Η μικρασιατική φρυγική θεότητα Κυβέλη

Η μικρασιατική φρυγική θεότητα Κυβέλη, "Κυβέλεια Μήτηρ, πιθανώς "Μητέρα των Ορέων" γνωστή μεταγενέστερα στους Έλληνες ως Ρέα ήταν θεά γενικά της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας. Ο Πίνδαρος την προσφωνεί «Κυβέλα, μάτερ θεών».

Μικρά Ασία

Η Κυβέλη φαίνεται πως έλκει την καταγωγή της από προϊστορική θηλυκή θεότητα της Μικράς Ασίας όπως υποδεικνύουν τα ανασκαφικά δεδομένα στο Τσαταλογιούκ, από την 6η ήδη χιλιετία π.Χ.. Στη φρυγική τέχνη του 8ου αι. π.Χ. τα λατρευτικά σύμβολα της φρυγικής θεάς μητέρας περιλαμβάνουν λέοντες, κυνηγετικά πτηνά και μικρό αγγείο σπονδών ή άλλες προσφορές.

Φαίδων (διάλογος) : Κι αυτός το πήρε, Εχεκράτη, χωρίς καθόλου να τρομάζει και είπε «Τι λες γι΄αυτό το ποτό, κάνει να χύσω λίγο απ΄αυτό για σπονδή σε κάποιο θεό ή όχι»

Ο Φαίδων είναι έργο του Πλάτωνα το οποίο εντάσσεται στην τετραλογία (Ευθύφρων, Κρίτων, Απολογία, Φαίδων) των διαλόγων που αναφέρονται στη δίκη και εκτέλεση του Σωκράτη.

Πρόσωπα του διαλόγου

Εχεκράτης, οπαδός των Πυθαγορείων από τον Φλειούντα της Β.Δ. Πελοποννήσου, όπου σκηνοθετεί ο Πλάτων τον διάλογο Φαίδων, καθώς ο ομώνυμος εδώ, αφηγητής, μετά τον θάνατο του Σωκράτη, περνά απ΄ εκεί, για να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Ήλιδα.

Σιμμίας και Κέβης, οι δύο πνευματικοί δίδυμοι Θηβαίοι, μαθητές του περίφημου πυθαγορείου, του Φιλόλαου, ήρθαν στην Αθήνα, για να συμπληρώσουν τη φιλοσοφική τους μόρφωση και έγιναν τακτικοί συνομιλητές του Σωκράτη.

Ο Περσέας

Ο Περσέας ήταν ήρωας της Αρχαιότητας, γιος του Δία και της Δανάης. Παππούς του ήταν ο Ακρίσιος, βασιλιάς του Άργους.

Ο Ακρίσιος ήθελε πάντα να αποκτήσει έναν διάδοχο για τον θρόνο του. Μετά την γέννηση της Δανάης, προσπάθησε και πάλι να αποκτήσει γιο, αλλά δεν τα κατάφερε. Αποφασίζει να πάει στην Πυθία και να μάθει αν θα αποκτήσει αγόρι. Η Πυθία του ανακοινώνει πως θα αποκτήσει εγγονό από την Δανάη και πως θα σκοτωθεί από αυτόν. Γυρνώντας στο Άργος στεναχωρημένος, κλείνει την Δανάη σε ένα υπόγειο δωμάτιο, ώστε να αποφύγει την επαλήθευση του χρησμού. Η Δανάη επικοινωνούσε μόνο με την παραμάνα της, ενώ από ένα παραθύρι, υπερυψωμένο, καταλάβαινε το έξω περιβάλλον.

Η Σουηδία επέστρεψε στην Ελλάδα το κλεμμένο χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι από τη Μυκηναϊκή εποχή

Η Σουηδία επέστρεψε ένα χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι από τη Μυκηναϊκή εποχή, που απεικονίζει ένα ζευγάρι σφίγγες, στην Ελλάδα, ασκώντας έτσι την πίεση στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Βρετανικό Μουσείο να επιστρέψουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

Η παράδοση από το Ίδρυμα Νόμπελ πραγματοποιήθηκε σε τελετή που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στη Στοκχόλμη, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού.

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, το δαχτυλίδι βρέθηκε το 1927 κατά τις ανασκαφές της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής στη μυκηναϊκή νεκρόπολη της Ιαλυσού της Ρόδου.

Τεύκρος o τοξοβόλος του Τρωικού Πολέμου

Έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και θεωρείτο ως ο καλύτερος τοξότης των Ελλήνων. Πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Έλαβε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του Πατρόκλου, όπου νίκησε στην τοξοβολία και ήταν ένας από τους Αχαιούς που μπήκε μέσα στον Δούρειο Ίππο.

Μετά τον πόλεμο, όμως, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω, και τον έδιωξε,διότι δεν εκδικήθηκε για τον θάνατο του αδελφού του. Έτσι ο Τεύκρος, εξόριστος, πλέον, πήγε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε την πόλη Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο), σε ανάμνηση της πατρίδας του. Ιστορικά, επιβεβαιώνεται η ίδρυση της Σαλαμίνας γύρω στα 1100 π.Χ, χρονολογία που δεν απέχει, χρονικώς, από τον χρόνο επιστροφής των ηρώων της Τροίας.

Ρέα η Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας (Ρέα=αυτή που ρέει)

Η Ρέα, ήταν Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Η Ρέα καθόριζε τη ροή των πραγμάτων, ως βασίλισσα των γηραιότερων θεοτήτων στην ελληνική μυθολογία (Ρέα=αυτή που ρέει).

Η Ρέα πήρε ως σύζυγό της τον αδελφό της, Κρόνο, και ενώθηκε μαζί του. Από την ένωσή τους δημιουργήθηκαν οι εξής:

Η πρωτότοκη κόρη τους, Εστία, η οποία έγινε η θεότητα του οίκου (της οικίας). Κάθε πρώτη θυσία που γινόταν στο σπίτι, γίνονταν για εκείνη. Για να σταματήσει τις αψιμαχίες πρόσφερε τον θρόνο της στον ανιψιό της, Διόνυσο.

Η δεύτερή τους κόρη, η Δήμητρα, ήταν η θεότητα της καλλιέργειας, του θερισμού και της γονιμότητας.

Το ταφικό χρυσό στεφάνι σε κεφάλι αθλητή

Το ταφικό χρυσό στεφάνι είναι μοναδικό στο είδος του για αυτή την περίοδο στην Κρήτη. Βρέθηκε επάνω στο κεφάλι του νεκρού άνδρα, όπου αρχικά είχε τοποθετηθεί, χωρίς να έχει πέσει, και εκτίθεται μαζί με αυτό. Αποτελείται από είκοσι τέσσερα φύλλα, πιθανότατα ελιάς, που αρχικά θα στερεώνονταν σε ταινία. 

Δεν είναι βέβαιο αν πρόκειται για στέφανο νίκης, που κερδήθηκε σε αθλητικό αγώνισμα και μπορούσε να φοριέται και στη ζωή, ή για μεταθανάτιο κτέρισμα, απλό ομοίωμα αληθινού στεφανιού. Πρέπει πάντως να ανήκει σε αθλητή, αν κρίνουμε και από τη στλεγγίδα και τον αρύβαλλο, που βρέθηκαν μαζί του.

Ο αθλητής Βυήβων που σήκωσε μια πέτρα 143,5 κιλών με το ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του

Από αρχαιοτάτων χρόνων η άρση βαρών συμβόλιζε το σπορ της δύναμης και της σωματικής ομορφιάς. Στο Πελόπιο του νομού Ηλείας βρέθηκε μια βαριά πέτρα 143,5 κιλών με λαβή να πιάνεται από το ένα χέρι. Στην πέτρα αυτή γράφεται το εξής: «Ο αθλητής Βυήβων με ανύψωσε με το ένα χέρι επάνω από το κεφάλι του». 

Επιγραφή:  ΒΥΒΩΝ ΤΕΤΕΡΕΙ ΧΕΡΙ ΥΠΕΡΚΕΦΑΛΑ Μ ΥΠΕΡΕΒΑΛΕΤΟ Ο ΦΟ[Λ]Α

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν, ότι αυτή η πέτρα χρονολογείται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Στη Σαντορίνη βρέθηκε μια άλλη ογκώδης πέτρα βάρους 480 κιλών που επάνω της είχε χαραγμένη την πληροφορία ότι ο αθλητής Εύμαστας, γιος του Κριτόβουλου, τη σήκωσε από το έδαφος.

Βρέθηκαν 85 τάφοι 4.500 ετών στην Αίγυπτο και πιστοποιητικά θανάτου γραμμένα στα αρχαία Ελληνικά και Αιγυπτιακά ιερογλυφικά

Συνολικά 85 τάφοι, που χρονολογούνται από την περίοδο από το Παλαιό Βασίλειο της Αιγύπτου πριν από περίπου 4.500 χρόνια έως τη δυναστεία των Πτολεμαίων από το 305 π.Χ. έως το 30 π.Χ., ανακαλύφθηκαν στη νότια επαρχία Sohag, δήλωσε το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων.

Μια αιγυπτιακή αρχαιολογική αποστολή στην περιοχή Gabal El Haridi, που βρίσκεται περίπου 350 χλμ νότια της πρωτεύουσας Καΐρου, βρήκε δίπλα στις μούμιες 30 πιστοποιητικά θανάτου που δείχνουν το όνομα, την εργασία και την ηλικία του νεκρού και τα ονόματα των γονιών τους, γραμμένα στα Αρχαία Ελληνικά και Αιγυπτιακά ιερογλυφικά.

Tο σπήλαιο Πανός, ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Πάρνηθας - Δείτε το βίντεο

Ανατολικά του φαραγγιού της Γκούρας, σε υψόμετρο 770 περίπου μέτρων, υπάρχει ίσως το πιο καλά κρυμμένο σημείο ολόκληρης της περιοχής της Πάρνηθας, η Λυχνοσπηλιά της Αττικής, ή αλλιώς το Σπήλαιο του Πανός, με ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά και χαρακτηριστικά.

Γνωστό από τους αρχαίους συγγραφείς ως "Νυμφαίων των Φυλασίων" χρησιμοποιείται από τους προϊστορικούς χρόνους ως χώρος λατρείας του Θεού Πάνα και των Νυμφών, όπως μαρτυρούν οι χαραγμένες επιγραφές στην είσοδο του σπηλαίου αλλά και οι παραστάσεις των αγγείων που βρέθηκαν στο εσωτερικό του.