Όταν η Ξανθίππη πέταξε στο κεφάλι του Σωκράτη ένα κανάτι με νερό

Η Ξανθίππη (από τα αρχ.ελλην. ξανθός + ίππος) ήταν στην αρχαία Αθήνα η σύζυγος του φιλοσόφου Σωκράτη και μητέρα των τριών γιων του, Λαμπροκλή, Σωφρονίσκου και Μενέξενου. Τα περισσότερα που είναι γνωστά για αυτή βασίζονται περισσότερο σε ιστορίες και φήμες, παρά σε γεγονότα.

Η Ξανθίππη πρέπει να ήταν αρκετά νεότερη του Σωκράτη, ίσως και κατά 40 έτη για να μπορεί να τεκνοποιεί, καθώς σε κάποια έργα περιγράφονται οι γιοι της ως αρκετά μικροί σε ηλικία, σε χρονική στιγμή κατά την οποία ο Σωκράτης θα πρέπει να ήταν περίπου 70 ετών.

Το όνομά της φανερώνει αριστοκρατική καταγωγή, καθώς και το γεγονός ότι ο πρώτος της γιος με το Σωκράτη ονομαζόταν Λαμπροκλής αντί για Σωφρονίσκος, το όνομα του πατέρα του Σωκράτη: υπήρχε αρχαίο έθιμο, σύμφωνα με το οποίο το πρώτο παιδί έπαιρνε το όνομά του από τον επιφανέστερο των δυο παππούδων του, συνεπώς η οικογένεια της Ξανθίππης ήταν ανώτερη κοινωνικά στην αθηναϊκή αριστοκρατία απ' ό,τι του Σωκράτη.

Το Αρχαίο Ιερό και Μαντείο του Κλαρίου Απόλλωνα

Κατά την ελληνική μυθολογία ο Μόψος ο Κλάριος ήταν γιος της Μαντούς, κόρης του Τειρεσία, και του Ρακίου ή του θεού Απόλλωνα. Ο Μόψος ίδρυσε μαζί με τη μητέρα του τον ναό του Απόλλωνα στην Κλάρο, κοντά στην Κολοφώνα της Ιωνίας, της Μικράς Ασίας από όπου και το προσωνύμιο με το οποίο τον αναφέρουμε.

Ο Μόψος νίκησε στη μαντική τέχνη τον περίφημο μάντη του Τρωικού Πολέμου, τον Κάλχαντα, όταν το πλοίο του δεύτερου πετάχτηκε από την τρικυμία στις ακτές της Κολοφώνας κατά την επιστροφή από την Τροία. Σύμφωνα με μία παράδοση, ο Κάλχας και οι σύντροφοί του πήγαν με τα πόδια ως την πόλη αυτή. Εκεί ο Κάλχας συνάντησε τον Μόψο, ήδη γνωστό μάντη. Κοντά στο σπίτι του Μόψου υπήρχε μια συκιά.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην Μαύρη Θάλασσα το αρχαιότερο άθικτο ναυάγιο. Βυθισμένο πλοίο παρόμοιο με εκείνο του αγγείου που φέρει τον Οδυσσέα στις σειρήνες, με τον ομηρικό ήρωα δεμένο στον ιστό για να αντισταθεί στα τραγούδια τους

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το αρχαιότερο άθικτο ναυάγιο στον κόσμο στον πυθμένα της Μαύρης Θάλασσας, όπου φαίνεται να παρέμενε ανενόχλητο για περισσότερα από 2.400 χρόνια.

Το σκάφος μήκους 23 μέτρων, που πιστεύεται ότι είναι αρχαιοελληνικό, ανακαλύφθηκε με τον ιστό του, τα πηδάλια και τους πάγκους κωπηλασίας όλα παρόντα και σωστά λίγο πάνω από ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια. Η έλλειψη οξυγόνου σε αυτό το βάθος το διατήρησε, είπαν οι ερευνητές.

Άθικτο άγαλμα του Απόλλωνα βρέθηκε στην αρχαία πόλη της Προυσιάδος επί τω Υππίω - Δείτε τις εκπληκτικές εικόνες

Ένα άγαλμα που απεικονίζει τον Απόλλωνα, τον θεό που σχετίζεται με τη φωτιά, το φως, τον ήλιο και την πραγματικότητα στην Ελληνική μυθολογία, βρέθηκε κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στην αρχαία πόλη της Προυσιάδος επί τω Υππίω.

Σύμφωνα με δήλωση του δήμου Düzce, οι ανασκαφικές ομάδες και οι αρχαιολόγοι συνεχίζουν την έρευνά τους στην αρχαία πόλη, που βρίσκεται στην περιοχή Konuralp, με την άδεια της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτιστικών Περιουσιακών Στοιχείων και Μουσείων. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας τους δουλειάς που επικεντρώθηκε στην περιοχή μπροστά από τη σκηνή του αρχαίου θεάτρου στην Προυσιάδα, ανακάλυψαν πολλά ιστορικά αγάλματα. Ανάμεσα στα αγάλματα ξεχωρίζει αυτό που απεικονίζει τον Απόλλωνα λόγω της άθικτης κατάστασής του.

Πόσοι ήταν οι Μύριοι; Στο σώμα αυτό υπηρέτησε ο Ξενοφών, ο οποίος και κατέγραψε την πορεία των συμπολεμιστών του στη μάχη στα Κούναξα

Οι Μύριοι ήταν σώμα μισθοφόρων υπό τις διαταγές του Κύρου. Στο σώμα αυτό υπηρέτησε ο Ξενοφών, ο οποίος και κατέγραψε την πορεία των συμπολεμιστών του στη μάχη στα Κούναξα και την επιστροφή τους στην Ελλάδα.

Η μάχη στα Κούναξα ήταν πολεμική σύγκρουση μεταξύ του βασιλιά Αρταξέρξη Β' και του αδερφού του Κύρου για την κυριαρχία στην περσική αυτοκρατορία. Έλαβε χώρα στα τέλη του καλοκαιριού του 401 π.Χ. κοντά στην ομώνυμη πόλη της Μεσοποταμίας, περίπου 70 χλμ. βορείως της Βαβυλώνας.

Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου η Ευκρατίδεια Βακτρίας

H Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου, επίσης πιθανώς η μετονομασθείσα αργότερα σε اروکرتیه ή Ευκρατίδεια Βακτρίας) ήταν μια από τις πρώτες πόλεις του Ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής. Προηγούμενοι μελετητές ανάφεραν ότι η πόλη είχε ιδρυθεί στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., μετά τις κατακτήσεις του Μέγα Αλέξανδρου. Μεταγενέστερες αναλύσεις εισηγούνται ότι η πόλη ιδρύθηκε το 280 π.Χ. από το βασιλιά της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, Αντίοχο Α΄ Σωτήρα. 

Η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών (αρχαία ελληνικά: Βασιλεία τῶν Σελευκιδῶν) ήταν ένα από τα Ελληνιστικά κράτη, που προήλθαν ύστερα από την κατάτμηση της αυτοκρατορίας των κτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τους Επιγόνους. Το κράτος, που περιήλθε στον Σέλευκο τον Α΄ εκ του οποίου και έλαβε το όνομα αναπτύχθηκε τελικά σε ολόκληρη αυτοκρατορία, που περιλάμβανε την κεντρική Ανατολία, την Μεσοποταμία, την Φοινίκη, την Παλαιστίνη, την Περσία, το Τουρκμενιστάν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Παμίρ και την Πενταποταμία (Παντζάμπ, Ινδία). Διήρκεσε από το 312 μέχρι και το 64 π.Χ..