Το Δημόσιο σύστημα υγείας στην αρχαία Ελλάδα

Η Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης. Δημόσιοι γιατροί αμείβονταν από τις τοπικές κυβερνήσεις συνήθως σε ετήσια βάση με σκοπό να προσφέρουν τις απαιτούμενες ιατρικές θεραπείες στους κατά περίπτωση ασθενείς.

Η παροχή της δημόσιας ιατρικής πρόνοιας θεωρούνταν ως κάτι δεδομένο για τους νομοθέτες. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο πως οφείλεται στο νομοθετικό έργο του Σόλωνα, γεγονός που συνηγορεί στην αρχαιότερη θέσπιση του θεσμού. Οι γιατροί αναφέρονται από τον Όμηρο ως ειδική κατηγορία ανθρώπων (Homer, Odyssey, xvii,382-384) ενώ στον Πλάτωνα κατατάσσονται στην πεζή κατηγορία των τεχνιτών (Plato, Gorgias,445b).

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης διασώζει μία διαταγή του νομοθέτη Χάροντα ο οποίος είχε διατάξει όλοι
ανεξαιρέτως οι ιδιώτες να δέχονται τις φροντίδες γιατρού αμειβομένου με δημόσια έξοδα (Diodorus Siculus, xii.13). Για την περίπτωση της Αθήνας των κλασσικών χρόνων έμμεση πληροφόρηση παρέχεται από τα έργα του Αριστοφάνη.

Οι Μύθοι του Γύγη και του Ηρός του Πλάτωνος

Ο Μύθος του Γύγη

«Ήταν λένε o Γύγης βοσκός,  και δούλευε στον άρχοντα, τότε, της Λυδίας, όταν ύστερα από μια μεγάλη νεροποντή και σεισμό ράγισε κάπου το έδαφος και άνοιξε ένα βαθύ ρήγμα στον τόπο που έβοσκε το κοπάδι του. Σάστισε σαν το είδε, κατεβαίνει, και κοντά στα άλλα περίεργα βλέπει εκεί, όπως λέει ο μύθος, ένα χάλκινο άλογο, κούφιο από μέσα, που είχε κάτι μικρές θυρίδες· σκύβοντας στο εσωτερικό του βλέπει μέσα έναν νεκρό με κορμί, έτσι έδειχνε, μεγαλύτερο από ανθρώπινο που δεν είχε απάνω του τίποτε άλλο παρά μόνο φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δαχτυλίδι, που ο βοσκός του το βγάζει κι ανεβαίνει επάνω.

Οι μακεδονικοί μήνες

Το μακεδονικό έτος άρχιζε με το μήνα Δίο. Οι εκλογές κάθε μακεδονικής πόλης για την ανάδειξη της Βουλής γινόντουσαν το μήνα Υπερβερεταίο και η ετήσια θητεία τους άρχιζε τον επόμενο μήνα, το Δίο.

Οι μακεδονικοί μήνες:

1. Δῖος , ο πρώτος μήνας του μακεδονικού έτους. Από τα μέσα Οκτωβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου, αφιερωμένος στον Δία.

2. Ἀπελλαῖος, δεύτερος μήνας, αντιστοιχεί με το ρωμαϊκό Δεκέμβριο, προέρχεται από τη λέξη Απέλλων που είναι ο δωρικός (μακεδονικός) τύπος αντί Απόλλων. Μήνας αφιερωμένος στον Απόλλωνα.

3. Αὐδηναῖος, ο τρίτος μήνας, ο ρωμαϊκός Ιανουάριος, εκ της αυδής προερχόμενος (φωνή, ο τρανταχτός).

Οι Ομηρικές λέξεις ως γονίδια

Αμερικανοί και Βρετανοί βιολόγοι, οι οποίοι συνήθως αποκωδικοποιούν την αρχαία γενετική ιστορία των ανθρώπων, αναλύοντας τον τρόπο που τα γονίδια μεταλλάσσονται με το πέρασμα του χρόνου, εφάρμοσαν μία παρεμφερή τεχνική σε κάτι τελείως διαφορετικό από την ειδικότητά τους: στην χρονολόγηση της συγγραφής ενός από τα αρχαιότερα και διασημότερα κείμενα του Δυτικού πολιτισμού: την «Ιλιάδα» του Ομήρου αναφέρει το ΑΠΕ.

Το βασικό συμπέρασμά τους είναι, ότι γράφτηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Δίνουν μάλιστα ως πιθανότερη κάποια ημερομηνία μεταξύ του 710 και του 760 π.Χ. Αυτή η χρονολόγηση σε γενικές γραμμές συμφωνεί με τις εκτιμήσεις των κλασσικών μελετητών, που προέρχονται από ιστορικές και αρχαιολογικές πηγές.

Μυκηναϊκό αγγείο βρέθηκε στη θέση Μπρέστο της Βουλγαρίας

Ένα σπάνιο εύρημα, ένα σχεδόν άρτιο μυκηναϊκό αλάβαστρο (αγγείο αρωμάτων), εντοπίστηκε φέτος το καλοκαίρι κατά τις ανασκαφές που γίνονται στη θέση της ύστερης Εποχής του Χαλκού (13ος αιώνας π. Χ.) στο Μπρέστο της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.

Ιστοσελίδες αρχαιολογικών ειδήσεων, αλλά και η βουλγαρική μη κερδοσκοπική οργάνωση Balkan Heritage Foundation (www.bhfieldschool.org/news/new-mycenaean-find-from-sw-bulgaria), αναφέρονται στο εύρημα, το οποίο ανακοίνωσε πρόσφατα το Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο, που συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα.

Το άλυτο μυστήριο 25 αιώνων! Πόσα Ρίχτερ αντέχει η Ακρόπολη;

Το ερώτημα έχει απασχολήσει και εξακολουθεί να… απασχολεί την Επιστήμη, που αναζητεί το μυστικό της άψογης σεισμικής συμπεριφοράς του Παρθενώνα και του Βράχου της Ακρόπολης, σε μία ιστορία 25 αιώνων σεισμικών δονήσεων…

Αν κάτι μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, είναι πως πρόκειται για ένα τεχνικό έργο με ιδιοφυή αντισεισμικό σχεδιασμό.

«Πρόκειται για ένα ασύλληπτο δημιούργημα με ιδιοφυείς λύσεις σε ανυπέρβλητα προβλήματα μηχανικής και κατασκευαστικής διαδικασίας», σύμφωνα με τον καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, Κυριαζή Πιτιλάκη.

Μυστική Έλλαδα οι πύλες και τα πλάσματα του "άλλου"κόσμου

Δράκοι και μυθικά τέρατα ζουν στη Χαλκιδική, κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Παλιότερα, οι βοσκοί της Σιθωνίας διηγούνταν απίστευτες ιστορίες για κάποιο σπάνιο είδος φιδιού, που ζούσε στο κεντρικό βουνό του νομού, το Ντραγουντέλι. Έλεγαν ότι, καθώς τα μηχανήματα ανοίγανε δρόμο στην περιοχή κατά τη δεκαετία του ’60, τα φίδια βγήκαν στην επιφάνεια, μετά από αιώνες σιωπής στα βάθη της γης. Έντρομοι περιέγραφαν τα τεράστια ερπετά να επιτίθενται στα κοπάδια τους και να καταπίνουν μεμιάς τα ζώα τους.

Και ακόμη, έναν από αυτούς να παγώνει αντικρίζοντάς τα. Κάποιο παραμύθι από τα Βασιλικά μιλά για ένα τεράστιο θηρίο, με τρία κεφάλια, νύχια αγκαθωτά και δύο φτερά, που το καθένα τους έφτανε από το χωριό μέχρι τον κάμπο… Ήταν η φοβερή Λάμια με τη μεγάλη κοιλιά, που, στήνοντας καρτέρι σε απόμερες γωνιές και σπηλιές, έτρωγε και χώνευε τα πάντα. Οι σπηλιές και οι χαράδρες της Χαλκιδικής έχουν το δικό τους κόσμο, τόσο μακρινό από το παρόν, που συχνά ξεπερνά κάθε φαντασία.

Όταν ο Ηφαιστος έπιασε στο κρεβάτι τον αδελφό του, Άρη με τη γυναίκα του Αφροδίτη.

Οι ερωτικές σχέσεις των αρχαίων θεών κυριαρχούν στην ελληνική μυθολογία και οι ιστορίες τους ενέπνευσαν τους ζωγράφους για να αποτυπώσουν τα έργα και τις ημέρες τους. Συνήθως πρωταγωνιστής ήταν ο άπιστος Δίας, αλλά και οι υπόλοιποι θεοί δε «υστερούσαν». Υπέκυπταν στους πειρασμούς και είχαν πλούσια «δράση». Στην αρχική εικονογράφηση από τον πίνακα του Joachim Anthonisz Wtewael (17ος αι),  ο εξαπατημένος Ήφαιστος «πιάνει στα πράσα» τον Άρη και την Αφροδίτη.

Ο Ήφαιστος Ο Ήφαιστος ήταν το νόμιμο παιδί του Δία και της Ήρας, το οποίο απαρνήθηκαν λόγω της δυσμορφίας του. Μεγάλωσε μακριά από τους γονείς του και έγινε σπουδαίος μεταλλουργός. Ο Ήφαιστος ήταν ο θεός της φωτιάς, αλλά σε αντίθεση με το ελκυστικό παρουσιαστικό των θεών, είχε σκούρα γένια, μελαχρινή επιδερμίδα και αναπηρία στο ένα πόδι. Η ασχήμια του όμως δεν στάθηκε εμπόδιο για να κατακτήσει τις ομορφότερες γυναίκες. Η πιο γνωστή και εντυπωσιακή σύζυγός του ήταν η θεά της ομορφιάς, Αφροδίτη.

Η μάχη των Πλαταιών και η ναυμαχία της Μυκάλης (βίντεο)

Μετά από την ατυχία του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Ξέρξης, αφήνοντας το Μαρδόνιο στη Θεσσαλία, έφυγε για την Περσία. Ο Μαρδόνιος προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους Αθηναίους, προτείνοντάς τους να συμμαχήσουν μαζί του με διάφορα ανταλλάγματα. Οι Αθηναίοι όμως αρνήθηκαν περήφανα κι έτσι ο Μαρδόνιος με τους 300.000 στρατιώτες του στρατοπέδευσε στην κοιλάδα του Ασωπού, κοντά στις Πλαταιές.

Με αρχηγό το Σπαρτιάτη Παυσανία, οι ελληνικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στην Ελευσίνα (110.000 Έλληνες ή, σύμφωνα μ’ άλλους ιστορικούς, μόνο 37.000). Με τον στρατό των Σπαρτιατών είχαν ενωθεί κάπου 3.000 Μεγαρίτες και αργότερα 8.000 Αθηναίοι. Πίσω από τους Σπαρτιάτες ακολουθούσαν πολλές χιλιάδες από την Πελοπόννησο. Κι όσο προχωρούσαν προς τη Βοιωτία, στρατός όλο και μεγάλωνε, ώσπου έφθασε στις Πλαταιές.

Βρέθηκε Μυκηναϊκός Οικισμός Ανασκάπτεται στο Πακιστάν

Η περιοχή Mehergarh ή Mehrgar, είναι μία Νεολιθική τοποθεσία που χρονολογείται περίπου ανάμεσα στο (7000 π.Χ. έως 2500 π.Χ.). Βρίσκεται κοντά πέρασμα Bolan  στην πεδιάδα Kacchi του Balochistan, στο Πακιστάν και ειδικότερα στα δυτικά της κοιλάδας του Ινδού ποταμού.

Ο παλαιότερος οικισμός στο Mehrgarh, στη βορειοανατολική γωνία του οικοπέδου 495 στρεμμάτων (περίπου δύο τετραγωνικών χλμ), ήταν ένα μικρό αγροτικό χωριό το οποίο κατοικούνταν ήδη περίπου από το 6500 π.Χ.

Είναι μία από τις πρώτες περιοχές με ενδείξεις γεωργίας και κτηνοτροφίας στη Νότια Ασία κατά τον τρίτο π.Χ. αιώνα.
Η περιοχή ανακαλύφθηκε το 1974 από μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τους Γάλλους αρχαιολόγους Jean-François Jarrige και Catherine Jarrige και ανασκάφηκε συνεχώς μεταξύ των ετών 1974 – 1986, για να ξαναρχίσει πάλι το διάστημα 1997 – 2000.

Ο Ωκεανός Στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Ο Ωκεανός (αρχ. ελλ. Ὠκεανός) στην αρχαία Ελληνική Μυθολογία ήταν γιος του Ουρανού και της Γαίας.

Η Ορφική Μυθολογία

Ο Ωκεανός είναι η αρχαιότερη θαλάσσια θεότητα της Ελληνικής Μυθολογίας. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ορφικά ποιήματα μαζί με την Τηθύ.

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η Νύχτα και ο Αιθέρας γέννησαν ένα ασημένιο αυγό, προφανώς το φεγγάρι.

Από το αυγό αυτό βγήκε ο Έρωτας. Ο Έρωτας ταξινόμησε τα πάντα και έπλασε το αχανές Χάος ψηλά στον ουρανό και την γη Γαία από κάτω.

Το Χάος και η Γαία ζευγαρώθηκαν με την συναίνεση του Έρωτα και γέννησαν τον Ωκεανό και την Τηθύα.

Ο άγνωστος ηρωισμός των Αρχαίων Ελληνίδων

Οι αρχαίες Ελληνίδες ηρωίδες όπως μνημονεύονται από τον Πλούταρχο αλλά και τον μεταγενέστερό του ιστορικό, Πολύαινο, που έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Μ. Αυρηλίου και Λ. Ουήρου (162 μ.Χ.).

Στα Στρατηγήματά του ο Πολύαινος, πέραν των άλλων, κάνει μια σημαντική αναφορά στις αρχαίες Ελληνίδες ηρωΐδες συλλέγοντας μέσα από την αρχαία Ελληνική ιστορία δεκάδες συγκλονιστικά παραδείγματα κατορθωμάτων, ηρωϊσμού και γενναιότητος πολλών Ελληνίδων της αρχαιότητος, που αλιεύει μέσα από το έργο του Πλουτάρχου, παραλλάσσοντας διάφορα θέματα είτε λόγω διαφορετικής εκτιμήσεως είτε λόγω διαφορετικών πηγών.

Τα θαμμένα αγάλματα του πολέμου

Επί έξι μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών μια ομάδα από εργάτες και αρχαιολόγους έσκαβε τα δάπεδα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για να θάψει εκεί ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αθήνα: τους κούρους και τις ληκύθους της.

Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διαπίστωσαν με έκπληξη ότι παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο. Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα χρόνια της λειτουργίας του. Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι γνωρίζουν, κάτω από τη γη.

Οι Αρχαίοι Πειρατές της Μεσογείου

Η πειρατεία στον αρχαίο μεσογειακό κόσμο αποτελεί την αρχαιότερη καταγεγραμμένη εμφάνιση του φαινομένου της πειρατείας, δηλαδή της καταλήστευσης πλοίων και πόλεων από ένοπλες ναυτικές ομάδες. Ξεκινώντας από αλασγικές, αιγυπτιακές και ουγκαριτικές πηγές της 2ης π.Χ. χιλιετίας, περνώντας απ' τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, το Θουκυδίδη και φτάνοντας ως το Λίβιο και τον Πλούταρχο, οι περισσότεροι συγγραφείς της αρχαιότητας ασχολήθηκαν με τα έργα και τις ημέρες των πειρατών.

Δεν είναι όμως μόνο οι καταγραφές. Θεωρείται βέβαιο ότι η Μεσόγειος Θάλασσα υπήρξε ο πρώτος ευρύς γεωγραφικός χώρος που η πειρατεία απέκτησε μαζικά χαρακτηριστικά. Ως μέθοδος προσπορισμού υλικού πλούτου και δούλων, αξιοποιήθηκε από σχεδόν όλους τους λαούς που κατοίκησαν τις ακτές της κατά την αρχαιότητα: από τους προϊστορικούς Λαούς της Θάλασσας και τους Ετρούσκους μέχρι τους Ιλλυριούς και τους Κίλικες των τελευταίων προχριστιανικών αιώνων, ακόμα και τους Έλληνες που μαζί με τον κλασικό πολιτισμό γέννησαν κάποιους από τους φοβερότερους πειρατές του τότε γνωστού κόσμου.

Η νίκη στην Τροία και ο άδοξος θάνατος του Αγαμέμνονα

Σε άλλες πηγές λέγεται πως: όταν η Κλυταιμνήστρα πληροφόρησε τον Αχιλλέα για το δόλο που μεταχειρίστηκε ο Αγαμέμνων, με απότερο σκοπό  να θυσιάσει την κόρη του, ο Αχιλλέας επειδή ενεπλάκη το όνομά του,  πήγε στο στρατόπεδο και έκαμε τέτοια φασαρία λέγοντας πως: αν τολμήσει κανείς και πειράξει έστω και μια τρίχα της, θα έχει να κάνει μαζί του.

Μετά, αργά την νύχτα την πήρε κρυφά και την φυγάδευσε στην Ταυρίδα για να την φυλάει εκεί ο βασιλιάς των Σκυθών. Λέγεται μάλιστα πως ο Αχιλλέας έκανε μαζί της ένα παιδί, τον Πύρρον. Ακόμη,  πηγές άλλες μας πληροφορούν όπως αναφέρει ο Σταγειρίτης στην Ωγυγία του, πως η Ιφιγένεια ήταν κόρη του Θησέα από την Ελένη.  Αναφέρεται επίσης, πως ήταν κόρη του Αγαμέμνονα αλλά από την Χρυσηίδα όπως και ο Χρήσης που λέγεται πως ήταν αδερφός της. Και πως μετά την άλωση της Τροίας περιπλανώμενοι,  ο μεν Χρύσης πέθανε στην Χρυσούπολη της Χαλκιδώνας  την δε Ιφιγένεια άρπαξαν οι Σκύθες και την έκαναν Ιέρεια της Αρτέμιδος στην Ταυρίδα.

Ο Μύθος της Αφροδίτης Επιβεβαιώνει την Επιστήμη;

Ισραηλινοί γεωλόγοι ανακάλυψαν υπολείμματα του αρχαιότερου ωκεάνιου φλοιού 340.000.000 ετών

Η ζωή στη Γη ξεκίνησε στην ανατολική Μεσόγειο. Μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, Ισραηλινοί γεωλόγοι ανακάλυψαν τα υπολείμματα του αρχαιότερου ωκεάνιου φλοιού στη Γη, που εκτιμούν ότι χρονολογείται πριν από 340.000.000 χρόνια, όσο δηλαδή ήταν ακόμη σε εξέλιξη η διαμόρφωση της μορφολογίας της επιφάνειας του πλανήτη μας, προτού διασπαστεί η Παγγαία (η ηπειρωτική επιφάνεια από την οποία σχηματίστηκαν οι σημερινές ήπειροι) και περίπου όταν αναδύθηκαν από το υγρό στοιχείο τα πρώτα αμφίβια.

Με τη βοήθεια μαγνητικών αισθητήρων που «σκανάρισαν» τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν, υπό τον γεωλόγο δρα Ρόι Γκρανότ, εντόπισαν μια μεσοωκεάνια ράχη που περικλείει λεκάνη επιφάνειας περίπου 60.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η Μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Γρανικό ποταμό (334 π.Χ.)

13. Εν τω μεταξύ, ο Αλέξανδρος προχωρούσε προς το Γρανικό ποταμό, έχοντας παρατάξει το στρατό του. Τοποθέτησε τη φάλαγγα των οπλιτών σε δύο σειρές, παρέταξε το ιππικό και διέταξε να ακολουθούν οι σκευοφόροι. Τους ανιχνευτές τους οδηγούσε ο Ηγέλοχος έχοντας μαζί του τους σαρισοφόρους ιππείς κα γύρω στους πεντακόσιους ψιλούς. Ο Αλέξανδρος βρισκόταν κοντά στο Γρανικό, όταν έφτασαν ανιχνευτές και ανακοίνωσαν ότι οι Πέρσες έχουν παραταχτεί πέρα από το ποτάμι σαν να είναι έτοιμοι για μάχη. Έτσι, ο Αλέξανδρος ετοίμασε για μάχη και τη δική του στρατιά. Τότε πήγε και τον βρήκε ο Παρμενίωνας και του είπε τα εξής:

«Βασιλιά, κρίνω ότι αυτή τη στιγμή, πρέπει να στρατοπεδεύσουμε έτσι όπως είμαστε στην όχθη του ποταμού. Μου φαίνεται πως οι εχθροί που έχουν πολύ λιγότερο πεζικό από μας, δε θα τολμήσουν να μας πλησιάσουν. Έτσι, αν μπορέσουμε, θα περάσουμε εύκολα το ποτάμι με το χάραμα. Αν περάσουμε πριν εκείνοι πάρουν τις θέσεις τους, θα τους αιφνιδιάσουμε Δε μου φαίνεται όμως εύκολο να το κατορθώσουμε τώρα, με το στρατό παραταγμένο σε μέτωπο.

Απόλλων ή Φοίβος, ο Αιώνιος Έφηβος

Αναμφίβολα ο Απόλλων είναι ο ελληνικότερος των θεών. Όπως πολύ σωστά επισημαίνουν σύγχρονοι μελετητές της ελληνικής θρησκείας, τούτος ο θεός αντιπροσωπεύει τη νέα έκφραση θρησκευτικής γνώσης για τον κόσμο και την ανθρώπινη ύπαρξη, πράγματα πέρα για πέρα ελληνικά και ανεπανάληπτα. Ο Απόλλων είναι ο όμορφος, ο ευγενικός θεός του φωτός και του ήλιου. Η προσωνυμία Φοίβος (ο «φωτεινός») εκφράζει αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του. Επιπλέον, η γνώση, η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αγνότητα βρίσκονται κάτω από την προστασία του. Δεν θα αποτελούσε υπερβολή, αν λέγαμε πως η πνευματική δύναμη, που ο Απόλλων ενσαρκώνει, είναι το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού.

Μυστήριες εξαφανίσεις πολιτισμών

Με το πέρασμα των αιώνων, οι περισσότεροι πολιτισμοί είτε άρχισαν σιγά-σιγά να παρακμάζουν είτε εξαφανίστηκαν από φυσικές καταστροφές ή εισβολές. Υπάρχουν όμως κάποιοι πολιτισμοί, των οποίων η εξαφάνιση έχει προβληματίσει πραγματικά τους επιστήμονες.

Οι άγνωστοι Έλληνες της Ιορδανίας

Οι Έλληνες, λόγω της αγάπης τους για την έρευνα και το νέο, ταξίδευαν σε όλον τον κόσμο μεταδίδοντας παράλληλα κάθε είδους γνώση και κουλτούρα στα μέρη που επισκέπτονταν.

Τέτοια χώρα υπήρξε και η περίφημη Ιορδανία που συνορεύει με την Συρία. Τόσο αυτές οι δύο περιοχές όσο και περιοχές σε όλη την Ανατολία είχαν δεχτεί την ελληνική επίδραση από τα αρχαιότατα κιόλας χρόνια, με την εκστρατεία του Διονύσου το 3000π.Χ. και πολύ αργότερα με το «πέρασμα» του Μ. Αλεξάνδρου σε εκείνα τα μέρη.
Αυτό που έδωσε ξανά ώθηση στην διάδοση της ελληνικής γλώσσας στην περιοχή, κυρίως μέσω του εμπορίου, ήταν η pax Romana, η περίοδος ειρήνης που είχε θεσπίσει ο Οκταβιανός Αύγουστος τον 1ο-2ο αι. π.Χ.
Σύντομα η ελληνική γλώσσα ήταν η επίσημη γλώσσα εμπορίου σχεδόν σε ολόκληρη την Ασία.

Πέργαμος η μεγάλη κλοπή

Μετά από 120 χρόνια στις αποθήκες, βλέπουν τα Αρχαία της Περγάμου το φως.....Το μουσείο είναι πολύ γνωστό για τα εκθέματα του που, όπως και πολλά άλλα δυτικά μουσεία, απέκτησε με αδιαφανείς διαδικασίες.
Μερικά από τα αγάλματα αυτά είναι από την Σάμο και στην βόρειο-ανατολική πτέρυγα, θαυμάζουμε την πύλη της ρωμαϊκής αγοράς της Μιλήτου, καθώς επίσης και μερικά εξαιρετικά διατηρημένα αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου.

Μάλιστα σε ένα από αυτά, το οποίο βρέθηκε στην νότια Αττική, υπάρχουν ακόμα σημεία όπου το χρώμα έχει διατηρηθεί αναλλοίωτο! Βλέπουμε στην πρώτη κιόλας αίθουσα τον επιβλητικός Βωμό της Περγάμου (180-160 π.Χ.), ο οποίος ανακαλύφθηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους σε ανασκαφές στη Μικρά Ασία γύρω στα 1880 και μεταφέρθηκε στο Βερολίνο για να ξαναχτιστεί στην αρχική του μορφή.

Οι αρκούδες των σπηλαίων ζούσαν στην Ελλάδα

Μεγαλόσωμες αρκούδες, βάρους 700 κιλών και ύψους (σε όρθια στάση) έως και 2,5 μέτρα, «εποίκισαν» τη Βόρεια Ελλάδα, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, όπως μαρτυρούν πάνω από 30.000 (!) απολιθώματα οστών που βρέθηκαν σε ένα μόνο σημείο, στο σπηλαιοπάρκο Αριδαίας στην Πέλλα. Κι ύστερα ήρθε ο άνθρωπος και οι αρκούδες των σπηλαίων εξαφανίστηκαν, αφήνοντας «χώρο» σήμερα για τους απογόνους τους, την καφέ αρκούδα.

Προ...ιστορίες για αρκούδες είπε μπροστά σε ένα ακροατήριο που την άκουγε άφωνο, στη Βίτσα Ιωαννίνων, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Παλαιοντολογίας του τμήματος Γεωλογίας στο Α.Π.Θ., Ευαγγελία Τσουκαλά, που συστήνει στο κοινό τα τελευταία χρόνια τις αρκούδες, τις ύαινες, τις λεοπαρδάλεις, τα αρτιοδάκτυλα, μικρά και μεγάλα θηλαστικά που έζησαν στον ελλαδικό χώρο πριν από χιλιάδες χρόνια. Η εκδήλωση που είχε τίτλο «Προ?ιστορίες για? Αρκούδες» έγινε στο υπό ίδρυση Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και η ομιλία είχε θέμα «Παλαιοντολογία και Σπήλαια».

Περί της γεννήσεως της «γαλέρας» στην Μυκηναϊκή Εποχή

Στις 17 Φεβρουαρίου 2010 δόθηκε μια διάλεξη στο κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Harvard, στο Ναύπλιο, με θέμα «Περί της γέννησης της γαλέρας στη Μυκηναϊκή εποχή».  Τη διάλεξη έδωσε ο Michael Wedde καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας, Ιστορίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στην Αθήνα.

Παραβρέθηκα λοιπόν για να ακούσω τι είχε να μας πει ο καθηγητής κος Michael Wedde. Πραγματικά ο κος καθηγητής είχε κάνει μια πολύ καλή εργασία πάνω στο θέμα το οποίο αναφερόταν. Οι παρευρισκόμενοι  με πολύ προσοχή άκουγαν επί μιάμιση ώρα την ανάλυση που έκανε πάνω στο θέμα.

Ιστορική ανατροπή για την Κνωσό και τον μινωικό πολιτισμό

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι η Κνωσσός, κατά τη διάρκεια της πρώιμης Εποχής του Σιδήρου (μεταξύ 1100 και 600 π.Χ.), είχε ανεπτυγμένες εμπορικές σχέσεις και ήταν σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερη από τις εκτιμήσεις παλαιότερων ανασκαφών.

Με άλλα λόγια, το περίφημο κέντρο της Εποχής του Χαλκού και της ακμής του μινωικού πολιτισμού (3500-1100 π.Χ.), όχι μόνο επανέκαμψε μετά την κατάρρευση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος γύρω στα 1200 π.Χ., αλλά αναπτύχθηκε γρήγορα και άκμασε ως ένα κοσμοπολιτικό κέντρο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Όρκος των αρχαίων Αθηναίων Εφήβων

Οι Αθηναίοι, όταν γίνονταν 18 ετών παρουσιάζονταν στην εκκλησία του δήμου στην Πνύκα, αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών (ληξιαρχικόν γραμματείον), τους χορηγούνταν ένα δόρυ και μια ασπίδα, και υπηρετούσαν για δύο χρόνια στρατιώτες, αφού έδιναν τον «Όρκο των Αθηναίων εφήβων», μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπως μας τον διασώζει ο Λυκούργος στον «Κατά Λεωκράτους» λόγο 77.

Λέγεται μάλιστα πως ο όρκος γράφτηκε από τον ίδιο το Σόλωνα, νομοθέτη των Αθηναίων.

Ήφαιστος

Οι Ολύμπιοι θεοί, ενώ ήταν πλασμένοι από τους αρχαίους Έλληνες με ανθρώπινη μορφή και ανθρώπινο σώμα, διακρίνονταν για την εξαιρετική τους ομορφιά. Τα μαλλιά και το πρόσωπό τους ακτινοβολούσαν και η μορφή τους μπορούσε να μαγέψει και να γαληνέψει και τα πιο άγρια θηρία της φύσης. Τα σώματά τους ήταν αρμονικά πλασμένα με τις τελειότερες αναλογίες. Όμως ανάμεσά τους ζούσε και ένας θεός που εκτός από την ακατανίκητη δύναμή του και την αθανασία του, δεν έμοιαζε καθόλου με τους υπόλοιπους. Αυτός ήταν ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας, που η ασχήμια του πολλές φορές προκαλούσε τα γέλια και τις κοροϊδίες των υπόλοιπων θεών, πράγμα που τον πίκραινε πάρα πολύ.

Ο Ήφαιστος παρουσιαζόταν με παχιά και μακριά γενειάδα. Ήταν πολύ μαυριδερός στο πρόσωπο, με χοντρά και άσχημα χαρακτηριστικά. Επιπλέον, ήταν κοντός και χοντρός, με αδύναμα πόδια που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν εύκολα το βάρος του. Είχε δασύτριχο στήθος και τα μπράτσα του ήταν τεράστια από τη συνεχή δουλειά στο εργαστήρι του. Επίσης ήταν κουτσός.

Όταν ο Ηφαιστος έπιασε στο κρεβάτι τον αδελφό του, Άρη με τη γυναίκα του Αφροδίτη

Οι ερωτικές σχέσεις των αρχαίων θεών κυριαρχούν στην ελληνική μυθολογία και οι ιστορίες τους ενέπνευσαν τους ζωγράφους για να αποτυπώσουν τα έργα και τις ημέρες τους. Συνήθως πρωταγωνιστής ήταν ο άπιστος Δίας, αλλά και οι υπόλοιποι θεοί δε «υστερούσαν». Υπέκυπταν στους πειρασμούς και είχαν πλούσια «δράση». Στην αρχική εικονογράφηση από τον πίνακα του Joachim Anthonisz Wtewael (17ος αι),  ο εξαπατημένος Ήφαιστος «πιάνει στα πράσα» τον Άρη και την Αφροδίτη.

Ο Ήφαιστος ήταν το νόμιμο παιδί του Δία και της Ήρας, το οποίο απαρνήθηκαν λόγω της δυσμορφίας του. Μεγάλωσε μακριά από τους γονείς του και έγινε σπουδαίος μεταλλουργός. Ο Ήφαιστος ήταν ο θεός της φωτιάς, αλλά σε αντίθεση με το ελκυστικό παρουσιαστικό των θεών, είχε σκούρα γένια, μελαχρινή επιδερμίδα και αναπηρία στο ένα πόδι. Η ασχήμια του όμως δεν στάθηκε εμπόδιο για να κατακτήσει τις ομορφότερες γυναίκες. Η πιο γνωστή και εντυπωσιακή σύζυγός του ήταν η θεά της ομορφιάς, Αφροδίτη.

Πλάτων πολιτεία η αλληγορία του πλοίου και των Ναυτών [VI 488a-489a]

Πολλοί σήμερα γνωρίζουν ή έχουν ακούσει ως ένα βαθμό για την αλληγορία του σπηλαίου στο πλατωνικό έργο Πολιτεία, που απαντά στο 7ο βιβλίο, σαν εισαγωγή στην πλατωνική θεωρία των ειδών (ιδεών). Το νόημα είναι ότι ο άνθρωπος κατά κανόνα έχει μερική και σκιώδη πρόσβαση στην πραγματικότητα και την αληθινή φύση των πραγμάτων (7.514a-520a). Λιγότερο γνωστός είναι ο μύθος (εἰκόνα) του πλοίου και των ναυτών, ο οποίος προηγείται στο 6ο βιβλίο της Πολιτείας του Πλάτωνα (6.488a-489a). Στην αλληγορία του πλοίου και των ναυτών μια πολιτεία παρομοιάζεται με πλοίο και οι πολίτες με πλήρωμα. Παραθέτουμε αποσπάσματα του πλατωνικού κειμένου με μετάφραση. Στο 5ο βιβλίο έχουν ήδη καταλήξει μέσα από σειρά λογικών συλλογισμών ότι αν δεν φιλοσοφήσουν οι κυβερνώντες ή αν δεν κυβερνήσουν οι φιλόσοφοι δεν θα υπάρξει τέλος στα δεινά, ούτε στις πόλεις ούτε και στο ανθρώπινο γένος.

Η ακρόπολη των Αθηνών και τα μυστικά της

"Ειν ένα θάμα το αττικό στην ιστορία του κόσμου,
και σκαλιστό ένα ποίημα στον αθηναίο το Βράχο,
το ποίημα της εντέλειας..." εξυμνεί έκθαμβος ο ποιητής Κωστής Παλαμάς.Και γεννάται ευλόγως το ερώτημα:Γιατί άραγε η Ακρόπολις των Αθηνών δεν συμπεριλαμβάνεται στα "επτά θαύματα του κόσμου? "Η απάντηση είναι απλή:

"Η Ακρόπολις των Αθηνών ξεπερνά κάθε ανθρώπινο θαύμα,αγγίζει τα όρια του θείου,της θεϊκής εντέλειας.Και ως εντέλεια,ήταν,είναι και "έσσεται ήματα πάντα¨,ασύγκριτη και μοναδική.Ότι τελειότερον έχει να επιδείξη ο Ανθρώπινος Πολιτισμός.Επάνω στον ιερό Βράχο των Αθηνών,έσμιξαν με αρμονία πρωτόφαντη και ανεπανάληπτη ο Λόγος,το Κάλλος,το Μέτρον."

Θαυμασμός για το αρχαιοελληνικό φρούριο που εντόπισαν στην Κριμαία

Ελληνικό φρούριο 2.000 ετών εντόπισαν αρχαιολόγοι της ρωσικής επιστημονικής ακαδημίας στην περιοχή της Κριμαίας και συγκεκριμένα στο χωριό Gornostaevka. Το αρχαίο ελληνικό φρούριο είναι κοντά στη Μαύρη θάλασσα και όλα δείχνουν πως αποτελούσε σημείο ελέγχου.

Όπως ανέφεραν οι αρχαιολόγοι που συμμετείχαν στις ανασκαφές την Τετάρτη, στην περιοχή ανακαλύφθηκαν ελληνικές επιγραφές και αγγεία, όμως είναι δύσκολο να διαπιστωθεί ακόμα ο ακριβής χρόνος κατασκευής του φρουρίου.

Γοργόνες, Μέδουσες, Γοργόνεια ποια η σχέση Αρχαίας Ελλάδας με το Περού

Οι γοργόνες ήταν κόρες της Κητούς και του Φόρκυ. Αυτές ήταν η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα, το κεφάλι της οποίας έκοψε ο Περσεύς, μιας και ήταν η μόνη θνητή από τις τρείς. Η Σθενώ παράγεται από το ρήμα σθένω, που σημαίνει είμαι δυνατός, έχω ισχύ. Η λέξη σθένος βέβαια χρησιμοποιείται και σήμερα. Η Σθενώ συμβόλιζε τη δύναμη της θάλασσας και δεν αναφέρεται σε κανένα προσωπικό της μύθο.

Η Ευρυάλη παράγεται από το ευρύς και το αλς (γεν. αλός) και σήμαινε τη πλατιά θάλασσα. Μαζί με τη Σθενώ συμβόλιζαν την δύναμη και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Ούτε κι αυτή αναφέρεται σε προσωπικούς της μύθους και ίσως να έχει δίκιο η Jane Harisson (Prolegomena to the Greek Religion 87), που λέει ότι η τριαδική εμφάνιση των γοργόνων είναι απλώς η τάση να εμφανίζονται οι θεότητες σε τριάδες, όπως οι Ώρες, οι Χάριτες, οι Μοίρες, κ.α. και επομένως ίσως οι δύο εκ των τριών να αποτελούν μια προσθήκη μεταγενέστερη, η οποία όμως είναι τόσο παλιά ώστε να είναι γνωστή στον Ησίοδο.

Η μάχη των Θερμοπυλών με «οδηγό» τον Ηρόδοτο

Η μάχη των Θερμοπυλών, που έγινε στα τέλη Αυγούστου (κατά την επικρατέστερη εκδοχή) του 480 π.Χ., αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολεμικά γεγονότα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας. Έχουν γραφτεί γι' αυτήν χιλιάδες άρθρα και βιβλία, ενώ δεν άφησε ανεπηρέαστη και την τέχνη.

To άρθρο αυτό ασχολείται με τις σχετικά άγνωστες λεπτομέρειες της μάχης. Βασική πηγή γι' αυτήν, είναι ο "πατέρας της ιστορίας" Ηρόδοτος.

Κατά την αρχαιότητα, η περιοχή των Θερμοπυλών, διέφερε πολύ από την εικόνα που έχει σήμερα. Ο Στράβωνας (64 π.Χ. – 19 μ.Χ.), τοποθετεί τα στενά μεταξύ του Μαλιακού Κόλπου και του όρους Καλλίδρομο. Ο Σπερχειός και οι παραπόταμοί του, δημιούργησαν με τις προσχώσεις τους, τους επόμενους αιώνες, τη σημερινή κοιλάδα.

Αρτεμίσιο 480 π.Χ. 3 ναυμαχίες σε 2 μέρες

Οι μάχες στο πέρασμα των Θερμοπυλών και οι η θυσία των Σπαρτιατών επισκιάζει τις εξίσου σημαντικές επιχειρήσεις που διεξάγονταν παράλληλα με τον αγώνα στην ξηρά. Όπως έξοχα υποδεικνύει ο Πλούταρχος η πεποίθηση των Ελλήνων για την ανωτερότητά τους έναντι των Περσών στη θάλασσα χτίστηκε από τις συγκρούσεις στα βόρεια της Εύβοιας

Ο Ξέρξης είχε συγκεντρώσει ένα στόλο από  χίλια διακόσια επτά πλοία και είχε θέσει επικεφαλής τον αδελφό του Αριαβίγνη. Σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι σε αυτό τον αριθμό είχαν υπολογιστεί τα
μεταγωγικά,οι ημιολίες καθώς και κάθε βοηθητικό σκάφος. Στο στόλο υπηρετούσαν οι παράλιοι υποτελείς του Πέρση βασιλιά. Οι Λύκιοι, οι Κίλικες, οι Κάρες, και οι Φοίνικες. Οι Ιωνες και οι Κύπριοι ναυτολογήθηκαν καταναγκαστικά και οι Πέρσες είχαν επιβιβάσει στα πλοία τους αγήματα αποτελούμενα από Πέρσες και Σάκες για να εκτελούν υπηρεσία πεζοναυτών και να επιτηρούν τα πληρώματα.

Η περιπέτεια της χαμένης Ατλαντίδας: Από τον Πλάτωνα μέχρι την εποχή μας

 «Άκουσε λοιπόν, Σωκράτη, μία ιστορία, η οποία, αν και φαίνεται παράξενη, είναι εξολοκλήρου αληθινή, όπως ο Σόλων, ο σοφότερος από τους Επτά, είπε κάποτε».

(Τίμαιος, 20.e.1).

Γράφει η Βάλια Παπαναστασοπούλου. ( H Βάλια Παπαναστασοπούλου είναι Αρχαιολόγος-Θεολόγος MS και Υποψήφια διδάκτωρ Α.Π.Θ. )

Με αυτά τα λόγια ξεκινάει ο Κριτίας την αφήγησή του σχετικά με τη χαμένη Ατλαντίδα στον περίφημο διάλογο του Πλάτωνα, Τίμαιο. Αυτή η γοητευτική ιστορία άσκησε μεγάλη επίδραση στους ερευνητές από πολύ νωρίς και τους διαίρεσε σε δύο κυρίως στρατόπεδα: εκείνους που θεωρούν την αφήγηση ως το μεγαλύτερο ψέμα στην ιστορία της λογοτεχνίας και αυτούς που είναι πεπεισμένοι πως πρόκειται για μία ιστορική πραγματικότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύχθηκαν αμέτρητες θεωρίες και ερμηνείες που άλλοτε μένουν πιστές στο κείμενο του Πλάτωνα και άλλοτε ξεφεύγουν από αυτό.

Η τακτική του Μ. Αλέξανδρου στα Γαυγάμηλα που κατατρόπωσε τον τεράστιο στρατό του Δαρείου

Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ. οδήγησε την περσική αυτοκρατορία στο τέλος της και άνοιξε τον δρόμο στους Έλληνες, προς την ανατολή, μέχρι την Ινδία. Η νίκη όμως εξασφάλισε και την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού στους επόμενους αιώνες. Την εποχή που ανέλαβε ο Αλέξανδρος την εξουσία δεν είχαν αναπτυχθεί σε τόσο υψηλό επίπεδο ο σχεδιασμός και η στρατηγική της μάχης.

Στην καλύτερη περίπτωση, οι αντίπαλοι συγκρούονταν κατά μέτωπον και  νικητής αναδεικνυόταν συνήθως ο μεγαλύτερος και καλύτερα οπλισμένος στρατός. Ο Αλέξανδρος εισήγαγε τους τακτικούς ελιγμούς για την κύκλωση του εχθρού και για τον συντονισμό πεζών και έφιππων επιθέσεων. Το 334 π.Χ. ο ελληνικός στρατός νίκησε τους Πέρσες στον Γρανικό ποταμό και βάδισε κατά της Ισσού, όπου πέτυχε νέα νίκη.

Ανακαλύφθηκε πόλη στο Πακιστάν που κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο

Τα ερείπια που ανακάλυψαν Ιταλοί αρχαιολόγοι στη σύγχρονη Barikot, στην Κοιλάδα του Swat του Πακιστάν, ανήκαν κάποτε στην Bazira, την πόλη που κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Η Ιταλική Αρχαιολογική Αποστολή (ISMEO), που ιδρύθηκε από τον Giuseppe Tucci στην περιφέρεια του Swat to 1955, διενεργεί ανασκαφές στην Barikot από το 1984.

Η ISMEO συνέχισε να λειτουργεί και γιόρτασε μάλιστα την 60η χρονιά δραστηριότητών της τον περασμένο Νοέμβριο με ένα κύκλο συνεδρίων και εκθέσεων στην Κίνα, που βρίσκεται πολύ κοντά με το Πακιστάν.

Από το 2011 οι ανασκαφές στο Barikot, την αρχαία Bazira (120.000 τ.μ. συμπεριλαμβανομένης της ακρόπολης) διενεργούνται περίπου στα 10.000 τ.μ. στο νότιο-δυτικό τεταρτημόριο της πόλης.

Οι ανασκαφές, που διενεργούνται από την ISMEO σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Αρχαιολογίας και Μουσείων της επαρχίας Khyber-Pakhtunkhwa, χρηματοδοτούνται μέσω του ACT Project στο πλαίσιο της συμφωνίας μετατροπής χρέους μεταξύ Ιταλίας και Πακιστάν.

Κεφαλή σφίγγας σε βράχο κοντά σε θεμέλια αρχαίας πυραμίδας στα Βιγκλάφια Λακωνίας

Σε πολλούς είναι γνωστό ότι η περιοχή μας έχει ένα πλούσιο ιστορικό παρελθόν. Πολλοί γνωρίζουμε για την Λακωνική Τρίπολη, Σίδη _ Ήτις – Αφροδισιάς, που ήλθε ο απόγονος του Ηρακλή Βοίας να συνενώσει στην καινούργια πόλη "Βοιές".

Επίσης πολλοί γνωρίζουμε για την βυθισμένη προϊστορική πολιτεία στο «Παυλοπέτρι«, την επονομαζόμενη και Λακωνική Ατλαντίδα.

Λίγοι όμως γνώριζαν για την λεγόμενη πυραμίδα των Βιγκλαφίων.

Μία υπόθεση που ακούστηκε περισσότερο τον τελευταίο καιρό, εξαιτίας της επικείμενης εγκατάστασης της ηλεκτροπαραγωγικής μονάδας στην περιοχή.

Μίλων ο Κροτονιάτης κατανάλωνε ημερησίως 20.000 θερμίδες και κέρδισε έξι φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες

Στην αρχαιότητα υπήρχαν αυτό που θα λέγαμε σήμερα υπεραθλητές, δηλαδή ολυμπιονίκες που εντυπωσίαζε τόσο η σωματική τους διάπλαση όσο και τα κατορθώματα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο παλαιστής Μίλων από τον Κρότωνα της Ιταλίας (σημερινή περιοχή Καλαβρίας), που έζησε κατά τον 6 αιώνα π.Χ. Ο Μίλων κατά τη διάρκεια της αθλητικής του καριέρας, στεφανώθηκε έξι φορές ολυμπιονίκης, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα.

Την πρώτη του νίκη σημείωσε σαν νεανίας και τις υπόλοιπες πέντε, στην κατηγορία των ανδρών. Η έβδομη ολυμπιακή νίκη χάθηκε από τον συμπατριώτη του παλαιστή Τιμασίθεο, ο οποίος κινούνταν συνεχώς κατά τη διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο Μίλωνας να τον πιάσει με καμία λαβή. Το διαρκές «κυνηγητό» μέσα στην παλαίστρα εξουθένωσε τον υπεραθλητή και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Εκτός από ολυμπιονίκης, ο Μίλων ήταν και περιοδονίκης, κατείχε δηλαδή τον τίτλο του νικητή πάνω από τριάντα φορές σε συγκεκριμένο κύκλο αγώνων, όπως τα Ίσθμια, τα Πύθια και τα Νέμεα.

Πώς ακριβώς ακουγόταν η μουσική των αρχαίων Ελλήνων;

Ανάμεσα στο 750 π.Χ. και 200 π.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες συνέθεταν τραγούδια που συνόδευαν με λύρα, φλογέρες και διάφορα κρουστά. Περισσότερα από 2000 χρόνια αργότερα, οι σύγχρονοι μελετητές έχουν βρει τον τρόπο να ανακατασκευάσουν και να εκτελέσουν τους ήχους ώστε να καταλάβουμε πώς ακούγονταν τα τραγούδια και η μουσική που τα συνόδευε.   Η στήλη του Σείκιλου Στην ιστοσελίδα του BBC ο Armand D'Angour, μουσικός και καθηγητής  στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σημειώνει: Τα αρχαία ελληνικά όργανα είναι γνωστά από περιγραφές, πίνακες ζωγραφικής και ευρήματα, τα οποία μας επιτρέπουν να καθορίσουμε τα ηχοχρώματα και το εύρος των ήχων που παράγουν.

Οι τραυματισμοί του Μ. Αλεξάνδρου

Ο Αλέξανδρος πολεμούσε πάντα στην πρώτη γραμμή, κατά το Ομηρικό πολεμικό πρότυπο, ασκώντας την διοίκηση δια του παραδείγματος, παροτρύνοντας έτσι τους πάντες να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Ποτέ δεν υπήρξε θεατής στις μάχες. Κάθε φορά μπορεί να ήταν και η τελευταία του φορά. Κάθε φορά διακινδύνευε όπως όλοι, να μην δει την δύση του ήλιου, να δειπνήσει στα ανάκτορα του ΄Αδη, όπως έλεγαν στην εποχή του, στην περίπτωση που πέθαινε κάποιος στην μάχη.
Κάθε φορά όλοι έβλεπαν τις πλάτες του. Πρώτος μεταξύ των πρώτων στην διακινδύνευση του θανάτου. Το γεγονός ότι επέζησε σε τόσες φοβερές μάχες, μόνο στην θεία πρόνοια μπορεί να αποδοθεί και όχι στατιστικά. Στατιστικά  είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει, αν αναλογιστούμε ότι οι μάχες ήταν σώμα προς σώμα, σε μεγάλο πεδίο εμπλοκής μάχης με πολεμιστές, άλογα και όπλα παντός είδους

Το χρονικό της αφαίρεσης των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν

Το ξεκίνημα του 19ου αιώνα υπήρξε οδυνηρό για τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών, εξαιτίας της αρχαιοθηρίας, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του αιώνα. Κύριος αυτουργός υπήρξε ο Λόρδος Έλγιν, ο οποίος τότε υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Αγγλίας στην Οθωμανική Πύλη (1799-1803).

Ο Έλγιν, εκμεταλλευόμενος τη θέση του και τη μεγάλη επιρροή που ασκούσε η αγγλική πολιτική στην τουρκική κυβέρνηση, λόγω της στρατιωτικής βοήθειας που οι Άγγλοι είχαν προσφέρει στους Τούρκους στον πόλεμο εναντίον των Γάλλων του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, κατόρθωσε να αποσπάσει φιρμάνι από τον Σουλτάνο, στις 6 Ιουλίου 1801, που του επέτρεψε την αφαίρεση αρχαιοτήτων από την Ακρόπολη. Με το φιρμάνι αυτό ο Έλγιν ολοκλήρωσε το έργο που είχε αρχίσει τον Αύγουστο του 1800 με ειδικό συνεργείο, το οποίο ως τότε εκτελούσε απεικονίσεις, καταμετρήσεις και αρχιτεκτονικά σχέδια των μνημείων της Ακρόπολη.

Η πολεμική προετοιμασία των Αθηναίων στην εισβολή των Λακεδαιμονίων - ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ,ΙΣΤΟΡΙΑΙ 2.10.1–2.24.2:
Η εισβολή των Λακεδαιμονίων στην Αττική

Παραινέσεις του Περικλή – Πολεμική προετοιμασία των Αθηναίων

[2.13.1] Ενώ μαζεύονταν ακόμα οι Πελοποννήσιοι στον Ισθμό και βρίσκονταν στο δρόμο, πριν ακόμα εισβάλουνε στην Αττική, ο Περικλής ο γιος του Ξανθίππου, που ήταν ένας από τους δέκα στρατηγούς, βλέποντας πως θα γίνει εξάπαντος η εισβολή, υποψιάστηκε μήπως ο Αρχίδαμος που συνδεόταν μαζί του με δεσμούς φιλοξενίας, είτε από δική του πρωτοβουλία θέλοντας να του κάνει χάρη, αφήσει τα δικά του χτήματα απείραχτα και δεν τα ρημάξει, είτε το κάνει κατά προσταγή των Λακεδαιμονίων για να του δημιουργήσουν ραδιουργίες ανάμεσα στον Αθηναϊκό λαό, όπως είχαν προτήτερα μηνύσει να διώξουν τους μολεμένους από το άγος μόνο και μόνο γι' αυτόν, προειδοποίησε από τα πριν τη σύναξη των Αθηναίων πως ο Αρχίδαμος είχε το δεσμόν αυτό μαζί του, αλλά πως δε έβγαινε τούτο σε κακό της πολιτείας, και πως τα χωράφια και τα σπίτια του, αν τυχόν και δεν τα καταστρέψουν οι εχτροί, τα παραχωρεί να γίνουνε δημόσια, και να μη δημιουργηθεί καμιά υποψία ενάντιά του απ' αυτό το λόγο.

Το Θαύμα των Ελλήνων - Γαλλικό Ντοκιμαντέρ

Ο θρύλος των επιστημών (La légende des sciences) είναι μια σειρά βραβευμένων Γαλλικών ντοκιμαντέρ του Γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέως Michel Serrer και αναφέρεται στο θαύμα των Ελλήνων.

Στην έκρηξη των γνώσεων και των επιστημών απο τον 6ο έως και τον 4ο π.χ.χ αιώνα.

Σε ένα μικρό ηλιόλουστο κομμάτι Γης, την Ελλάδα, γεννήθηκαν οι επιστήμες που εξακολουθούν να μας οδηγούν έως και σήμερα.

Μοναδικό μαντείο του Απόλλωνα φαίνεται πως βρέθηκε στον Κεραμεικό

Ένα άγνωστο ως σήμερα πηγάδι, στου οποίου το στόμιο υπάρχει επιγραφή των ρωμαϊκών χρόνων που απευθύνεται στον Απόλλωνα, μαρτυρά ότι στον Κεραμεικό λειτουργούσε μαντείο αφιερωμένο στον Απόλλωνα Παιάνα, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού.

Το ιερό του «Εκατείου» όπου βρισκόταν το μαντείο βρίσκεται κοντά στο μουσείο Κεραμεικού, νότια της περίφημης ταφικής οδού. Στο πλαίσιο δύο ερευνητικών προγραμμάτων που ξεκίνησαν το 2012 σχετικά με τις λατρευτικές εγκαταστάσεις και τη διαχείριση των υδάτων κατά την αρχαιότητα, είχαν έλθει στο φως τρία πηγάδια και μια μαρμάρινη λατρευτική κατασκευή με τη μορφή ομφαλού.

Ο ομφαλός απομακρύνθηκε φέτος και αποκάλυψε το πηγάδι στο πλαίσιο της ανασκαφής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στο «Εκατείον», υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών.

Ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός: Η Ελληνική Γλώσσα είναι 30-40.000 ετών

Tον Ιούνιο του 1992, δημοσιεύθηκε σε ένα έγκριτο περιοδικό, στον ‘Δαυλό’, συνέντευξη του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού. Ο διαπρεπής  και αναγνωρισμένος για το επιστημονικό του έργο σε παγκόσμια κλίμακα, αναφέρθηκε στον πλασματικό Ινδοευρωπαϊσμό και στην Ελληνική Γλώσσα, την οποία αναγάγει  στην Άνω Παλαιολιθική εποχή, δηλαδή πριν από 30 έως 40.000 χρόνια.
Στην ερώτηση του «Δαυλού»:

θα μπορούσατε να μας δώσετε μια γενική εικόνα της Ανθρωπολογίας των λαών των Βαλκανίων, με την οποίαν, ως γνωστόν, ασχολείσθε τα τελευταία 35 χρόνια, ο Άρης Πουλιανός θα απαντήσει:
«Ευχαρίστως για τον «Δαυλό» να σας πω λίγα συμπεράσματα, που στηρίζονται σε μεγάλο πλήθος στατιστικών παρατηρήσεων- άνω των 20.000 ανθρωπομετρήσεων και ανθρωποσκοπήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.

Στη Βουλγαρία βρέθηκε αρχαίος τάφος πριγκίπισσας της Θράκης

Βούλγαροι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν αρχαίο τάφο σε βραχώδη περιοχή κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα, στο χωριό Μπενκόφσκι, κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών.

Οι αρχαιολόγοι Λιούμπεν Λεστάκοφ και Γιάννα Ντιμίτροβα υπό την επίβλεψη του καθηγητή Οβτσάροφ προέβησαν σε ανασκαφή σε περιοχή όπου υπάρχουν λαξευμένοι βράχοι  γύρω από ένα αρχαίο βωμό. Τέσσερα μέτρα από το βωμό εντοπίσθηκε αρχαίος τάφος που σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ανήκει σε πριγκίπισσα της αρχαίας Θράκης.

Ο τάφος περιβάλλεται από βράχια και ο ίδιος ο νεκρικός θάλαμος είναι λαξευμένος στο βράχο. Μέσα του βρέθηκαν τα οστά γυναίκας με περίπου εξήντα  αργυρά αντικείμενα  και στολίδια ελληνιστικής εποχής όπως σκουλαρίκια, καρφίτσες, ασημένιο μενταγιόν, 11 δαχτυλίδια, 5 από τα οποία είναι αργυρά και 6 χάλκινα.

Εξόρυξη αργύρου πριν από 5.000 χρόνια στο Θορικό Λαυρεωτικής

Μια μοναδική αρχαιολογική ανακάλυψη ήρθε στο φως στο Θορικό Λαυρεωτικής. Στους πρόποδες της Μυκηναϊκής Ακρόπολης του Θορικού, που δεσπόζει στον φυσικό λιμένα του Λαυρίου, βρέθηκε ένα περίπλοκο δίκτυο από στοές, φρέατα και δωμάτια, το πιο εκτεταμένο υπεδάφιο δίκτυο που έχει διερευνηθεί σε αυτό το τμήμα του Αιγαιακού κόσμου κι ένα από τα πιο εντυπωσιακά.

Όπως πληροφορεί η Βελγική Σχολή Αθηνών, η ανακάλυψη έγινε από μία ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων και μεταλλειολόγων υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Denis Morin από το Πανεπιστήμιο της Λορραίνης (EA 1132), σε συνεργασία με το UMR National Center for Scientific Research 5608 της Τουλούζης, στο πλαίσιο ερευνών που διεξάγονται στην περιοχή υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Roald Docter του Πανεπιστημίου της Γάνδης (υπό την αιγίδα της Βελγικής Σχολής Αθηνών), σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής.

Οι αρχαίοι Ελληνες έφτασαν ένα βήμα από τη Βιομηχανική Επανάσταση

Οι επιστήμονες, μηχανικοί και εφευρέτες της Ελληνιστικής εποχής έφθασαν μια ανάσα πριν την αφετηρία της σύγχρονης Βιομηχανικής Επανάστασης: τη δημιουργία της ατμοκίνητης εμβολοφόρου υδραντλίας. Αυτό ανέφεραν ο καθηγητής του ΕΜΠ Θεοδόσης Τάσιος και ο ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχάλης Τιβέριος σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, το βράδυ της Τρίτης 2 Φεβρουαρίου, με τίτλο «Άραγε είχαν ατμοκίνητη υδραντλία οι Πτολεμαίοι;».

Όπως είπε ο κ.Τάσιος, τον καιρό των Πτολεμαίων, οι μηχανικοί είχαν εφεύρει διαδοχικά όλα τα αναγκαία μηχανολογικά εξαρτήματα (ιμάντες, σωλήνες, γρανάζια, στρόβιλοι κ.α.), που τους επέτρεπαν να αξιοποιούν την ενέργεια του αέρα και του νερού για τη δημιουργία αντλιών, εκμεταλλευόμενοι έτσι τόσο την αιολική, όσο και την υδροδυναμική ενέργεια. Επιπλέον, είχαν κάνει το αρχικό βήμα για την ατμοκίνηση με την μετατροπή της θερμικής ενέργειας σε κινητική, επιτυγχάνοντας την περιστροφική κίνηση μέσω ατμού.

Οι Μυκηναίοι της Ιωλκού «πρόγονοι» του Ιάσονα

Είχαν δύναμη, ισχυρό πολιτισμό, ήταν θαλασσοπόροι και ταξιδευτές και πλούτισαν γρήγορα. Οι Μυκηναίοι που εγκαταστάθηκαν κοντά στη σημερινή πόλη του Βόλου, στη βορειότερη μυκηναϊκή εγκατάσταση, είχαν επαφή όχι μόνο με τα άλλα μυκηναϊκά κέντρα όπως οι Μυκήνες και η Τίρυνθα, αλλά και με μακρινά μέρη στην Ανατολή.

Αυτό συνέβαλε στον μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας, της πρώτης μεγάλης πανελλήνιας ναυτικής εξόρμησης.

Ο Ιάσονας ήταν μυθικό πρόσωπο, ωστόσο ο μύθος είχε βάση στην πραγματικότητα. Η αρχαία Ιωλκός φαίνεται πως είχε επαφές εκτός από τον γνωστό μυκηναϊκό κόσμο και με την Ανατολική Μεσόγειο. Διέθετε ανεπτυγμένο σύστημα εμπορικών ανταλλαγών και προμήθειας πρώτων υλών.

Τμήμα στήλης του Δαρείου Α’ με επιγραφή στην αρχαία ελληνική βρέθηκε στην Φαναγορεία της Ρωσίας

Τμήμα μαρμάρινης στήλης, που βρέθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη της Φαναγορείας, στην περιοχή Κρασνοντάρ της νότιας Ρωσίας, στη χερσόνησο του Ταμάν, φέρει επιγραφή που αναφέρεται στον Πέρση βασιλιά Δαρείο Α’, όπως έγινε γνωστό από το Ίδρυμα Volnoe Delo, που από το 2004 στηρίζει τις ανασκαφές στην περιοχή.

Η στήλη, που χρονολογείται στο πρώτο μισό του 5ου αι. π. Χ., εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια ερευνών που διεξάγει η αποστολή Ταμάν του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους το εύρημα έχει όλες τις προϋποθέσεις για να προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση.