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Η Γαία τον βοήθησε να νικήσει, ελευθερώνοντας τους Κύκλωπες, τον Βρόντη, τον Στερόπη και τον Άργη, οι οποίοι του χάρισαν τη βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό και πολέμησαν στο πλευρό του.

Ο Δίας, για να διασφαλίσει τη νίκη του ελευθέρωσε και τα άλλα παιδιά της Γαίας, τα οποία είχε εγκλωβίσει ο πατέρας τους, ο Ουρανός μέσα στη γη μετά τη γέννηση τους.

Η μυθολογία τους περιγράφει ως τέρατα που τα αποκαλούσαν Εκατόγχειρες επειδή είχαν γιγάντιο σώμα, εκατό χέρια και 50 κεφάλια.

Τα ονόματά τους ήταν Βριάρεως ή Αιγαίων, ο Κόττος και ο Γύγης και πολέμησαν στο πλευρό του. Ο Δίας τους προσέφερε νέκταρ και αμβροσία για να δυναμώσουν και εκείνοι πάλεψαν με πάθος εναντίον των αδερφών τους.

Ο Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός και η θεά Δήμητρα στην Ελευσίνα

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαρτίου 2001 του περιοδικού για την Οικουμενική Ελληνικότητα « ΙΧΩΡ ».  «Εντοπίστηκαν ίχνη του Κατακλυσμού», έγραφε η εφημερίδα «Το Βήμα» της Τρίτης 28 Σεπτεμβρίου 1999 (πηγή THE TIMES). Στο άρθρο αυτό ο δημοσιογράφος έλεγε, ότι πρόκειται για ένδειξη που ενισχύει τα όσα αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη για τον κατακλυσμό του Νώε.

Τροφώνιο Άντρο

Ο Τροφώνιος ήταν μυθικός αρχιτέκτονας της αρχαιότητας. Mαζί με τον αδελφό του Αγαμήδη χρησιμοποίησε τον λίθο στην κατασκευή μνημείων, σε αντικατάσταση των πλίνθων και των ξύλων. Ανάμεσα στα μνημεία που τους αποδίδονται είναι ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, το σπίτι του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης στη Θήβα και οι θησαυροί του Υριέα και του Αυγεία. Μόνος του ο Τροφώνιος ανέλαβε το ναό του Απόλλωνα στις Παγασές και το δικό του μαντικό ιερό στη Λιβαδειά, όπου και λατρεύτηκε ως χθόνιος θεός και μάντης.

Η βουλή των γερόντων

Στα αρχαία χρόνια, πλάι στους ηγεμόνες παραστεκόταν στην Ελλάδα με δικαιοδοσία συμβουλευτική η βουλή των γερόντων. Δεν την αποτελούσαν μονάχα γέροι, αλλά και οι αρχηγοί των πόλεων. Στη Σπάρτη και σε πολλές δωρικές πόλεις η Γερουσία ήταν ανώτερο πολιτικό σώμα, που ασκούσε καθήκοντα βουλευτικά και δικαστικά.

Πιο συγκεκριμένα:

«Η Γερουσία ήταν ένα σώμα 28 ανδρών, ηλικίας από 60 ετών και πάνω (οπότε και ολοκληρωνόταν η στρατιωτική θητεία), που εκλέγονταν διά βίου από την Απέλλα. Μέλη της ήταν ακόμη οι δύο βασιλιάδες, οπότε συνολικά απαρτιζόταν από 30 άτομα.