Ποιές ήταν οι τρείς Χάριτες

Στο γλυπτό της φωτογραφίας εικονίζονται οι 3 Χάριτες γυμνές να κρατιούνται από τα χέρια και αγκαλιάζονται. Είναι έργο του Αντόνιο Κανόβα, το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο Ερμιτάζ. Ο Παυσανίας είχε πει: «Δεν θα μπορούσα να ανακαλύψω ποιος ήταν αυτός πού απεικόνισε πρώτος τις Χάριτες γυμνές, είτε στη γλυπτική ή στην ζωγραφική. Κατά τους πρότερους χρόνους οι γλύπτες και οι ζωγράφοι τις απεικόνιζαν σκεπασμένες».

Στην ελληνική μυθολογία οι άνθρωποι χρωστούσαν την ομορφιά, τη σοφία και τη δόξα στις Χάριτες. Ήταν οι πιο σεμνές θεές της μυθολογίας και συμβόλιζαν την ευαρέσκεια, τη γονιμότητα και την ευγένεια. Ο Θεόκριτος είχε πει «Δίχως τις Χάριτες τι θα μπορούσαν να αγαπήσουν οι άνθρωποι;».

Πλάτωνας και Αριστοτέλης οι διαφορές στην φιλοσοφία τους

Μελετώντας την πορεία της Φιλοσοφίας στον Ελληνικό κόσμο, συναντάμε μεγάλες προσωπικότητες που με τη σκέψη και το έργο τους χάραξαν βαθιά την Ιστορία του Πολιτισμού και επέδρασαν στη διαμόρφωσή του χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους.

Ανάμεσα σ' αυτούς συγκαταλέγονται ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, δύο πραγματικοί γίγαντες της διανόησης και του πνεύματος, που συνδέθηκαν στενά μεταξύ τους, δίδαξαν μεγάλες αλήθειες, αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν από τις μεταγενέστερες γενιές μέχρι και σήμερα για την προσφορά τους.

H Γέννηση του Δία

Στην Ελληνική μυθολογία, η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων (οι οποίοι μάχονταν από το βουνό Όθρυς) και των Ολύμπιων θεών. Είναι γνωστή, επίσης, και ως η Μάχη των Τιτάνων ή Πόλεμος των Τιτάνων. Ο πόλεμος είχε προλεχθεί στον Κρόνο από τη Γαία και τον Ουρανό, επειδή ο Κρόνος είχε αρνηθεί να αποκαταστήσει δικαιοσύνη μετά την εκθρόνιση του πατέρα του.

Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από τον Κρόνο και στις τάξεις τους βρίσκονταν οι: Κόιος, Κριός, Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας. Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του πολέμησαν και οι: Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άδης/Πλούτων, Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.

Στα άδυτα του Μυκηναϊκού Τάφου της Βοιωτίας - Δείτε το βίντεο

Έναν από τους μεγαλύτερους μυκηναϊκούς τάφους έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο Προσήλιο της Βοιωτίας, κοντά στον Ορχομενό. Είναι ο ένατος σε μέγεθος θαλαμοειδής τάφος, από τους περίπου 4.000 που έχουν ανασκαφεί τα τελευταία 150 χρόνια.

Η κατασκευή χρονολογείται στα μέσα του 14ου αιώνα π.Χ. είναι μνημειώδης και κόβει την ανάσα. Ένας μακρύς λαξευτός δρόμος 20 μέτρων καταλήγει στον νεκρικό θάλαμο, μια μεγάλη αίθουσα 42 τετραγωνικών μέτρων. Τις τέσσερις πλευρές της αίθουσας περιτρέχει λαξευτό πεζούλι. Η κατάρρευση της οροφής διατάραξε σε κάποιο βαθμό τη θέση του νεκρού και των αντικειμένων του, παράλληλα όμως κάλυψε και προστάτεψε το ταφικό στρώμα από μεταγενέστερες επεμβάσεις. Στο δάπεδο βρέθηκε ένας άνδρας, 40-50 ετών:

O Mέγας Αλέξανδρος εναντίον των ελεφάντων

Το 326 π.Χ. ο βασιλιάς Αλέξανδρος ήρθε αντιμέτωπος με τον Βασιλιά Πώρο του Ινδικού Βασιλείου Παουραβά στον ποταμό Υδάσπη. Η τοποθεσία της μάχης επιλέχτηκε από τον Πώρο. Ήταν μια επίπεδη αμμώδη πεδιάδα χωρίς λάσπη, όπου οι ελέφαντες και το ιππικό θα είχαν άφθονο χώρο για ελιγμούς. Ο Πώρος παρέταξε τα τάγματα του πεζικού του σε ένα πλατύ κεντρικό μέτωπο, τοποθετώντας έναν ελέφαντα κάθε τριάντα μέτρα περίπου για να τα ενισχύσει.

Φρύνη, η ιερόδουλη που αθωώθηκε όταν γυμνώθηκε μπροστά στους δικαστές

Η Φρύνη ήταν μια απ’ τις διασημότερες εταίρες της αρχαίας Ελλάδας. Είχε συγκεντρώσει τόσα πλούτη, που προσφέρθηκε να χτίσει ξανά τα τείχη της Θήβας, που είχε καταστρέψει ο Μέγας Αλέξανδρος το 336 π.Χ. Το μόνο που ζήτησε σαν αντάλλαγμα, ήταν να προστεθεί μία επιγραφή στα τείχη, που θα έλεγε: «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα».

Οι Θηβαίοι απέρριψαν την πρότασή της, από φόβο μήπως προσβάλουν τον Αλέξανδρο. Το πραγματικό όνομα της εταίρας ήταν Μνησαρέτη και είχε γεννηθεί στις Θεσπιές, γύρω στο 371 π.Χ. Ήταν κόρη του πάμφτωχου Επικλή και έβγαζε τα «προς το ζην», μαζεύοντας και πουλώντας κάπαρη. Όμως, οι φιλοδοξίες της νεαρής Μνησαρέτης την οδήγησαν στην Αθήνα, όπου έχτισε τη λαμπρή της καριέρα. Ξεκίνησε να εργάζεται ως αυλητρίδα και η ομορφιά και η γοητεία της πολύ γρήγορα την έκαναν να ξεχωρίσει.

Υβριδικά και ιδιότυπα όντα στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Μήπως ο Πολύφημος - ο κύκλωπας που τύφλωσε ο πολυμήχανος Οδυσσέας - δεν ήταν αποκύημα της φαντασίας του Ομήρου, αλλά υπήρξε στην πραγματικότητα και έπασχε από κυκλωπία; Υπάρχει περίπτωση ο μυθικός πρώτος βασιλιάς της Αθήνας, ο Κέκροπας - που ήταν μισός άνθρωπος και μισός φίδι - να αποτέλεσε ιστορικό πρόσωπο με συμπτώματα ιχθύασης; Και ενδέχεται ο διασημότερος κωδωνοκρούστης της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Κουασιμόδος, να μην ήταν δημιούργημα του Βίκτωρος Ουγκό, αλλά ένας ασθενής με νευροϊνωμάτωση;

Oι γυναίκες στην αρχαία Σπάρτη

Όταν ρωτήθηκε από κάποια γυναίκα της Αττικής «γιατί μόνο εσείς οι Λάκαινες έχετε εξουσία πάνω στους άνδρες», απάντησε: «Επειδή είμαστε και οι μόνες που γεννάμε άνδρες», είπε η Γοργώ, η κόρη του βασιλιά Κλεομένη Α’ και σύζυγος του βασιλιά Λεωνίδα Α’.

Οι γυναίκες αποτελούν το μισό του πληθυσμού, όμως οι ιστορικές πηγές δεν αφιερώνουν ούτε το μισό της προσοχής που τις αξίζει και που απαιτεί ο ρόλος τους. Όμως, οι γυναίκες της Σπάρτης αποτελούσαν εξαίρεση. Ήταν οι μόνες γυναίκες στην αρχαιότητα που, αντί να μένουν σιωπηλές, είχαν τη δική τους γνώμη και φρόντιζαν να τη διατυπώνουν. Αφού λοιπόν στα μάτια των υπολοίπων Ελλήνων οι Σπαρτιάτες φαίνονταν παράξενοι με τα ήθη και τις συνήθειές τους, άλλο τόσο και περισσότερο παράξενες έμοιαζαν και οι γυναίκες τους.

Επίδαυρος σημαίνει "Δρα Επί της Αύρας"

Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων.

Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διαρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.

Πως ήταν οι ανδρώνες στην Αρχαία Ελλάδα

Πρόκειται για δωμάτια με κλίνες, όπου πραγματοποιούσαν τα συμπόσια του σπιτιού οι άντρες, γι’αυτό είχαν τη συγκεκριμένη ονομασία.

Κατά τη διάρκεια των συμποσίων οι άντρες απολάμβαναν την παρέα των εταίρων, του φαγητού και του ποτού. Τους ανδρώνες χρησιμοποιούσαν μόνο οι ιδιοκτήτες του σπιτιού και οι επισκέπτες τους.
Επειδή κατά τη διάρκεια του συμποσίου ξάπλωναν, υπήρχαν κρεβάτια περιμετρικά σε υπερυψωμένο δάπεδο, προκειμένου να χαλαρώνουν.

Σωκράτης για τις προσβολές

Μια μέρα, κάποιος πρόσβαλε άσχημα δημοσίως τον Σωκράτη φωνάζοντας στην αγορά:

– Είσαι παλιάνθρωπος, αγύρτης, άσχετος και πότης!

 Ο Σωκράτης δεν απάντησε, απλώς χαμογέλασε, κουνώντας το κεφάλι.
Ένας πλούσιος αριστοκράτης γνωστός του Σωκράτη, βλέποντας αυτή τη σκηνή ρώτησε τον Σωκράτη:

Δείτε την εκπληκτική ψηφιακή αναπαράσταση της Ακρόπολης της Περγάμου

Η Πέργαμος ήταν μια δοξασμένη και πλούσια πόλη της επαρχίας Τευθρανίας της Μυσίας, στη Μικρά Ασία, και πρωτεύουσα του ομώνυμου Βασιλείου. Βρισκόταν χτισμένη πάνω σε ένα μικρό λόφο 300 μ. υψόμετρο, (από τον οποίο πήρε το όνομά της, που σημαίνει φρούριο ή ακρόπολη), μέσα σε μια εύφορη κοιλάδα που εκτεινόταν προς Δ. μέχρι τις ακτές του κόλπου Ελαίας (σημ. Τσανταρλή) και του Αδραμμυτίου, έναντι της Λέσβου. Η πόλη βρισκόταν ανάμεσα των δύο παραποτάμων του Κάικου, του Σελινούντα και του Κητείου που χάριζαν στη πόλη πλούσια κοιλάδα.

Αποφθέγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε ο σπουδαιότερος στρατηλάτης της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας.

Ανέλαβε την εξουσία μετά τη δολοφονία του πατέρα του Φιλίππου και δεν έχασε ποτέ καμία μάχη. Αφού εξουδετέρωσε τους πιθανούς διεκδικητές του θρόνου οργάνωσε το στράτευμα για την εκστρατεία εναντίον της Περσίας.

Πριν αποχωρήσει από την Ελλάδα πήγε στους Δελφούς για να πάρει χρησμό. Ωστόσο, εκείνη την ημέρα η Πυθία δεν έδινε χρησμούς, προκαλώντας την οργή του Μακεδόνα βασιλιά, ο οποίος αρνήθηκε να φύγει. Τράβηξε την ιέρεια προς το ιερό και τότε η Πυθία του είπε «Παιδί μου, είσαι ακαταμάχητος» παίρνοντας τον χρησμό που ζητούσε.

Η δουλεία στην αρχαία Αθήνα και τη Σπάρτη

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου το 413 π.Χ περίπου 20.000 Αθηναίοι δούλοι αυτομόλησαν στους Σπαρτιάτες, οι οποίοι είχαν εγκαταστήσει στρατιωτικό οχυρό στη Δεκέλεια (Θουκυδίδης «Ιστορία 7η εδάφιο 9») . Η ενέργειά τους αυτή είχε σχέση με τις συνθήκες τις οποίες εβίωναν ως δούλοι στο Αθηναϊκό καθεστώς και την αναζήτηση σωτηρίας στους Σπαρτιάτες. Το συγκεκριμένο όμως γεγονός αποσιωπάται από τις συνήθεις περιγραφές που αφορούν στην Σπάρτη και έχουν σχέση με τους είλωτες και τις «εξαιρετικά σκληρές συνθήκες εργασίας».

Μαραθώνας η νίκη των Αθηναίων επί των Δωριέων το 1000 π.Χ.

Κατά το πρώτο μισό της 2ης προχριστιανικής χιλιετίας, η Αττική ήταν διηρημένη σε αρκετές ανεξάρτητες κοινότητες. Η Αθήνα (ταυτιζόμενη ουσιαστικά με την Ακρόπολη) ήταν μία από τις ισχυρότερες κοινότητες, πιθανώς κυβερνημένη από Δαναούς ηγεμόνες.

Η κομβική θέση της στο μέσο σχεδόν της απόστασης από την Ερένεια έως το Σούνιο (ακραία σημεία της Αττικής προς τα βορειοδυτικά και τα νοτιοανατολικά αντιστοίχως), η σχετικά εύφορη γη που την περιέβαλε και η δυσπρόσβλητη θέση της Ακρόπολης, ήταν μερικές παράμετροι οι οποίες έδωσαν στην Αθήνα κάποιο προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστικών της κοινοτήτων-κρατιδίων για την τελική επικράτηση στην Αττική, κυρίως έναντι της Ελευσίνας και της Παλλήνης.

Αμφιαράειο το άγνωστο μαντείο στην Αττική - Δείτε το βίντεο

Ο δρόμος προς τον Κάλαμο οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαράειου, ο οποίος ωστόσο δεν είναι εμφανής. Αντιθέτως εάν είστε με αυτοκίνητο πρέπει να σταθμεύσετε και να περπατήσετε λίγο μέχρι να το βρείτε. Εκεί μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο θα βρείτε το ιερό Αμφιαράειο.

Το Αμφιαράειο του Ωρωπού βρίσκεται σε μια μικρή κοιλάδα νοτιοδυτικά της σκάλας Ωρωπού, το Μαυροδήλεσι, που τη διασχίζει ένα ξερό ποτάμι το οποίο οι αρχαίοι ονόμαζαν Χαράδρα.

Τι έσωσε τους Αχαιούς από τις επιδημίες στον Τρωικό Πόλεμο

Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση προληπτικής θεραπείας μέσω δύο βασικών φυσιοθεραπευτικών μεθόδων (διατροφή με ωμοφαγία και άσκηση) εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, όπου ο σοφός ήρωας και στρατηγός των Αχαιών Παλαμήδης ο Ναυπλιεύς, λόγω του λοιμού που πλησίαζε στο στρατόπεδό του, άλλαξε την διατροφή των στρατιωτών του με αποτέλεσμα την κατάσταση ανοσίας:

«Ο Παλαμήδης ήταν αυτοδίδακτος και, όταν πήγε στον Κένταυρο Χείρωνα, ήταν ήδη σοφός και γνώριζε περισσότερα από εκείνον» (παρ. 708). Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε, ότι κάποια επιδημία λοιμού πλησίαζε τις ακτές της Μικράς Ασίας: «Είπε στον Οδυσσέα: “Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φροντίσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, διότι πρέπει όσοι σκοπεύουν να προφυλαχθούν από επιδημίες να τρέφονται ελαφρά και να γυμνάζονται καθημερινά. Ιατρική βέβαια δεν κατέχω, όμως με τη σοφία που διδάχθηκα όλα γίνονται κατανοητά.”

O ρόλος της μητέρας στην Αρχαία Ελλάδα

Πολλά έχουν γραφτεί για τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας στην αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα και τη μεταγενέστερη/ σύγχρονη εποχή. Γενικά μιλώντας, η ιστορία είναι μάλλον «ανδροκρατούμενη»: Χωρίς να απουσιάζουν οι εξαιρέσεις, οι περισσότερες κοινωνίες είχαν τη γυναίκα επικεντρωμένη στον ρόλο της εντός της οικογένειας, ως σύζυγος και μητέρα, πιθανώς λόγω του σκληρού αγώνα για την επιβίωση των ανθρώπινων κοινωνιών που χαρακτήριζε την πορεία του ανθρώπινου είδους για χιλιάδες χρόνια.

Στο σπήλαιο Αλεπότρυπα όπου γεννήθηκε ο μύθος των πυλών του Άδη

Όταν σκέφτεται κανείς τον Άδη σε σχέση με (πραγματικές) γεωγραφικές τοποθεσίες, το μυαλό πάει συνήθως στον ποταμό Αχέροντα και τα Ύδατα της Στυγός- ωστόσο, το σπήλαιο που πιθανώς να «γέννησε» τον μύθο του αρχαιοελληνικού Κάτω Κόσμου και των Πυλών του βρίσκεται πολύ πιο νότια, στη Μάνη.

Πρόκειται για το σπήλαιο Αλεπότρυπα, στον κόλπο του Διρού. Βρέθηκε το 1958 και είναι από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα σπήλαια του Διρού. Είναι μεγάλο, με ευρύχωρες αίθουσες και δαιδαλώδεις διαδρόμους, συνολικού μήκους 280 μ., ενώ στο εσωτερικό του βρίσκεται λίμνη με πόσιμο νερό.

Αρχαίοι Έλληνες στην Κίνα

Διαβάζοντας την είδηση ότι αρχαίοι Έλληνες πιθανόν μεταλαμπάδευσαν στην αρχαία Κίνα τις πλαστικές τεχνικές έκφρασης στην γλυπτική, θυμήθηκα ότι πέρυσι καλεσμένος στο Ουζμπεκιστάν από το εκεί γραφείο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) για master class δημοσιογράφων, βρέθηκα ξαφνικά στη Σαμαρκάνδη των μύθων και της ιστορίας, με έντονη την παρουσία της αρχαίας Ελλάδας.

Τι ήταν τα Νησιά των Μακάρων

Η Ελληνική μυθολογία, εκτός από τα Ηλύσια πεδία, περιελάμβανε κι έναν άλλο ειδυλλιακό τόπο διαμονής των ηρώων και των ενάρετων ανθρώπων μετά τον συμβατικό θάνατό τους, τους Νήσους των Μακάρων, που ταυτίζονται πολλές φορές με αυτά. Και αυτά βρίσκονται δυτικά, στις εσχατιές της Γης, στο ρεύμα του «βαθυδίνη» Ωκεανού όπου οι «όλβιοι» ζουν εκεί τρισευτυχισμένοι σε ένα περιβάλλον Χρυσής Εποχής. Ο ήλιος λάμπει μέρα νύχτα και δεν σκοτεινιάζει ποτέ και η γόνιμη και καρποφόρα ζωδότρα γη δίνει πολλές σοδιές το χρόνο.

Ο ναός της Αρτέμιδας - Δείτε το Βίντεο

Ο ναός της Αρτέμιδος βρισκόταν στην Έφεσο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο.

Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού.

Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης.

Ο Πυθαγόρας και οι μετενσαρκώσεις του

Μία από τις πλέον σημαντικές και αινιγματικές προσωπικότητες όλων των εποχών, που εμφανίστηκαν επάνω στον πλανήτη Γη, είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγάλος δάσκαλος Πυθαγόρας.

Ο Πυθαγόρας από τη Σάμο, όχι μόνο θεωρεί ως δεδομένο τον περίφημο νόμο των επανενσαρκώσεων, στην εφαρμογή του οποίου στηρίζεται ολόκληρο το μετέπειτα εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα της Αρχαίας Ελλάδος, αλλά ισχυρίζεται επιπλέον ότι είναι σε θέση να θυμάται και να αναγνωρίζει επακριβώς τις προηγούμενες ζωές του!

Αυτήν την άκρως σημαντική πληροφορία μας την μεταφέρει ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων» στο ειδικό κεφάλαιο που έχει γράψει για την ζωή και το έργο του Πυθαγόρα.

Πολεοδομία στις Ελληνικές πόλεις - κράτη της Αρχαϊκής και της Κλασικής περιόδου

Οι Ελληνικές πόλεις-κράτη της Αρχαϊκής και της Κλασικής περιόδου είχαν σχετικά περιορισμένη έκταση, σε αντίθεση με τα κράτη της Ανατολής, όπου οι πόλεις εκάλυπταν απέραντες εκτάσεις, όπως συνέβαινε και στα βασίλεια των ελληνιστικών χρόνων. Η έκταση που καλύπτει μια πόλη επηρεάζει τον τρόπο συνύπαρξης των κατοίκων της. Κατά την Κλασική εποχή δεν υπήρχαν τεράστιες μητροπόλεις, κατοικημένες από ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων, αλλά περιορισμένου μεγέθους μονάδες, όπου συνήθως ο ένας γνώριζε τον άλλον.

Βρέθηκε υποθαλάσσιο κάστρο στο βυθό της λίμνης Βαν που φουντώνει τα σενάρια για τη χαμένη Ατλαντίδα - Δείτε το βίντεο

Μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στο βυθό της λίμνης Βαν στην Τουρκία, φουντώνει πάλι τα σενάρια για τη χαμένη Ατλαντίδα.

Οι αρχαιολόγοι, ύστερα από έρευνες 10 ετών ανακάλυψαν στο βυθό της λίμνης Βαν, ο οποίος φθάνει μέχρι και σε βάθος 451 μέτρων, ένα κάστρο που χρονολογείται περίπου στο 1.000 π.Χ, την εποχή του Σιδήρου, σύμφωνα με δημοσίευμα της Express.

Το εκπληκτικό είναι ότι το κάστρο φέρεται να βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση, με τα τείχη του φτάνουν τα τρία, ακόμη και τα τέσσερα μέτρα ύψος!

Αρχαίοι Έλληνες εορτές κατά την χειμερινή περίοδο

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το ‘Αλφα και το Ωμέγα».

Βρέθηκε το αρχαιότερο μέχρι σήμερα γνωστό τεχνικό έργο - Δείτε το βίντεο

Το αρχαιότερο μέχρι σήμερα γνωστό τεχνικό έργο στον ελλαδικό χώρο έγινε στο προϊστορικό σπήλαιο της Θεόπετρας, τέσσερα χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα της Θεσσαλίας.

Η χρονολόγηση του λιθοσωρού – τείχους, που περιορίζει την είσοδο του σπηλαίου κατά τα 2/3 και έγινε με τη μέθοδο της οπτικής φωταύγειας, απέδωσε μια μέση ηλικία 23.000 ετών και πιστοποιεί το έργο της κατασκευής του λιθοσωρού ως το αρχαιότερο όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως.

Τα κρυφά νοήματα των Ομηρικών επών

Κατά την διάρκεια της μελέτης μας είδαμε κάποιες αναφορές στα Ομηρικά Έπη, όπου και έγινε αντιληπτό ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια δεν είναι δύο απλά ποιήματα τα οποία απαριθμούν κάποια έπη, αλλά περιέχουν σημαντικότατες κοσμολογικές και θεολογικές έννοιες, τις οποίες ο Θεολόγος Ομηρος πολύ έντεχνα έκρυψε κάτω από το πέπλο αφ'ενός μεν του Τρωικού Πολέμου ( Ιλιάδα) και αφ'ετέρου των περιπλανήσεων και των ταλαιπωριών που υπέστη ένας από τους βασικότερους ήρωες του Τρωικού Πολέμου για να επιστρέψει στην πατρίδα του ( Οδύσσεια) .

Ετσι λοιπόν αναλύσαμε και αποκαλύψαμε την κρυμμένη σημασία κάποιων σημείων που περιγράφονται στα Ομηρικά Επη.

Η ασπίδα του Αχιλλέα - Δείτε το βίντεο

Για την κατασκευή της ασπίδας του Αχιλλέα επιστράτευσαν και ο Ήφαιστος και ο Όμηρος όλη τους την τέχνη. Η ασπίδα του Αχιλλέα είναι ένας ύμνος στην τεχνολογία, μια ποιητική παρουσίαση του πλέον περίφημου σε τέχνη έργου της ομηρικής εποχής.

Ο Όμηρος αφιερώνει στην ασπίδα του Αχιλλέα τουλάχιστον 134 στίχους στην Ιλιάδα, το απόσπασμα της οποίας είχαν ονομάσει οι αρχαίοι «οπλοποιία».

Στο έπος, ο Αχιλλέας έχει χάσει την πανοπλία του, μετά το δανεισμό της στον σύντροφό του, τον Πάτροκλο. Ο Πάτροκλος έχει σκοτωθεί στη μάχη από τον Έκτορα ο οποίος πήρε τα όπλα του ως λάφυρα.

Η κατάληψη του βράχου της Σογδιανής από τον Αλέξανδρο

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος τους πρότεινε να παραδοθούν, εκείνοι του απάντησαν προκλητικά πως θα έπρεπε να βρει «φτερωτούς στρατιώτες» για να καταλάβει το οχυρό…( Αρριανός , IV , ιβ, 4-7 )

Τον χειμώνα του 328 π.Χ. με τον θάνατο του Σπιταμένη , του πλέον ικανού από όλους τους αντιπάλους του, ο Μέγας Αλέξανδρος είχε να αντιμετωπίσει μεμονωμένες εστίες αντίδρασης στη Σογδιανή, προκειμένου να κατακτήσει ολόκληρη την επαρχία.

Πλουτάρχου, σωζόμενο ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Περὶ Ἡσυχίας

Σοφὸν ἔοικε χρῆμα τὸ τῆς ἡσυχίας πρός τ' ἄλλα καὶ εἰς ἐπιστήμης καὶ φρονήσεως μελέτην· λέγω δ' οὐ τὴν καπηλικὴν καὶ ἀγοραίαν, ἀλλὰ τὴν μεγάλην, ἥτις ἐξομοιοῖ Θεῷ τὸν αὐτὴν ἀναλαβόντα.
Αἱ μὲν γὰρ ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς τῶν ἀνθρώπων ὄχλοις γινόμεναι μελέται γυμνάζουσι τὴν λεγομένην δριμύτητα, πανουργίαν οὖσαν· ὥστε τοὺς ἐν αὐταῖς ἄκρους οἷον ὑπὸ μαγείρων τῶν ἐν ταῖς πόλεσι χρειῶν διαπεποικιλμένους <πόσα μὲν οὐχὶ καὶ παρὰ φύσιν ἀναγκάζονται πλημμελεῖν>, πόσα δ' οὐχὶ καὶ διακονήματα δεινὰ ἐργάζεσθαι. Ἡ δ' ἐρημία, σοφίας οὖσα γυμνάσιον, ἠθοποιός <ἐστιν> ἀγαθὴ καὶ πλάττει καὶ μετευθύνει τῶν ἀνδρῶν τὰς ψυχάς.

Εύρεση ανδρικού κρανίου στη Χίο που είχε υποστεί λεπτή χειρουργική επέμβαση

Αναφερόμαστε στο πολύ σημαντικό εύρημα, κρανίο, στο οποίο υπήρχαν ίχνη λεπτής χειρουργικής επέμβασης που έγινε όμως 250π.Χ

Το έτος 250 π.Χ. Συγκεκριμένα βρέθηκε ανδρικό κρανίο με οπή διαμέτρου 1.62 εκατ. στο αριστερό βρεγματικό οστό, που δείχνει ότι ο άνδρας είχε υποστεί λεπτή εγχείρηση εγκεφάλου, γεγονός που επιβεβαιώνει το υψηλό επίπεδο της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής.

Η αναγνώριση του τρυπανισμού οφείλεται στον ανθρωπολόγο συνεργάτη της Κ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, κ. Αστέριο Αηδόνη.

Δείτε πώς είναι σήμερα το πεδίο της Μάχης των Θερμοπυλών

Το 480 π.Χ. οι περσικές δυνάμεις υπό την ηγεσία του βασιλιά Ξέρξη επιχείρησαν τη δεύτερη εισβολή τους στην Ελλάδα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο περσικός στρατός αποτελείτο από 2,6 εκατομμύρια άνδρες, ενώ ο Σιμωνίδης ο Κείος αναφέρει 4 εκατομμύρια. Με βάση τις σύγχρονες εκτιμήσεις, οι Πέρσες στρατιώτες ήταν από εκατό έως τριακόσιες χιλιάδες.

Τα στενά των Θερμοπυλών κλήθηκαν να υπερασπιστούν 300 Σπαρτιάτες, με επικεφαλής τον Βασιλιά Λεωνίδα. Καθώς πορεύονταν προς τις Θερμοπύλες ενισχύθηκαν από 5.000 άνδρες από την Πελοπόννησο, τη Φωκίδα και τη Θήβα.

Το ταξίδι του Οδυσσέα σε διαδραστικό χάρτη

Ο ερευνητής προσδιορίζει τους 14 σταθμούς του βασιλιά της Ιθάκης, ο οποίος ξεκίνησε το ταξίδι του από την Τροία και αφού περιηγήθηκε στη Μεσόγειο, επέστρεψε στην αγαπημένη του Πηνελόπη.

Μία υπέροχη προσπάθεια-ανάλυση δεδομένων και συστοιχισμό τοποθεσιών με τα στοιχεία που παραθέτει ο Όμηρος στο ανεπανάληπτο έπος του «Οδύσσεια», είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καταπληκτικού διαδραστικού χάρτη με την πορεία και τις 14 στάσεις του Οδυσσέα, μετά τον επίσης επικό πόλεμο των Ελλήνων και την κατάληψη της Τροίας.

Μπάλα ποδοσφαίρου βρέθηκε σε ανασκαφές στη Σαμοθράκη

Μιὰ μπάλα ποδοσφαίρου, μὲ σχεδὸν ἴδιες διαστάσεις μὲ τὶς σημερινὲς μπάλες, βρέθηκε σὲ ἀρχαιολογικὴ ἀνασκαφὴ στὴν Σαμοθράκη.

Σὲ ἀνασκαφές ποὺ ἔκαναν στὴν Σαμοθράκη Ἀμερικανοὶ μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἐλίζαμπεθ Ντούζμπερι καὶ τὸν Ἕλληνα ἀρχαιολόγο Ἀνδρέα Βαβρίτσα, σ’ ἔναν τάφο τοῦ 3ου π.Χ. αἰῶνα, βρέθηκε μεταξὺ ἄλλων κι ἕνα πήλινο συμπαγὲς ὁμοίωμα μπάλας, ποὺ μοιάζει μὲ τις μπάλες ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὸ σύγχρονο ποδόσφαιρο. Διάφοροι ἀρχαῖοι συγγραφεῖς ἀναφέρουν ὅτι ὑπήρχαν δερμάτινες μπάλες γιὰ τὸ φούσκωμα τῶν ὁποίων μὲ ἀέρα χρησιμοποιούταν ἡ οὐροδόχος κύστη κάποιου μεγάλου ζῴου, συνήθως χοίρου.

Έρευνες για το αρχαίο θέατρο της Αμφίπολης

Τα ίχνη του αρχαίου θεάτρου της Αμφίπολης θα αναζητήσουν το επόμενο χρονικό διάστημα το υπουργείο Πολιτισμού, ο δήμος Αμφίπολης και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Με βάση τα ευρήματα δοκιμαστικών τομών που είχαν γίνει από αρχαιολόγους το 1965, οι παραπάνω φορείς θα προχωρήσουν στη γεωφυσική και ανασκαφική διερεύνηση του αρχαίου θεάτρου, φιλοδοξώντας να το εντοπίσουν σε μια συγκεκριμένη αμφιθεατρική θέση, με θέα προς τις εκβολές του ποταμού Στρυμόνα και τα βουνά που τον πλαισιώνουν.

Επίκουρος - H σοφή διαβίωση

Ως κυριότερη και πιο θεμελιώδη αρετή, λοιπόν, ο Επικούρειος ορίζει τη Φρόνηση (που αποδίδεται επίσης και ως «σοφία» ή «σωφροσύνη»). Το να ζεις σοφά, κατά τα επικούρεια πρότυπα, σημαίνει να προσγειώνεις πάνω στο δύσκολο έδαφος της καθημερινής σου ύπαρξης την πλατειά γνώση της πραγματικότητας (γνώση, για την κατάκτηση της οποίας, προϋπόθεση είναι η χρήση των κριτηρίων της αλήθειας ή, αλλιώς, του επικούρειου Κανόνα.

Αυτή η γνώση είναι που θα μας επιτρέψει ν’ ανακαλύψουμε τους περιορισμούς της φύσης αλλά και του εαυτού μας, κι έτσι να ορίσουμε το πλαίσιο για τη σοφή λήψη αποφάσεων – δηλαδή για τη διαδικασία μετατροπής της διορατικότητας σε προνοητικότητα.

Η προφητεία του Αισχύλου

«Εκεί τους περιμένουν τα πιο μεγάλα κακά να πάθουν, πληρωμή για την αυθάδεια και τις σκέψεις που Θεόν δεν λογαριάζουν· γιατί στην χώρα την Ελληνική σαν ήρθαν, των θεών τ’ αγάλματα να ξεγυμνώσουν δεν ντρέπονταν και τους ναούς να κάψουν.

Κι οι βωμοί αφανισμένοι και των θεών τα ιερά είν’ από ρίζα, ανάκατα, αναποδογυρισμένα από θεμέλια. […] Και νεκρών σωροί και στην τριτόσπορη γενιά άφωνα θα φανερώσουν στα μάτια των ανθρώπων πως δεν πρέπει, θνητός σαν είναι, νά’ναι περήφανος πέρα απ’ το μέτρο· γιατί η υπεροψία, σαν ανθίση, θα καρπίση της καταστροφής το στάχυ, απ’ όπου γεμάτο κλάμα θέρισμα θερίζει».
Αισχύλου «Πέρσαι», στ. 807-822, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 77

Πυθαγόρας ο συμβολισμός των Αριθμών

Κανένα ολοκληρωμένο έργο που να αφορά την εσωτερική σημασία των αριθμών δεν έχει διασωθεί, Πέραν από ένα σύγγραμμα που αποδίδεται στον Ιάμβλιχο, το Περί θεολογουμένης Αριθμητικής, στο οποίο αναπτύσσονται οι ιδιότητες των 10 πρώτων αριθμών από μαθηματικής και αρμονικής πλευράς και παρέχονται πολυάριθμα προσηγορικά ονόματα για τον κάθε ένα.

Το σύγγραμμα αυτό περιέχει μέρη από την ομώνυμη χαμένη πραγματεία του Νικομάχου του Γερασηνού, από το χαμένο σύγγραμμα του Ανατόλιου (Περί της Δεκάδος και των Αριθμών), του δασκάλου του Ιάμβλιχου και από κάποια χωρία που έχουν γραφεί από κάποιον άγνωστο μελετητή, ο οποίος πιθανόν να είναι ο Ιάμβλιχος, καθώς ο ίδιος αναφέρει τόσο τον Νικόμαχο όσο και τον Ανατόλιο.

Τα Ελευσίνια, ο Αισχύλος, τα ιπτάμενα αντικείμενα και άλλες αναφορές

Για να δούμε τί μας λέει ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην "αγέλαστο πέτρα" στην Ελευσίνα.

Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε γα πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς, του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών.

Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής ("Ελευσίς") με την λέξη "έλευσις", που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της. Επιπλέον το εκπολιτιστικό έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Τριπτόλεμος με τα μέσα που του παρείχε η θεά, καταγράφεται και σε μυθολογίες άλλων λαών.

Η Σφίγγα και τα μυστικά της

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Χέοπος) βρίσκεται η περίφημη Σφίγγα της Αιγύπτου που έχει κεφάλι γυναίκας, σώμα ταύρου, πόδια λονταριού και φτερά αετού. Ποια είναι όμως η σκοπιμότητα της υπάρξεώς της μέσα στο χώρο των πυραμίδων της Γκίζας, κάτω από τα πόδια της Μεγάλης Πυραμίδας και τι παριστάνει;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σφίγγες γενικά είναι κατά την μυθολογία διάφορα τέρατα που τα μέλη του σώματός των αποτελούνται από διάφορα του ενός όντα. Ήσαν άγρια τέρατα, σιωπηλά και αινιγματικά. Τέτοιες σγίγγες κατά την αρχαιότητα υπήρχαν σε διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου και είχαν περιβληθεί με διάφορες μυθολογικές ιστορίες.
Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η Σφίγγα της Βοιωτίας που είχε πρόσωπο και στήθος γυναίκας, σώμα λιονταριού, φτερά όρνιθας και ουρά φιδιού.

Το Δωρικό ιδεώδες

Είναι γεγονός ότι στους περισσότερους, από όσους σήμερα ασχολούνται με την Αρχαία Ελληνική Ιστορία, είναι πλέον δημοφιλής η Αθήνα από την Σπάρτη. Αυτό πάντοτε βεβαίως κάτω από την καθοδήγηση του κατεστημένου των Πανεπιστημίων, που στην εποχή μας μοιραία είναι και αυτό φιλελεύθερο και… δημοκρατικό.

Η Αρχαία Σπάρτη φαντάζει στα μάτια των πολλών σήμερα σαν ένα απόλυτα τυραννικό στρατιωτικό καθεστώς. Φυσικά και δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Η Σπάρτη υπήρξε ένα πρότυπο πολιτείας, στην οποία κυριαρχούσε η Δικαιοσύνη, η Ισοπολιτεία και προπαντός το κοινό συμφέρον, η Τιμή, η Αξιοπρέπεια και το Καθήκον.

H διαχείριση του δημόσιου χρήματος στην Αρχαία Αθήνα

Την ώρα που μισθοί και συντάξεις έπαιρναν τον κατήφορο, τιμολόγια έρχονταν στο φως που αποκάλυπταν πως υπήρχαν δήμοι που ξόδευαν 23.100 ευρώ για μια γιορτή ή για την κοπή μιας πίτας. Πριν κατηγορήσει κάποιος όμως για σπατάλη τους δημόσιους λειτουργούς, μήπως θα έπρεπε να σκεφτεί ότι δεν έφταιγαν οι ίδιοι αλλά η κληρονομικότητα που κουβαλούν από την αρχαιότητα;

Διότι οι αρχαίοι Αθηναίοι - οι δημιουργοί της δημοκρατίας και της αρμονίας στην αρχιτεκτονική και την τέχνη - θα περίμενε κάποιος πως θα είχαν πετύχει τουλάχιστον τη στοιχειώδη ισορροπία στα δημοσιονομικά τους.

Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων

Δεν γνωρίζω καμία καλλίτερη σύνδεση της έννοιας και της ιδέας με τα πράγματα από αυτή που επιτυγχάνεται στη Σωκρατική Απολογία.

Εκεί ο μέγας Αθηναίος σοφός αναφέρει ότι όλες οι έννοιες υπάρχουν επειδή αντιστοιχούν σε πρόσωπα και πράγματα, σε κοινωνικές καταστάσεις. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με την έννοια της αριστείας-η οποία αποδεικνύει(όχι μόνο αυτή βέβαια)πόσο έχουμε απομακρυνθεί και λησμονήσει τα ιερά και τα ιδεώδη της πηγής μας ,του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Αναφέρεται λοιπόν ρητά στον Όμηρο: «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ιλιάδα,Ζ,208).

Ο μύθος του Χείρωνα μετατρέποντας τον πόνο σε δύναμη

Εξετάζοντας κάποιος τα αρχέτυπα ενός μύθου είναι δυνατόν να μπορέσει να ερμηνεύσει τις όψεις του κόσμου που μας περιβάλλει . Η μυθολογία είναι ένα χρήσιμο εργαλείο όπου μπορεί να εφαρμόσει κανείς για να εντοπίσει γνωρίσματα και πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Χείρων ήταν ο σοφότερος των Κενταύρων και αποτελούσε το σύμβολο του ‘Πληγωμένου Θεραπευτή’. Ο μαθητής του, ο Αχιλλέα, κατά την διάρκεια μιας μάχης, τον χτύπησε τυχαία με ένα βέλος που ήταν εμποτισμένο στο αίμα της Λερναίας Ύδρας. Ο Χείρων όντας αθάνατος συνέχιζε να ζει με την πληγή και τον πόνο του. Στην προσπάθεια του να βρει την δικιά του θεραπεία , έμαθε να βοηθάει και να απαλύνει τον πόνο των άλλων. Αυτή του η ανακάλυψη, το να διδάσκει δηλαδή σε άλλους πως να θεραπεύονται, αποτέλεσε ένα μέσο ώστε να απαλύνει τον δικό του αιώνιο πόνο.

Ετρουσκικός ναός ανακαλύφτηκε στη Φλωρεντία

Αρχαιολογική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας ανακάλυψε ετρουσκικό ναό στο Monte Giovi, το βουνό του θεού Δία.

Στη κορυφή του βουνού, σχεδόν χίλια μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, οι Ετρούσκοι μελετούσαν τα καιρικά φαινόμενα και κυρίως τους κεραυνούς για να ερμηνεύσουν τη θέληση των θεών και να προβλέψουν το μέλλον.

Βρέθηκε κρασί ηλικίας 8.000 ετών

Σε δύο νεολιθικούς οικισμούς περίπου 50 χιλιόμετρα νότια της Τυφλίδας, πρωτεύουσας της Γεωργίας, ανακαλύφθηκαν μεγάλα πήλινα δοχεία που στο εσωτερικό τους υπήρχαν τα αρχαιότερα μέχρι σήμερα ίχνη κρασιού, ηλικίας περίπου 8.000 ετών.

Η ανακάλυψη έγινε από Καναδούς, Αμερικανούς, Ευρωπαίους και Γεωργιανούς επιστήμονες και αρχαιολόγους. Πλέον, επιβεβαιώνεται ότι η παραγωγή κρασιού άρχισε κάπου στο νότιο Καύκασο, στα σύνορα ανατολικής Ευρώπης και δυτικής Ασίας.

Τι ήταν οι Συμπληγάδες Πέτρες;

Ένα από τα εμπόδια που συνάντησε ο μυθικός Ιάσωνας και οι Αργοναύτες στην εκστρατεία τους στον Εύξεινο Πόντο ήταν οι Συμπληγάδες Πέτρες. Τις συνάντησαν στην προσπάθειά τους να φέρουν το Χρυσόμαλλο Δέρας από την Κολχίδα.
Σύμφωνα με τον μύθο ήταν δύο τεράστιοι βράχοι που ανοιγόκλειναν μπροστά από το πέρασμα ενός θαλάσσιου στενού. Οι αρχαίοι τις αποκαλούσαν επίσης «Πλαγκταί», «Κυανέαι» και «Συνδρομάδες», ενώ ο Λόρδος Βύρωνας τις χαρακτήρισε «Κυανές Συμπληγάδες». Ο Ηρόδοτος και ο Ευριπίδης ανέφεραν ότι οι Συμπληγάδες βρίσκονταν στην είσοδο του Βοσπόρου, του στενότερου πορθμού του κόσμου.

Θρασύλλειο της Ακρόπολης, το άγνωστο μνημείο

Στη νότια πλευρά της Ακρόπολης πάνω από το θέατρο του Διονύσου βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο που δεν είναι ευρέως γνωστό, καθώς δεν είναι ακόμα προσβάσιμο στο κοινό.  Λέγεται Θρασύλλειο και οι επισκέπτες του θεάτρου, αν σηκώσουν το βλέμμα τους, μπορούν να δουν την εντυπωσιακή μαρμάρινη είσοδό του. Αυτό που δεν φαίνεται είναι το σπήλαιο που βρίσκεται πίσω από το μνημείο. Η χρήση του κατά την αρχαιότητα δεν έχει διευκρινιστεί από τους αρχαιολόγους. Τα ευρήματα όμως μαρτυρούν ότι κατά τα χριστιανικά χρόνια, μετατράπηκε σε εκκλησία προς τιμήν της Παναγιάς Σπηλιώτισσας.

Οι Γερμανοί αρχαιολόγοι κατά την κατοχή

Τον ρόλο γερμανών αρχαιολόγων τον καιρό της Κατοχής στην Ελλάδα εξετάζει η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, σε άρθρο που δημοσιεύεται στο πολιτιστικό της ένθετο, με τίτλο «Σφαγές και μερικά όμορφα σουβενίρ».

Όπως γράφει η εφημερίδα, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να διεξάγονται σχετικές επιστημονικές έρευνες μετά από προσπάθειες ωραιοποίησης του παρελθόντος. «Παρά το υποτιθέμενο ενδιαφέρον για τα αρχαιολογικά ευρήματα, γερμανοί στρατιώτες λεηλάτησαν μουσεία, πραγματοποιήθηκαν παράνομες ανασκαφές και ευρήματα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία. Οι επιπτώσεις της γερμανικής κατοχής στην ελληνική αρχαιολογική επιστήμη είναι ορατές μέχρι σήμερα» τονίζει η εφημερίδα.