Το 1941 έγιναν πρώτη φορά ανασκαφές από τη γαλλική αρχαιολογική σχολή των Αθηνών. Οι έρευνες έδειξαν ότι ήταν πανάρχαια Αρκαδική πόλη που μετά την δημιουργία και εποικισμό της Μεγαλόπολης μειώθηκε αισθητά σε πληθυσμό αλλά συνέχισε να υπάρχει μέχρι τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους.
Ο Παιώνας γιάτρευε με τη βοήθεια βοτάνων και ονομαζόταν «πολυφάρμακος Παιών». Βαθμιαία ο Παιώνας ταυτίσθηκε με τον θεό Απόλλωνα και το όνομά του αναφερόταν πλέον ως μία από τις πολλές επικλήσεις του Απόλλωνα.
Γνωρίζοντας ο Αλέξανδρος πως ο Δαρείος έχει συγκεντρώσει στην κοιλάδα των Σώχων μεγάλο στρατό έστειλε τον Παρμενίωνα με τους Θράκες, τους Θεσσαλούς και τους άλλους Έλληνες να καταλάβει τη στενή διάβαση που οδηγούσε από την Κιλικία στη Συρία, που διερχόταν μεταξύ του όρους Ἁμανός και της θάλασσας, δηλαδή του Ισσικού κόλπου και το φύλαγε μικρή δύναμη, η οποία τράπηκε αμέσως σε φυγή.
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής της πανάρχαιας πόλης Εφύρα που έμεινε αργότερα γνωστή ως Αρχαία Κόρινθος. Έμεινε γνωστός για τις δυο απάτες του απέναντι στον μέγιστο θεό Δία με τις οποίες απέφυγε τον θάνατο, τιμωρήθηκε να σηκώνει στους ώμους έναν βράχο στην κορυφή ενός βουνού, κατόπιν ο βράχος έπεφτε και ο Σίσυφος επαναλάμβανε αιώνια την σκληρή δοκιμασία.
Ο Λεωχάρης ήταν αρχαίος Έλληνας γλύπτης. Δεν είναι γνωστός ο τόπος που γεννήθηκε. Είναι γνωστός γιατί τον αναφέρει ο Παυσανίας, ο Πλίνιος κι ο Βιτρούβιος. Ο Λεωχάρης έζησε και μας έδωσε τα έργα του στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Εργάστηκε μέχρι το 320 π.Χ. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Αθήνα.
Μια από τις πρώτες αναφορές βρίσκεται στον Όμηρο [Ιλιάδα Ε.340], όπου στο πεδίο της μάχης ο Διομήδης πληγώνει με δόρυ τη θεά Αφροδίτη, από το χέρι της οποίας "έτρεχε το αθάνατο θεϊκό αίμα ιχώρ" (ρεε δ’ αμβροτον αίμα θεοιο ιχώρ). Στην αρχαία ελληνική γραμματεία αναφέρεται από τον Πλάτωνα στον Τίμαιο (83c5) και σε πολλούς ασθενείς του Ιπποκράτη.
Κάηκε ο περιβάλλων χώρος και δασική έκταση που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο πολιτικής προστασίας Δυτικής Αχαΐας, Κώστα Ταπεινό.
Ο αρχαιολογικός χώρος Πορτών Αχαΐας έχασε τη πράσινη ομορφιά του, με τις εικόνες από το μυκηναϊκό νεκροταφείο της Δάφνης Ηλείας, να «μιλούν» από μόνες τους.
Στη μάχη αυτή, όμως, που έληξε νικηφόρα για τη Θήβα, σκοτώθηκε ο ιδιαίτερα σημαντικός πολιτικός και στρατηγός Επαμεινώνδας, γεγονός που είχε -παρά τη στρατιωτική νίκη- ως συνέπεια να υποβιβαστεί πλέον ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Θήβας στα πράγματα της Ελλάδας.
Το αρχαιολογικό πάρκο της πόλης ανακοίνωσε ότι το έργο τέχνης, ένα από τα πιο διάσημα γλυπτά στο νησί, θα υψωθεί όρθια μπροστά από το Ναό του Διός.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Άτλας ήταν ένας Τιτάνας ή θεός που αναγκάστηκε να φέρει τον ουρανό στους ώμους του αφού νικήθηκε από τον Δία, έναν από τους θεούς της επόμενης γενιάς που ονομαζόταν Ολύμπιοι.
Oι φοιτητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Σελτσούκ διάβασαν τελικά το πρωτότυπο του Όρκου σύμφωνα με τη Διακήρυξη της Γενεύης παρά τις απειλές της διοίκησης του πανεπιστημίου.
Αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν τα φώτα και τις κουρτίνες για να τους εμποδίσουν, κάτι ωστόσο που δεν κατέστη δυνατό.
Η ανεξαρτησία των ιωνικών πόλεων έληξε μετά την επέκταση των Λυδών, οι οποίοι έδωσαν μεν αυτονομία στη Μίλητο, αλλά υποχρέωσαν τους Ίωνες να τους ακολουθούν στις εκστρατείες. Παράλληλα, οι Λυδοί βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Μήδους, αλλά υπέγραψαν ειρήνη, ορίζοντας τον Άλυ ποταμό ως σύνορο των βασιλείων τους.
