Παυσανίας : Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη

Εχετλαίος ή Έχετλος [1] ήταν το όνομα ενός αγνώστου ως τότε ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί η Περσική εισβολή στην Ελλάδα. Το όνομά του συνδέεται πιθανώς με την εχέτλη (= λαβή αρότρου) που λέγεται ότι κρατούσε για να πολεμά με τους Πέρσες. Για αυτό άλλωστε αναφέρεται ενίοτε ως αγρότης [2]. 

Προσδιορίζεται από τον Pfister ως επιφάνεια της μεταβατικής περιόδου από την ομηρική ηρωολατρεία στους νέους θεούς της κλασικής περιόδου [3]. Στην εικόνα του Πάναινου, αδελφού του Φειδία που βρισκόταν στην Ποικίλη Στοά απεικονιζόταν και ο Έχετλος ανάμεσα στους ήρωες της μάχης του Μαραθώνα, δείγμα της υψηλής πίστης των Ελλήνων της περιόδου στους ήρωες, την επιφάνεια των οποίων έβλεπαν συχνά στη μάχη (βλ. Θησέας για παράδειγμα) ή τους επικαλούνταν πριν τη μάχη (βλ Αίας ο Τελαμώνιος και Τελαμών) στη ναυμαχία της Σαλαμίνας [4].

O Θησαυρός των Σιφνίων

Ο θησαυρός των Σιφνίων ήταν κτήριο στους Δελφούς με σκοπό την φύλαξη πολύτιμων ιερών αναθημάτων. Κτίστηκε λίγο πριν το 525 π.Χ. και ήταν έργο ιωνικής τέχνης. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία, οι κάτοικοι της Σίφνου αφιέρωσαν το θησαυρό στον Απόλλωνα ως ευχαριστήριο για τον πλούτο που είχαν αποκτήσει από τα ορυχείων χρυσού και αργύρου της Σίφνου, χρηματοδοτώντας την κατασκευή με τη δεκάτη των εισοδημάτων από αυτά. 

Είναι χτισμένος από μάρμαρο Πάρου και ο γλυπτός του διάκοσμος, ιδιαίτερα η ζωφόρος,αποδίδεται στον Αθηναίο γλύπτη Ένδοιο καθώς και σε άλλο αγνώστων στοιχείων γλύπτη. Σήμερα, στην τοποθεσία του κτιρίου σώζονται μόνο τα θεμέλια και ένα μέρος από τη διακόσμηση της βάσης.

Σέλευκος Α' Νικάτωρ - Δείτε το βίντεο

Ο Σέλευκος Α' Νικάτωρ (358 π.Χ. ή 353 π.Χ. – 281 π.Χ.) ήταν ένας από τους διαδόχους του Αλέξανδρου του Μέγα, ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών, που βασίλεψε στο Ασιατικό τμήμα της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σέλευκος ήταν γιος του Αντίοχου, στρατηγού του Φίλιππου Β'. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., πήρε το μέρος του Περδίκκα, αλλά αργότερα οργάνωσε συνωμοσία εναντίον του και το 321 π.Χ. ανέλαβε τη σατραπεία της Βαβυλώνας. 

Στους πολέμους των Διαδόχων που ακολούθησαν, πολεμώντας κατά καιρούς είτε τους μεν είτε τους δε, πέτυχε να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων, και έγινε κύριος της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας, από τη Σογδιανή και τη Βακτριανή στην ανατολή, μέχρι και το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας στη δύση. Το 281 π.Χ. νίκησε σε μάχη τον Λυσίμαχο. Ακολούθως πέρασε τον Ελλήσποντο και αναγορεύτηκε βασιλιάς της Μακεδονίας. Σύντομα όμως δολοφονήθηκε από τον Πτολεμαίο Κεραυνό τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.

Η ρόλος της Ελιάς στην Αρχαία Ελλάδα

Η ελιά αποτελεί ιερό δέντρο από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της θεάς Αθηνάς. Όπως μας θυμίζει ο αρχαίος μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών, που έγινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου, που φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της. 

Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Από τότε τα ελαιόδεντρα γύρω από την Αθήνα έγιναν ιερά. Αλίμονο σ' όποιον τολμούσε να τις πειράξει, αφού η τιμωρία ήταν ο εξοστρακισμός ή θάνατος.

Ποιες ήταν οι Δαναΐδες στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία;

Με τη συλλογική ονομασία Δαναΐδες είναι γνωστές οι πενήντα κόρες του Δαναού, τις οποίες απέκτησε με δέκα διαφορετικές γυναίκες (τις: Ατλαντείη, Ελεφαντίδα, Έρση, Ευρώπη, Κρινώ, Μέμφιδα, Πιερία, Πολυξώ, Φοίβη και μια ανώνυμη Αιθιοπίδα). Λέγονταν και Δανααί (Στράβων, Η 371), ή και Βηλίδες από τον παππού τους Βήλο (Οβιδίου Μεταμορφώσεις, IV 463).

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Μετά τον θάνατο του Βήλου, οι Δαναΐδες ακολούθησαν τον πατέρα τους και έφυγαν από τη Λιβύη (της οποίας η βασιλεία είχε ανατεθεί σε αυτόν), καθώς φοβόνταν τους 50 γιους του αδελφού του, του Αιγύπτου. Αρχικώς κατέπλευσαν στη Λίνδο της Ρόδου και κατά μία παράδοση τρεις Δαναΐδες έμειναν για πάντα εκεί μετά την αναχώρηση των υπόλοιπων: «...ετελεύτησαν κατά την επιδημίαν την εν τη Λίνδω» (Διόδωρος ο Σικελιώτης, Ε 58).

Παντού Ελλάδα – Βρέθηκε Χάλκινο άγαλμα από Ψαράδες στην Μαρμαρίδα

Οι ψαράδες στην Μαρμαρίδα βρήκαν ένα χάλκινο άγαλμα μιας γυναίκας, μήκους 2 μέτρων και βάρους 300 κιλών.

Το χάλκινο γυναικείο άγαλμα παραδόθηκε στη Διεύθυνση Μουσείου Μαρμαρίδας για εξέταση.

Οι ψαράδες την αυγή άρχισαν να τραβούν τα δίχτυα που έριξαν σε βάθος 50 μέτρων. Συνειδητοποιώντας ότι το δίχτυ ήταν αρκετά βαρύ, πίστευαν πρώτα πως θα έχουν καλή ψαριά.

Οι ψαράδες έμειναν έκπληκτοι βλέποντας το άγαλμα να βγαίνει και  ενημέρωσαν μέσω ασυρμάτου την Ακτοφυλακής της Μαρμαρίδας.

Αστερία, η κόρη του Τιτάνα Κίου που μεταμορφώθηκε στο νησί της Ορτυγίας και της Δήλου

Η Φοίβη (= «Φωτίζουσα» στα αρχαία ελληνικά) ήταν Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας, μητέρα της Αστερίας, θεάς των νυχτερινών χρησμών και των πεφταστεριών και της Λητούς (η οποία γέννησε τον θεό Απόλλωνα και την θεά Αρτέμιδα), μετά την Θέμιδα και τον Απόλλωνα. 

Η Αστερία ήταν ανιψιά του Δία, παντρεύτηκε τον ξάδερφό της, τον Τιτάνα Πέρση, και μαζί απόκτησαν μια πανίσχυρη θεά, την Εκάτη (που ο Δίας τίμησε όσο καμιά άλλη θεά ή θεό), θεά της ερημιάς, των σταυροδρομίων, της μαγείας και των τοκετών.

Σαλμακίς και Ερμαφρόδιτος. Μια ιστορία έρωτα από την Ελληνική Μυθολογία

Στην ελληνική μυθολογία η Σαλμακίδα ήταν η Νύμφη (πιο συγκεκριμένα μια Ναϊάδα) από τη Καρία κοντά Αλικαρνασσό βρίσκεται στο νότιο-δυτική Ανατολία.

Oι Ναϊάδες ήταν νύμφες των γλυκών νερών, πηγών (κρηνών), ποταμών, λιμνών. Αναλόγως του τύπου ονομάζονταν Πηγαίες, Κρηναίες ή Κρηνίδες, Ποταμίδες, Λιμνάδες ή Λιμνακίδες, Ελειονόμοι κτλ. Περιγραφές των Ναϊάδων βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, στη βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου, Θεογονία του Ησιόδου και στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου.

Η ζωή του Οδυσσέα πριν τον Τρωικό Πόλεμο

Το όνομα «Οδυσσεύς», που προέρχεται από το ρήμα «ὀδύσσομαι» (οργίζομαι, μισώ κάποιον) και σημαίνει εξοργισμένος, αλλά και ο μισούμενος από τους θεούς, αυτός που έδωσε αφορμές δυσαρέσκειας, το έδωσε ο παππούς του (από την πλευρά της μητέρας του), ο Αυτόλυκος (Οδύσσεια 19:405).

Σύμφωνα με τον Όμηρο το όνομα σημαίνει «γιος της πέτρας», αλλά πιο πιθανό είναι να συγγενεύει ετυμολογικά με την λέξη «οδηγός». Μπορεί επίσης να προέρχεται από το ρήμα «ὀδυνάω» που σημαίνει «προκαλώ πόνο» με την έννοια «αυτός που προκαλεί και αισθάνεται πόνο». 

Ο Οδυσσέας εξάλλου αισθάνεται έναν διαρκή πόνο πνευματικό ή/και σωματικό - προκαλεί δηλαδή πόνο σε κάποιον άλλο και παράλληλα κάποιος άλλος σ΄αυτόν.

Η κεφαλή του Ερμή που βρέθηκε «χτισμένη» στο τοιχίο ενός σύγχρονου συνδετηρίου αγωγού αποχέτευσης αποτέλεσε την δεύτερη «ιεροσυλία». Ποια ήταν η πρώτη που έγινε το 415 π.Χ;

H κεφαλή του Ερμή, που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών στην οδό Αιόλου, βρέθηκε «χτισμένη» στο τοιχίο ενός σύγχρονου συνδετηρίου αγωγού αποχέτευσης, μετατρέποντας τον σε δείκτη των λυμάτων των απογόνων τους. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτή ήταν η δεύτερη «ιεροσυλία». Η πρώτη χρονολογείται το 415 π.Χ., όταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος έμπαινε στη δεύτερη περίοδό του.

Οι Ερμές (αρχ. ελληνικά Ἑρμαῖ) ήσαν λίθινες, τετράπλευρες ορθογώνιες στήλες, οι οποίες έφεραν στην κορυφή προτομή συνήθως του γενειοφόρου Ερμή και καμμιά φορά κορμό άνδρα. Τοποθετούνταν σε διάφορα σημεία της αρχαίας Ελλάδας ως οδοδείκτες ή αφιερώματα ή σύμβολα ορίων μιας ακίνητης περιουσίας.

H Ιατρική στην Αρχαία Ελλάδα. Οι ανακαλύψεις και οι Ιατρικές μελέτες των Αρχαίων Ελλήνων

Οι αρχαίοι Έλληνες αγκάλιασαν την έννοια του «υγιούς νου σε ένα υγιές σώμα», και η άποψη τους για την ιατρική ενσωμάτωσε τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική ευεξία.

Η πιο διάσημη και ίσως η πιο σημαντική ιατρική προσωπικότητα στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο Ιπποκράτης, τον οποίο γνωρίζουμε σήμερα ως «ο πατέρας της ιατρικής».

Iατρική και μαθηματικά

Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καθιέρωσαν την ιατρική ως ξεχωριστή επιστήμη. Στην  αρχαία Ελλάδα, η ιατρική δεν ήταν ακόμη καθοριστικό θέμα. Με την πάροδο του χρόνου, ειδικοί σε άλλους τομείς έφεραν τη γνώση στον τομέα της υγείας και καθιέρωσαν την ιατρική πειθαρχία.

«Ερμής της Αιόλου», απεκαλύφθη κεφαλή Ερμού εικονίζουσα τον θεό σε ώριμη ηλικία, προφανώς απότμημα ερμαϊκής στήλης. Τι ήταν οι Ερμές;

Σε σχετική ανακοίνωση το Υπ. Πολιτισμού αναφέρει:

«Την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020, κατά τη διάρκεια εκσκαφικών εργασιών στο πλαίσιο του έργου «Κατασκευή αποχετευτικών δικτύων ακαθάρτων και των συνδέσεων των ακινήτων 4ης και 5ης Δημοτικής Κοινότητας» του Δήμου Αθηναίων, που εποπτεύει η Εφορεία Αρχαιοτήτων πόλεως Αθηνών, έναντι του Ιερού Ναού Αγίας Ειρήνης, στο ύψος της οδού Αιόλου 25 και σε βάθος 1.30μ. από το οδόστρωμα, απεκαλύφθη κεφαλή Ερμού, εικονίζουσα τον θεό σε ώριμη ηλικία, προφανώς απότμημα ερμαϊκής στήλης. Η εικονογραφία του γλυπτού προσιδιάζει στον τύπο του Ερμού Προπυλαίου του Αλκαμένους.

Η κεφαλή είχε εντοιχιστεί σε β΄ χρήση στο νότιο πλευρικό τοιχίο σύγχρονου συνδετήριου αγωγού αποχέτευσης. Το εύρημα που διατηρείται σε καλή κατάσταση,  αμέσως μετεφέρθη σε αποθήκη της Εφορείας Αρχαιοτήτων.

Μητίοχος, ο γιος του Μιλτιάδη που πιθανόν στη Μάχη του Μαραθώνα να πολέμησε ενάντια στον πατέρα του

O Ηρόδοτος, αναφέρει ότι το 493 π.Χ., κατά το τέλος της Ιωνικής Επανάστασης, οι Πέρσες επιτέθηκαν στη Χερσόνησο της Θράκης, που ήταν υπό αθηναϊκό έλεγχο μια περιοχή που κυβερνούσε ο Μιλτιάδης, ο οποίος είχε αντιταχθεί στον Δαρείο Α΄, βασιλιά της Περσίας, και μάλλον είχε συνδράμει τους Ίωνες στον αγώνα τους εναντίον του.

Μπροστά στον κίνδυνο να πέσει στα χέρια των Περσών, ο Μιλτιάδης φόρτωσε την οικογένεια και τα υπάρχοντά του σε πέντε τριήρεις και προσπάθησε να διαφύγει. Όμως, οι Φοίνικες, που ήταν σύμμαχοι-υποτελείς των Περσών, καταδίωξαν με το στόλο τους τα πλοία του Μιλτιάδη και αιχμαλώτισαν ένα απ’ αυτά, στο οποίο κυβερνήτης ήταν ο Μητίοχος.

Και εγένετο Θέατρον

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις παραμέτρους που χαρακτηρίζουν το αρχαίο θέατρο στην ανάπτυξή του, θα χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα το θέατρο του Διονύσου, καθώς οι σωζόμενες τραγωδίες και κωμωδίες του 5ου και του 4ου π.Χ. αι. γράφτηκαν -τουλάχιστον οι περισσότερες- για να παιχτούν στο θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα. Το θέατρο του Διονύσου θεμελιώθηκε πιθανώς τον 6ο π.Χ. αι., στην περίοδο της δυναστείας των Πεισιστρατιδών. Έκτοτε ανοικοδομήθηκε και επεκτάθηκε πολλές φορές, και έτσι είναι δύσκολο να καθορίσουμε ποια ήταν η αρχική μορφή του.

Παυλοπέτρι. Γνωρίζεις ότι η αρχαιότερη βυθισμένη πολή του κόσμου βρίσκεται στη Λακωνία;

Το Παυλοπέτρι είναι μικρή νησίδα απέναντι από την Ελαφόνησο, στη Λακωνία. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν την κατοίκηση της περιοχής από αρχαιότατους χρόνους. 

Μεταξύ της νησίδας και της ξηράς βρίσκεται αρχαία πόλη, βυθισμένη ελάχιστα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, με ηλικία περίπου 5 χιλιετηρίδων. Πρόκειται για μοναδική στο είδος της πόλη αφού έχει συγκεκριμένο σχέδιο με δρόμους, κτίρια και νεκροταφείο. Ανακαλύφθηκε το 1967 από τον Νίκολας Φλέμινγκ (Nicholas Flemming) και χαρτογραφήθηκε το 1968 από ομάδα του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.

Από πού προέρχεται η λέξη «ευμένεια» και ποια η σχέση της με τον Αισχύλο;

Η τραγωδία «Ευμενίδες» του Αισχύλου αποτελεί το τρίτο έργο της Ορέστειας, της μοναδικής σωζόμενης αρχαίας τριλογίας.

Στο έργο του αυτό, ο Αισχύλος καταφέρνει να μετατρέψει την φυσιογνωμία των Ερινυών που ήταν θεότητες τρομερές και εκδικητικές και να τις κάνει πιο προσιτές στις εγκλήσεις του λαού μιας και μας δίνει την δυνατότητα μέσω έγκλησης να απευθυνθούμε σ' αυτές και να τις παρακαλέσουμε για επιείκεια. Ο λαός μπορεί να απευθυνθεί σε αυτές για να τις παρακαλέσει για επιείκεια - έκτοτε ευμένεια!

Ο Ορέστης έχει καταφύγει ικέτης στον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς μετά τον φόνο του Αίγισθου και της μητέρας του Κλυταιμνήστρας. Η «προφήτις», ιέρεια του μαντείου των Δελφών μιλάει πρώτη και αναφέρεται στην ιστορία του ναού. Η μάντισσα αποσύρεται και ο Ορέστης ζητάει την προστασία του θεού. Ο Απόλλων του δίνει τη συμβουλή να φύγει όσο οι Ερινύες ακόμα κοιμούνται, ενώ ζητάει από τον Ερμή να συνοδέψει τον Ορέστη στο ταξίδι του για την Αθήνα.

Ρέα (=αυτή που ρέει), η Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Η Ρέα, ήταν Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Tην συναντάμε επίσης ως Κυβέλη, Μήτηρ θεών. Σύμβολα της το Λιοντάρι, στέμμα, πιατίνια και κωνοφόρο δέντρο. Ο Σύζυγος της ήταν ο Τιτάνας Κρόνος και οι γονείς της ο Ουρανός και η Γαία.Τα αδέλφια οι 

• Τιτάνες: Κρείος (ή Κριός), Κοίος, Κρόνος, Υπερίων, Ιαπετός, Μνημοσύνη, Ωκεανός, Φοίβη, Τηθύς, Θεία (ή Ευρυφάεσσα) και Θέμις
• Εκατόγχειρες: Βριάρεως ( ή Αιγαίων), Κόπος και Γύγης
• Κύκλωπες: Άργης, Βρόντης και Στερόπης
• Άλλα αδέλφια: Γίγαντες, Μελιάδες Νύμφες και οι Ερινύες (Αληκτώ, Μέγαιρα, Τισιφόνη)
• Ετεροθαλή αδέλφια: Θεά Αφροδίτη, Τυφώνας, Πύθων και Ουρανός (κατά τον Ησίοδο)

To αρχαίο θέατρο της Δήλου των 6.500 θέσεων που ολοκληρώθηκε μετά από 70 χρόνια

Το αρχαίο θέατρο της Δήλου άρχισε να οικοδομείται μετά το 314 π.Χ. και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν 70 χρόνια αργότερα. Εγκαταλείφθηκε μετά την καταστροφή της Δήλου το 69 π.Χ.

Το μνημείο έχει την τριμερή διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων, δηλαδή αποτελείται από κοίλο,ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.

Tο κοίλον του θεάτρου χωρίζεται σε δύο διαζώματα τα οποία αποτελούνται από βαθμίδες και στις οποίες είχαν τη δυνατότητα να καθίσουν περίπου 6.500 θεατές.Οι θεατές έφταναν από τις παρόδους, δηλαδή πλάγιες μεγάλες εισόδους στο επίπεδο της ορχήστρας ή από τις εισόδους στα άκρα του διαζώματος αλλά και από μια τρίτη είσοδο στο ψηλότερο σημείο του κοίλου. Σήμερα σώζονται σε καλή κατάσταση τα καθίσματα της προεδρίας τα οποία προορίζονταν για συγκεκριμένα άτομα.

Η Ιατρική στην Αρχαία Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες εισήγαγαν τις έννοιες της ιατρικής διαγνώσεως και της ιατρικής ηθικής, ενώ συστηματοποίησαν την ιατρική τέχνη σε επιστήμη. 

Περί το 800 π.Χ. ο Όμηρος στην Ιλιάδα περιγράφει την περιποίηση τραυμάτων από τους δύο γιους του Ασκληπιού, τους ιατρούς Ποδαλείριο και Μαχάονα. Ο Πάτροκλος εμφανίζεται επίσης να δρα ως ιατρός, καθώς, όταν ο Μαχάων τραυματίζεται και ο Ποδαλείριος απουσιάζει στη μάχη, ο Ευρύπυλος ζητά από τον Πάτροκλο να κόψει το βέλος από το πόδι του, να ξεπλύνει το αίμα με χλιαρό νερό και να απλώσει αλοιφή στην πληγή.

Έλληνες της Κάτω Ιταλίας. Ομιλείτε Γκρίκο ;

Oι Ελληνόφωνοι της Κάτω Ιταλίας ή Γρίκοι ή Γραίκοι ή Γραικάνοι, είναι μια ελληνική μειονότητα της νότιας Ιταλίας, η οποία βρίσκεται κυρίως στις περιοχές της Γκρετσία Σαλεντίνα (Απουλία) στη χερσόνησο του Σαλέντο, και της Καλαβρίας. Θεωρούνται πως είναι οι εναπομείναντες πληθυσμοί των ελληνικών αποικιών της αρχαιότητας, της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), και των κατόπιν Βυζαντινών κατοίκων της νότιας Ιταλίας.

Η παρουσία ελληνικών φύλων στη νότια Ιταλία χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, όταν και εγκαταστάθηκαν μετά από διαδοχικά κύματα μεταναστεύσεων, ξεκινώντας από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό της νότιας Ιταλίας και Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ., έως και τις Βυζαντινές μετακινήσεις προς την Ιταλία ιδιαίτερα μετά την περίοδο των Οθωμανικών κατακτήσεων. Κατά τον Μεσαίωνα οι τοπικές ελληνικές κοινότητες απομονώθηκαν και διασκορπίστηκαν.

ΥΠΠΟΑ: "Τα πραγματικά δεδομένα για τις διαδρομές ΑμεΑ στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης"

Η βελτίωση της επισκεψιμότητας των μνημείων στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης αποτελεί προτεραιότητα για το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Με τα έργα αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών στην Ακρόπολη, ο Ιερός Βράχος καθίσταται -για πρώτη φορά -απολύτως προσβάσιμος όχι μόνον στα ΑμεΑ, αλλά και σε πολίτες με κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας. 

Όταν ολοκληρωθούν και παραδοθούν στις 3 Δεκεμβρίου 2020, μαζί με το νέο, ασφαλή υπερσύγχρονο ανελκυστήρα πλαγιάς, η εμπειρία της επίσκεψης στην Ακρόπολη θα είναι τελείως διαφορετική.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας σε ότι αφορά το έργο των διαδρομών ΑμεΑ, διευκρινίζονται τα εξής: