Το Δημόσιο Ρολόι Στην Αρχαία Αθήνα

Ο χρόνος δεν ήταν αμελητέος, παρά τη θρυλούμενη ως ράθυμη ζωή των πολιτών στην αρχαία Αθήνα. Μπορεί να μη διέθεταν ρολόγια στα χέρια αλλά ήθελαν να ξέρουν, όταν έκαναν τον περίπατό τους γύρω από την Ακρόπολη, αν ήταν ώρα για να πεταχτούν στην Αγορά ή να πάνε σπίτι για τη μεσημεριανή σιέστα.

Η πόλη διέθετε το δημόσιο ρολόι της. Ήταν ένα μεγάλο μαρμάρινο κωνικό ηλιακό ρολόι που βρίσκεται ακόμη στη θέση του, στη βάση του νότιου τείχους της Ακρόπολης, κάτω από τον Παρθενώνα. Είναι ορατό από την καφετέρια του Μουσείου της Ακρόπολης. Πολλοί βλέπουν προς τα εκεί, αλλά λίγοι το αναγνωρίζουν. Είναι επάνω από το θέατρο του Διονύσου, δεξιά από τους κίονες του Χορηγικού Μνημείου του Θρασύλλου.

Η κυριαρχία του Κλεομένη Γ΄ και η κάθοδος των Μακεδόνων

Η φήμη του Κλεομένη, μετά την επανάστασή του, έχει βγει πολύ έξω από την Πελοπόννησο, αλλά περιορίζεται μέσα στα όριά της. Ο πρώτος που κατανοεί τη σημασία της επανάστασης είναι ο Άρατος. Σ’ όλες τις πόλεις που κυβερνώνται από την Αχαϊκή Συμπολιτεία, τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα κινούνται για την ανατροπή της αριστοκρατικής διακυβέρνησης.

Έτσι, ο Άρατος προσπαθεί να δημιουργήσει εξέγερση στη Λακωνία, πριν προλάβει όμως, ο Κλεομένης με τον νέο του εκπληκτικό στρατό καταλαμβάνει την περιοχή της Μεγαλόπολης, εκτός από την ίδια την πόλη με τα πανίσχυρα τείχη.

Δωδώνη, το μαντείο όπου οι πιστοί έπαιρναν χρησμούς από το θρόισμα των φύλλων της βελανιδιάς. Χτίστηκε μετά από υπόδειξη ενός μαύρου περιστεριού

Το αρχαιότερο μαντείο της Ελλάδας ήταν της Δωδώνης στην Ήπειρο. Σύμφωνα με τον μύθο που ανέφερε ο Ηρόδοτος,  δυο μαύρα περιστέρια ξεκίνησαν από τη Θήβα της Αιγύπτου.

Το ένα πήγε στη Λιβύη όπου χτίστηκε το ιερό του Άμμωνα Δία και το δεύτερο προσγειώθηκε σε μια βελανιδιά στην αρχαία Δωδώνη και υπέδειξε στους ανθρώπους την ίδρυση ιερού προς τιμήν του αρχηγού των Ολύμπιων Θεών, Δία. Μέχρι τότε το μαντείο της Δωδώνης ήταν υπαίθριο και αφιερωμένο στη θεά Γη.

«Κοράκιασα από τη δίψα». Πώς βγήκε η φράση που προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα και την πλούσια μυθολογία της. Οι απρόσμενες συνέπειες του ψέμματος

Η φράση «κοράκιασα από τη δίψα», έχει διανύσει μεγάλη απόσταση στο χρόνο, καθώς προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Όταν τη χρησιμοποιούμε, εννοούμε ότι το στόμα μας στέγνωσε εντελώς και ότι θα κάναμε τα πάντα για λίγο νερό. Στην κατάσταση αυτή βρέθηκε, σύμφωνα με το μύθο, ένας κόρακας που άθελά του προσέβαλε το θεό Απόλλωνα.

Ο ορφικός ύμνος στην Λητώ την μητέρα των διδύμων

Ο 35ος ορφικός ύμνος αναφέρεται στην Λητώ / Λατώ (< γραμμική Β Rato):

Θυμίαμα σμύρναν

Λητὼ κυανόπεπλε, θεὰ διδυματόκε, σεμνή,

Πλουτάρχου «Ερωτικός».

Ένας διάλογος για τον Έρωτα εξ αφορμής μιας ερωτικής ιστορίας. Η Ισμηνοδώρα, μια καλοστεκούμενη και πλούσια χήρα, ερωτεύεται και επιδιώκει να παντρευτεί το νεαρό Βάκχωνα. Δύο από τους εραστές του τελευταίου, ο Ανθεμίων και ο Πεισίας, διαφωνούν για το τι πρέπει να πράξει ο νεαρός, στήνεται διάλογος, όλ’ αυτά συμβαίνουν στις Θεσπιές, όπου καταφθάνει και ο νιόπαντρος Πλούταρχος (απ’ τη Χαιρώνεια, την πατρίδα του, μαζί με τη γυναίκα του, προκειμένου να συμμετάσχουν στην τοπική γιορτή των Ερωτιδείων προσφέροντας την καθιερωμένη θυσία στον Έρωτα).

Η εκγύμναση των Αθηναίων από την παιδική ηλικία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έκβαση της μάχης

Τα γεγονότα της μάχης του Μαραθώνα είναι λίγο πολύ γνωστά. Το 490 π.Χ. 10.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς συνέτριψαν μια υπερδιπλάσια περσική δύναμη σώζοντας την Αθήνα, τον νεότατο θεσμό της δημοκρατίας και κατ’ επέκταση τον δυτικό πολιτισμό. Όλοι οι μελετητές της περιόδου θεωρούν ότι η νίκη οφείλεται: -στο ευφυές σχέδιο του στρατηγού Μιλτιάδη -στον ανώτερο οπλισμό των Αθηναίων οπλιτών -και στην αποφασιστικότητα που έδειξαν υπερασπίζοντας την πατρίδα τους. Οι περισσότεροι όμως λησμονούν κάτι εξίσου σημαντικό.