Θεανώ η σύζυγος του Πυθαγόρα

Η αρχαία Ελλάδα πέρασε στην Ιστορία ως η πατρίδα της φιλοσοφίας και του στοχασμού, των τεχνών και των γραμμάτων, αν και το πνεύμα ήταν κατά γενική ομολογία μια εξόχως ανδρική υπόθεση.
Παρά τη διαδεδομένη ωστόσο πεποίθηση, ανασύρονται αρκετά ονόματα γυναικών φυσικών φιλοσόφων που άφησαν το δικό τους χνάρι σε κείνες τις πρώιμες εποχές.

Καμιά τους ωστόσο δεν ήταν γνωστότερη από τη Θεανώ, που ήταν και σύζυγος του μεγάλου Πυθαγόρα, αν και δεν περιορίστηκε στον ρόλο του παραστάτη. Οι ιστορικοί δεν μπορούν βέβαια σήμερα να καταδείξουν επακριβώς τον ρόλο της στις μυστικιστικές και επιστημονικές έρευνες του Πυθαγόρα, αποτελώντας αντικείμενο διαμάχης ο βαθμός της εμπλοκής της στην ίδια την πυθαγόρεια φιλοσοφία.

Κάνωπος ο Σπαρτιάτης καπετάνιος που ερωτεύτηκε η κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου

Το δεύτερο φωτεινότερο αστέρι του ουρανού ονομάζεται Κάνωπος και απέχει από τη Γη 96 ως 1.200 έτη φωτός. Πήρε το όνομά του από τον θρυλικό καπετάνιο της Σπάρτης που οδήγησε τον Μενέλαο στον Τρωικό πόλεμο. Μετά το τέλος της εκστρατείας, βρέθηκαν στην Αίγυπτο όπου έκλεψε την καρδιά της κόρης του βασιλιά.

Είναι 20.000 φορές πιο λαμπερό από τον Ήλιο και έχει 275.000 φορές μεγαλύτερο όγκο από τον Ήλιο. Είναι νότιος αστέρας και αναφέρεται από τους αρχαίους αστρολόγους της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Λατρευόταν ως «Αστέρας του  Όσιρι» και οι Άραβες τον ανέφεραν ως «Suhail». Σύμφωνα με τους αραβικούς θρύλους, ο αστερισμός Κάνωπος έδινε ωραίο χρώμα στις πολύτιμες πέτρες και ανοσία στους ανθρώπους από τις ασθένειες.

H σημασία της Μάχης του Μαραθώνα για τον Δυτικό Πολιτισμό

Ένα βιβλίο του Richard Billows εξηγεί γιατί αυτή η θρυλική μάχη όρισε τη μοίρα του δυτικού πολιτισμού.

Οι φιλολογικές εργασίες που γράφονται απανωτά από καταρτισμένους φιλολόγους των αμερικανικών (και άλλων) πανεπιστημίων για ελληνικά θέματα δεν ερεθίζουν μόνο την περιέργεια του κοινού, και δη του ελληνικού. Ό,τι διδαχτήκαμε εξ απαλών ονύχων στο δημοτικό, κατόπιν στο γυμνάσιο και πολλοί στο πανεπιστήμιο, οι ιστορικοί –εν προκειμένω του Κολούμπια– το ανανεώνουν με φιλολογικά και ιστορικά στοιχεία που είναι αποτελέσματα πολύχρονης εργασίας και ενός έρωτα για τα ελληνικά πράγματα.

Στην Πέλλα βρέθηκε το άγαλμα του Σιληνού που αναφέρει ο Ηρόδοτος

Είναι ένα αριστούργημα και ήδη προκαλεί δέος στους αρχαιολόγους που το ανακάλυψαν και όπως φαίνεται η Ιστορία της Ελλάδας έχει να προσφέρει χιλιάδες ακόμα μοναδικά ευρήματα.

«…εν τούτοισι και ο Σιληνός τοίσι κήποισι ήλω, ως λέγεται υπό Μακεδόνων υπέρ δέ των κήπων όρος κείται Βέρμιον ούνομα, άβατον υπό χειμώνος ενθεύτεν δέ ορμώμενοι, ως ταύτην έσχον, κατεστρέφοντο και την άλλην Μακεδονίην«

Το απόσπασμα από το 8ο βιβλίο των Ιστοριών του Ηροδότου, περιγράφει το αδιάβατο, τον χειμώνα, Βέρμιο, πάνω από τους κήπους του Φρύγα βασιλιά Μίδα, όπου πιάστηκε με παγίδα ο Σιληνός, θεότητα του κρασιού, που θεωρείται μάλιστα ότι ανέθρεψε τον Διόνυσο.

Η ατομική θωράκιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η ατομική θωράκιση τύπου λινοθώρακα συνέχισε να χρησιμοποιείται ακατάπαυτα και στα Ελληνιστικά χρόνια είτε με την κλασική της μορφή είτε με διάφορες υβριδικές παραλλαγές. Για την ανακατασκευή του θώρακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου χρησιμοποιήθηκε ως βασικός οδηγός το περίφημο «Ψηφιδωτό του Αλεξάνδρου» που αναπαριστά τον Μακεδόνα στρατηλάτη να νικά τον Δαρείο στην Μάχη της Ισσού το 333 π.Χ . Η κατασκευή του ψηφιδωτού χρονολογείται τον 1ο μ.Χ αιώνα, βρίσκεται στην Πομπηία και πιθανότητα αποτελεί αντιγραφή κάποιου παλαιότερου έργου της Ελληνιστικής περιόδου του 3ου π.Χ αιώνα.

H Μακεδονική γη είναι ιερή μην την χαρίζεις

Το τελευταίο καιρό γίνετε αρκετός λόγος για την ονομασία του κράτους των Σκοπιών. Η  επικρατέστερη ονομασία όπως διαβάζουμε μέχρι στιγμής είναι «Νέα Μακεδονία».

Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό όλων μας είναι «Νέα», μα όπου υπάρχει μια νέα δεν υπάρχει και μια παλιά; Ας θυμηθούμε τις αλησμόνητες πατρίδες στην Ιωνία και τους ανθρώπους που βάναυσα εκδιώχθηκαν από εκεί, πρόσφυγες στον νέο τόπο που κατέληξαν έδωσαν στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν τον όρο νέο – νέα για παράδειγμα, Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία κτλ… έτσι ώστε να μην ξεχάσουν ποτέ ούτε αυτοί, ούτε τα παιδιά τους, τους τόπους που άφησαν πίσω, τόποι που άνηκαν εδώ και χιλιάδες χρόνια στους Έλληνες προγόνους τους.

Η σύναψη γάμου στην αρχαία Αθήνα

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα καθοριζόταν από οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα: από την ανάγκη να μεταβιβαστεί η διαδοχή της κληρονομιάς σε γνήσιους γιους ώστε να διατηρηθεί η οικογενειακή περιουσία ακέραια και από την επιθυμία δημιουργίας σχέσεων με άλλες οικογένειες, έτσι ώστε να τονώνεται η αλληλεγγύη των οίκων και να εξασφαλίζεται η διαιώνισή τους και συνεπώς η διαιώνιση της πόλης-κράτους.  Παράλληλα, ο γάμος και η σύσταση οικογένειας εξασφάλιζε την ομαλή συνέχεια του κοινωνικού ρόλου που τα δύο φύλα διαδραμάτιζαν στο πλαίσιο της πόλης-κράτους.

Η αντιμετώπιση της ρύπανσης των πόλεων στην αρχαία Ελλάδα

Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου οδηγεί πολλούς στο να κάνουν υπερβολική χρήση των τζακιών. Με αυτόν τον τρόπο η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται και πολλές φορές τον χειμώνα η ατμόσφαιρα είναι βαριά και μπορεί να προκαλέσει μέχρι και δύσπνοια.

Κάθε δράση φέρνει αντίδραση, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι, που έκαναν την οικολογία πράξη και μας παρέδωσαν έναν καταγάλανο αττικό ουρανό, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να τον μαυρίσουμε.

Εντοπίστηκε μικρός χάλκινος δίσκος στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων

Κομμάτια από επτά χάλκινα και μαρμάρινα αγάλματα εντόπισαν οι αρχαιολόγοι στη θάλασσα των Αντικυθήρων. Θα επιχειρήσουν να τα ανασύρουν την ερχόμενη άνοιξη, αφού προηγουμένως μετακινήσουν το βράχο που τα σκεπάζει.

Παράλληλα, ερευνάται η πιθανότητα ο χάλκινος δίσκος που αλιεύθηκε φέτος από το αρχαίο ναυάγιο να αποτελεί χαμένο εξάρτημα του περίφημου Μηχανισμού. Από τους επιβάτες του πλοίου τουλάχιστον μία ήταν γυναίκα.

Εξειδικευμένο εργαστήριο της Κοπεγχάγης απεφάνθη πως το κρανίο που εντοπίστηκε κατά την περσινή ανασκαφική περίοδο στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων ανήκει πιθανότατα σε γυναίκα η οποία ίσως καταγόταν από την Ανατολή.

Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του.

Ελληνική γλώσσα «Ο αγρός των λέξεων»

«…Ευχαριστώ τις μακριές σειρές των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή την τεμάχισαν σε κρίκους, την κάμαν νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως το χρυσάφι οι μεταλλουργοί και έγινε Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια κι άλλα κοσμήματα…» Νικηφόρος Βρεττάκος «Ο αγρός των λέξεων»

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1959 ο αείμνηστος καθηγητής και πρωθυπουργός Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει στην Ουάσιγκτον έναν λόγο, που έμεινε μνημειώδης. Αιτία ήταν η γλώσσα, που χρησιμοποίησε. Ήταν τα αγγλικά, όμως σχεδόν όλες οι ορολογίες, που περιείχε η εισήγησή του ήταν λέξεις ελληνικές. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικούκειμένου, που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. (Οι μόνες αμιγείς αγγλικές λέξεις ήταν λίγοι σύνδεσμοι, άρθρα και προθέσεις). Ο Ξενοφών Ζολώτας κατείχε τότε την θέση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Οι μεγάλες εφημερίδες «Νιου Γιορκ Τάιμς» και «Ουάσιγκτον Ποστ» δημοσίευσαν την επομένη τον λόγο στην πρώτη σελίδα.

Οι Αρχαίοι χρησμοί που άλλαξαν τον κόσμο

Στις μέρες μας οποιαδήποτε αναφορά σε προφητείες θυμίζει επικίνδυνα συνωμοσιολογικές πένες και μεταφυσικά μυαλά, αν και στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας δεν έπαιρναν αψήφιστα τις βουλές των θεών και τα αποκαλυπτικά μηνύματά τους.

Η πρωθιέρεια του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, η εκάστοτε Πυθία, έπεφτε σε έκσταση και μετέφερε τη χρησμοδότηση του θεού προς τον ενδιαφερόμενο, καθώς όλοι έψαχναν να μάθουν τις θεϊκές διαθέσεις για τα σχέδιά τους.

Το σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου

Είναι γνωστό ως το σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου. Βρίσκεται ανάμεσα στον οικισμό Προσκυνητές και το χωριό Μαρώνεια, στο όρος Ίσμαρος, σε μια περιοχή που οι ντόπιοι αποκαλούν «Κουφού το Πλάι».

Σύμφωνα με τον μύθο εκεί έμενε ο Κύκλωπας Πολύφημος, ο πιο τρομερός από όλους τους Κύκλωπες ο οποίος ήταν γιος του του Ποσειδώνα και της νύμφης Θοώσης. Ο Οδυσσέας και οι άντρες του μπήκαν στο σπήλαιο για να αναζητήσουν τροφή και τότε ο Πολύφημος εμφανίστηκε μαζί με τα γιγαντιαία πρόβατά του και σφράγισε την έξοδο με έναν μεγάλο βράχο.

Ανακαλύφτηκε ο μακροβιότερος οικισμός της Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο

Μοναδικό στο είδος του ειδώλιο αποκαλύφθηκε στην κοινότητα Κισσόνεργας της Πάφου, κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής ανασκαφής στην περιοχή Σκαλιά, όπου το 2016 είχε εντοπιστεί, σύμφωνα με ανακοίνωση του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, οικισμός περίπου 1.100 τ.μ., στον οποίον υπήρχαν βιοτεχνικές εγκαταστάσεις -όπως εγκαταστάσεις παρασκευής μπίρας, μεγάλες εστίες μαγειρέματος, εγκαταστάσεις για κλώσιμο υφαντικών ινών και εγκαταστάσεις επεξεργασίας σιτηρών.

Περικλής και Ασπασία

Ο Περικλής παντρεύτηκε γύρω στα 30 με μια στενή συγγενή του κατά το έθιμο των πλούσιων της πόλης περί επίκληρων, δηλαδή γυναικών που ήταν μοναδικές απόγονοι ενός σπιτιού χωρίς αρσενικά και έπρεπε να παντρευτούν κάποιο συγγενή τους.

Δεν γνωρίζουμε το όνομα της, παρά μόνο πως πριν από τον γάμο της με τον Περικλή ήταν παντρεμένη με τον πλουσιότερο Αθηναίο της εποχής, τον Ιππόνικο, αν και σύγχρονες θεωρίες πιστεύουν πως ο γάμος αυτός ακολούθησε το διαζύγιο με τον Περικλή. Η γυναίκα αυτή με τον Ιππόνικο γέννησε τον Καλλία. Με τον Περικλή απέκτησε δύο ακόμα γιους, τον Πάραλο και τον Ξάνθιππο. Οι γιοι ήταν μάλλον δίδυμοι και γεννήθηκαν κοντά στο 460 π.Χ.

Το τέλος του Φαέθοντα

Ο Ήλιος αποτελούσε μια προσωποποιημένη θεότητα με βάση τη μυθολογία και ο Όμηρος  θεωρούσε πως ήταν ο τιτάνας Υπερίωνας. Κατά μία εκδοχή, ο Ήλιος που οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό, έδωσε τα ηνία των αλόγων που το έσερναν στον γιο του, Φαέθοντα. Όμως, ο Φαέθων δεν στάθηκε αντάξιος των προσδοκιών και βρήκε τραγικό τέλος.

Ο προστατευόμενος της θεάς  Αφροδίτης 

Αρχικά, ονομαζόταν «Φαέθων» το αστέρι που βρισκόταν πιο κοντά στην Αφροδίτη. Στην Ανατολή, αυτό ήταν ο πλανήτης της θεάς του έρωτα και γι΄ αυτό ονομάζεται μέχρι σήμερα Αφροδίτη. Από τους αρχαίους, θαυμάζονταν επίσης σαν άστρο της νύχτας και της αυγής, σαν Έσπερος και Φώσφορος ή Εωσφόρος, σαν να πρόκειται για δύο διαφορετικά, ωραία αστέρια.

Ο χαιρετισμός της υψώσεως της δεξιάς χειρός

Από τη μακρινή αρχαιότητα, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης, όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού. Κάθε λαός έχει καθιερώσει στις παραδόσεις του συγκεκριμένες μορφές χαιρετισμών, οι οποίες με τη μεγάλη τους ποικιλία εμπλουτίζουν τον κάθε λαϊκό πολιτισμό.

Κατά κανόνα οι συμβολικές αυτές χειρονομίες, οι χειραψίες και οι χαιρετισμοί γίνονται με τη χρήση των χεριών. Άλλωστε, οι ίδιες αυτές λέξεις έχουν ως κύριο συνθετικό τους τη λέξη "χέρι".
Συνήθως, κάποια προσφώνηση, όπως π.χ. το "χαίρε", συνοδεύει κάθε χαιρετισμό, θέλοντας να δηλώσει χαρά, υγεία, καλή διάθεση.

Η ονομασία (βάπτιση) στην Αρχαία Ελλάδα

Πανελληνίως το ιερώτερο μέρος της οικίας, όπως και της πόλεως-κράτους, ήταν ο εγκαθιδρυμένος βωμός της παρθένου θεάς Εστίας, της οποίας το εξαγνιστικό πύρ έπρεπε να παραμένη άσβεστο.

Εθεωρείτο, μαζί με τους λοιπούς εφέστιους θεούς του ευρύτερου οίκου της φράτρας (σώι) ως η άγρυπνη προστάτιδα της ηθικής συνοχής και του αδιάσπαστου συνδέσμου τών μελών της οικογένειας. Όλες οι σημαντικές για την οικογένεια στιγμές, από την είσοδο της νύφης στον οίκο του συζύγου μέχρι και του θανάτου τών γεναρχών, «αφ” Εστίας» άρχιζαν.

Στον βωμό της απετίθεντο οι πρώτες ευκτήριες προσφορές και θυσίες της οικογένειας, σ” αυτήν τα γεννώμενα τέκνα και με περιφορά τους περί αυτόν, με την τελετή των «αμφιδρομίων» τη δέκατη ημέρα απο τη γέννηση τους τα ονομάτιζαν (Τα αρχαία Ελληνικά ονόματα) θέτοντας τα υπό την προστασία της πρεσβυγενούς θεάς, κόρης του Κρόνου και της Ρέας και αδελφής του Διός. Η ονομασία (βάπτιση) του βλαστού (αγοριού η κοριτσιού) ελάμβανε πανηγυρικό χαρακτήρα.

Η μούμια της Θήβας ζωντανεύει

Την απίστευτη ιστορία μιας μούμιας που ανακάλυψε το 1857 στη Θήβα, Σκωτσέζα αρχαιολόγος έφεραν στο φως με κάθε λεπτομέρεια οι επιστήμονες.
Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας κατάφεραν να «ζωντανέψουν» την μούμια ηλικίας 2.000 ετών!

Της έφτιαξαν το πρόσωπο και βρήκαν όλα τα μυστικά που έκρυβε η σαρκοφάγος. Από την αιτία θανάτου, την εργασία που έκανε, αν ήταν πλούσια ή όχι , το πιστοποιητικό θανάτου μέχρι τα φυλαχτά που είχε πάνω της. Πώς έγιναν όλα αυτά; Με τη συνδρομή διάφορων ειδικοτήτων και ενός αξονικού τομογράφου!

Η δικαίωση του Ιπποκράτη μετά από 2.500 χρόνια με την ανακάλυψη παρασιτικών αυγών

Βρετανοί και Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν αυγά παρασιτικών σκουληκιών μέσα σε αρχαία κόπρανα που βρέθηκαν σε ανασκαφές τάφων στις τοποθεσίες Αγία Ειρήνη και Κεφάλα της νήσου Κέας (Τζιάς).

Πρόκειται πιθανότατα για τα ίδια παράσιτα που αναφέρει ο Ιπποκράτης πριν από 2.500 χρόνια. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται απτές ενδείξεις σε νησί του Αιγαίου γι' αυτά τα παράσιτα που αναφέρονταν στα αρχαιοελληνικά ιατρικά κείμενα.

Η εξέλιξη των λέξεων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Αγώνας 

Η λέξη “αγώνας” έχει πολλές έννοιες. Συνήθως τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε είτε την αγωνιώδη προσπάθεια για να πετύχουμε κάποιους στόχους είτε έναν οργανωμένο διαγωνισμό μεταξύ αθλητών σε συγκεκριμένο άθλημα. Η λέξη προέρχεται από το “άγω” που στην αρχαιότητα σήμαινε συνάθροιση θεών, ανθρώπων, πλοίων και αργότερα ο Όμηρος τη χρησιμοποιούσε με τη σημερινή της σημασία, δηλαδή τη συγκέντρωση για άμιλλα και ανταγωνισμό. Από την ίδια ρίζα και τη λέξη “αγών” προέρχεται η “αγωνία” που αρχικά σήμαινε τον ανταγωνισμό και τη γυμναστική άσκηση αλλά ο Αριστοτέλης και ο Δημοσθένης την χρησιμοποιούσαν για να δηλώσουν την ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ανησυχία. “Εν φόβω και πολλή αγωνία”, Δημοσθένης.

Η αντισύλληψη στην αρχαιότητα

Το πρόβλημα του ελέγχου των γεννήσεων στην αρχαία Ελλάδα ήταν έντονο στις περιπτώσεις πορνείας. Έτσι εκτός από μάγια και φυλαχτά οι συγγραφείς συνιστούσαν και μηχανικά μέσα ή χημικά σκευάσματα, ουσίες δηλαδή με προφυλακτικό χαρακτήρα. Ο Σορανός ήταν ένας γυναικολόγος του 2ου αιώνα μ.Χ, από τους μεγαλύτερους μελετητές του Ιπποκράτη, που συμβούλευε τις εταίρες να εκμεταλλεύονται τις άγονες μέρες του κύκλου ή τη διακεκομμένη συνουσία. Πρακτικός τρόπος αποφυγής εγκυμοσύνης που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, χωρίς όμως να είναι και ασφαλής μέθοδος. Γι΄ αυτό και οι αρχαίοι προχώρησαν και σε σκευάσματα για να είναι πιο σίγουροι.

Οι μεταμορφώσεις και οι μαντικές ικανότητες του Πρωτέα

Ένα από τα πιο αινιγματικά, αλλά πιο άγνωστα πρόσωπα της πλουσιότατης Μυθολογίας μας, είναι και ο Πρωτέας.

Πρόκειται για έναν μικρό θαλάσσιο θεό, ο οποίος βρίσκεται στην υπηρεσία του μεγάλου θεού της θάλασσας του Ποσειδώνα. Εμφανίζεται ως φύλακας των θαλασσίων ζώων και ιδιαιτέρως των φωκιών και παρουσιάζει εξαιρετικά σημαντικές ιδιότητες.

Ο Όμηρος παρουσιάζει τον Πρωτέα, ως γέροντα, να φοράει τον σκούφο των ληστοπειρατών και μάλιστα τον παρουσιάζει σαν έναν ΜΑΝΤΗ, ο οποίος έχει την ικανότητα να ΠΡΟΛΕΓΕΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Πότε κατοικήθηκε η Αττική;

Κάποιοι διατείνονταν με στόμφο δέκα καρδιναλλίων, ότι η Αττική ήταν… ακατοίκητος μέχρι που ήρθαν οι… Ινδοευρωπαίοι (λαός-πλάσμα αρρωστημένης φαντασίας), περί την…2α χιλιετία π.Χ. και την κατοίκησαν… Και από εκεί ξεκινούσε, έλεγαν, η ιστορία της Ακτικής/Αττικής…

Όταν όμως ήρθαν τα πρώτα ευρήματα της νεολιθικής εποχής της Αττικής, άρχισαν να καταπίνουν τα λόγια τους…

Τι ήταν τα Κάρνεια ;

Μεγάλη γιορτή των Δωριέων της Πελοποννήσου και ιδιαίτερα των Λακεδαιμονίων.

Κάρνεια γίνονταν στη Σπάρτη, στο Άργος, στη Θήρα, στην Κω, στην Κυρήνη, στις Συρακούσες και αλλού.Εορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα στο Γύθειο, στο Οίτυλο και στα Λεύκτρα της Λακωνίας, στη Καρδαμύλη και στις Φαρές Μεσσηνίας, ....

Τάραντα, στην Σικυώνα της Κορινθίας, στο Άργος της Αργολίδος, αλλά και προπάντων στο Ιερό Άλσος με τα κυπαρίσσια, το λεγόμενο Καρνάσιον ή Καρνειάσιον άλσος ή Καρνάσιον πεδίον στη μεσσηνιακή Οιχαλία

Παρθενώνας από τζαμί και πυριτιδαποθήκη στις Λεηλασίες και τους βομβαρδισμούς

Ο Παρθενώνας, ο μεγάλος ναός της Αθηνάς Παρθένου, βρίσκεται στην κορυφή του λόφου της Ακρόπολης. Σύμβολο της Αθήνας, σύμβολο της Δημοκρατίας δίνει αιώνες το παρόν σε όλες τις ιστορικές στιγμές. Νότια του Ερεχθείου υπάρχουν τα θεμέλια ενός παλιού δωρικού περίπτερου πώρινου ναού του “Urparthenon” που χρονολογείται στα χρόνια των Πεισιστρατηδών.

Αν ανατρέξουμε στις αρχαίες πηγές βλέπουμε ότι ότι αυτός ήταν ο «αρχαίος νεώς». Κάποιοι επιστήμονες αναφέρουν ότι αυτός ο νεώς χτίστηκε δυο φορές μέσα στον 6ο αιώνα, ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Πολιάδα και καταστράφηκε το 480 από τους Πέρσες.

Ο μύθος των Δαναΐδων

Με τη συλλογική ονομασία Δαναΐδες είναι γνωστές οι 50 κόρες του Δαναού, τις οποίες απέκτησε με δέκα διαφορετικές γυναίκες (τις: Ατλαντείη, Ελεφαντίδα, Έρση, Ευρώπη, Κρινώ, Μέμφιδα, Πιερία, Πολυξώ, Φοίβη και μια ανώνυμη Αιθιοπίδα). Λέγονταν και Δανααί (Στράβων, Η 371), ή και Βηλίδες από τον παππού τους Βήλο (Οβιδίου Μεταμορφώσεις, IV 463).

Μετά τον θάνατο του Βήλου, οι Δαναΐδες ακολούθησαν τον πατέρα τους και έφυγαν από τη Λιβύη (της οποίας η βασιλεία είχε ανατεθεί σε αυτόν), καθώς φοβόνταν τους 50 γιους του αδελφού του, του Αιγύπτου. Αρχικώς κατέπλευσαν στη Λίνδο της Ρόδου και κατά μία παράδοση τρεις Δαναΐδες έμειναν για πάντα εκεί μετά την αναχώρηση των υπόλοιπων: «...ετελεύτησαν κατά την επιδημίαν την εν τη Λίνδω» (Διόδωρος ο Σικελιώτης, Ε 58). Τελικώς έφθασαν στο Άργος.

Ιερο - Σόλυμα γή Ελλήνων

Ὁ Ἡρῳδιανὸς (Περὶ καθολικῆς Προσωδίας, βιβλίον ζ, 172) ἀναφέρει σχετικὰ τὰ ἑξῆς:

«Τὸ ἔθνος τῶν Σολύμων, ποὺ εἶναι οἱ Πισίδες, ἔλαβαν τὴν ὀνομασία τους ἀπὸ τὸν Σόλυμο, τὸν υἱὸν τοῦ Διὸς καὶ τῆς Χαλκήνης.»

Ἐπίσης συνεχίζει

(Περὶ καθολικῆς Προσωδίας, βιβλίον ζ, 175):

«Εἶναι ἔθνος ποῦ κατοικεῖ εἰς τὴν Ἄσπενδον καὶ τὴν Κιλικίαν»

Ο Σπαρτιατικός Παιάν

Ο στρατός της Αρχαίας Σπάρτης απετέλεσε το πρότυπο και την συνωνυμία της αυτοθυσίας της αυταπάρνησης και της περιφρόνησης του θανάτου, εις χάριν του ιδανικού της Ελλάδας Πατρίδας και της Ιερής τιμής των πολεμιστών...Ποτέ δεν υποχώρησαν την ώρα της μάχης επιτάσσοντας ή ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ

Βαδίζοντας πρὸς τὴ μάχη, οἱ σπαρτιάτες πολεμιστὲς ἔψαλλαν τὸν παιάνα...

Τι ήταν η Ύσπληξ στους Αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες;

Η Ύσπληξ ήταν ένας μηχανισμός εκκίνησης αγώνων δρόμων που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα.Μηχανισμός που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα κατά τους Ολυμπιακούς και άλλους αθλητικούς αγώνες, για να αποφεύγεται η πρόωρη εκκίνηση των αθλητών.

Αποτελούνταν συνήθως από δύο κατακόρυφους πασσάλους, που έφεραν δύο οριζόντια σχοινιά (το ένα στο ύψος των γονάτων και το άλλο στο ύψος της κοιλιάς των αθλητών).

Tο μυστήριο της Τίρυνθας

Η Τίρυνθα είναι χτισμένη πάνω σε έναν χαμηλό λόφο. Βρίσκεται στο όγδοο χιλιόμετρο του δρόμου Άργους - Ναυπλίου. Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης από την νεολιθική εποχή μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, αλλά άκμασε ιδιαίτερα την εποχή του χαλκού. Περίπου το 2700 με 2200 π.Χ., υπήρχαν πολλοί κάτοικοι και ένα κυκλικό κτήριο στην κορυφή του λόφου χτισμένο με τον "Κυκλώπειο" τρόπο.

Θήρα 1613 π.Χ νέα δεδομένα και οι συνέπειές της έκρηξης στο Μινωικό Πολιτισμού

Ήταν άνοιξη (κι αυτό αποδεικνύεται από σπόρους και γυρεόκοκκους, που βρέθηκαν στην ηφαιστειακή τέφρα) του 1.613 π.Χ., όταν έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου, που έχει γνωρίσει η Ανθρωπότητα τα τελευταία τουλάχιστον 10.000 χρόνια, η οποία κατάστρεψε ολοσχερώς τη Θήρα και τα κοντινά νησιά σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.

Από την έκρηξη σηκώθηκαν παλιρροϊκά κύματα, τα οποία σάρωσαν τις ακτές των κοντινών νησιών και της βόρειας Κρήτης. Αυτά κατέστρεψαν μεν κάποιους παραθαλάσσιους οικισμούς, δεν μπορεί να προκάλεσαν όμως, την έναρξη της παρακμής του Μινωικού Πολιτισμού, σύμφωνα με τον ηφαιστειολόγο δρ Γιώργο Βουγιουκαλάκη, ερευνητή του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Ι.Γ.Μ.Ε.) και αντιπρόεδρο της Εταιρείας Στήριξης Σπουδών Προϊστορικής Θήρας.

National Geographic ανακαλύφτηκε ιατρική συνταγή του Ιπποκράτη

Μια σημαντική ανακάλυψη πιστεύουν ότι έχουν κάνει οι αρχαιολόγοι ερευνητές της Αιγύπτου καθώς εκτιμούν πως βρήκαν άγνωστη ιατρική συνταγή του Ιπποκράτη κατά την ανακαίνιση της βιβλιοθήκης στην θεωρούμενη ως αρχαιότερη χριστιανική μονή του κόσμου.

Κατά τη διεξαγωγή έργων αποκατάστασης στη Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Νότιο Σινά, οι μοναχοί και οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι βρήκαν χειρόγραφο του 6ου αιώνα που περιέχει ιατρική συνταγή που αποδίδεται στον «Πατέρα της Ιατρικής».

Το χειρόγραφό φέρεται πως περιλαμβάνει τρεις ακόμη συνταγές με εικόνες βοτάνων που γράφτηκαν από έναν ανώνυμο συγγραφέα, όπως μετέδωσε το National Geographic.

Η πρώτη χρεοκοπία και η πρώτη διαγραφή χρέους στην Αρχαία Ελλάδα μέσα από πέντε Ιστορίες

ΙΣΤΟΡΙΑ 1η : Πώς «διέγραψε» το χρέος του ο Διονύσιος των Συρακουσών

Λέγεται ότι η πρώτη χρεοκοπία στην ελληνική ιστορία δεν έχει να κάνει με τη ..“λεηλασία” του ταμείου του ναού της Δήλου (που αναφέρεται παρακάτω), αλλά με το δάνειο που εισέπραξε από τους υπηκόους του ο σπάταλος τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος. Αυτό που θα έπρεπε ίσως να κάνουν σήμερα οι ευρωπαίοι , δηλαδή να «κόψουν» χρήμα, το έκανε πρώτος ο Διονύσιος. Στην αρχή προσπάθησε να μαζέψει χρήματα από άλλες πόλεις-κράτη, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Αφού είδε ότι δεν έχει αποτέλεσμα αυτή η μέθοδος έδωσε διαταγή, υπό την απειλή θανατικής ποινής, οι συρακούσιοι να του παραδώσουν όλα τα χρήματα τους. Μόλις συγκεντρώθηκαν όλα τα νομίσματα, μετέτρεψε όλες τις δραχμές σε δίδραχμα! Κατόπιν τους τα επέστρεψε κανονικά μόνο που πλέον άξιζαν το μισό. Με τα υπόλοιπα μισά που κράτησε ξόφλησε τα χρέη κι έτσι κατάφερε να εξαφανίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της ηγεμονίας του.

Tῶν ἑπτὰ σοφῶν ὑποθῆκαι

Ο Κλεόβουλος, γιος του Ευαγόρα, από τη Λίνδο είπε:

Το μέτρο είναι ότι το καλύτερο. Να σέβεσαι τον πατέρα σου. Να διατηρείς σε καλή κατάσταση το σώμα σου και την ψυχή σου. Να είσαι φιλήκοος, και να μη λες πολλά. Καλύτερα πολυμαθής παρά αμαθής. Η γλώσσα σου να λέει μόνο λόγια ευσέβειας. Να είσαι οικείος με την αρετή, ξένος με την κακία. Να μισείς την αδικία. Να είσαι πάντα ευσεβής. Στους συμπολίτες σου να συμβουλεύεις πάντοτε τα καλύτερα. Να είσαι κύριος της ηδονής. Τίποτε να μην κάνεις με τη βία. Να μορφώνεις τα παιδιά σου. Να προσεύχεσαι στην Τύχη. Να διαλύεις τις έχθρες. Τον εχθρό του λαού να τον θεωρείς εχθρό σου. Να μη διαπληκτίζεσαι με τη γυναίκα σου ούτε να της συμπεριφέρεσαι αλαζονικά μπροστά σε άλλους· το πρώτο δείχνει κυρίως ποταπότητα, ενώ το δεύτερο μπορεί να σε κάνει να θεωρηθείς τρελός. Δούλους μεθυσμένους να μη τιμωρείς· αλλιώς θα φανείς κι εσύ μεθυσμένος. Η γυναίκα σου να είναι από τη δική σου τάξη· γιατί αν είναι από ανώτερη, θα αποκτήσεις αφεντικά, όχι συγγενείς. Μη γελάς επιδοκιμαστικά γι᾽ αυτόν που περιπαίζει, γιατί θα επισύρεις το μίσος αυτών που περιπαίζονται. Αν είσαι πλούσιος, μην υπερηφανεύεσαι· αν είσαι φτωχός, μη ταπεινώνεσαι.

Ο Σόλωνας, γιος του Εξηκεστίδη, από την Αθήνα είπε:

Ποτέ, καμιά υπερβολή. Δικαστή θέση να μη παίρνεις· αλλιώς θα μισηθείς από τον καταδικασμένο. Να αποφεύγεις την ηδονή που γεννάει λύπη. Κράτα την ακεραιότητα του χαρακτήρα πιο πιστή από τον όρκο. Σφράγιζε τα λόγια με σιωπή, τη σιωπή με την κατάλληλη στιγμή. Μη λες ψέματα· λέγε την αλήθεια. Μόνο με σοβαρά και αξιόλογα πράγματα να ασχολείσαι. Μην ισχυρίζεσαι ότι λες πιο δίκαια πράγματα από τους γονείς σου. Μην αποκτάς βιαστικά φίλους· όταν όμως τους αποκτήσεις, μην τους απορρίπτεις βιαστικά. Μόνο αν μάθεις να άρχεσαι, θα ξέρεις να άρχεις. Αν ζητάς από τους άλλους να λογοδοτούν, να είσαι πρόθυμος να λογοδοτείς κι εσύ. Οι συμβουλές σου να μην είναι για τα πιο ευχάριστα, αλλά για τα πιο καλά. Μην αποθρασύνεσαι προς τους συμπολίτες σου. Να μη συναναστρέφεσαι κακούς ανθρώπους. Να έχεις σχέσεις με τους θεούς. Να σέβεσαι τους φίλους σου. Αν δεν δεις κάτι, μην το λες. Κι αν ξέρεις, μη μιλάς. Να είσαι πράος απέναντι στους δικούς σου. Από τα φανερά να συμπεραίνεις τα αφανή.

Ο Χίλωνας, γιος του Δαμάγητου, από τη Λακεδαίμονα είπε:

Κοίταξε να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Όταν πίνεις, μη λες πολλά· θα κάνεις λάθη. Μη μιλάς απειλητικά στους ελεύθερους ανθρώπους, γιατί δεν είναι δίκαιο. Μην κακολογείς τους πλησίον σου· αλλιώς θ᾽ ακούσεις πράγματα που θα σε στενοχωρήσουν. Στα δείπνα των φίλων σου να πηγαίνεις σιγά σιγά, στις ατυχίες τους γρήγορα. Ο γάμος σου να είναι λιτός. Αυτόν που πέθανε μακάριζέ τον. Να σέβεσαι τους γεροντότερους. Τον άνθρωπο που ανακατεύεται στις ξένες υποθέσεις να τον μισείς. Να προτιμάς τη ζημιά παρά το αισχρό κέρδος: το ένα θα σε στενοχωρήσει μόνο μια φορά, ενώ το άλλο θα σε στενοχωρεί πάντοτε. Μη γελάς με άνθρωπο που τον βρήκε δυστυχία. Απέναντι στους σκαιούς ανθρώπους να μένεις ήρεμος, για να σε ντρέπονται μάλλον παρά να σε φοβούνται. Να κυβερνάς και να προστατεύεις το σπιτικό σου. Η γλώσσα σου να μην προτρέχει της διανοίας σου. Να συγκρατείς το θυμό σου. Να μην επιθυμείς πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Στον δρόμο μη σπεύδεις να προσπεράσεις άλλους ούτε να χειρονομείς: αυτό το κάνουν οι τρελοί. Να υπακούς στους νόμους. Όταν αδικείσαι, να δείχνεις διαλλακτική διάθεση· όταν σου συμπεριφέρονται υβριστικά, να ζητάς εκδίκηση.

Ο Θαλής, γιος του Εξαμία, από τη Μίλητο είπε:

Δώσε εγγύηση… και η συμφορά είναι δίπλα. Τους φίλους σου να τους θυμάσαι και όταν είναι κοντά σου και όταν βρίσκονται μακριά σου. Να μην καλλωπίζεις την εξωτερική σου εμφάνιση, αλλά να κοιτάζεις να είσαι ωραίος στη συμπεριφορά σου. Να μη πλουτίζεις με άσχημο τρόπο. Να μην επιτρέπεις διαβολές να σε επηρεάζουν σε βάρος προσώπων που κέρδισαν την εμπιστοσύνη σου. Να μη κουράζεσαι να κολακεύεις και να καλοπιάνεις τους γονείς σου. Να μην αποδέχεσαι το κακό. Ό,τι πρόνοιες λάβεις για τους γονείς σου, τέτοιες να περιμένεις κι εσύ στα γηρατειά σου από τα παιδιά σου. Δύσκολη η σωστή γνώμη. Πολύ ευχάριστο πράγμα η πραγματοποίηση μιας επιθυμίας. Δυσάρεστο πράγμα η αργία. Βλαβερό πράγμα να μην ελέγχεις τον εαυτό σου. Βαρύ πράγμα η αμορφωσιά. Δίδασκε και μάθαινε το καλύτερο. Μη μένεις αργός, ακόμη κι αν είσαι πλούσιος. Τα κακά κρύβε τα στο σπίτι σου. Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε οικτίρουν. Να έχεις μέτρο. Μην εμπιστεύεσαι τους πάντες. Ως άρχοντας να κοσμείς τον εαυτό σου.

Ο Πιττακός, γιος του Υρράδιου, από τη Λέσβο είπε:

Μάθε να διακρίνεις την κατάλληλη στιγμή. Μη μιλάς για ό,τι σκοπεύεις να κάνεις· γιατί αν δεν τα καταφέρεις, όλος ο κόσμος θα σε περιγελάσει. Να ακούς τους φίλους σου. Ότι δεν σου αρέσει στους άλλους, να μην το κάνεις ο ίδιος. Άνθρωπο που δυστυχεί, μη τον ονειδίζεις: είναι από τα πράγματα που προκαλούν την αγανάκτηση και την τιμωρία των θεών. Αγαθά που σου εμπιστεύτηκαν, δώσ᾽ τα πίσω. Δείχνε ανοχή στις μικρές ζημιές που σου προκαλούν οι διπλανοί σου. Μην κακολογείς φίλο, ούτε όμως να επαινείς εχθρό· γιατί κάτι τέτοιο είναι παράλογο. Δύσκολο πολύ να διακρίνεις το μέλλον· σίγουρο είναι ότι έγινε. Αξιόπιστο πράγμα η στεριά, αναξιόπιστο η θάλασσα. Άπληστο το κέρδος. Να αποκτάς πράγματα που δεν φθείρονται από τον χρόνο: ευσέβεια, παιδεία, σωφροσύνη, φρόνηση, αλήθεια, πίστη, πείρα, επιτηδειότητα, συνεργασία, επιμέλεια, νοικοκυροσύνη, τέχνη.

Ο Βίαντας, γιος του Τεύταμου, από την Πριήνη είπε:

Οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι κακοί. Κοίταξε στον καθρέφτη σου, και αν φαίνεσαι όμορφος, πρέπει να κάνεις όμορφα πράγματα· αν όμως φαίνεσαι άσχημος, πρέπει να διορθώνεις τη φυσική σου έλλειψη με την καλοκαγαθία. Μη βιάζεσαι να αναλάβεις κάτι· ό, τι όμως αρχίσεις, να μένεις σταθερός σ᾽ αυτό. Να μισείς τη βιαστική ομιλία: υπάρχει φόβος να κάνεις λάθη, οπότε ακολουθεί η μετάνοια. Ούτε ένας αφελής καλοήθης να είσαι, ούτε όμως και κακοήθης. Να μη δέχεσαι την αφροσύνη. Να αγαπάς τη φρόνηση. Για τους θεούς να λες ότι υπάρχουν. Να καταλαβαίνεις τα πραττόμενα. Να ακούς πολλά. Να μιλάς τη στιγμή που πρέπει. Αν είσαι φτωχός, μη κατηγορείς τους πλούσιους, αν δεν ωφελείς πολύ. Μην επαινείς τον πλούσιο, αν είναι άνθρωπος χωρίς αξία. Να παίρνεις με την πειθώ, όχι με τη βία. Ό,τι καλό σού συμβαίνει, να το αποδίδεις στους θεούς, όχι στον εαυτό σου. Στα νιάτα σου κοίταζε να κερδίζεις τα μέσα για μια άνετη ζωή, στα γηρατειά σοφία. Με τα έργα σου θα αποκτήσεις μνήμη, με τις περιστάσεις σεβασμό, με τη συμπεριφορά σου γενναιότητα, με τον κόπο εγκράτεια, με τον φόβο ευσέβεια, με τον πλούτο φιλίες, με τον λόγο πειθώ, με τη σιωπή στολίδια, με το μυαλό δικαιοσύνη, με την τόλμη ανδρεία, με τις πράξεις σου δύναμη, με το καλό σου όνομα εξουσία.

Ο Περίανδρος, γιος του Κύψελου, από την Κόρινθο είπε:

Η άσκηση είναι το παν. Ωραίο πράγμα η ησυχία, επικίνδυνο πράγμα η προπέτεια. Το κέρδος φέρνει ντροπή. Η δημοκρατία είναι καλύτερη από την τυραννίδα. Οι ηδονές είναι εφήμερες, οι αρετές όμως αθάνατες. Όταν ευτυχείς, να είσαι μετρημένος· όταν δυστυχείς, φρόνιμος. Αν είναι κανείς να τσιγκουνεύεται, καλύτερα να πεθάνει παρά να ζήσει στερημένος. Φρόντιζε να κάνεις τον εαυτό σου άξιο των γονέων σου. Όσο ζεις, να σε επαινούν· όταν πεθάνεις, να σε μακαρίζουν. Με τους φίλους σου να είσαι ίδιος, στις ευτυχίες και στις δυστυχίες τους. Όποιον παραδεχτείς με τη θέλησή σου ως κακόν, προσπέρνα τον. Μη κοινολογείς τα μυστικά. Να κατηγορείς τον άλλον με την ιδέα ότι γρήγορα θα γίνεις φίλος του. Οι νόμοι σου να είναι παλιοί, τα φαγητά σου φρέσκα. Να μην αρκείσαι στο να τιμωρείς αυτούς που κάνουν σφάλματα, αλλά και αυτούς που πρόκειται να κάνουν να τους εμποδίζεις. Κρύβε τη δυστυχία σου, για να μη δώσεις χαρά στους εχθρούς σου.

Σωσιάδου τῶν ἑπτὰ σοφῶν ὑποθῆκαι

Να ακολουθείς τον θεό. Να πείθεσαι στους νόμους. Να σέβεσαι τους θεούς. Να ντρέπεσαι και να σέβεσαι τους γονείς σου. Να υποχωρείς μπροστά στο δίκαιο. Γνώριζε μαθαίνοντας. Να ακούς και να καταλαβαίνεις. Γνώρισε τον εαυτό σου. Μη βιάζεσαι να παντρευτείς. Φρόντιζε να διακρίνεις την κατάλληλη στιγμή. Να σκέφτεσαι ως θνητός. Να έχεις συναίσθηση ότι είσαι ένας φιλοξενούμενος. Να τιμάς το σπιτικό σου. Να είσαι κύριος του εαυτού σου. Να βοηθάς τους φίλους σου. Να συγκρατείς το θυμό σου. Να συμπεριφέρεσαι με φρόνηση. Να τιμάς την προνοητικότητα. Να μην ορκίζεσαι. Να αγαπάς τη φιλία. Να είσαι προσηλωμένος στην παιδεία. Να επιδιώκεις το καλό όνομα. Να ζηλεύεις και να λαχταράς τη σοφία. Να επαινείς το ωραίο. Κανέναν να μη κατηγορείς. Να επαινείς την αρετή. Να πράττεις πάντοτε το δίκαιο. Να θέλεις το καλό των φίλων σου. Να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου απέναντι στους εχθρούς σου. Να συμπεριφέρεσαι πάντοτε με ευγένεια. Να απέχεις από την κακία. Να είσαι ευπροσήγορος με όλους. Να περιφρουρείς ό,τι είναι δικό σου. Μακριά από τα ξένα πράγματα. Τα λόγια σου να είναι μόνο λόγια ευσέβειας. Να ακούς τα πάντα. Να κάνεις τα χατίρια των φίλων σου. Ποτέ, καμιά υπερβολή. Οικονομία στον χρόνο σου. Να κοιτάζεις το μέλλον. Να μισείς τη βίαιη και προσβλητική συμπεριφορά. Να σέβεσαι τους ικέτες. Να ταιριάζεις με όλους. Να μορφώνεις τα παιδιά σου. Όταν έχεις, κάνε χάρες. Να φοβάσαι τον δόλο. Να επαινείς όλους τους ανθρώπους. Να είσαι φίλος της σοφίας. Να κρίνεις σύμφωνα με το δίκαιο των θεών. Πρώτα να σκέφτεσαι και ύστερα να πράττεις. Μακριά από φόνο. Να εύχεσαι πράγματα που μπορούν να γίνουν. Να συναναστρέφεσαι σοφούς. Να ελέγχεις τον χαρακτήρα. Αν πάρεις κάτι, να το δώσεις πίσω. Να μην υποπτεύεσαι κανέναν. Να κάνεις χρήση των τεχνών. Ότι είναι να δώσεις, δώσ᾽ το. Να τιμάς τις ευεργεσίες. Μη φθονείς κανέναν. Να υμνείς την ελπίδα. Να μισείς τη διαβολή. Να αποκτάς με δίκαιο τρόπο. Να τιμάς τους καλούς ανθρώπους. Ξέρε τον κριτή. Μη χαλάς τον γάμο σου. Να πιστεύεις στην τύχη. Να αποφεύγεις τις εγγυήσεις. Να συνδιαλέγεσαι με όλους. Να συναναστρέφεσαι τους ομοίους σου. Άρχιζε να ξοδεύεις πρώτος. Να χαίρεσαι τα αποκτήματά σου. Να φοβάσαι το ντρόπιασμα. Να εκτελείς τη χάρη. Να εύχεσαι ευτυχία. Να στέργεις την τύχη σου. Ακούοντας να βλέπεις. Να εργάζεσαι για πράγματα που μπορούν να αποκτηθούν. Να μισείς τις φιλονικίες. Να εχθρεύεσαι το όνειδος. Να κρατάς τη γλώσσα σου. Να αμύνεσαι απέναντι στη βίαιη και προσβλητική συμπεριφορά. Να κρίνεις δίκαια. Να κάνεις χρήση των χρημάτων. Να δικάζεις δίχως να δέχεσαι δώρα. Να κατηγορείς κάποιον όταν είναι παρών. Να μιλάς ξέροντας. Μην ενεργείς με βίαιο τρόπο. Να ζεις δίχως λύπες. Να φέρεσαι στους άλλους με πραότητα. Να βγάζεις πέρα τις υποθέσεις σου χωρίς να φοβάσαι και να χάνεις το θάρρος σου. Να συμπεριφέρεσαι με φιλοφροσύνη προς όλους. Να μην καταριέσαι τα παιδιά σου. Να κυβερνάς τη γυναίκα σου. Να ευεργετείς τον εαυτό σου. Να είσαι ευπροσήγορος. Να απαντάς τη στιγμή που πρέπει. Να κοπιάζεις, δίχως όμως να χαλάς το καλό σου όνομα. Να ενεργείς έτσι που να μη μετανιώνεις. Όταν κάνεις λάθος, να μετανοείς. Να είσαι κύριος του ματιού σου. Να σκέφτεσαι με άνεση χρόνου. Ό,τι κάνεις, να το κάνεις με ταχύτητα. Να κρατάς τις φιλίες σου. Να είσαι ευγνώμων. Να επιδιώκεις την ομόνοια. Να μη φανερώνεις μυστικά. Να φοβάσαι την εξουσία. Να κυνηγάς το συμφέρον. Να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Να διαλύεις τις έχθρες. Να δέχεσαι τα γηρατειά. Να μη καυχιέσαι για τη σωματική σου δύναμη. Τα λόγια σου να είναι λόγια ευσέβειας. Να αποφεύγεις την απέχθεια. Να πλουτίζεις δίκαια. Ό,τι αποφάσισες να μη το εγκαταλείπεις. Να μισείς την κακία. Να διακινδυνεύεις με φρόνηση. Μην κουράζεσαι να μαθαίνεις. Μην αφήνεις τίποτα στη μέση από φειδώ. Να τιμάς τους χρησμούς. Όσους τρέφεις, να τους αγαπάς. Μην τα βάζεις με άνθρωπο που δεν είναι παρών. Να σέβεσαι τους γεροντότερους. Τους νεότερους να τους διδάσκεις. Να μην έχεις εμπιστοσύνη στον πλούτο. Να σέβεσαι τον εαυτό σου. Μην κάνεις αρχή στις ύβρεις. Να στεφανώνεις τους τάφους των προγόνων σου. Να δίνεις τη ζωή σου για την πατρίδα σου. Μην τα βάζεις με τη ζωή. Μη γελάς πάνω από νεκρό. Να συμπάσχεις με τους δυστυχισμένους. Να κάνεις χάρες δίχως να ζημιώνεις. Μη στενοχωριέσαι για το καθετί. Να αποκτάς παιδιά από άτομα ευγενικής καταγωγής. Μην υπόσχεσαι σε κανέναν. Μη συμπεριφέρεσαι άδικα στους πεθαμένους. Να δέχεσαι ευεργεσίες ως θνητός. Μην έχεις εμπιστοσύνη στην τύχη. Ως παιδί να είσαι κόσμιος, ως έφηβος εγκρατής, ως μεσήλικας δίκαιος, ως γέροντας λογικός· πεθαίνοντας να είσαι άλυπος.


Πηγή

Τα αρβανίτικα μία πανάρχαια Ελληνική διάλεκτος

Ο γράφων κατάγεται από ένα αρβανιτοχώρι της Αττικής, από μία παραδοσιακή αγροτική οικογένεια και έχοντας μάθει πολλά μόνος του για την αρβανίτικη παράδοση έκανε πολύχρονες έρευνες πάνω στο αντικείμενο.

Τα Αρβανίτικα δεν είναι διάλεκτος της επίσημης Αλβανικής γλώσσας, αλλά αντίθετα η αρβανίτικη είναι μία αρχαία γλώσσα από την οποία κατάγεται η νεώτερη τοσκική διάλεκτος, που υιοθετήθηκε από το αλβανικό κράτος ως επίσημη γλώσσα του κράτους. Η αρβανίτικη είναι γλώσσα αυτόνομη και η σημερινή αλβανική γλώσσα μία διάλεκτος της. Απλά οι Αρβανίτες ποτέ δεν θεώρησαν τους εαυτούς τους ξεχωριστό έθνος από τους Έλληνες, όπου και να βρέθηκαν στην γη, σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο, εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ο μύθος του Τριπτόλεμου και της θεάς Δήμητρας

Η Δήμητρα (Δημήτηρ στην αρχ. ελλ.) στην ελληνική μυθολογία, ήταν η ιδεατή ανθρωπόμορφ

Πού Γεννήθηκε η Ολυμπιάδα ;

Η Αρχαία Πασσαρώνα, γενέτειρα της πριγκίπισσας των Μολοσσών και μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδας, τοποθετείται, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο της «Ηπείρου», Σωτήρη Δάκαρη, βορειοδυτικά του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την πόλη.

Η συστηματική ανασκαφή αποκάλυψε στην κορυφή ενός λόφου στο Μεγάλο Γαρδίκι, οχυρωμένη θέση, ενώ στους πρόποδές του, βρίσκεται ο αρχαίος ναός που ταυτίστηκε με τον Άρειο Δία.

Η Ολυμπιάδα ήταν κόρη του Νεοπτόλεμου Β’ και γεννήθηκε το 373 π.Χ., πιθανότητα στην πρωτεύουσα των Μολοσσών, Πασσαρώνα. Η γυναίκα με τη δυναμική προσωπικότητα είχε τα ονόματα, Πολυξένη στην παιδική της ηλικία, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε, ενώ πήρε το όνομα Ολυμπιάδα μετά τη νίκη του συζύγου της Φιλίππου Β’ στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 356 π.Χ. στις αρματοδρομίες.

To Μαντείο των Δελφών - Δείτε το Ντοκιμαντέρ τη ΕΡΤ (1985)

To Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας και του τότε γνωστού κόσμου.

Βρίσκεται στους Δελφούς. Θεωρείται ότι το σημείο όπου κτίστηκε ήταν ο ομφαλός της γης, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Δίας άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς την Δύση, συναντήθηκαν στους Δελφούς.

Ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα. Η Πυθία ήταν το διάμεσο, με το οποίο επικοινωνούσε ο θεός, και έδινε τους χρησμούς, που καταγράφονταν και ερμηνεύονταν από τους ιερείς.

Η γυναίκα που έφτυσε τον Μέγα Αλέξανδρο

Η Τιμόκλεια ήταν μια Θηβαία αρχοντοπούλα, αδελφή του στρατηγού Θεαγένη, αρχηγού του στρατού της Θήβας στη μάχη της Χαιρώνειας, όπου οι Θηβαίοι κατακρεουργήθηκαν. Μετά τη νίκη του στρατηλάτη, η πόλη ισοπεδώθηκε, χιλιάδες σκοτώθηκαν και πουλήθηκαν ως δούλοι. Ο Αλέξανδρος διέταξε να μην καταστραφεί μόνο η οικία του ποιητή Πινδάρου.  Ο Αλέξανδρος είχε παραδώσει ως τρόπαιο την τιμή και την περιουσία των Θηβαίων, στη διάθεση του στρατού του.

Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα στον βυθό της Δήλου

Από την υποβρύχια έρευνα καταγράφηκαν κτιριακές κατασκευές άγνωστες μέχρι σήμερα, καθώς και δομικό υλικό καθ' όλο σχεδόν το μήκος της δυτικής ακτογραμμής.

Ολοκληρώθηκε η ενάλια αρχαιολογική έρευνα στη Δήλο, φέρνοντας στο φως ένα μεγάλο μέρος των λιμενικών εγκαταστάσεων, που εξασφάλιζαν παντοιοτρόπως την προστασία του νησιού, καθώς και ένα μεγάλο τμήμα σημαντικών κτιρίων, τα οποία δεν ήταν μέχρι σήμερα γνωστά.

National Geographic : Ίσως στην Αμφίπολη κρύβεται κάτι πιο μεγάλο

Το περιοδικό National Geographic προσπαθεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις για το μνημείο, συνδυάζοντας τα τελευταία ευρήματα και τα αντικειμενικά στοιχεία, με τα ιστορικά στοιχεία από αρχαίες πηγές.

«Μπορεί να κρύβει τον Αλέξανδρο;», διερωτάται και εξετάζει όλες τις θεωρίες και τα ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να δώσουν σαφή απάντηση στο ερώτημα - τίτλο του δημοσιεύματος.

Ο μυθικός Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός

Ο μυθικός Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός,  ήταν γιος του Τρίοπα και εγγονός του Θεού Ποσειδώνα. O Ερυσίχθονας ήταν εγωιστής, ασεβής, βλάσφημος, και υπερόπτης. Δεν είναι τυχαίο πως το όνομα του  σημαίνει,  αυτός που σχίζει, που προκαλεί πληγή στη γη, όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια του Μύθου.

Θέλοντας να χτίσει ένα μεγαλοπρεπές παλάτι,  κάποια ημέρα ο  Ερυσίχθονας διέταξε τους υπηρέτες του να πάνε στο παρακείμενο ιερό άλσος, το οποίο είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα για να κόψουν τα δέντρα, ώστε να μπορέσει να χτίσει με αυτά το παλάτι του.

Ανάμεσα στα δέντρα  βρισκόταν  και μία πανύψηλη ιερή βελανιδιά η οποία ήταν αφιερωμένη στην Θεά Δήμητρα (Θεά της Γης) , γύρω από την οποία  χόρευαν οι Δρυάδες.  (Η  βελανιδιά  ήταν επίσης  το ιερό δένδρο του Δία και το χαρακτηριστικό θρόισμα των φύλλων της μαζί με το νερό που έβγαινε από την κοιλότητα του δέντρου θεωρούνταν στη Δωδώνη έδινε χρησμό).

Ιέρειες στην Αρχαία Ελλάδα

Στα τέλη του 2ου αι. π.Χ., Αθηναίοι προσκυνητές ξεκινούσαν εν πομπή και διένυαν την απόσταση των εκατόν εξήντα χιλιομέτρων μεταξύ της Αθήνας και του Ιερού του Απόλλωνα στους Δελφούς.
Εκεί γιόρταζαν τα Πύθια προς τιμήν του Απόλλωνα. Ένα άτομο ξεχώριζε ανάμεσα στους συμμετέχοντες, η Χρυσηίς, η ιέρεια της Αθηνάς Πολιάδος. Για την συμβολή της στην ανάδειξη των Πυθίων σε γιορτή που έκανε υπερήφανες και τις δύο πόλεις, οι κάτοικοι των Δελφών την τίμησαν με τον στέφανο του Απόλλωνα και αποφάσισαν με ειδικό ψήφισμα να παραχωρήσουν στην ίδια και όλους τους απογόνους της μια σειρά από σημαντικά δικαιώματα και προνόμια.

Η ιστορία του Οδυσσέα, βασιλιά της Ιθάκης

Η ιστορία του Οδυσσέα, βασιλιά της Ιθάκης, δεν είναι όπως οι ιστορίες των άλλων μυθολογικών ηρώων. Δεν είναι θεός με ιδιαίτερες υπερδυνάμεις.

Ο χαρακτήρας του είναι όπως αυτός ενός συνηθισμένου ανθρώπου, που προσπαθεί να επιστρέψει στο σπίτι του μετά από ένα δεκαετή πόλεμο, στη σύζυγο που αγαπάει και στο παιδί του. Το δρόμο του εμποδίζουν αιμοδιψή τέρατα, γοητευτικές πλανεύτρες, ύπουλες θάλασσες και θυμωμένοι θεοί. Αυτό είναι η ιστορία του Οδυσσέα, η επική περιπέτεια ενός από τους πιο μεγάλους μυθικούς ήρωες όλων των εποχών. Για μας είναι μύθος, αλλά για τους αρχαίους ήταν πραγματικότητα. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Οδύσσειας, όπως ειπώθηκε αρχικά.

Τι ήταν τα Θεοξένια στην αρχαία Ελλάδα

Γιορτή κοινή όλων των θεών, η οποία γιορταζόταν παντού. Τα Θεοξένια τελούνταν κυρίως στους Δελφούς αλλά και σε πολλά άλλα μέρη κατά την αρχαιότητα. Ήταν λατρειακά γεύματα που τα ετοίμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες για να τιμήσουν τους θεούς-προστάτες του σπιτιού.Κατά την εορτή αυτή πιστευόταν ότι ο θεός Απόλλων φιλοξενούσε όλους τους Ολυμπίους θεούς. Ο Ησύχιος τα καταγράφει ως «κοινή εορτή πάσι τοις θεοίς».

Στα Θεοξένια καλούνταν και επιφανή πρόσωπα από άλλες πόλεις (ηγέτες, φιλόσοφοι, ρήτορες, κ.λπ.) στους οποίους κατά το συμπόσιο πρόσφεραν εκλεκτές μερίδες. Τα κυριότερα Θεοξένια γίνονταν στους Δελφούς και στην Πελλήνη.

Όταν οι Θηβαίοι κατατρόπωσαν τους Σπαρτιάτες στη Μαντίνεια

362 π.Χ. Η Σπάρτη κυριαρχούσε στον ελλαδικό χώρο, αφού κατατρόπωσε την Αθήνα στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ανάμεσα στις πόλεις που ηττήθηκαν ήταν η Θήβα, που είχε υπάρξει σύμμαχος της Αθήνας. Το 378 π.Χ, οι Θηβαίοι με επικεφαλής τον στρατηγό Επαμεινώνδα, επαναστάτησαν και κέρδισαν την ανεξαρτησία τους. Τότε άρχισε η ανάπτυξη της Θήβας σε στρατιωτική υπερδύναμη, που μπορούσε να ανταγωνιστεί ακόμα και τη Σπάρτη.

Η αποδυναμωμένη Αθήνα, για πρώτη φορά, αναγκάστηκε να δράσει απ’ τα παρασκήνια, καθώς δεν είχε τις δυνατότητες να αντιμετωπίσει άμεσα τις άλλες δύο πόλεις. Αυτό βέβαια δε σήμαινε ότι θα καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια. Περίμενε απλώς την κατάλληλη ευκαιρία για να βρεθεί και πάλι στην πρώτη θέση της κατάταξης.

Ηλιαία το κυριότερο δικαστήριο του αρχαίου αθηναϊκού κράτους

Η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου για την απονομή δικαιοσύνης βρίσκεται στην Ελληνική Μυθολογία από τους ίδιους Ολύμπιους θεούς, από τους οποίους "πέρασε" στην Αρχαία Ελλάδα αλλά και στη Ρώμη να απονέμεται από τους Βασιλείς. Αργότερα ανατέθηκε αυτή σε δικαστήρια.

Στην αρχαία Αθήνα ονομαστά ποινικά δικαστήρια ήταν η «Βουλή του Αρείου Πάγου», το «Παλλάδιο», το «Δελφίνιο», το «εν Φρεαττοί», το «επί Πρυτανείω» και η «Ηλιαία». Επί Δράκοντος, τους φόνους δίκαζαν οι πρυτάνεις, όμως ο Σόλων επανέφερε την αρμοδιότητα αυτή στον Άρειο Πάγο. Την πολιτική δικαιοσύνη απένεμαν οι κατά δήμο δικαστές, οι διαιτητές και οι ναυτοδίκες.