Το αδιαπέραστο στην ραδιενέργεια τσιμέντο των Αρχαίων Ελλήνων

 Όπως έχει αποκαλύψει ο καθηγητής Ευστάθιος Ευσταθιάδης Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., απόφοιτος έτους 1945, τ. Επιμελητής Ε.Μ.Π., Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε, οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μπετόν εδώ και 3.000 χρόνια πιο ανθεκτικό από το Αμερικάνικο Portland.

Γιατί ο Ζακ Υβ Κουστώ επέλεγε να ανελκύσει αρχαία τις ημέρες που οι Αντικυθηριοι έλειπαν από τα σπίτια τους;

Στο απόσπασμα από την εκπομπή του Νίκου Μάνεση «60′ Ελλάδα» στον ALPHA.αναφέρεται ότι ο Ζακ Υβ Κουστώ επέλεγε να ανελκύσει αρχαία τις ημέρες που οι Αντικυθηριοι έλειπαν από τα σπίτια τους σε μια γιορτή σε ένα πανηγύρι...

Υπενθυμίζουμε ότι στο ναυάγιο αυτό έχει βρεθεί το συγκλονιστικότερο μέχρι στιγμής,εύρημα αρχαίας τεχνολογίας, το οποίο ανατρέπει και αναθεωρεί τα όσα νομίζαμε μέχρι στιγμής για τον αρχαίο κόσμο. Τι άλλο άραγε εξίσου σημαντικό να αφαίρεσε ο Κουστώ από το ναυάγιο;

Η πόλη που ήθελε να κατασκευάσει ο Δεινοκράτης στο όρος Άθως

Ο Δεινοκράτης, ο στενός συνεργάτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε εκφράσει μία ριζοσπαστική άποψη στον Έλληνα στρατηλάτη για την τοποθεσία μίας νέας πόλης. Ήταν η πόλη την οποία ο Αλέξανδρος ήθελε να χτίσει και θα ήταν αντάξια των κατορθωμάτων του.

Ο Δεινοκράτης τότε του πρότεινε να χτίσει μία πόλη στο όρος Άθως το οποίο όμως θα είχε λαξευτεί έτσι ώστε να έχει την μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με την αναφορά του Πλούταρχου στο «Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἢ ἀρετῆς» ο Δεινοκράτης πρότεινε να κατασκευάσει στο όρος Αθως ένα γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα με τη μορφή του Αλέξανδρου, το οποίο με το ένα χέρι θα κράταγε την πόλη και με το άλλο ένα κύπελλο που θα γέμιζε με τα νερά του βουνού και όταν ξεχείλιζε αυτά θα έτρεχαν στη θάλασσα.

Η Οδύσσεια σε μια πανέμορφη εκπαιδευτική Ψηφιακή ταινία

H Οδύσσεια είναι το δεύτερο μεγάλο ηρωικό έπος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μετά την Ιλιάδα. Αν και τα δύο έπη αποδίδονται από την παράδοση στον Όμηρο, η φιλολογία αναγνωρίζει σημαντικές διαφορές ανάμεσά τους και η επικρατέστερη άποψη είναι ότι η Οδύσσεια συντέθηκε από διαφορετικό ποιητή, πιθανότερα μαθητή του Ομήρου, με κάποια χρονική απόσταση από την Ιλιάδα

Οι λιγότερο χρησιμοποιούμενες Ελληνικές λέξεις

O Νίκος Σταματόπουλος στο blog του γράφει: «Το τελευταίο διάστημα, το παραδέχομαι, το έχω κι εγώ το θεματάκι μου. Παρατηρώ πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, έναντι του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας.

Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω εδώ διάφορες ελληνικές λέξεις, τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες, για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια προσπάθεια να διευρύνουμε το λεξιλογικό μας πλούτο. Είναι κρίμα μια γλώσσα 3000 και βάλε ετών να φτωχαίνει τόσο πολύ από τους σημερινούς χρήστες της και να αργοπεθαίνει, επιτρέποντας σε ξενόφερτες λέξεις να «εισβάλλουν» μέσα της και να την αλλοιώνουν. Οφείλω να σημειώσω ότι η πηγή αναζήτησης των ορισμών των λέξεων ήταν το Βικιλεξικό, η Livepedia, η Εγκυκλοπαίδεια Λευκάς , το Λεξικό Τριανταφυλλίδη και το Λεξικό iSchool.

Η Eλληνική μυθολογία της Λιβύης

Η Λιβύη ήταν κόρη του Έπαφου, γιου του Δία και της Ιούς, και της Μέμφιδας, κόρης του Νείλου. Ο Έπαφος αργότερα έδωσε το όνομα της κόρης του στην περιοχή που γειτνίαζε δυτικά με την χώρα της Αιγύπτου.

Με τον Ποσειδώνα απέκτησε δυο δίδυμους γιους, το Βήλο και τον Αγήνορα. Ως παιδιά της Λιβύης αναφέρονται και η μυθική Λάμια και ο Λέλεγας. Σήμερα Λιβύη καλείται το Βορειοαφρικανικο μεσογειακο κρατος ενώ στην Αρχαιοτητα όλη σχεδόν η Αφρική.

Ή Λιβύη συνδέεται με την Ελληνική Προιστορία ή μυθολογία. Ο Φόρκυς ήταν θαλάσσιος θεός των αρχαίων Ελλήνων. Θεωρείτο υιος του Πόντου και της Γαίας ή του Ωκεανού και της Τηθύος. Πατέρας των Γραιών και των Γοργόνων.

Το γενεαλογικό δέντρο του μυθικού Αχιλλέα

Ο Αιακός ήταν γιος του Δία και της Αίγινας, της κόρης του Ασωπού. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ήταν ένας από τους πιο τίμιους και θεοσεβούμενους ανθρώπους όλης της Ελλάδας. Η Ήρα, για να εκδικηθεί το Δία και την Αίγινα, έστειλε στο νησί του Ασωπού τρία πελώρια φίδια.

Μέσα σε μια νύχτα τα φίδια έριξαν το φοβερό τους δηλητήριο σε όλες τις πηγές και τα πηγάδια του νησιού κι έτσι όλοι οι κάτοικοι, αφού ήπιαν νερό, βρήκαν τραγικό θάνατο.

Γλύτωσε μόνο ο Αιακός που την ημέρα εκείνη έλλειπε από το νησί. Συγκλονισμένος από τη συμφορά αυτή ο Αιακός έτρεξε στη μητέρα του και ανέφερε το λυπητερό συμβάν. Η Αίγινα μίλησε αμέσως με το Δία και τον παρακάλεσε να βρει τρόπο για να κατοικηθεί αμέσως το νησί και να μη μείνει μόνος του ο γιος της.

Ο Δίας με την παντοδυναμία του, αφού επισκέφτηκε το νησί ακούμπησε το χέρι του στον σάπιο κορμό ενός δέντρου ο οποίος ήταν γεμάτος μυρμήγκια.

O Ναός της Αφαίας στην Αίγινα. Πρότυπο Τέχνης Δωρικού Αρχιτεκτονικού Ρυθμού - Δείτε το βίντεο

Στο ταξίδι σας στην Αίγινα, πάνω από τον κάβο της Αγίας Μαρίνας, θα ανακαλύψετε το ιερό της Αφαίας. Το άρωμα των πεύκων δυνατό, ο αέρας ελαφρύς, η γαλήνη απέραντη.

Ο ναός χρονολογείται στο 500 π.Χ. και φημίζεται ως άριστο δείγμα αρχαϊκής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Λένε πως μαζί με το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον Παρθενώνα σχηματίζουν ένα νοητό ισοσκελές τρίγωνο, ορόσημο της ενεργειακής τους δύναμης. Κλείστε τα μάτια και νιώστε την αλήθεια του μύθου: Η ενέργεια όλης της αρχαίας Ελλάδας είναι εδώ.

Σαράντος Ι. Καργάκος για την Αμφίπολη

Θεωρούσα ότι θα ήταν δύσκολο να γράψω και να συζητήσω με ένα «ογκόλιθο» της λογοτεχνίας, της φιλολογίας και της ίδιας της σύγχρονης ιστορίας.

Αλλά οι πιο «μεγάλοι» άνδρες, όλοι όσοι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανένα, κατά κανόνα είναι οι  πιο απλοί, οι πιο καταδεκτικοί και παράλληλα οι πιο ευγενείς. Τέτοιος είναι και ο Σαράντος Καργάκος, που σε «σκλαβώνει» με την ευγένεια, την καταδεκτικότητα και την συνέπεια μικρού μαθητή!

Αφού λοιπόν έδωσε χαιρετίσματα σε όλους τους φίλους του στην Μακεδονία, που δεν είναι και λίγοι, μας προέτρεψε να διαλέξουμε μόνοι μας τον τρόπο που θα ζήσουμε την ζωή μας.
Άλλωστε το ίδιο δεν κάνει σταθερά και ο ίδιος; Μόνο που δεν συμφωνεί με την γενική παραδοχή ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, αλλά επιμένει ότι κάποια από τα παιδιά της έφαγαν την ίδια την Ελλάδα!

Δάμων και Φιντίας η ιστορία μιας φιλία που αποτελεί μέχρι σήμερα παράδειγμα προς μίμηση

Ο Δάμων και ο Φιντίας ενώπιον του Διονύσιου στις Συρακούσες. Το 1826 με αυτό το  έργο που ζωγράφισε ο 24χρονος τότε Ελουά Φερόν κέρδισε στη Γαλλία το πρώτο «Βραβείο της Ρώμης».Ο Δάμων και ο Φιντίας είναι δύο μυθικά πρόσωπα, γνωστά για την πολύ δυνατή τους φιλία.

Τόσο, που ακόμα και στις μέρες μας, όταν κανείς θέλει να περιγράψει δύο καλούς φίλους, τους αποκαλεί «Δάμων και Φιντία». Σύμφωνα με τον μύθο ο Δάμων και ο Φιντίας ήταν δύο πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, οι οποίοι βρέθηκαν κάποια στιγμή στις Συρακούσες, την περίοδο που της τυραννίας του Διονύσιου.

Τι φρούτα έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες

Το ήπιο μεσογειακό κλίμα ευνοούσε πάντα την ανάπτυξη των φρούτων στην χώρα μας. Τα φρούτα ήταν γνωστά και στους αρχαίους προγόνους μας, ίσως όχι στο πλήθος και την ποικιλία που τα βρίσκουμε σήμερα αλλά πάντως σε βαθμό ικανοποιητικό για την εποχή.

Φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν ιδιαίτερα τα φρούτα, είτε γιατί είχαν ανακαλύψει τις ευεργετικές τους ιδιότητες, είτε γιατί τους ήταν σχετικά εύκολο να τα προσθέσουν στην καθημερινή τους διατροφή, γιατί οι αναφορές των συγγραφέων και των ποιητών της εποχής σε αυτά είναι πολυάριθμες.

Τα δαμάσκηνα ήταν γνωστά και δημοφιλή στην αρχαιότητα ιδιαίτερα στους Ρόδιους και τους Σικελούς, και ονομαζόντουσαν ‘βράβυλα’ ή και ‘κόκκυμπλα’.

Ποιο είναι το αρχαιότερο σωζόμενο στην Ελλάδα

Το αρχαίο θέατρο Θορικού, στην Λαυρεωτικη ,ισως είναι το αρχαιότερο σωζόμενο στην Ελλάδα, χρονολογείται μεταξύ του 525 και του 480 πχ.

Είναι χτισμενο ελλειψοειδως, σε αντιθεση με αλλα που είναι ημικυκλικα,με ορθογωνια ορχηστρα και 21 σειρες καθισματων χωρητικοτητας 3.000 θεατων.Χρησιμοποιειτο στον αρχαιο Δημο Θορικου, που ανηκε στην πολη κρατος των Αθηνων,για θεατρικες παραστασεις,θρησκευτικες γιορτες και συνεδριασεις των πολιτων του Δημου.

Αποτελεί κόσμημα άλλα και πληγή για την Λαυρεωτική η οποία στήριξε με τα σπλάχνα της και τις ζωές των μεταλλωρύχων την Αθηναϊκή Δημοκρατία και κατ επέκταση την ελευθεριά στην χωρά και τον πολιτισμό στην Ευρώπη και σ ολόκληρο τον κόσμο,χωρίς να λάβει τον απαιτούμενο σεβασμό κι ανταπόδοση, ούτε από την χωρά,ούτε από την Ευρώπη,ούτε από τους διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με την διατήρηση παγκοσμίων μνημείων πολιτισμού.

Πριν 4.000 χρόνια η Μινωική Ιατρική είχε ανακαλύψει τις σημερινές θεραπείες

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία έδωσε ο κ. Αντώνιος Βασιλάκης, στο σεμινάριο ξεναγών που έγινε στο Ηράκλειο, με τίτλο «Υγεία, Γιατροί και Γιατρικά στον Mινωικό και στον Μυκηναϊκό Κόσμο», και δημοσίευσε το Έθνος. Είχαν γιατρούς, είχαν θεραπευτές, είχαν και μάγους. Ολοι τους είχαν λάβει κάποιου είδους εκπαίδευση, για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα.

Γνωρίζουμε όμως πως στον μινωικό και τον μυκηναϊκό κόσμο, δηλαδή στην τρίτη και τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού, στον ελλαδικό χώρο υπήρχαν οργανωμένα συστήματα αντιμετώπισης των ασθενειών αν ήσουν στα ανάκτορα, αλλά υπήρχε μικρότερη οργάνωση αν έμενες στην ύπαιθρο, και ότι βότανα τα οποία και σήμερα χρησιμοποιούμε σαν καρυκεύματα αλλά και σε θεραπευτικά αφεψήματα ή αλοιφές χρησιμοποιούνταν και τότε.

Ερμής ο Κυλλήνιος

 Ο Ερμής ή με το επικό όνομα Ερμείας, είναι ένας απ' τους παλαιότερους θεούς με γνήσια Ελληνική «λαϊκή» καταγωγή.

Κατά τη μυθολογία γεννήθηκε σε μια σπηλιά στην Κυλλήνη (στο σημερινό όρος Ζήρια) της Κορινθίας, από τον Δία και την πανέμορφη Νύμφη Μαία, την κόρη του Άτλαντα.

Οι Γυναίκες της Θράκης (Θράσσες) με τα τατουάζ στο σώμα

Οι Γυναίκες της Θράκης (Θράσσες) με τα τατουάζ στο σώμα, ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα της αττικής αγγειογραφίας. Σε αυτή την ανάρτηση θα δούμε περισσότερα για τη θεματολογία αυτή των απεικονίσεων ώστε να εντρυφήσουμε περισσότερο σε αυτή την αρχαία τέχνη αλλά και τη συνήθεια της δερματοστιξίας στην αρχαία Θράκη μέσα απο την εργασία των κ. Αμαλίας Αβραμίδου και Δέσποινας Τσιαφάκη.

«Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι οι γυναίκες της Θράκης ήταν φημισμένες τροφοί (παραμάνες) και καθώς είναι γνωστό ότι οι Θράκες συνήθιζαν να πουλούν τα παιδιά τους ως δούλους, δεν είναι παράξενο το ότι Θράσσες βρίσκονταν εγκατεστημένες στην Αθήνα κατά την κλασική εποχή. Κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να είχαν έρθει ακόμη και την εποχή του Πεισίστρατου, μια που θεωρείται πιθανόν ότι κατά την επιστροφή του από τη Θράκη έφερε μαζί του και ανθρώπους για να δουλέψουν στα μεταλλεία, λόγω της εμπειρίας τους από τα ορυχεία της πατρίδας τους.

Λυσίας : «Πάντων δεινότατόν ἐστι διαβολή»

«Διαβολή» κατά το επικρατέστερο, συκοφαντία. Στην αρχαιότητα συχνότατη και αρκετά διαδεδομένη πράξη που αποσκοπούσε πολλές φορές στη χειραγώγηση του όχλου και στο διασυρμό ή την καταστροφή του αντιπάλου ή του ανταγωνιστή.

Στην Αθήνα του 4ου και 5ου πΧ αιώνα η συκοφαντία έλαβε μεγάλες διαστάσεις ως επακόλουθο μιας πολυτάραχης περιόδου. Αρκετά συχνά οι συκοφάντες ενεργούσαν κατ΄ εντολήν άλλων και εφόσον απέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα εισέπρατταν από εκείνους το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο.

Πως οι Νύμφες εξαφάνισαν τον Ύλα που ακολουθούσε τον Ηρακλή στην Αργοναυτική εκστρατεία

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στο έργο του «Αργοναυτικά», όπου περιέγραφε τις περιπέτειες του Ιάσονα και των συντρόφων του. Ο Ύλας ήταν πανέμορφος νέος, γιος του βασιλιά των Δρυόπων, Θειοδάμαντα, ο οποίος βασίλευε στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός. Όταν ο Ηρακλής πολέμησε και νίκησε τους Δρύοπες, έσφαξε τον Θειοδάμαντα, αλλά δεν πείραξε τον γιο του και αποφάσισε να τον πάρει μαζί του.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ύλας τον ακολούθησε στην Αργοναυτική εκστρατεία. Κάποια στιγμή οι Αργοναύτες έφτασαν στη Χίο για να αναζητήσουν προμήθειες. Τότε, ο Ύλας πήρε το αγγείο του και πήγε στο δάσος για να αναζητήσει πόσιμο νερό.

Γιατί ακύρωσαν την έρευνα ανάλυσης των οστών της Αμφίπολης;

Τεράστια από ότι φαίνεται αποδεικνύεται η εμμονή της ΓΓ του υπουργείου Πολιτισμού Μαρίας Βλαζάκη, η οποία υποστηρίζει πως το αρχαίο μνημείο στον τύμβο Κάστα δεν είναι δημιούργημα των αρχαίων Μακεδόνων αλλά των Ρωμαίων.

Η... δεινή υποστηρίκτρια της ρωμαϊκής δημιουργίας του Μακεδονικού μνημείου στον Κάστα (που την άποψη της θέλησε να περάσει ως "σφαγίδα" και στην νυν διοίηκηση του ΥΠ.ΠΟ) για μια ακόμη φορά φανερώνει σε όλους ότι οι διαθέσεις της και κατ΄επέκταση τις ενέργειες της όχι μόνο φιλικές δεν είναι απέναντι στην μεγάλη ανακάλυψη της Αμφίπολης αλλά αντιθέτως στρέφεται εναντίον της, προκειμένου να εξυπηρετήσει... ποιον και τί;

Μήπως το μνημείο της Αμφίπολης είναι ο κοινός τάφος του Μ.Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα

Κατά την πρόσφατη πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση της ανασκαφής στον Τύμβο Καστά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο κ.Λεφαντζής παρουσίασε το πρόπυλο το οποίο υπήρχε μπροστά από το ταφικό μνημείο.

Σύμφωνα με την πολύ σημαντική ανταπόκριση της κας Αριάδνης Παπαφωτίου που παρευρέθη στην παρουσίαση, νομίζω ότι αξίζουν προσοχής τα παρακάτω σημεία από την ομιλία του κ. Λεφαντζή

1) Υπήρχε πρόπυλο που εδραζόταν πάνω στον περίβολο και μέσω των σκαλοπατιών που βρέθηκαν πίσω του, οδηγούσε στην είσοδο με τις Σφίγγες.

2) Στο πρόπυλο, η προσέγγιση γινόταν τελετουργικά, με ξύλινες σκάλες που ετηρίζοντο στον περίβολο.

Όταν ο Κύκλωπας Πολύφημος σκότωσε από ζήλεια τον εραστή της νύμφης Γαλάτειας

Η Γαλάτεια ήταν μια Σικελή θαλάσσια νύμφη, κόρη του Νηρέα, μιας αρχαίας θαλάσσιας θεότητας με πολλές κόρες, γνωστές ως Νηρηίδες.

Σύμφωνα με τον Όμηρο και τον Ησίοδο ήταν η πιο όμορφη και η πιο αγαπημένη ανάμεσα στις 50 Νηρηίδες.

Δαρδανία

Παρακολουθώ εξ αρχής, όσο μπορώ περισσότερο από την απόμακρη και ακριτική Ξάνθη, τα όσα κατά καιρούς λέγονται και γράφονται γύρω από το θέμα της ονοματοδοσίας της χώρας που σήμερα φέρει την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. και τις θέσεις των ελληνικών κομμάτων γύρω από την υιοθέτηση ή μη της ονομασίας «Μακεδονία» ή «με προσθήκη γεωγραφικού προσδιορισμού» (π.χ. Άνω ή βόρεια Μακεδονία ή Μακεδονία του Βαρδάρη κ.λπ) ή τα «παράγωγα» αυτής, και απορώ γιατί όλοι αυτοί οι δόλιχοι και μαιανδρισμοί και δεν αξιώνετε να λάβει το δικό της όνομα, για το οποίο ευθύς στη συνέχεια ο λόγος.

Eλέπολις ήταν αρχαία πολιορκητική μηχανή

Η ελέπολις ήταν αρχαία πολιορκητική μηχανή που επινοήθηκε από τον Πολύειδο τον Θεσσαλό, στρατιωτικό μηχανικό του 4ου αι. π.X., όταν χρειάστηκε να βελτιώσει τον κεκαλυμμένο πολιορκητικό κριό στην πολιορκία της πόλης του Bυζαντίου από τον Φίλιππο Β/ της Μακεδονίας το 341 π.X.

O Aθηναίος μηχανικός Επίμαχος ο Αθηναίος την βελτίωσε σημαντικά όταν κάτω από τις διαταγές του σαρωτικού στις επιθέσεις Δημήτριου A' του Πολιορκητή, χρησιμοποιήθηκε ως όπλο εναντίον της Σαλαμίνας της Kύπρου (306 π.X.). Στην μεγαλύτερη εκδοχή της, η ελέπολις χρησιμοποιήθηκε το 304 π.Χ. εναντίον της Pόδου, πάλι από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή.

To σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου παραμένει έως σήμερα αναξιοποίητο

Είναι γνωστό ως το σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου. Βρίσκεται ανάμεσα στον οικισμό Προσκυνητές και το χωριό Μαρώνεια, στο όρος Ίσμαρος, σε μια περιοχή που οι ντόπιοι αποκαλούν «Κουφού το Πλάι».

Σύμφωνα με τον μύθο εκεί έμενε ο Κύκλωπας Πολύφημος, ο πιο τρομερός από όλους τους Κύκλωπες ο οποίος ήταν γιος του του Ποσειδώνα και της νύμφης Θοώσης.
Ο Οδυσσέας και οι άντρες του μπήκαν στο σπήλαιο για να αναζητήσουν τροφή και τότε ο Πολύφημος εμφανίστηκε μαζί με τα γιγαντιαία πρόβατά του και σφράγισε την έξοδο με έναν μεγάλο βράχο.

Ο Κύκλωπας έφαγε δύο από τους συντρόφους του και ο Οδυσσέας, για να γλιτώσει από το μένος του, του πρόσφερε κρασί. Την επόμενη μέρα, ο Πολύφημος έφαγε δύο ακόμα άντρες και μόλις έπεσε για ύπνο, ο Οδυσσέας και οι υπόλοιποι πήραν ένα ξύλο, το έμπηξαν στο μάτι του και τον τύφλωσαν. Οι άντρες παρέμειναν στην σπηλιά αλλά πλέον δεν μπορούσε να τους δει.

Ποια είναι η ωραιότερη λέξη της Ελληνικής Γλώσσας;

Ποια είναι η ωραιοτέρα λέξις της Ελληνικής γλώσσης;» αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης 1902-1998) πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών της εποχής· μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκσυγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνική γλώσσα.

Nομοσχέδια και γλωσσο-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από το 1913 και εντεύθεν, καθώς και το νεοφιλελληνικό γλωσσικό κίνημα που αναπτύχθηκε στο εξωτερικό –κυρίως στη Γαλλία με αιχμή την ίδρυση του Ινστιτούτου της Σορβόνης (1920) από τον Hubert Pernot (1870-1946)– έδιναν νέες διαστάσεις στην ευρεία κατανόηση και διάδοση του ελληνικού πνεύματος τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη.

Η καλοτυχία του Πολυκράτη

Οι περισσότεροι άνθρωποι μακαρίζουν, με το δίκιο τους άλλωστε, εκείνους που η Τύχη τους χαμογελά και μάλιστα συχνά, τους τυχερούς δηλαδή της ζωής. Να όμως που ένας, μυαλωμένος οπωσδήποτε άνθρωπος, ο φαραώ της Αιγύπτου Άμασις, είχε διαφορετική γνώμη. Πίστευε πως η υπερβολική εύνοια της Τύχης πολύ συχνά θα κατέληγε σε συμφορά. Και δεν έπεσε έξω.

Ο Άμασις, φαραώ της 18ης Δυναστείας, βασίλεψε στην Αίγυπτο στα μέσα του 6ου αιώνα της Αρχαιότητας. Είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ιδρύσει στο Δέλτα του Νείλου, πολύ κοντά στην τότε πρωτεύουσα της χώρας τη Σάιδα, μια «πανελλήνια» αποικία τη Ναύκρατη. Ιδιαίτερες φιλίες είχε αναπτύξει ο Άμασις με τον τύραννο της Σάμου, τον Πολυκράτη, που εθεωρείτο ο πιο τυχερός άνθρωπος του καιρού του.

Οι νόμιμες διγαμίες των Σπαρτιατών

Στην πατρίδα μου τη Μάνη επιβίωνε ως τα τέλη του 19ου αιώνα ο θεσμός της «σύγγριας», σύμφωνα με τον οποίον όταν η γυναίκα ενός Μανιάτη (οπωσδήποτε πλούσιου και από σόι, να πούμε Νικλιάνου), δεν του έκανε αρσενικό παιδί, αυτός είχε το δικαίωμα να παντρευτεί δεύτερη, χωρίς να χωρίσει την πρώτη και χωρίς να χαρακτηριστεί δίγαμος.

Οι δύο γυναίκες ονομάζονταν «σύγγριες» και βεβαίως η δεύτερη, ως που να γεννήσει αρσενικό παιδί, βρισκόταν σε πολύ άσκημη θέση, έχοντας δύο πεθερές: την κανονική και την πρώτη γυναίκα, αλλά αν κατόρθωνε να κάνει αρσενικό παιδί εξομοιωνόταν με την πρώτη και εφεξής απολάμβανε τα ίδια δικαιώματα σε όλους τους τομείς.

Γιατί ο Παρθενώνας μένει όρθιος επί 2.500 χρόνια ενώ δεν έχει θεμέλια

Το μυστικό αποκαλύπτεται μετά από μελέτες που δείχνουν ότι, παρά το γεγονός πως ο ναός του Παρθενώνα στην Ακρόπολη δεν έχει καν θεμέλια, έχει τριπλή αντισεισμική θωράκιση.

Σύμφωνα με την πολιτικό μηχανικό Νίκη Τιμοθέου, μελέτες της αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας κατέδειξαν πως οι Αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει αυτό που σήμερα ονομάζουμε «σεισμική μόνωση». Ο ναός, σύμφωνα με την κυρία Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά.

Η Οφθαλμολογία στην Αρχαία Ελλάδα

Η πρακτική της οφθαλμολογίας στην αρχαία Ελλάδα μπορεί να χωρίζεται στην προ-κλασική και την κλασική περίοδο.

Στην προκλασική περίοδο, πίστευαν οτι ήταν απαραίτητες θεϊκές επεμβάσεις για τη θεραπεία των ασθενειών. Υπήρχαν περίπου 30 θεοί στην αρχαία Ελλάδα οι οποίοι είχαν κάποια “ιατρική ειδικότητα”. Οι προσφορές  και τα δώρα στις θυσίες ήταν απαραίτητες για μια αποτελεσματική θεραπεία.

Στην κλασική Ελλάδα, με την εμφάνιση του Ιπποκράτη στην Κω, η πρακτική της ιατρικής ήταν διαζευγμένη από τη θρησκεία. Στα γραπτά του περιγράφονται διάφορες οφθαλμολογικές παθήσεις, με διάφορες παρατηρήσεις και θεραπείες.

24 αλήθειες για την Αρχαία Ελλάδα που δεν μας έμαθαν στο Σχολείο

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μπροστά από την εποχή τους όσον αφορούσε τις ιδέες, την αρχιτεκτονική, τα μαθηματικά και την λογοτεχνία σε σύγκριση με τους υπόλοιπους πολιτισμούς της εποχής.

Δείτε παρακάτω κάποιες ενδιαφέρουσες αλήθειες που βρήκαμε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό:

1. Στα αρχαία ελληνικά, η λέξη ‘ιδιώτης’ χαρακτήριζε οποιονδήποτε δεν ήταν πολιτικός.

2. Στην αρχαία Ελλάδα, τα ενωμένα φρύδια ήταν δείγμα εξυπνάδας και ομορφιάς σε μια γυναίκα. Κάποιες γυναίκες που δεν είχαν αυτά τα φρύδια τα ζωγράφιζαν με μακιγιάζ.

Γιατί οι Έλληνες στεφάνωναν τους νικητές με δάφνινα στεφάνια;

Οι Έλληνες στεφάνωναν τους νικητές με δάφνινα στεφάνια. Πρακτική για να τιμούνται ειδικά οι λόγιοι και οι ποιητές.

Με μια πρώτη προσέγγιση θα υποθέταμε το «ένδοξο» της αποδοχής στον κοινωνικό βίο καθώς έχουμε ως παράσταση την απόδοση τιμών, βραβείων κι επάθλων με στεφάνια από αυτό το δέντρο που λατρεύτηκε στο παρελθόν είτε ως είχε, είτε συμβολίζοντας το «θείο» και τις εκφάνσεις του όσο υπήρχε ο άνθρωπος.

Η ερμηνεία και ο αποσυμβολισμός του φυτού μπορεί να επιχειρηθεί ιχνηλατώντας την οντολογία και το νόημα των λέξεων καθώς, και τις παραδόσεις που συνδέονται με αυτό.

Το όνομα «Δάφνη», θα μπορούσε να ετυμολογηθεί ως «Δα» (Δη-Γη στα δωρικά) κι «φνης» (ξαφνική – αίφνης). Αυτή που προέκυψε ξαφνικά εκ της Γης, από την ύλη.

Υπάρχει ήπειρος χωρίς τουλάχιστον μία πόλη με Ελληνικό όνομα;

Δεν υπάρχει ήπειρος χωρίς, μία τουλάχιστον, πόλη με Ελληνικό όνομα. Ποταμοί, όροι, συμπλέγματα νησιών, θάλασσες ταξιδεύουν την Ελλάδα σε όλο τον πλανήτη μέσα από τις ονομασίες τους Είναι γνωστό ότι η ελληνική γλώσσα κυριαρχεί σε αρκετές επιστήμες, όπως για παράδειγμα στην ιατρική, όπου σύμφωνα με κάποιες πηγές οι όροι με ελληνικές ρίζες φτάνουν το 60%.

Με οδηγό το βιβλίο It’s all Greek Indeed του επίμονου ιατρού Βασ. Θεοδώρου το οποίο περιέχει, μεταξύ των άλλων, περισσότερα από 150 τοπωνύμια με ελληνικές ρίζες το οποίο κυκλοφορεί από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού παρουσιάζουμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Το βασίλειο των Λεόντων από ψηλά - Δείτε το βίντεο

Το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν, έχοντας μελετήσει με λεπτομέρεια το έργο του Παυσανία, ανέβηκε κοντά στο βουνό Τρητός, απέναντι απ’ τον Αργολικό κόλπο. Ύστερα από μερικές ημέρες ανασκαφών έφερε στο φως λακκοειδείς τάφους πίσω απ την Πύλη των Λεόντων. Είχε ανακαλύψει τις «Πολύχρυσες Μυκήνες», του μυθικού Αγαμέμνονα, που ύμνησε ο Όμηρος.

Ο Σλήμαν έφερε στο φως πλήθος χρυσών τέχνεργων, κοσμημάτων και καθημερινών αντικειμένων των ανθρώπων που έζησαν στο μυκηναϊκό βασίλειο, τα οποία σήμερα φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών. Ανάμεσα στα χρυσά αντικείμενα που ανακάλυψε, ξεχωρίζει το Χρυσό προσωπείο, γνωστό ως «προσωπείο του Αγαμέμνονα» το οποίο εντοπίστηκε τρεις ημέρες πριν από το τέλος της ανασκαφής. Πρόκειται για ένα νεκρικό προσωπείο και βρέθηκε πάνω στο πρόσωπο ενός νεκρού στον ταφικό θάλαμο Ε’ του ταφικού περιβόλου Α’.

Μακεδονική ιστορικά, γλωσσολογικά, εθνικά δεν είναι άλλη από την Ελληνική αρχαία Μακεδονική γλώσσα

Τον τελευταίο καιρό στις συζητήσεις για το Μακεδονικό έχει, όπως αναμενόταν, αναφυεί εντόνως το θέμα τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων. Οι ίδιοι επιμένουν να διατηρηθεί η ονομασία Μακεδονική, που είχαν δώσει οι ίδιοι βεβαίως με τη γενικότερη δική μας ανοχή για το Μακεδονικό επί πολλά χρόνια.

Η εμμονή των Σκοπιανών στην ονομασία «Μακεδονική» είναι πολιτικά κατανοητή από τη δική τους πλευρά. Ωστόσο μια ονομασία δεν είναι ένα «άδειο καυκί» (φράση τού Καζαντζάκη)· είναι δηλωτική μιας ουσίας, μιας πραγματικότητας, μιας αλήθειας με γλωσσικό, ετυμολογικό, ιστορικό και εθνικό υπόβαθρο. Ας δούμε, λοιπόν, ποια και τι είναι αυτή η γλώσσα.

Η γλώσσα αυτή —από τους αρχικούς και σημερινούς ομιλητές της στα Σκόπια— είναι η Βουλγαρική, ένα βουλγαρικό ιδίωμα. Το ιδίωμα αυτό για πολιτικούς λόγους —για να συσκοτισθούν και να αντιμετωπισθούν οι διεκδικήσεις τής Βουλγαρίας που ήταν όχι μόνο εδαφικές αλλά και εθνογλωσσικές— με την κατεύθυνση τού Τίτο, υπέστη έναν γλωσσολογικά (από ειδική ομάδα γλωσσολόγων) και συστηματικά οργανωμένο εκσερβισμό.

H θεά Τύχη

H θεά Τύχη της αρχαιότητας ήταν η προσωποποιημένη θεά της σύμπτωσης, του μη προβλέψιμου ή επιδιωχθέντος αλλά και της ευτυχούς συγκυρίας του απροσδόκητου συμβάντος. Η πολιούχος θεά της ευτυχίας των αρχαίων Ελληνικών πόλεων.

Κατά τη «Θεογονία» του Ησίοδου ήταν θυγατέρα του Ωκεανού ή του Νηρέα και της Τηθίος, σε εκδήλωση ίσως του ότι η ναυτιλία και το ναυτικό εμπόριο εν γένει υπήρξαν η πρώτη και κύρια πηγή ευτυχίας των ανθρώπων.

Κατά τον Πίνδαρο, ο οποίος την ονόμαζε και Φερέπολιν, ήταν κόρη του Ελευθέρου Διός ή του Προμηθέα. Την θεωρούσε ως μια από τις Μοίρες, που είχε όμως λιγότερη δύναμη από τις αδελφές της, Θεά του Πεπρωμένου αλλά και ευμενής. Ως ευμενής θεά του πεπρωμένου λατρευόταν με την επωνυμία «Αγαθή Τύχη» στην Αρχαία Ολυμπία, όπου είχε δικό της βωμό. Στους ορφικούς ύμνους συναντάται ως κόρη του Ευβουλέως.

Ο Οδυσσέας στο νησί της Καλυψούς

Όταν ο κεραυνός χτύπησε το καράβι του Οδυσσέα (κοντά στο νησί του Ήλιου), όλοι οι ναύτες που είχαν απομείνει πνίγηκαν, επέπλεαν σαν μαύρες κουρούνες που τις δέρνει η θάλασσα. Ο μόνος που γλίτωσε ήταν ο Οδυσσέας. Αρπάχτηκε από ένα κατάρτι, μια σανίδα του πλοίου, και το ρεύμα τον παρέσυρε αμέσως προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς τη Χάρυβδη δηλαδή, όπου βρέθηκε σε δεινή θέση. Σώθηκε σχεδόν από θαύμα.

Παρέμεινε για άλλες εννιά ημέρες, μόνος, εξαντλημένος, μες στα κύματα- τα ρεύματα τον παρέσερναν από δω και από κει, στην άκρη του κόσμου. Την ώρα που θα τον κατάπινε πια η θάλασσα, ξεβράστηκε θαλασσοδερμένος στο νησί της Καλυψώς. Ένα νησί στην άκρη του κόσμου, δε βρίσκεται καν στα όρια της επικράτειας του νερού, ένα υδάτινο άπειρο το χωρίζει από τους θεούς και τους ανθρώπους. Βρίσκεται στο πουθενά. Ο Οδυσσέας λοιπόν κείτεται εξαντλημένος και η Καλυψώ τον περιμαζεύει.

Ποιες ήταν οι οι τρεις παρθένες αδερφές γνωστές ως τρεις χάριτες

Στην Ακιδαλία πηγή του Ορχομενού, την αφιερωμένη στην Αφροδίτη, γεννήθηκαν οι τρεις παρθένες αδερφές, κόρες του Δία και της Ωκεανίδας Ευρυνόμης, σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου που είναι και η επικρατέστερη.

• Η Αγλαΐα (η λάμπουσα),
• η Ευφροσύνη (η χαρά της ψυχής) και
• η Θάλεια (η ανθίζουσα τα φυτά).

Σε άλλους συγγραφείς σαν μητέρα των Χαρίτων αναφέρεται η Ήρα, ή η Ευνομία, ή η Αρμονία, ή η Λήθη. Ορισμένοι μάλιστα δίνουν στις Χάριτες αρχαιότερη καταγωγή, λέγοντας πως είναι κόρες του Ουρανού. 

Ελένη ο μύθος της γέννησης της

Η Ομηρική Ελένη, αποκαλούμενη Ωραία Ελένη στη νεοελληνική γλώσσα και ευειδής στην Ιλιάδα, περίφημη για την ομορφιά της, αποτελεί το πλέον διλημματικό πρόσωπο (αθωότητας ή ενοχής) στην ελληνική μυθολογία. Ήταν κόρη του Δία ή του Τυνδάρεω και σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλέα της Σπάρτης.

Η "αρπαγή" της από τον Πάρη και η μεταφορά της στην Τροία έγινε αφορμή, σύμφωνα με τον μύθο, του μακροβιότερου πολέμου όλης της αρχαιότητας, του δεκάχρονου Τρωικού Πολέμου, έχοντας προηγουμένως συνεγείρει όλα τα αρχαία ελληνικά βασίλεια κατά της Τροίας. Η δε παρουσία της στην αρχαία ελληνική γραμματεία κρίνεται πυκνή αλλά και σημαδιακή, όχι μόνο στα ομηρικά έπη, αλλά και στη λυρική και χορική ποίηση, στο αττικό δράμα, στη ρητορική και την ιστοριογραφία.

"Βομβαρδίζω" από που προέρχεται η λέξη

"Βομβαρδίζω" σημαίνει βάλλω εναντίον στόχου με βόμβες και κατ’ επέκτασιν καταστρέφω με ρίψη βομβών, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.

Η λέξη είναι μεταφορά στα ελληνικά του γαλλικού ρήματος «bombarder», το οποίο προέρχεται από τη λέξη «bombarda», που σημαίνει «καταπέλτης», η γνωστή πολιορκητική μηχανή που εξετόξευε λίθινα βλήματα.

Τώρα, αυτή η μπομπάρδα προέρχεται από τη λατινική λέξη «bombus», η οποία, κι εδώ φτάνουμε στην αρχική ρίζα, προέρχεται από την ελληνικότατη λέξη «βόμβος»! Τώρα, ο βόμβος, η βοή, το βούισμα, είναι ο συνεχής ήχος σε χαμηλή κλίμακα, που είναι βαρύς και υπόκωφος – βόμβο παράγουν κάποια έντομα όταν πετούν. Η βόμβα λοιπόν, και κατά συνέπεια το ρήμα βομβαρδίζω, είναι ένα ακόμα αντιδάνειο. Εμείς δώσαμε στους Λατίνους τον βόμβο, κι αυτοί μας επέστρεψαν βόμβες και βομβαρδισμούς.

Κότταβος: Το παιχνίδι των αρχαίων Ελλήνων

Σήμερα, το να χυθεί ακούσια κρασί στο σπίτι ενός οικοδεσπότη αποτελεί μια άγαρμπη κίνηση, ένα ατσούμπαλο ατύχημα που θα κάνει το άτομο που το προκάλεσε να ντραπεί για τη ζημιά που προκάλεσε. Όταν δε το κρασί χύνεται… σκόπιμα, τότε το άτομο που το έχυσε χαρακτηρίζεται από αγενές και προκλητικό έως μεθυσμένο!

Ωστόσο, όσο παράξενο κι αν μας ακούγεται σήμερα, στην αρχαία Ελλάδα, το πόσο κρασί θα χυνόταν σε μια μάζωξη αποτελούσε μονάδα μέτρησης της επιτυχίας της. Κοινώς, αν το σπίτι του οικοδεσπότη δεν μετατρεπόταν σε έναν μικρό βάλτο οίνου, το συμπόσιο θεωρούνταν βαρετό!

Όταν λοιπόν το κέφι φούντωνε για τα καλά, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν σκαρφιστεί τον κότταβο. Ένα παιχνίδι που επέλεγαν να παίζουν στις συγκεντρώσεις τους, το οποίο ήταν πρωτίστως για διασκέδαση, ωστόσο ουκ ολίγες φορές σχετιζόταν και με οιωνούς για την έκβαση ενός… έρωτα!

Το νεκρομαντείο o ναός αφιερωμένος στον Άδη

Το νεκρομαντείο ήταν ένας ναός αφιερωμένος στον Άδη, τον θεό του Κάτω Κόσμου και την σύζυγό του την Περσεφόνη.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι σοροί των νεκρών αποσυντίθεντο στο χώμα, όμως οι ψυχές τους απελευθερώνονταν και ταξίδευαν στον Κάτω Κόσμο μέσω μιας χαραμάδας.

Οι ψυχές των νεκρών είχαν ιδιότητες που δεν διέθεταν οι ζωντανοί, όπως για παράδειγμα την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον.

Γι ´αυτό το λόγο έφτιαχναν τους ναούς σε μέρη τα οποία θεωρούνταν πύλες του Κάτω Κόσμου και όπου οι ζωντανοί μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς για να μάθουν τις προφητείες τους. Αυτός ο ναός ονομαζόταν νεκρομαντείο.

Ο μυθικός Ακταίων

Για τον Ακταίωνα παραδίδεται η ιστορία της μεταμόρφωσής του σε ελάφι και του θανάτου που τον προκάλεσαν είτε ο Δίας είτε η Άρτεμη. Ο Απολλόδωρος παραδίδει την ιστορία και στις δύο εκδοχές:

Από την Αυτονόη [κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας] και τον Αρισταίο γεννήθηκε ένας γιος, ο Ακταίωνας, ο οποίος ανατράφηκε από τον Χείρωνα που του δίδαξε την τέχνη του κυνηγιού (Εικ. 170) [οι Νύμφες τον αποκαλούσαν «Αγραίο» (του αγρού) και «Νόμιο» (=βοσκό) και του δίδαξαν την καλλιέργεια της ελιάς, την παρασκευή του τυριού και τη μελισσοκομική τέχνη]· αργότερα όμως κατασπαράχθηκε στον Κιθαιρώνα από τα ίδια του τα σκυλιά. Και αυτός πέθανε με αυτόν τον τρόπο, όπως τουλάχιστον παραδίδει ο Ακουσίλαος, επειδή προκάλεσε την οργή του Δία, καθώς επιδίωξε την αγάπη της Σεμέλης, οι περισσότεροι όμως λένε ότι πέθανε επειδή είδε την Άρτεμη να παίρνει το λουτρό της.

Έλληνες η ιστορία ενός θαύματος - Δείτε το βίντεο

Ο θαυμαστός κόσμος των αρχαίων Ελλήνων σε ένα περιληπτικό μεν αλλά ταυτόχρονα και πλήρες βίντεο για τον Ελληνικό αρχαίο κόσμο, πολιτισμό και πολέμους.

Ο Μύθος της Αρχαίας Ελλάδας που αποτέλεσε την αρχή της τεχνητής γονιμοποίησης

Μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας όσο κι αν φανεί παράδοξο ή απίθανο, ήταν γνωστό και στα αρχαία χρόνια. Οι επιστημονικές γνώσεις και επεμβάσεις περίπου δυόμισι με τρεις χιλιάδες χρόνια, πριν από σήμερα,βρίσκονταν περίπου στο σημερινό επίπεδο!

Από τα τότε χρόνια είναι γνωστό το ειδικό κάθισμα για την διεξαγωγή του τοκετού, που ονόμαζαν «μαιευτικό δίφρο», αλλά και ο «εμβρυουλκός» που χρησιμοποιήθηκε ως τις προηγούμενες δεκαετίες της σύγχρονης εποχής μας και υποβοηθούσε σε περιπτώσεις δυστοκίας. Η καισαρική τομή, ήταν από τότε γνωστή και εφαρμοζόταν όπως διαφαίνεται από αραβικά χειρόγραφα. Γνώριζαν και την τεχνητή γονιμοποίηση.

Οικονομική κρίση! Μαθήματα οικονομίας από την αρχαία Αθήνα

Κάποιος που έζησε τον 4ο αι. π.Χ., προτίμησε να μην καταθέσει τα χρήματά του στην τράπεζα και να τα κρύψει σε ένα πήλινο αγγείο. Είχε συγκεντρώσει νομίσματα από την Πελοπόννησο, τη Στερεά, τη Βοιωτία και την Αίγινα - σύνολο 149 - και τα είχε θάψει στο Μούλκι Κορινθίας, κοντά στην αρχαία Σικυώνα.

«Κατάλληλη μέρα για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση» σχολιάζουμε την κατάσταση στους δρόμους. «Κάθε μέρα είναι η κατάλληλη τα τελευταία χρόνια για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση. Όλοι παίρνουμε μαθήματα από τους αρχαίους Αθηναίους, οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες.

Πώς βγάζουν στο σφυρί αρχαιοελληνικούς θησαυρούς σε δημοπρασίες του εξωτερικού ;

Το μαρμάρινο ειδώλιο, γνωστό ως η «θεά της Σαρδηνίας» έγινε διάσημο το 2014, όταν βγήκε σε δημοπρασία από τον Οίκο Κρίστις με εκτιμώμενη αξία το 1,2 εκατ. δολάρια.  Όπως αναφερόταν στην περιγραφή του αντικειμένου από τον οίκο δημοπρασιών ανήκε από το 1997 στον Αμερικανόεβραίο μεγιστάνα Μάικλ Στάινχαρντ.

Ο δρ Χρήστος Τσιρογιάννης, ο γνωστός «κυνηγός» κλεμμένων αρχαιοτήτων και ερευνητής παράνομων αρχαιοτήτων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης εντόπισε στη φωτογραφία του ειδωλίου κάποιες μαύρες αποχρώσεις που μαρτυρούσαν ότι ήταν προϊόν λαθρανασκαφής.

H θαμμένη γνώση των προγόνων μας. Σκυρόδεμα (τσιμέντο) του 1000 π.Χ.

Έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι οι τεχνολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν ελάχιστες και υπολείπονται κατά πολύ των επιστημονικών τους θεωριών.

Όμως ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών, που συστηματικά αποσιωπώνται, καταδεικνύουν το εντελώς αντίθετο.

Ακόμη και κάποια διασωθέντα μνημεία της αρχαιότητας παρουσιάζουν ως προς την τεχνολογία τους και τις ιδιότητές τους εκπληκτικά επίπεδα γνώσεως, που είναι γνωστά σε λίγους ερευνητές σήμερα.

Οι επιπτώσεις της παραχώρησης του ονόματος Μακεδονία

Η παραχώρηση σε οποιαδήποτε μορφή του ονόματος της Μακεδονίας στην ονομασία των Σκοπίων δεν είναι τόσο απλό θέμα, όπως θέλουν κάποιοι να μας το παρουσιάζουν, αλλά είναι ένα τρομερό καίριο χτύπημα στην καρδιά του Ελληνισμού με τεράστιες επιπτώσεις, που κρύβονται επιμελώς.

Στην πραγματικότητα με πλάγιο και πολύ ύπουλο τρόπο μας ζητούν με κάθε επισημότητα, με τη δική μας υπογραφή και σφραγίδα του ελληνικού κράτους, να αποδεχθούμε στην πράξη τη θεωρία του ανθέλληνα Αυστριακογερμανού Φαλμεράγιερ, κατά την οποία οι σημερινοί «λεγόμενοι Ελληνες» δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχαία Ελλάδα.

Δείτε τι προκύπτει, εάν αποδεχθούμε την ύπαρξη του ονόματος της Μακεδονίας στην ονομασία του κρατιδίου, με επακόλουθο την επιδιωκόμενη από μέρους τους παγκόσμια αναγνώριση υπάρξεως «μακεδονικού έθνους», που δεν θα είναι τμήμα του Ελληνισμού.

Οι διφορούμενες προφητείες της Πυθίας

Στις μέρες μας οποιαδήποτε αναφορά σε προφητείες θυμίζει επικίνδυνα συνωμοσιολογικές πένες και μεταφυσικά μυαλά, αν και στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας δεν έπαιρναν αψήφιστα τις βουλές των θεών και τα αποκαλυπτικά μηνύματά τους.

Η πρωθιέρεια του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, η εκάστοτε Πυθία, έπεφτε σε έκσταση και μετέφερε τη χρησμοδότηση του θεού προς τον ενδιαφερόμενο, καθώς όλοι έψαχναν να μάθουν τις θεϊκές διαθέσεις για τα σχέδιά τους.

Λακωνικοί, δυσνόητοι, αινιγματικοί και διφορούμενοι, οι χρησμοί της Πυθίας δεν ήταν παίξε γέλασε και η σωστή αποκωδικοποίησή τους ήταν υψίστης σημασίας για τα μελλούμενα του αρχαίου κόσμου, καθώς η απόκοσμη λαλιά της έδινε μορφή και υπόσταση σε εκστρατείες και πολιτικά γεγονότα που άλλαζαν τον τότε γνωστό πλανήτη…

Ιξίων ο ασεβής

Kατόπιν εντολής των Θεών, ο Ιξίων περιστρέφεται συνεχώς, δεμένος σε ιπτάμενο τροχό………..«λέγοντας» στους θνητούς: «δείξτε ευγνωμοσύνη στους ευεργέτες σας, αποδίδοντας τους σε αντάλλαγμα την εύνοιά σας» (Πινδάρου, Ωδές 2.20).

Καταγωγή

Ο Ιξίων ανήκει στους Λάπιθες, φυλής που ζούσε στην Θεσσαλία που έγιναν γνωστοί για την μάχη τους κατά των Κενταύρων με τους οποίους ήσαν συγγενείς, όταν οι τελευταίοι όντας μεθυσμένοι προσπάθησαν να βιάσουν την Ιπποδάμεια σύζυγο του Πειρίθοου (ου) κατά την τελετή του γάμου τους.

Νέα θεωρία για την καταστροφή του μυκηναϊκού πολιτισμού

Επί χρόνια υπήρχε η αντίληψη ότι μεγάλοι σεισμοί κατέστρεψαν τα μεγάλα ανάκτορα του μυκηναϊκού πολιτισμού στην Πελοπόννησο περίπου το 1200 π.Χ., όμως νέα έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πιθανό η σεισμική δραστηριότητα να συνέβαλε στην πτώση των Μυκήνων.

Από το 2012 μια ομάδα υπό τον Γερμανό αρχαιολόγο Γιόζεφ Μάραν του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και τον γεωφυσικό Κλάους-Γκίντερ Χίντσεν διεξάγει έρευνες στην Τίρυνθα και τη Μιδέα. Τα αποτελέσματα της ερευνάς τους δημοσιεύθηκαν στο Bulletin of the Seismological Society of America.

«Αν και κάποια ευρήματα στις δύο πόλεις μπορούν να εξηγηθούν από τη σεισμική επιβάρυνση, άλλες μη σεισμικές αιτίες μπορούν να εξηγήσουν τις περισσότερες από τις ζημιές που παρατηρούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις οι δομικές ζημιές είναι ξεκάθαρο ότι δεν προκλήθηκαν από σεισμούς», αναφέρουν οι επιστήμονες.