Μάχη του Ευρυμέδοντα

Η Μάχη του Ευρυμέδοντα ήταν διπλή μάχη (ναυμαχία και πεζομαχία), η οποία έλαβε χώρα στη θάλασσα και στη ξηρά μεταξύ της Δηλιακής Συμμαχίας — δηλαδή της Αθήνας και των συμμάχων της — και της Περσικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών υπό την ηγεσία του Ξέρξη Α'. 

Διεξήχθη είτε το 469 π.Χ. είτε το 466 π.Χ. στον Ευρυμέδοντα Ποταμό, στην Παμφυλία της Μικράς Ασίας (σημερινή Τουρκία). Αποτελεί μέρος των Πολέμων της Δηλιακής Συμμαχίας, οι οποίοι με τη σειρά τους εντάσσονται στο πλαίσιο των Περσικών Πολέμων.

Λάιος o γιος του Λάβδακου και βασιλιάς της Θήβας

Ο Λάιος ήταν πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας γιος του Λάβδακου και μυθικός βασιλιάς της Θήβας.

Κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του, ο πατέρας του Λάιου πεθαίνει. Τη θέση στον θρόνο παίρνει ο Λύκος, ο οποίος εξορίζει τον Λάιο στην Ηλεία, όπου φιλοξενείται από τον βασιλιά της Ηλείας, Πέλοπα. Ο Πέλοπας είχε έναν γιο, τον Χρύσιππο, την διαπαιδαγώγηση του οποίου ανέθεσε στον Λάιο. Ο Λάιος ερωτεύτηκε τον μικρό Χρύσιππο και τον βίασε. Ο Χρύσιππος ντροπιασμένος αυτοκτόνησε. Φοβισμένος ο Λάιος για την οργή του Πέλοπα, έφυγε και επέστρεψε στη Θήβα. Εκεί εύκολα ανέλαβε τον θρόνο της Θήβας.

Η Γέφυρα του Αρκαδικού, η αρχαιότερη γέφυρα της Ευρώπης

Η Γέφυρα του Αρκαδικού, γνωστή και ως Γέφυρα της Καζάρμας (σημερινή τουριστική σήμανση/πινακίδα: Μυκηναϊκή Γέφυρα Α΄) είναι μυκηναϊκή γέφυρα, που βρίσκεται στο χωριό Αρκαδικό Αργολίδας. Θεωρείται η αρχαιότερη διατηρημένη γέφυρα της Ευρώπης και πιθανότατα του κόσμου, καθώς και η αρχαιότερη μονότοξη γέφυρα που παραμένει μέχρι σήμερα σε χρήση.

Η γέφυρα χτίστηκε την Εποχή του χαλκού, μάλλον τον 13ο αιώνα π.Χ. και ήταν μέρος του οδικού δικτύου που είχαν κατασκευάσει οι Μυκηναίοι στην περιοχή της Αργολίδας, για τη διασύνδεση της Επιδαύρου με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα.

Χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς

Το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου ήταν γλυπτό έργο τέχνης του Φειδία. Ήταν το πλέον αναγνωρίσιμο λατρευτικό άγαλμα της αρχαίας Αθήνας και ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα γλύπτη στην αρχαία εποχή.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Παυσανία η Αθηνά Παρθένος έστεκε όρθια. Είχε ύψος περίπου 12 μέτρα. Τα γυμνά μέρη του σώματος της θεάς ήταν φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο, ενώ το ένδυμά της από χρυσό. Ήταν ντυμένη με μακρύ χιτώνα ως τα πόδια. Φορούσε πέδιλα, τα οποία ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφες παραστάσεις που εικόνιζαν τη μάχη των Λαπιθών και των Κενταύρων. Στο κεφάλι φορούσε κράνος διακοσμημένο με σφίγγα και δύο γρύπες.

Θησέας και Αντιόπη

Η Αντιόπη ήταν αδελφή (ή κατά μία εκδοχή κόρη) της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης. Υπήρξε σύζυγος του Θησέα (η μοναδική αναφερόμενη έγγαμη Αμαζόνα σε ολόκληρη τη μυθολογία) και μητέρα του Ιππολύτου (κατά τον Πίνδαρο, του Δημοφώντα). Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος (Β 387 κ.ε.) αναφέρει την ίδια την Αντιόπη ως βασίλισσα των Αμαζόνων, η οποία συμβασίλευσε με την Οτρήρη και μαζί διέταξαν να οικοδομηθεί ναός του Άρεως σε ένα νησάκι του Εύξεινου Πόντου.

Αντιόπη επίσης, ονομάζεται και μία χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη, από την οποία έχουν σωθεί αρκετοί στίχοι. Παρουσιάστηκε μαζί με τις Φοίνισσες και την Υψιπύλη περίπου το 410 π.Χ.

Αίσωπος γιατί καταδικάστηκε σε θάνατο από το Μαντείο των Δελφών;

Ο Αίσωπος (Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου, 620 π.Χ. - Δελφοί, 564 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και μυθογράφος. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Για τη ζωή του δεν υπάρχουν ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες, από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή του.

Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Δεν έγραψε κανέναν από τους μύθους αλλά τους διηγόταν προφορικά.

Ιλίου Πέρσις, ένα από τα χαμένα έπη του τρωικού κύκλου

Η Ιλίου Πέρσις, ένα από τα χαμένα έπη του τρωικού κύκλου, περιέγραφε την άλωση και καταστροφή της Τροίας από τους Αχαιούς. Ως δημιουργός του φερόταν ο ποιητής του 8ου π.Χ. αιώνα Αρκτίνος ο Μιλήσιος, πιθανολογούμενος συγγραφέας επίσης της Αιθιοπίδος και της Τιτανομαχίας.

Σύμφωνα με τον Πρόκλο, τον συγγραφέα της Γραμματικής Χρηστομάθειας, η Ιλίου Πέρσις αποτελούσε συνέχεια της Αιθιοπίδος και της Μικράς Ιλιάδος και περιελάμβανε δύο βιβλία. Σύγχρονοι όμως ερευνητές πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα το έπος του Αρκτίνου πρέπει να ήταν αρκετά μεγαλύτερο - άλλωστε ο Πρόκλος δεν είχε άμεση πρόσβαση στο αρχικό κείμενο του ποιήματος (που στην εποχή του ήταν ήδη χαμένο), αλλά αντλούσε τις πληροφορίες του μόνον από επιτομές και σχόλια προγενεστέρων του.

Η Ηρώ και ο Λέανδρος είναι τα πρόσωπα μιας δραματικής ιστορίας της ελληνικής μυθολογίας

Η Ηρώ ήταν ιέρεια της Αφροδίτης η οποία κατοικούσε σε ένα πύργο στη Σηστό, στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου. Ο Λέανδρος, ένας νεαρός από την Άβυδο, στην απέναντι όχθη του στενού, την ερωτεύθηκε, και κάθε βράδυ περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο για να είναι μαζί της. Η Ηρώ με μόνη βοηθό την πιστή τροφό της, άναβε μία λάμπα κάθε νύχτα στην κορυφή του πύργου της, για να τον οδηγεί, και, όταν έφθανε, τον υποδεχόταν η ίδια στην ακτή. 

Πριν όμως ξημερώσει ο Λέανδρος επέστρεφε στη Άβυδο προκειμένου να επανέλθει το επόμενο απόγευμα. Συμφώνησαν να παντρευτούν αλλά κράτησαν μυστικό το γάμο τους, γιατί η Ηρώ ως ιέρεια της Αφροδίτης απαγορευόταν να παντρευτεί. Το χειμώνα οι εραστές χώρισαν με την υπόσχεση να ξαναβρεθούν στις αρχές της άνοιξης. Παρά ταύτα το επόμενο απόγευμα το λυχνάρι βρέθηκε πάλι αναμμένο.

Γλαύκος ο Ανθηδόνιος

Ο Γλαύκος ο Ανθηδόνιος ήταν θαλάσσιος δαίμονας, η προσωποποίηση του γαλάζιου κύματος που αντανακλά το γλαυκό χρώμα του ουρανού, γνωστός και ως «Γλαύκος ο Πόντιος» ή «ο Θαλάσσιος». Αργότερα έγινε η προσωποποίηση του όλου θαλάσσιου βίου.

Ο αρχικός του μύθος ξεκινά από την Ανθηδόνα, μικρό λιμάνι στη Βοιωτία, από όπου και η επωνυμία. Ο Γλαύκος ήταν γιος του ιδρυτή της Ανθηδόνας και της Αλκυόνης. Αργότερα, ο μύθος του διαδόθηκε σε όλες τις Κυκλάδες και γενικά στις ακτές, με τη μορφή κυρίως λαϊκών παραδόσεων.

Λαΐς (περ. 425 π. Χ.) η φημισμένη εταίρα της αρχαίας Ελλάδας

Η Λαΐδα (περ. 425 π. Χ.) ήταν η πιο φημισμένη εταίρα της αρχαίας Ελλάδας. Συχνά οι αρχαίοι συγγραφείς τη συνέχεαν με την συνονόματη της Λαΐδα από τη Σικελία. Έζησε στην πόλη των «χαλαρών ηθών» της αρχαίας Ελλάδας, την Κόρινθο και ήταν μια από τις ιερόδουλες του ναού της Αφροδίτης. Έγινε μοντέλο του ζωγράφου Απελλή. 

0 Απελλής υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες ζωγράφους της αρχαιότητας που άκμασε κατά την πρώιμη Ελληνιστική περίοδο. Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν πως καταγόταν από την Κω ή την Έφεσο ωστόσο θεωρείται πιθανότερο πως γεννήθηκε στην αρχαία ιωνική πόλη Κολοφώνα, βόρεια της Εφέσου.

Δύο μικρά ειδώλια με τις μορφές πιθήκων από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού βρέθηκαν στις Μυκήνες

Δύο μικρά ειδώλια πιθήκων από φριτ φέροντα το περιέλιγμα (καρτούς)του Αμενχοτέπ II έχουν βρεθεί σε επίπεδα της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στις Μυκήνες και την Τίρυνθα στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Εξετάζονται τα θέματα του σημείου εύρεσης του ειδωλίου των Μυκηνών και της Αιγυπτιακής ή Συριακής προέλευσης του ειδωλίου της Τίρυνθας. 

Εξετάζεται επίσης η χρησιμότητα των δύο ειδωλίων σε μελέτες χρονολόγησης και πιθανές εξηγήσεις για το σκοπό και την παρουσία τους στην Ηπειρωτική Ελλάδα. 

Άλλες εμφανίσεις μορφών πιθήκων σε ειδωλία, στην Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο περιλαμβάνονται για συγκριτικούς σκοπούς στη μελέτη.

Ζερέλια οι δίδυμες λίμνες και ο ναός που κρύβουν στον πυθμένα τους

Ο γήλοφος Μαγούλα Ζερέλια έχει ανασκαφεί στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Ολλανδό C. W. Vollgraff, ο οπoίος μάταια αναζήτησε εκεί τον ναό της Ιτωνίδος Αθηνάς. Λίγο αργότερα οι Βρεταννοί αρχαιολόγοι A. J. B. Wace και M. S. Thompson ανέσκαψαν συστηματικά την τοποθεσία και χρονολόγησαν τον οικισμό (αναγνωρίστηκαν οκτώ αρχαιολογικά στρώματα), βρίσκοντας ίχνη κατοίκησης μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ.

Το 1992, η Ολλανδική Αρχαιολογική Σχολή υπό τον καθηγητή Η. Reinder Reinders, διεξήγαγε επιφανειακή έρευνα κατά την οποία εντοπίστηκαν κεραμικά θραύσματα της εποχής του Χαλκού, καθώς και λίγα βυζαντινά του 12ου αι. μ.Χ. Τελικά, η έρευνα αυτή επιβεβαίωσε τα συμπεράσματα των Wace, Thompson και Volgraff.

Αριστέας ο Προκοννήσιος : To έπος Αριμάσπεια, και η Ανάσταση και Ταυτόχρονη Παρουσία του

Ο Αριστέας ο Προκοννήσιος (αρχ. ελλ. Ἀριστέας ὁ Προκοννήσιος) ήταν Έλληνας επικός ποιητής των αρχαίων χρόνων από το Προκόννησο της Προποντίδας. Η ύπαρξή του βρίσκεται μεταξύ θρύλου και πραγματικότητας, με το όνομά του να συνδέεται τόσο με την ποιητική δημιουργία όσο και με αφηγήσεις υπερφυσικού χαρακτήρα στις οποίες του αποδίδονται ιδιαίτερες δυνάμεις, καθώς και μια ιδιαίτερη σχέση με τον Απόλλωνα.

Το λεξικό της Σούδας αναφέρει ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Δημοχάρις. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, 4.13), το όνομα του πατέρα του ήταν Καϋστρόβιος και ανήκε σε μια ανώτερη οικογένεια αριστοκρατών του νησιού. Από τον ιστορικό αναφέρονται ακόμη τα ταξίδια του στις χώρες των Κιμμερίων, των Αριμασπών και των Ισσηδόνων.

Παρμενίδης το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά

Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων.

Η φιλοσοφία του: Προοίμιο-Αλήθεια

Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.

Αρχαιολογικός θησαυρός : Τρία ταφικά μνημεία ήρθαν στην επιφάνεια στον δήμο Παιονίας του Κιλκίς

Μια ανέλπιστη αποκάλυψη περίμενε τους αρχαιολόγους στον δήμο Παιονίας του Κιλκίς. Μια πόλη, άγνωστη ακόμη στους ιστορικούς, και τρία ταφικά μνημεία ήρθαν στην επιφάνεια, θυμίζοντας την ανακάλυψη του Μανώλη Ανδρόνικου στην Βεργίνα το 1977.

Στο νεκροταφείο αυτής της αρχαίας πόλεως είχαν τοποθετηθεί τα μέλη της αριστοκρατικής τάξεως, οι εταίροι, δηλαδή οι φίλοι του Μακεδόνα βασιλιά, εξηγεί η Γεωργία Στρατούλη, προϊσταμένη της εταιρείας αρχαιοτήτων Ν. Κιλκίς.

Όταν ο Έλληνας Θεός πήγε κρασί στην Ινδία. Ένα αρχαίο επικό ποίημα αφηγείται τον «Ινδικό πόλεμο» του Διονύσου

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε μόνο λίγα χρόνια στην Ινδική υποήπειρο και οι κατακτήσεις του εκεί ήταν βραχύβιες. Μετά από εκστρατεία κατά μήκος του Ινδού ποταμού και των παραποτάμων του από το 327 έως το 325 π.Χ., έφυγε από την περιοχή, για να μην επιστρέψει ποτέ. 

Αλλά ο αντίκτυπος της συνάντησης μεταξύ του ελληνικού στρατού του Αλέξανδρου και του ινδικού κόσμου ήταν τεράστιος. Από το «ελληνοβακτριανικό» βασίλειο της Κεντρικής Ασίας μέχρι τους θρύλους του διαλόγου του Αλέξανδρου με έναν Βραχμάνο, η εκστρατεία του Μακεδόνα ηγέτη διαμόρφωσε την πολιτική και τον πολιτισμό σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο για τους επόμενους αιώνες.

Ερείπια Ελληνιστικού φρουρίου ανακαλύφθηκαν στο Ισραήλ

Οι ανασκαφές της Αρχής Αρχαιοτήτων του Ισραήλ στο δάσος Lachish στην Ιουδαϊκή Shephelah, αποκάλυψαν ένα ελληνιστικό φρούριο που καταστράφηκε και κάηκε από τους Ασμοναίους.

Όπλα, απανθρακωμένα ξύλινα δοκάρια και δεκάδες νομίσματα που ανακαλύπτονται αυτή τη στιγμή στο φρούριο παρέχουν απτές αποδείξεις μιας μάχης μεταξύ των Ασμοναίων και των Σελευκιδών πριν από 2.100 χρόνια.

Το φρούριο, διαστάσεων 15 × 15 μ., χτίστηκε από ογκόλιθους πάχους 3 μέτρων. Το εσωτερικό του φρουρίου ήταν χωρισμένο σε επτά δωμάτια και διατηρήθηκε σε εξαιρετικό ύψος περίπου 2 μ. Επιπλέον, η ανασκαφή αποκάλυψε ένα κλιμακοστάσιο που οδηγεί σε δεύτερο όροφο, το οποίο δεν διατηρήθηκε.

Πως ο Ηριδανός ποταμός στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού έσωσε τον κόσμος σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Μια μέρα, ο πατέρας του Φαέθωνα τον άφησε να οδηγήσει το άρμα του. Όμως ο Φαέθων δεν στάθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης του πατέρα του και δεν οδήγησε καλά το άρμα του ήλιου. Κατέβηκε με το άρμα τόσο χαμηλά στη γη, ώστε την έκαψε και τα ποτάμια άρχισαν να ξεραίνονται. Ο Δίας, θέλοντας να προλάβει χειρότερες καταστροφές, τον γκρέμισε με ένα κεραυνό στον Ηριδανό ποταμό, σκοτώνοντάς τον.

Ο Ηριδανός ήταν ποτάμι της Αρχαίας Αθήνας, συγκεκριμένα παραπόταμος του Ιλισού. Πήγαζε από τον Λυκαβηττό και διέσχιζε την αρχαία πόλη των Αθηνών από ανατολικά προς στα δυτικά. Αν και αποτελούσε έναν από τους πρώτους ποτάμιους κλάδους της αρχαίας Αθήνας, το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων, λόγω των ανθρώπινων αναγκών με το πέρασμα των χρόνων, ήταν η πλήρης εξαφάνιση του ποταμού κάτω από επιχωματώσεις και κατασκευές.

Η Αρχαία Ολυμπία όπως ήταν πριν από 2.000 χρόνια - Δείτε το βίντεο

Η Ολυμπία, υπήρξε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας αφιερωμένο στον Δία. Ήταν ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων οι οποίοι τελούνταν στο πλαίσιο των Ολυμπίων.

Η Ολυμπία ονομαζόταν Άλτις, δηλαδή Ιερό Άλσος. Ήταν κτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Αλφειού. Υπάρχουν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας από τη Νεολιθική περίοδο. Αρχικά υπήρξε οικισμός αγροτικός και σταδιακά εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο θρησκευτικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Εκεί βρισκόταν για περίπου χίλια χρόνια το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Ο Μανδροκλής o αρχαίος Έλληνας μηχανικός από τη Σάμο που κατασκεύασε γέφυρα στο Βόσπορο, ύστερα από αίτημα του πέρση Βασιλιά Δαρείου Α΄

Ο Μανδροκλής ήταν αρχαίος Έλληνας μηχανικός από τη Σάμο. Κατασκεύασε γέφυρα πάνω από το Βόσπορο, ύστερα από αίτημα του πέρση Βασιλιά Δαρείου Α΄ ο οποίος βρισκόταν σε εκστρατεία για την κατάληψη της Θράκης. Ο Μανδροκλής αφιέρωσε ένα πίνακα που απεικονίζει την γεφύρωση των στενών προς τη θεά Ήρα, στο Ηραίο της Σάμου.

Ως τμήμα του μόνου περάσματος μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Μεσογείου, ο Βόσπορος είχε πάντα μεγάλη εμπορική και στρατηγική σημασία. Η Ελληνική πόλη-κράτος της Αθήνας τον 5ο αιώνα π.Χ., που εξαρτιόταν από τις εισαγωγές σιτηρών από τη Σκυθία, διατηρούσε κρίσιμες συμμαχίες με πόλεις που έλεγχαν τα στενά, όπως η αποικία των Μεγαρέων Βυζάντιο.

Οι τρείς μέρες της μάχης των Θερμοπυλών και ο ρόλος των 400 Θηβαίων

Πρώτη μέρα

Οι Πέρσες, μετά από τέσσερις μέρες αναμονής, επιτέθηκαν - πρώτα έστειλε ο Ξέρξης τους Μήδους και τους Κισσίους, που επιτέθηκαν μετωπικά στους Έλληνες. Οι Έλληνες παρατάχθηκαν μπροστά από το τείχος, που έχτισαν οι Φωκείς και ήταν το πιο στενό πέρασμα των Θερμοπυλών. Μονάχα ο Διόδωρος περιγράφει την τακτική των Ελλήνων: οι Έλληνες παρατάχθηκαν σε πυκνή τάξη και ήταν ανώτεροι σε ανδρεία και στο μέγεθος της ασπίδας - οι ξύλινες ασπίδες και τα μικρά δόρατα των Περσών δεν ήταν αποτελεσματικά σε μάχη με τους Έλληνες.

Αινείας από τη Τροία ο πρόγονος του Ρωμύλου και ιδρυτής της Ρώμης

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ρωμύλος θεμελίωσε τη Ρώμη στον Παλατίνο Λόφο στις 21 Απριλίου 753 π.Χ.. Στη συνέχεια σκότωσε τον δίδυμο αδελφό του Ρέμο και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της. Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο ευγενής Αινείας από τη Τροία, ο οποίος έφυγε όταν καταστράφηκε η Τροία στον Τρωικό πόλεμο, ήταν ιδρυτής της Ρώμης: αυτή είναι η εκδοχή των Ρωμαίων συγκλητικών όταν η Ρώμη έγινε αυτοκρατορία επιδιώκοντας τη πολιτική συνέχεια μιας άλλης μεγάλης πόλης. 

Αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη οικισμών στην περιοχή ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ. Η Ρώμη ήταν η πρωτεύουσα διαδοχικά στο Ρωμαϊκό Βασίλειο, τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία και τελικά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στην ακμή της η επιρροή της επεκτεινόταν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και τις ακτές της Μεσογείου, ενώ ο πληθυσμός της υπολογίζεται ότι ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο.

Ανακαλύφθηκε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα αρχαιοελληνικό μυθολογικό κείμενο

Τα ευρήματα αυτού του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια: στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, μια ερευνήτρια από την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών ανακάλυψε ένα μέχρι τότε άγνωστο κείμενο από την εποχή του Ομήρου. Σώζονται μόνο θραύσματα σε δύο φύλλα. Από αυτό όμως μπορεί να ανακατασκευαστεί ένα ποιητικό κείμενο, που αφηγείται την παιδική ηλικία του θεού Διόνυσου.

Είναι το όνειρο κάθε μελετητή της αρχαιότητας: η ανακάλυψη ενός άγνωστου μέχρι τότε κειμένου από την αρχαιότητα. Μια επιστήμονας της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών (ÖAW) έκανε αυτό το εντυπωσιακό εύρημα. 

Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών της σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, η Giulia Rossetto βρήκε μεσαιωνικά φύλλα περγαμηνής ως μέρος του Sinai Palimpsest Project που αποκαλύπτουν προηγουμένως άγνωστα κείμενα από την εποχή του Ομήρου που είχαν αντικατασταθεί με άλλα κείμενα στους επόμενους αιώνες. Ένα άρθρο για τη μοναδική ανακάλυψη δημοσιεύεται τώρα στο Journal of Papyrology and Epigraphy.

Ποιος ήταν ο Κερκύονας (Κερκύων) στην Αρχαία Ελλάδα

Στην ελληνική μυθολογία ο Κερκύονας (Κερκύων) ήταν περιβόητος ληστής, γιος του θεού Ποσειδώνα. Είχε το λημέρι του στα περίχωρα της Ελευσίνας, σε μια τοποθεσία που στα χρόνια του Παυσανία την αποκαλούσαν ακόμα «Κερκύονος Παλαίστρα». 

Εκεί σκότωνε τους διαβάτες εξαναγκάζοντάς τους να παλαίψουν μαζί του και πνίγοντάς τους με έναν ισχυρό εναγκαλισμό-λαβή. Ο ήρωας Θησέας κατά το ταξίδι του προς την Αθήνα πάλεψε με τον Κερκύονα και τον θανάτωσε χτυπώντας το κεφάλι του στη γη.

Ακόμα και ο φιλόσοφος Πλάτων αναφέρει τον Κερκύονα ως μεγάλο παλαιστή. Σύμφωνα με μία παράδοση, ο Κερκύων είχε μία κόρη, την Αλόπη, που έγινε ερωμένη του παππού της Ποσειδώνα και γέννησε από αυτόν τον Ιπποθόωντα. 

Η Αλόπη από παράνομο δεσμό της με τον θεό Ποσειδώνα γέννησε τον Ιπποθόωντα (Παυσ. Α, 5,2), τον επώνυμο ήρωα της Ιπποθοωντίδας φυλής της Αττικής.

O Θησέας σκοτώνοντας τον άγριο ταύρο του Μαραθώνα και η βοήθεια της Εκάλης

Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο ταύρος ήρθε στον κόσμο μετά από αίτημα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Συγκεκριμένα, ο Μίνωας υποσχέθηκε στον Ποσειδώνα ότι θα του θυσίαζε οτιδήποτε έβγαινε από τη θάλασσα. Τότε, αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα ο ταύρος, όμως ο Μίνωας, εκστασιασμένος από την ομορφιά του ζώου, θυσίασε άλλο ζώο στη θέση του ελπίζοντας ότι θα ξεγελούσε το θεό. Ο Ποσειδώνας εκνευρίστηκε και έκανε τον ταύρο μανιακό, ο οποίος άρχισε να προξενεί τεράστιες καταστροφές στο νησί.

Σύμφωνα με διαφορετική εκδοχή, ο Ποσειδώνας έκανε την Πασιφάη, σύζυγο του Μίνωα, να ερωτευτεί τον ταύρο. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Μινώταυρος. Υπάρχει επίσης η εκδοχή σύμφωνα με την οποία ο ταύρος αυτός είχε χρησιμοποιηθεί για την αρπαγή της Ευρώπης.

Βρέθηκαν κεφαλές αγαλμάτων της Αφροδίτης και του Διονύσου στην Αρχαία Πόλη των Αιζάνων

Στις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην αρχαία πόλη Αιζανοί πόλη στη δυτική Ανατολία, ανακαλύφθηκαν τα κεφάλια της θεάς του έρωτα και της ομορφιάς «Αφροδίτης» και του θεού του κρασιού «Διονύσου».

Οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη, η οποία συμπεριλήφθηκε στον Δοκιμαστικό Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2012 και βρίσκεται 50 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, συνεχίζονται από τη Διεύθυνση του Μουσείου Κιουταχείας.

Ο συντονιστής ανασκαφών Dumlupınar University, Faculty of Arts and Sciences, Επικεφαλής του Τμήματος Αρχαιολογίας Δρ. Ο Gökhan Coşkun είπε στο Anadolu Agency ( AA ) ότι οι εργασίες  στην Αρχαία Πόλη των Αιζάνων, που χρονολογούνται πριν από 5.000 χρόνια , συνεχίστηκαν με 100 εργάτες και 27 τεχνικό προσωπικό.

Στον τύμβο Κορινού Πιερίας βρέθηκε ο τάφος της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Πως οι αρχαίες επιγραφές οδηγούν στην μεγάλη ανακάλυψη

Μεγάλοι μακεδονικοί τύμβοι του 4ου π.Χ. όπου στον ένα τεκμηριώθηκε ότι τάφηκε η ίδια η Ολυμπιάδα(μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου), δίπλα στην Εθνική Οδό Κατερίνης-Θεσσαλονίκης Ε75 στη θέση τούμπες Κορινού, άγνωστοι στον περισσότερο κόσμο. Πρόσβαση από τους Σταθμούς Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών (ΣΕΑ) Κορινού.

Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασία κατοικούντων

Ως μάχη του Γρανικού εννοείται η πρώτη σύγκρουση του εκστρατευτικού σώματος του Αλέξανδρου Γ΄ (του Μεγάλου Αλεξάνδρου) που δόθηκε παρά τον Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ. με συγκεντρωμένη στρατιωτική δύναμη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών (των Περσών) γύρω από τη Ζέλεια της Φρυγίας στον Ελλήσποντο, με στρατηγό τον Αρσίτη, τον σατράπη της Φρυγίας και πολλούς επιφανείς Πέρσες, όπως ο Σπιθριδάτης, ο σατράπης της Λυδίας και της Ιωνίας, ο Φαρνάκης, ο αδελφός της γυναίκας του Δαρείου, ο Ατιζύης, ο Μιθριδάτης, και άλλοι.

Η τελική έκβαση της μάχης αυτής και η νίκη του Αλέξανδρου παρείχε στρατηγικής σημασίας πλεονέκτημα για την προέλαση του Ελληνικού σώματος στη Μικρά Ασία.

Η Μακεδονική φάλαγγα

Η Μακεδονική φάλαγγα αποτελούσε τον χαρακτηριστικό τρόπο παράταξης μάχης, αρχικά των Μακεδόνων και στη συνέχεια όλων των κρατών των Διαδόχων και Επιγόνων, επί δύο αιώνες (μέσα 4ου - μέσα 2ου αιώνα π.Χ.).

Συγκρότηση

Τη φάλαγγα συγκροτούσαν ελεύθεροι επαγγελματίες της Μακεδονίας, είτε μικροϊδιοκτήτες αγρότες, είτε αστοί των πόλεων. Σύμφωνα με την διαίρεση από τον Φίλιππο, η επικράτεια διαιρέθηκε σε 12 στρατολογικές περιφέρειες, από τις οποίες αντίστοιχα προέρχονταν οι τάξεις της φάλαγγας. Για να δείξει τη σημασία που προσέδιδε ο βασιλιάς στους πεζούς, τους ονόμασε πεζέταιρους, σε αντιστοιχία με τους Εταίρους, έφιππους αριστοκρατικής καταγωγής.

Ροδώπις η ιστορία της, την οποία μας διηγείται ο Στράβων, αποτελεί τον πρωταρχικό πυρήνα του διάσημου παραμυθιού «Σταχτοπούτα»

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ροδώπις (που σημαίνει «η ροδομάγουλη») είναι γνωστή μία πανέμορφη Ελληνίδα σκλάβα. Είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, αλλά την είχαν απαγάγει πειρατές και την πούλησαν σκλάβα στην Αίγυπτο. 

Η ιστορία της, την οποία μας διηγείται ο Στράβων, αποτελεί τον πρωταρχικό πυρήνα του διάσημου παραμυθιού «Σταχτοπούτα»: Το αφεντικό της την εκτιμούσε και μάλιστα της είχε χαρίσει ένα ζευγάρι σανδάλια με πλούσια διακόσμηση. 

Αλλά ήταν υπναράς και τον περισσότερο καιρό στο σπίτι κοιμόταν, οπότε οι άλλες δούλες που ζήλευαν τη Ρόδωπι την κακομεταχειρίζονταν και της έδιναν να κάνει τις βαρύτερες δουλειές. Μία ημέρα, ενώ η Ροδώπις λουζόταν ή έπλενε ρούχα στο ποτάμι, ένας αετός άρπαξε ένα από τα σανδάλια της, που τα είχε στον ήλιο να στεγνώσουν, και μετά από λίγο το άφησε να πέσει στα πόδια του βασιλιά Ψαμμήτιχου, που βασίλευε εκείνη την εποχή στη Μέμφιδα.

Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών

Ο Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών (382 π.Χ. - 336 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς του Βασιλείου της Μακεδονίας από το 359 π.Χ. μέχρι τη δολοφονία του από τον Παυσανία, το 336 π.Χ.

Ήταν ο βασιλιάς που έκανε τη Μακεδονία ισχυρό βασίλειο, ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά βασίλεια και προετοίμασε στην ουσία την κατάκτηση της Περσίας και του μεγαλύτερου μέρους του τότε γνωστού κόσμου από τον γιο του Μέγα Αλέξανδρο.

Ο Φίλιππος Β΄ γεννήθηκε το 382 π.Χ. στην Πέλλα, ήταν τριτότοκος γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ΄ και της Ευρυδίκης, κόρης του Σίρρα (γαμπρού του βασιλιά της Λυγκηστίδος Αρραβαίου Α΄) και ο ισχυρότερος και επιφανέστερος Έλληνας της εποχής του.

Μέγας Αλέξανδρος - Εκστρατεία στην Ινδία (327 - 325 π.Χ.)

Μετά την καταστολή της εξέγερσης σε Βακτρία και Σογδιανή, ο Αλέξανδρος άρχισε να προετοιμάζει την εισβολή στην Ινδία. Οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση ήταν οι εξής. Η Ινδία θεωρείτο τότε ακραία περιοχή της Ασίας, πολύ μικρότερη σε έκταση από την πραγματική, και με την κατάκτησή της ο Αλέξανδρος πίστευε, όπως γράφει ο Αρριανός, πως θα εξασφαλίζονταν οι ανατολικές σατραπείες από ενδεχόμενη εισβολή ή αποστασία. 

Ακόμη ήταν γνωστός ο πλούτος της χώρας και συνυπολογίζονταν και τα ωφέλη από το εμπόριο. Άλλοι λόγοι ήταν η επιθυμία του, ως πραγματικού Μεγάλου Βασιλιά, να καταλάβει τις χώρες που είχε υποτάξει ο Δαρείος Α΄, να γίνει πρωταθλητής της ιστορίας του οποίου τα κατορθώματα κανείς δεν θα ξεπερνούσε.

Πλατωνικές αναφορές περί Ατλαντίδος

Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι μυθικό νησί που πρωτοακούστηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας».

Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες» ( σήμερα γνωστά ως στενά του Γιβραλτάρ), ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».

Τι ήταν τα Απατούρια στην αρχαία Ελλάδα

Τα Απατούρια ήταν πολιτική γιορτή τελούμενη από τους Αθηναίους και όλους γενικά τους Ίωνες εκτός των Κολοφωνίων και των Εφεσίων. Η Κολοφώνα ήταν αρχαία πόλη της Ιωνίας, χτισμένη κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας, ανάμεσα στην Λέβεδο και την Έφεσο. Η πόλη χτίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ. από Ίωνες που προέρχονταν πιθανόν από την Αττική. 

Σύμφωνα με τον τον Στράβωνα οικιστής της πόλης ήταν ο Ανδραίμων, απόγονος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Στην επικράτεια της πόλης ανήκε και η πόλη Κλάρος η οποία θεωρούταν παλαιότερη με ιδρυτή τον ήρωα από την Κρήτη Ράκιο. Στην πόλη αυτή λειτουργούσε μαντείο και υπήρχε σημαντικό ιερό αφιερωμένο στον Απόλλωνα.

Ο Ίων ήταν βασιλιάς και ιδρυτής της πόλης Ελίκης στην Αχαΐα, γενάρχης των Ιώνων

Ο Ίων ή Ίωνας ήταν βασιλιάς και ιδρυτής της πόλης Ελίκης στην Αχαΐα, γενάρχης των Ιώνων. Ο Ίωνας ήταν γιός του Ξούθου και της γυναίκας του, Κρέουσας, κόρης του Ερεχθέα, ενώ κατ' άλλους πατέρας του ήταν ο Απόλλωνας. 

Έφτασε στην περιοχή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σελινούντα. Παντρεύτηκε την κόρη του Ελίκη και τον διαδέχτηκε στον θρόνο. Έκτισε την πόλη Ελίκη δίνοντάς της το όνομα της γυναίκας του και την έκανε πρωτεύουσα του βασιλείου του κτίζοντας και τον ναό του Ελικώνιου Ποσειδώνα.

Τα αρχαία ποτάμια της Αθήνας (Κηφισός, Ιλισός, Ηριδανός)

Ο Ιλισός, ή Ιλισσός, Ειλισσός και σε επιγραφές του 5ου αιώνα π.Χ. Ηιλισός, είναι ο ένας από τους δύο ποταμούς της Αθήνας που πηγάζει από τις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού και διερχόμενος νοτιοανατολικά μέσα από το λεκανοπέδιο της Αττικής καταλήγει στον φαληρικό όρμο. Ο Πλάτωνας τον αποκαλούσε «ὑδάτιον», γιατί στέρευε το καλοκαίρι.

Ο ποταμός κυλούσε κατά μήκος και εξωτερικά των τειχών της Αθήνας. Απέναντι από το Στάδιο, προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση σε αυτό, υπήρχε πέτρινο γεφύρι με δυο τόξα, το οποίο καταστράφηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.

Ιόλαος ο ηνίοχος του Ηρακλή

Στην Ελληνική μυθολογία ο Ιφικλής (στα αρχ. ελλ. Ἰφικλῆς) ήταν γιος του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης, δίδυμος ετεροθαλής αδελφός του Ηρακλή, πατέρας του Ιόλαου και, κατά μια εκδοχή, της Ιόπης, η οποία δόθηκε ως σύζυγος στον Θησέα.

Ακολούθησε τον Ηρακλή σε πολλούς από τους αγώνες του όπως και στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Κατά την εκστρατεία όμως του αδελφού του κατά των Μολιονιδών τραυματίσθηκε και πέθανε στη Φενεό της Αρκαδίας.

Στη τελευταία αυτή λεπτομέρεια προσκρούει η άλλη εκδοχή ότι έπεσε στη μάχη κατά του Λαομέδοντα φονευθείς από έναν από τους γιους αυτού. ιψιδιηες

Ελληνικό ναυάγιο που χρονολογείται από τον έβδομο αιώνα π.Χ. ανακαλύφτηκε στην Ιταλία και αλλάζει την ιστορία του εμπορίου μεταξύ της Μεγάλης Ελλάδας και της μητέρας χώρας

Η Απουλία, ένα Ελληνικό ναυάγιο που χρονολογείται από τον έβδομο π.Χ αιώνα βρέθηκε στο κανάλι του Οτράντο. Το φορτίο ανακτήθηκε από τους αρχαιολόγους σε βάθος 780 μέτρων. Την ανακοίνωση έκανε ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Ντάριο Φραντσεσίνι

Αμφορείς και κανάτες αλλά και ένας μεγάλος αριθμός από κεραμικά φλιτζάνια κρασιού που προορίζονται για το τραπέζι των ελίτ, στοιβαγμένα και «συσκευασμένα» μέσα σε μεγάλα βάζα που χρησιμοποιούνται για την προστασία τους από τον κίνδυνο ατυχημάτων κατά τη διάρκεια του μακρινού θαλάσσιου ταξιδιού. Εκτός από τα υπολείμματα τροφίμων, όπως οι ελιές.

Τα σχέδια που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει o Aλέξανδρος ο Μέγας

Ο Αλέξανδρος επέστρεψε στη Βαβυλώνα και άρχισε να οργανώνει τον περίπλου καθώς και την κατάκτηση της ηπειρωτικής Αραβίας, και κατόπιν την εξερεύνηση των ακτών της Βόρειας Αφρικής στην οποία είχε τη βάση του το ισχυρό κράτος της Καρχηδόνας. 

Είναι επίσης βέβαιο πως γνώριζε την ύπαρξη της ανερχόμενης δύναμης των Ρωμαίων στην Ιταλική χερσόνησο -ο θείος του Αλέξανδρος Α´ της Ηπείρου είχε εκστρατεύσει στην Ιταλία την ίδια περίοδο με τις εκστρατείες του Αλεξάνδρου στην Ασία-, και τον σημαντικό πλούτο των ελληνικών αποικιών της νότιας Ιταλίας.

Επιπλέον, είχε σχεδιάσει την ανέγερση εξαιρετικά μεγαλεπήβολων και δαπανηρών κτισμάτων και ναών, καθώς και την κατασκευή ενός τεράστιου στόλου στην Αλεξάνδρεια, ποσοτικά κατά τα πρότυπα του Τρωικού πολέμου, τα έργα αυτά όμως φέρονται να ακυρώθηκαν μετά τον θάνατό του λόγω του μεγάλου κόστους τους.

Νέστωρ, νέομαι (έρχομαι, επιστρέφω) εξού και νόστος, "αυτός που επιστρέφει από μακριά, ο ταξιδεμένος

Ο Νέστορας (Νέστωρ < νέομαι (έρχομαι, επιστρέφω) εξού και νόστος, "αυτός που επιστρέφει από μακριά, ο ταξιδεμένος") ήταν μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλέας της Πύλου.

Ήταν γιος του Νηλέα και της Χλωρίδας. Με το όνομα Νηλέας (δεν πρέπει να συγχέεται με το Νηρέας).

O Νηλέα ήταν υιός της Τυρούς και του θεού Ποσειδώνα. Ο Νηλέας ήταν δίδυμος αδελφός του Πελία και ετεροθαλής αδελφός του Αίσονα (γιου του Κρηθέα και της Τυρούς), του Φέρητα και του Αμυθάονα. 

Ο Νηλέας και ο Πελίας εγκαταλείφθηκαν από τη μητέρα τους σε βρεφική ηλικία και ανατράφηκαν από μια φοράδα που την είχε στείλει ο Ποσειδώνας και αργότερα από ένα βοσκό. Στη συνέχεια, όταν μεγάλωσαν, αναγνωρίσθηκαν από τη μητέρα τους και κατεδίωξαν τη μητριά τους, τη Σιδηρώ. Κατόπιν, φιλονίκησαν για τη βασιλεία.

Γιατί η θεά Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία

Κατά τον Ακουσίλαο η Μήτις γεννήθηκε μαζί με τον Έρωτα και τον Αιθέρα, από την ένωση του Ερέβους και της Νύχτας, που προήλθαν από το Χάος.

Θεωρούνταν θεά της σοφίας και της φρόνησης, ιδιότητες που κληροδότησε στην κόρη της, τη θεά Αθηνά. Η Μήτιδα ήταν η προσωποποίηση για τους αρχαίους όχι απλά της σοφίας και της φρόνησης αλλά του είδους της πονηριάς και της επαγρύπνησης που εκπροσωπεί από τους ανθρώπους ο Οδυσσέας και από τα ζώα η αλεπού.

Η Μήτις είναι αυτή που για να βοηθήσει το Δία προσέφερε στον Κρόνο το εμετικό φάρμακο που θα τον εξαναγκάσει να ξεράσει τα παιδιά του που είχε καταπιεί. Μετά τη νίκη του στην Τιτανομαχία ο Δίας αρχίζει τη βασιλεία του με τον γάμο του με τη Μήτιδα, που του προσφέρει μια πολύτιμη συμμαχία. Σύμφωνα με έναν χρησμό η Μήτις θα γεννούσε πρώτα μια κόρη και έπειτα έναν γιο που θα καταλάμβανε την εξουσία και θα κυβερνούσε θεούς και ανθρώπους. Μόλις ο Ζευς πληροφορήθηκε τον χρησμό, φοβούμενος μην πάθει ότι και ο πατέρας του Κρόνος, κατάπιε τη Μήτιδα, ενώ κυοφορούσε ακόμη την Αθηνά. Έπειτα με τη βοήθεια του Ηφαίστου, ο Δίας γέννησε την Αθηνά, ενώ η Μήτις παρέμεινε μέσα του.

Άορνος Πέτρα : H πολιορκία και κατάληψη της από τον Μέγα Αλέξανδρο

Η Άορνος Πέτρα ή απλά Άορνος (αρχαία ελληνικά: Ἄορνος (άρθρο: ο ή η)) ήταν οχυρώτατη ορεινή τοποθεσία της Ινδίας η οποία πολιορκήθηκε και κατελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο, «στο αποκορύφωμα της καριέρας του ως του μεγαλύτερου πολιορκητή στην ιστορία», σύμφωνα με τον σύγχρονο βιογράφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ρόμπιν Λέιν Φοξ (Robin Lane Fox). Βρίσκεται στο σημερινό Πακιστάν.

H Τευμησσία αλεπού

Στην ελληνική μυθολογία, η Τευμησσία αλεπού, ή Καδμεία αλεπού, ήταν γιγαντιαία αλεπού που δεν προοριζόταν ποτέ να πιαστεί. Λέγεται ότι είχε σταλεί από τους θεούς (ίσως από τον Διόνυσο) για να καταδιώξει τα παιδιά της Θήβας ως τιμωρία για ένα εθνικό έγκλημα. 

Μετά την δολοφονία του βασιλιά της Θήβας Λάιου, ο Κρέων ως αδελφός της χήρας βασίλισσας Ιοκάστης, ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του θρόνου.

Τότε εμφανίστηκε η Σφίγγα, που με το περίφημο αίνιγμά της ταλάνιζε την πόλη και δυσκόλευε την διάβαση προς αυτήν. Ο Κρέοντας, για να εξαλείψει αυτόν τον κίνδυνο, βγάζει διάταγμα και ανακηρύσσει πως όποιος σκοτώσει τη Σφίγγα θα αποκτήσει ως αντάλλαγμα το θρόνο της Θήβας και θα πάρει για γυναίκα του την Ιοκάστη. Έτσι όταν ο Οιδίποδας λύνει το αίνιγμα και σκοτώνει τη Σφίγγα, ο Κρέοντας του παραδίδει τη Θήβα και την Ιοκάστη.

Πως οι αρχαίοι Έλληνες νίκησαν του Αθανάτους των Περσών

Οι Αθάνατοι (αρχ. ελλ.: Ἀθάνατοι, περσ.: سپاه جاودان) ήταν ο πυρήνας του περσικού στρατού, κατά τα χρόνια των Αχαιμενιδών. Αποτελούνταν από άριστα εκπαιδευμένους Ελαμίτες, Μήδους και Πέρσες πολεμιστές. 

Οι αρχαίοι Έλληνες τους αποκαλούσαν και Μύριους Αθανάτους, επειδή όταν ένας άντρας έπεφτε στη μάχη τον αντικαθιστούσε αμέσως κάποιος άλλος, και έτσι το σώμα διατηρούσε τη δύναμη των 10.000 στρατιωτών. Ο όρος αποδίδεται στον Ηρόδοτο.

Πως οι αρχαίοι Έλληνες δύτες κατέστρεψαν τον Περσικό στόλο

Ο ιστορικός Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, ο οποίος ονομάστηκε και Πατέρας της Ιστορίας, αναφέρει ότι το 480 π.Χ ο ονομαστός δύτης και κολυμβητής Σκυλλίας από την πόλη Σκιώνη, αποικία των Ευβοέων στην Παλλήνη της Χαλκιδικής, σημερινή χερσόνησος της Κασσάνδρας όπου βρίσκεται και το σημερινό χωριό Νέα Σκιώνη, συνελήφθη από τους Πέρσες που γνώριζαν τις σπουδαίες επιδόσεις και ικανότητες του με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ελληνικού Στόλου. 

Όμως ο Σκυλλίας έμαθε τα σχέδια τους και βούτηξε στη θάλασσα, έκοψε τα σχοινιά από τις άγκυρες των Περσικών Πλοίων δημιουργώντας έτσι μεγάλη αναταραχή στον Περσικό Στόλο. Χρησιμοποιώντας ένα καλάμι ως αναπνευστήρα κολύμπησε, χωρίς να ανέβει στην επιφάνεια, μέχρι το ακρωτήριο Αρτεμίσιο, απόσταση (ογδόντα περίπου σταδίων) σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, σημερινά 9 ναυτικά μίλια, και ανέφερε στους Έλληνες τα σχέδια των Περσών.

Ο τύμβος του Αντίοχου Α'

Το Νεμρούτ βρίσκεται στη νοτιοδυτική Τουρκία, όχι μακριά από τον άνω ρου του Ευφράτη. Ανήκει στην οροσειρά του Ταύρου και βρίσκεται 86 χιλιόμετρα βόρεια του Αντιγιαμάν, στην ομώνυμη επαρχία. Με ύψος 2150 μέτρα, είναι ένα από τα ψηλότερα όρη της βόρειας Μεσοποταμίας. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί από το 1988 σε εθνικό πάρκο.

To ταφικό-λατρευτικό σύμπλεγμα δημιουργήθηκε από τον Αντίοχο Α΄ της Κομμαγηνής, ενός βασιλείου της ύστερης ελληνιστικής περιόδου που προήλθε από τη διάσπαση του βασιλείου των Σελευκιδών. Ο Αντίοχος, πιθανόν στην προσπάθεια του να εδραιώσει την ηγεμονία και να συνταιριάξει τις ποικίλες πολιτισμικές παραδόσεις του βασιλείου του, προχώρησε στην υλοποίηση ένα ιδιαίτερου θρησκευτικού πάνθεου που περιελάμβανε ελληνικές, αρμενικές και περσικές θεότητες καθώς και τον ίδιο και τη δυναστεία του.

Ποιός ήταν ο Υπερβόρειος Άβαρις στην αρχαία Ελλάδα

Ο Άβαρις ήταν, κατά την αρχαία ελληνική παράδοση, μάγος, θεραπευτής και ιερέας του Απόλλωνα στον οποίο έχουν αποδοθεί διάφορα κατορθώματα. Πατρίδα του θεωρούνταν η χώρα των Υπερβορείων. 

Στην ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με την παράδοση, οι Υπερβόρειοι ζούσαν σε μια περιοχή που ονομαζόταν Υπερβορεία κι εκεί ο Ήλιος έλαμπε καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Αναφορά στην Υπερβόρεια κάνουν οι αρχαίοι συγγραφείς Ηρόδοτος (Δ,13), Ησίοδος (Θεογονία, 211-235), ο γεωγράφος Στράβων (11.4.3.), ο ποιητής Πίνδαρος (Ίσθμια Ωδή 6 [...]καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δι᾽ Ὑπερβορέους[...]) και ο Παυσανίας.

Γιατί ο Κράτης ο κυνικός αποκάλεσε τον γάμο του με την Ιππαρχία «κυνογαμίαν»

Οι περισσότερες βιογραφικές πληροφορίες για την Ιππαρχία αντλούνται από το έργο Βίοι φιλοσόφων του Διογένη Λαέρτιου καθώς στο βιβλίο ΣΤ' αφιερώνει τρεις παραγράφους για τη φιλόσοφο.

Άλλες αναφορές για την Ιππαρχία βρίσκουμε και στο λεξικό Σούδα όπου της αποδίδονται κάποιες φιλοσοφικές πραγματείες, και μερικές επιστολές προς τον Θεόδωρο τον άθεο.

Η Ιππαρχία (δεύτερο μισό του 5ου αι. - πρώτο μισό του 4ου αι.) γεννήθηκε στη Μαρώνεια της Θράκης. Η οικογένειά της ήρθε στην Αθήνα, όπου ο αδελφός της Μητροκλής έγινε μαθητής του Κυνικού φιλόσοφου Κράτη του Θηβαίου, ήταν Κυνική φιλόσοφος, αδελφή του Μητροκλή και σύζυγος του Κράτη του Θηβαίου, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κυνικής σχολής.

Συγκλονιστική ανακάλυψη στην Ελλάδα: νέο φως στη βασιλεία του Αγαμέμνονα. Τα τρία αρχαία ξίφη που ανακαλύφθηκαν φέτος στην Τράπεζα Αιγίου

Ο μυκηναϊκός πολιτισμός θα μπορούσε να επανεξεταστεί υπό το φως μιας συγκλονιστικής ανακάλυψης, η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει να ξανασχεδιάσει τα όρια της βασιλείας του Αγαμέμνονα στην Πελοπόννησο της ύστερης εποχής του Χαλκού. Μια ανακάλυψη που θα επιβεβαιώσει την ιστορία της Ιλιάδας του Ομήρου. 

Είναι η ανακάλυψη τριών σπαθιών, χαρακτηριστικών σχημάτων των μυκηναϊκών ανακτορικών παραγωγών, που χρονολογούνται στον δέκατο τέταρτο αιώνα π.Χ. ή στην περίοδο της πλήρους λαμπρότητας των μυκηναϊκών ανακτόρων των Μυκηνών, της Τίρυνθας και της Πύλου.

Mέναδρος (ή Μιλίντα στα ινδικά) ο Έλληνας βασιλιάς του Ινδοελληνικού βασιλείου

Ο Mέναδρος (ή Μιλίντα στα ινδικά) ήταν Έλληνας βασιλιάς του Ινδοελληνικού βασιλείου από το 163 π.Χ. έως το 145 π.Χ.

Το Ινδοελληνικό ή Ελληνοϊνδικό βασίλειο ήταν ελληνιστική ηγεμονία η οποία είχε στην επικράτειά της διάφορες περιοχές της νότιας Ασίας - κυρίως τις περιοχές που αντιστοιχούν στο σημερινό Αφγανιστάν και σημερινό Πακιστάν - κατά τους δύο αιώνες της ύπαρξής του. Ιδρύθηκε όταν ο Δημήτριος Α´ ο Ανίκητος, βασιλιάς του ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής, εισέβαλε τον 3ο αιώνα π.Χ. στις περιοχές της βορειοανατολικής Ινδίας, τις οποίες τα ινδικά βασίλεια είχαν ανακαταλάβει υπό τον Τσαντραγκούπτα Μωρύα από το Σέλευκο στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ..