Στίλπων και Θεόδωρος

Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, ήδη από τον 6ο αιώνα της Αρχαιότητας στράφηκε στην αναζήτηση της αλήθειας και την αμφισβήτηση της παράδοσης. Είναι η περίοδος της μετάβασης από τον Μύθο στον Λόγο. Ο 5ος και ο 4ος. αιώνες υπήρξαν ιδιαίτερα γόνιμοι όσον αφορά την καλλιέργεια του αυτού του πνεύματος. Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης διακατέχονταν από πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις και εξέταζαν με κριτική διάθεση τις παραδοσιακές αντιλήψεις και τους μύθους.

Η κρίση της Μιλήτου και οι Πάριοι εμπειρογνώμονες

Η Μίλητος, όπως θυμώμαστε από το σχολείο, ήταν η επιφανέστερη πόλη της Ιωνίας. Χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου από Ίωνες αποίκους, με αρχηγούς τους Νηλείδες, τους απόγονους δηλαδή του Νέστορα, του βασιλιά της Πύλου, έγινε πολύ γρήγορα, χάρη στη γεωγραφική της θέση και τα δυο ασφαλή λιμάνια της, το οικονομικό και πνευματικό κέντρο της Ιωνίας, υποσκελίζοντας την Έφεσο, την Πριήνη, τη Σάμο, τη Χίο, τη Φώκαια και τις λοιπές ιωνικές πόλεις. Τον 6ον αιώνα στα λιμάνια της Μιλήτου μπορούσες να συναντήσεις πλοία από όλες τις μεσογειακές πόλεις και ανθρώπους κάθε φυλής και γλώσσας. Εκεί έφταναν έμποροι από τα βάθη της Μικρασίας και από πιο μακριά κι από εκεί ξεκινούσαν πλοία για όλα τα λιμάνια της Μεσογείου και του Εύξεινου.

Η Λάμια και η σολομώντεια δίκη

Εκτός από τη Λάμια, το μυθολογικό τέρας με μορφή γυναίκας, που επιβίωσε στη νεοελληνική λαογραφία και παράδοση, υπήρξε στην ελληνική ιστορία και άλλη μία Λάμια, πανέμορφη όμως αυτή.

Ήταν κόρη του Αθηναίου Κλεάνορα και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως αυλητρίδα και τη συνέχισε ως εταίρα. Πήγε στην Αίγυπτο, όπου γρήγορα την πρόσεξε ο Πτολεμαίος ο Α΄, που την έκανε ερωμένη του, αλλά το 306 π.Χ., σε ναυμαχία στην Κύπρο ο Πτολεμαίος  νικήθηκε από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, που μαζί με πολλά λάφυρα, πήρε αιχμάλωτη και τη Λάμια.

Το υπερατλαντικό ταξίδι του Ηρακλέους

Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.

Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική.

Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος.

Γρανικός 334 π.Χ. - Ισσός 333 π.Χ. - Γαυγάμηλα 331 π.Χ. Η πανελλήνια ιδέα

Οταν αναλογίζεται κανείς το ασύλληπτο εύρος της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τότε τα δημογραφικά και στρατηγικά κίνητρά της καθώς και η συστηματική ιδεολογική διατύπωσή τους φαντάζουν ισχνά.

Είναι ασφαλώς αλήθεια ότι η επεκτατική πολιτική της Μακεδονίας, όπως την «κληροδότησε» ο Φίλιππος Β' στον γιο του Αλέξανδρο Γ', αποτελούσε διέξοδο στο δημογραφικό πρόβλημα και στη δυσκολία επιβίωσης του πληθυσμού με τις περιορισμένες δυνατότητες της μακεδονικής γης. Είναι επίσης λογικό ότι ο μακεδονικός έλεγχος στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου δεν θα μπορούσε να εδραιωθεί χωρίς την επέκτασή του στην αντίπερα όχθη.

Ο Αριστοτέλης και τα όρια του κωμικού

Για τον Αριστοτέλη η έννοια του κωμικού είναι συνυφασμένη με την ανάγκη του ανθρώπου να χαλαρώνει ξεφεύγοντας από αυτά που τον απασχολούν καθημερινά. Το γέλιο, ως στιγμιαία εκδήλωση ευτυχίας, έχει την τάση να λειτουργεί αυτόνομα, σαν εκτόνωση της ψυχής, ακόμη και μέσα σε συνθήκες απόλυτης δυστυχίας. Κι αυτός είναι ο λόγος που συνδέεται με την ανάπαυση, σαν απόδραση που προσφέρει αναψυχή. Το γέλιο, όταν είναι αυθόρμητο, δίνει ποιότητα στη ζωή κι αποτελεί ένδειξη ευτυχίας καταδεικνύοντας την ισορροπία της ψυχής.

Όμως, η σημασία του γέλιου στην ανθρώπινη ζωή δε συνεπάγεται την αποδοχή οτιδήποτε μπορεί να το προκαλέσει. Δεν αναιρεί δηλαδή την ανάγκη της ποιότητας του αστείου. Ο ελεύθερος άνθρωπος οφείλει να διαχωρίζει το αληθινά κωμικό από την ανοησία ή την κακοήθεια. Η φτήνια που παρουσιάζεται σαν χιούμορ είναι κατακριτέα, ακόμη κι αν προκαλεί το γέλιο στους περισσότερους.

Πώς τα παπούτσια στην αρχαία Ελλάδα δήλωναν την κοινωνική τάξη

Τα παπούτσια πέρα από μέσο βάδισης και προστασίας των ποδιών, αποτελούσαν ανέκαθεν σύμβολο κομψότητας, ενώ κατά την αρχαιότητα από τα υποδήματα ξεχώριζαν και οι κοινωνικές τάξεις.

Η βασική διαφορά εντοπίζεται στον σχεδιασμό. Η νοοτροπία ήταν το πόδι να παραμένει ελεύθερο, παρά τις καιρικές συνθήκες. Γι΄αυτό και όλες οι παραλλαγές βασίζονταν σε δερματόδετες λωρίδες που αγκάλιαζαν το πόδι και κατέληγαν στον αστράγαλο και τη γάμπα. Στη Ρώμη, οι πλουσιότεροι ζωγράφιζαν ή σκάλιζαν επάνω στα δέρματα. Κατά τον Μεσαίωνα εμφανίστηκαν τα πρώτα ραμμένα παπούτσια με μεταλλικές λεπτομέρειες. Το δέρμα ήταν το κύριο υλικό κατασκευής, το οποίο ήταν εισαγόμενο.

Το παλάτι της Κνωσού σε μια εκπληκτική τρισδιάστατη απεικόνιση

Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού (ή Κνωσσού), σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης.
Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσσού.

Ανέλυσαν χάπια γιατρών στην αρχαία Ελλάδα

Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία ανακαλύφθηκαν προ 20ετίας, σε ένα ναυάγιο Ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης...

Το πλοίο από ξύλο καρυδιάς, το οποίο ναυάγησε το 130 π.Χ., μετέφερε γυαλικά από τη Συρία και φάρμακα, που τα περισσότερα....δεν είχαν καθόλου μουσκέψει από το νερό.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το ναυάγιο το 1989, αλλά μόλις τώρα κατέστη δυνατό να ανακοινωθεί η μελέτη των φαρμακευτικών σκευασμάτων που αυτό περιείχε. Οι αναλύσεις DNA έδειξαν ότι κάθε χάπι ήταν ένα μείγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο.

Το σύστημα υγείας στην Αρχαία Ελλάδα

Η Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης.  Οι Δημόσιοι γιατροί αμείβονταν από τις τοπικές κυβερνήσεις συνήθως σε ετήσια βάση με σκοπό να προσφέρουν τις απαιτούμενες ιατρικές θεραπείες στους κατά περίπτωση ασθενείς.

Η παροχή της δημόσιας ιατρικής πρόνοιας θεωρούνταν ως κάτι δεδομένο για τους νομοθέτες. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο πως οφείλεται  στο νομοθετικό έργο του Σόλωνα, γεγονός που συνηγορεί στην αρχαιότερη  θέσπιση του θεσμού.

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ανάσταιναν τους θεούς τους. Τα «Αδώνεια» και η «επίκλησις» του Διονύσου

Στην αρχαία Ελλάδα, γράφει ο Μ. Τιβέριος, όπως και σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου, απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση. Ο Διόνυσος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θεού που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο

Σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου και στην αρχαία Ελλάδα απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση, όπως π.χ. ο Αδωνις ή ο Διόνυσος.

Οι τολμηρές αμφιέσεις των Σπαρτιαστισσών

Η μελέτη της Σπάρτης και της κοινωνικής δομής της κρύβει αρκετές εκπλήξεις για τον ιστορικό. Εν πρώτοις πρέπει να διευκρινιστεί για ποια Σπάρτη μιλάμε, γιατί η Σπάρτη της αρχαϊκής εποχής σε πολλά σημεία διαφέρει τόσο από τη Σπάρτη των κλασσικών χρόνων, που θά  ΄λεγε κανείς ότι πρόκειται για δυο διαφορετικές πόλεις.

Πολύ πριν από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, από τον 6ο ήδη αιώνα η Αθήνα εθεωρείτο το αντίθετο της Σπάρτης σε πολλά πράγματα. Στην πραγματικότητα η Σπάρτη από τον 6ο αιώνα και μετά, ως το τέλος της ιστορίας της δεν έχει προσφέρει τίποτα στην Τέχνη, στην Επιστήμη, στη Φιλοσοφία, στον Πολιτισμό γενικότερα. Ουσιαστικά ποτέ της δεν έπαψε να είναι ένα άθροισμα από πέντε χωριά, που οι κάτοικοί τους διαβιούσαν συνεχώς σε καθεστώς στρατοπέδου, την πολιτείαν ομοίαν κατεστησάμεθα στρατοπέδω, λέει ο Ισοκράτης.

Ευτράπελες πλευρές της ζωής του Σωκράτη

Θα ασχοληθούμε με κάποιες ευτράπελες πλευρές της ζωής και της πολιτείας του Σωκράτη.

Για τη ζωή του Σωκράτη όσα ξέρουμε προέρχονται κατά κύριο λόγο από τον Διογένη τον Λαέρτιο (Βίοι Φιλοσόφων) και τον Πορφύριο (Φιλοσόφου Βίος) και δευτερευόντως από τον Ξενοφώντα και τους πλατωνικούς Διαλόγους..

Όπως φαίνεται ήταν άνθρωπος «περπατημένος» από τα νιάτα του και παρά τις μικρές οικονομικές του δυνατότητες την έζησε τη ζωή του. Αγαπούσε τις γυναίκες, τις διασκεδάσεις και το κρασί. Όταν όμως μυήθηκε στη φιλοσοφία όλα αυτά κόπηκαν. Όχι πως το έριξε στον ασκητισμό. Εξακολουθούσε να ζει όπως και πριν αλλά άπεχε των καταχρήσεων και των ηδονών, χωρίς όμως να κατακρίνει όσους εντρυφούσαν σ΄αυτές.

Αριστοτέλης : Η αφαίμαξη των πολιτών, επιδίωξη τυραννικών καθεστώτων

«Σοβαρότατο θέμα για κάθε πολίτευμα γενικά είναι με τους νόμους και τα υπόλοιπα μέτρα να μην είναι δυνατόν να πλουτίσουν οι άρχοντες.

Και τούτο πρέπει να τηρείται κυρίως στα ολιγαρχικά πολιτεύματα» γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δυο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη.» [1]

Μέγας Αλέξανδρος : H Αραβική εκστρατεία (323 π.Χ)

Ο Αλέξανδρος εκτός από την εξερεύνηση των εδαφών βορείως της Υρκανίας(αρχαία χώρα της ΝΔ. Ασίας στη θέση της σημερινής επαρχίας Μαζαντεράν του Ιράν) αποφάσισε και την εξερεύνηση της νότιας θάλασσας γύρω από την Αραβία. Για το σκοπό αυτό έστειλε τρεις αποστολές υπό τον Αρχία, τον Ανδροσθένη και τον Ιέρωνα, αντίστοιχα.

Ο Αρχίας με μία τριακόντορο διατάχθηκε να ερευνήσει τη δυνατότητα θαλασσινού ταξιδιού προς την Αραβία, αλλά λόγω της αδυναμίας ανεφοδιασμού στα έρημα παράλια της Αραβίας, δεν τόλμησε να προχωρήσει πιο πέρα από ένα νησί μεγάλο, πεδινό, σχετικά εύφορο, που βρισκόταν σε απόσταση ενός εικοσιτετραώρου με ούριο άνεμο, και λεγότανΤύλος (είναι το σημερινό νησί Μωχαρέα, το μεγαλύτερο του Μπαχρέιν).

Το DNA μίλησε, αποδείχτηκε η συνέχεια και η αυτοχθονία του Ελληνισμού

Άλλο ένα «ινδοευρωπαϊκό» παραμύθι κατέρρευσε καθώς πριν λίγους μήνες αποδείχτηκε η συνέχεια και η αυτοχθονία του Ελληνισμού κάτι που φυσικά δεν βολεύει τους εχθρούς που με διάφορους τρόπους επιχειρούν να «κοντύνουν» την Ιστορία του. Το DNA μίλησε και όπως πάντα δεν ψεύδεται.

Φως στον μυστηριώδη αρχαίο μινωικό πολιτισμό της Κρήτης, αλλά και στον αντίστοιχο λαό στην ελληνική ηπειρωτική χώρα, τους Μυκηναίους. Ο μινωικός πολιτισμός υπήρξε περίπου από το 2600 μέχρι το 1100 π.Χ., ενώ οι Μυκηναίοι έζησαν περίπου από το 1700 μέχρι το 1050 π.Χ. όπως αναφέρει το indeepanalysis.gr

Τα αρχαία στυλό της Πύλου

Κάποια αποτυπώματα είναι φολιδωτά και ίσως προέρχονται από τη χρήση δέρματος φιδιού, ενώ άλλα είναι απομεινάρια σχοινιού Τέχνεργα της ελληνιστικής περιόδου, τα οποία είχαν ανασκαφεί στη δεκαετία του 1960, μελετήθηκαν πρόσφατα με σύγχρονες τεχνικές που αποκάλυψαν το κάλλος και την πιθανή χρησιμότητά τους.

Τρία αντικείμενα που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πύλου κρατούσαν κρυμμένα μυστικά. Από τον καιρό της ανασκαφής τους οι αρχαιολόγοι δεν είχαν κατορθώσει να προσδιορίσουν τη χρήση τους.

Τα λατομεία των Συρακουσών όπου πέθαναν χιλιάδες Αθηναίοι αιχμάλωτοι

Στον Πελοποννησιακό πόλεμο στη Σικελική εκστρατεία απέκρουσαν επίθεση των Αθηναίων και αιχμαλώτισαν χιλιάδες. Τους φυλάκισαν στα τρομερά λατομεία της περιοχής και τους εξολόθρευσαν βασανιστικά. Τώρα το σημείο με τις επιβλητικές στοές αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο χωρίς όμως να τονίζεται το θλιβερό παρελθόν.
Εκεί ξεχωρίζει το «Αυτί του Διονυσίου», ένα κωνικό κοίλωμα ύψους 25 μέτρων.  Εξαιτίας του σχήματός του, έχει εξαιρετική ακουστική, εξ ου και η ονομασία του, την οποία του έδωσε ο Ιταλός ζωγράφος Καραβάτζο, όταν επισκέφτηκε τα λατομεία το 1586.

Η περιοχή των λατομείων αποτελεί πλέον ένα προστατευόμενο αρχαιολογικό πάρκο με πυκνή βλάστηση, ιδανικό μέρος για όσους θέλουν να ξεκουραστούν και να θαυμάσουν το περίεργο τοπίο. Ωστόσο, τα ίδια λατομεία που σήμερα αποτελούν τουριστικό «παράδεισο», στην αρχαιότητα ήταν ένα κολαστήριο» για τους αιχμαλώτους πολέμου και τους εχθρούς του κράτους.

H μάχη της Πύδνας 168 π.Χ. : Η Μακεδονία στα χέρια των Ρωμαίων

Η μάχη της Πύδνας, ήταν η τελευταία πολεμική σύγκρουση μεταξύ Μακεδόνων (υπό τον βασιλιά Περσέα) και των Ρωμαίων (υπό τον Αιμίλιο Παύλο). Έγινε στις 22 Ιουνίου του 168 π.Χ. Νικητές ήταν οι Ρωμαίοι, που έτσι κατάφεραν να καταλύσουν οριστικά το μακεδονικό κράτος και να προσαρτήσουν τα εδάφη του.

Οι πληροφορίες που έχουμε για τη μάχη είναι πολύ λίγες. Η αφήγηση του Πολύβιου έχει χαθεί, το κείμενο του Λίβιου έχει ένα μεγάλο κενό, ενώ ο Πλούταρχος, στηρίχθηκε σε μια βιογραφία του Περσέα γραμμένη από τον Ποσειδώνιο από την Απάμεια, που περιγράφει τα γεγονότα μόνο από τη μακεδονική πλευρά.

Υμηττός, η πόρτα που μας οδηγεί 2500 χρόνια πίσω

«Η πιο ωραία εμπειρία που μπορούμε να έχουμε, είναι το μυστηριώδες. Είναι το πρωταρχικό συναίσθημα που βρίσκεται στη βάση της αληθινής τέχνης και της αληθινής επιστήμης», είχε πει κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Κάπως έτσι μπορεί να αποτυπωθεί αυτό που θα δει κάποιος, εάν πάει μέχρι τα νότια της Αττικής, για να δει από κοντά το Σπήλαιο Νυμφολήπτου, γνωστό και ως Σπήλαιο Πανός και Σπήλαιο Αρχέδημου.

Ωστόσο, η προειδοποίηση στην πινακίδα που υπάρχει πάνω στη σιδερένια περίφραξη που «αγκαλιάζει» στο σπήλαιο, είναι σαφής: Απαγορεύεται η είσοδος. Κίνδυνος ατυχήματος. Οπότε, πρέπει ο κάθε ένας που θα αποφασίσει κάτι παράτολμο, να σκεφτεί ένα άλλο γνωμικό του Γερμανού φυσικού, το «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο».

«Στην Αμφίπολη έσκαβαν όλοι πριν από τους αρχαιολόγους» αποκαλύπτει 82χρονος «αρχαιοκάπηλος»

Η ζωή του μοιάζει με μυθιστόρημα. Ο 82χρονος σήμερα, Κ.Ε. ανακαλεί μνήμες από την εποχή που ως νέος, περιπλανιόταν στους αρχαιολογικούς χώρους της Αμφίπολης και εξομολογείται ότι- όπως πολλοί άλλοι- άρχισε να επιδίδεται κι εκείνος στην παράνομη «συλλογή» πολύτιμων αντικειμένων από τάφους, τα οποία στην συνέχεια «πουλούσε στον έμπορο και έπαιρνε το μερτικό του». «Εδώ έσκαβαν όλοι….

Οι αρχαιοκάπηλοι, όπως τους λένε, πάνε πρώτοι, οι αρχαιολόγοι φτάνουν μετά» αναφέρει ο 82χρονος που αποκαλύπτει ότι μετά το 1980, όλοι στην Αμφίπολη, προμηθεύτηκαν ανιχνευτές μετάλλων.

26.04.1956, Αμφίπολη: «Άρχισαν συστηματικές ανασκαφές στην Αμφίπολη σ’ ένα μεγάλο νεκροταφείο για να προστατευτεί η περιοχή από την αρχαιοκαπηλία. Πήρα την απόφαση να αρχίσω, παρά τις αδυναμίες, για να διασωθεί το καταπληκτικό πλήθος των κτερισμάτων. Ο τόπος ήταν γεμάτος σκάμματα και τομείς αρχαιοκαπήλων».

Κάποτε ήμουν Έλληνας...

"Κάποτε ήμουν Έλληνας Ηπειρώτης... Υποχώρησα και δέχθηκα να με ονομάσουν Βορειοηπειρώτη. Μου είπαν έτσι ότι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα… να μην φοβάμαι. Έπεσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα το 1945 ανακαλύπτοντας ότι πλέον ήμουν Μειονοτικός (το τι μειονότητα δεν το έλεγαν). Ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός.

Αλέξανδρος και Ηφαιστίων

Για τον Ηφαιστίωνα και τους περισσότερους Μακεδόνες πολέμαρχους και στρατηγούς παρατίθενται περιορισμένα στοιχεία από τις έξι βασικές πηγές, (Αρριανός, Ψευδοκαλλισθένης, Κούρτιος Ρούφος, Τρώγος, Πλούταρχος, Διόδωρος)

 που αναφέρονται στους συνεργάτες και πολέμαρχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Ο Ηφαιστίωνας, γιος του Αμύντορα ήταν παιδί Μακεδόνων ευγενών που γεννήθηκε στην Πέλλα και από μικρό παιδί συνδέθηκε με εγκάρδια φιλία με τον Αλέξανδρο.
Μεγάλωσε μαζί με τον Αλέξανδρο και ήταν ένας πειθαρχημένος  και σεμνός αξιωματικός.

Ο Διογένης και οι φακές

Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.

Το ''μυητικό'' ταξίδι των Ομηρικών επών

Μεταξύ των σπουδαιοτέρων αρχαίων  Μυθολογικών κείμενων (Έπη) όπως  τα Έπη του Γιλγαμές,  η Μαχαμπαράτα, και η Ραμαγίανα (1) εξέχουσα θέση κατέχουν τα Ομηρικά Έπη.

Στα Ομηρικά Έπη περικλείεται  κατά τρόπο αριστοτεχνικό όλη η  αρχαία Ελληνική μυθιστορία. Το νοηματικό όμως εύρος τους εκτείνεται πολύ πιο πέρα από τα όρια της καλλιτεχνικής δημιουργίας και αφήγησης μυθολογικών ή ιστορικών γεγονότων,  καθώς όπως θα αποκαλυφθεί στην συνέχεια, σε αυτά  περιέχονται σημαντικότατες κοσμολογικές και θεολογικές έννοιες, τις οποίες ο «μυθαγωγός» Όμηρος πολύ έντεχνα έκρυψε κάτω από το πέπλο αφ' ενός μεν του Τρωικού Πολέμου ( Ιλιάδα),  και αφ' ετέρου στις δοκιμασίες που περίμεναν τον πολυμήχανο Οδυσσέα στη προσπάθεια του επιστροφής του στην πατρίδα του (Οδύσσεια).

Ελληνική Μυθολογία : Αλφειός και Αρεθούσα

Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Αλφειός ήταν κυνηγός που αγάπησε την Αρεθούσα αλλά εκείνη δεν τον ήθελε και για να τον αποφύγει πήγε στην Ορτυγία, νησί κοντά στις Συρακούσες. Ο Αλφειός από τον μεγάλο έρωτά του μεταμορφώθηκε σε ποταμό και μέσω των νερών της θάλασσας έφτασε στην Ορτυγία, κοντά στην αγαπημένη του

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Αρέθουσα ήταν μία από τις νύμφες των δασών. Ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας. Δεν ανταποκρίθηκε στην αγάπη του θεού Αλφειού και, όταν αυτός την καταδίωξε, κατέφυγε στη Σικελία, όπου η Άρτεμη τη μεταμόρφωσε σε πηγή. Ο Αλφειός απογοητευμένος έγινε ποτάμι και ενώθηκε με τα νερά της.

Ανακαλύφθηκε μια βιομηχανία της Μεσολιθικής περιόδου στην ακρόπολη του Eλληνικού Σελινούντα

Η ανασκαφή που διεξάγεται φέτος υποδηλώνει από την αρχή ότι η ανθρώπινη παρουσία στην ακρόπολη της ελληνικής πόλεως του Σελινούντα είναι αρκετές χιλιετίες μεγαλύτερη από ό, τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί.

Στην πραγματικότητα, κάτω από το πρώτο επίπεδο του ελληνικού οικισμού, κάτω από μια φυσική κατάθεση πάνω από ένα μέτρο βαθιά, ανακαλύφθηκαν κεραμικά θραύσματα της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, καθώς και αποδείξεις μιας βιομηχανίας(βιοτεχνίας) της  Μεσολιθικής περιόδου  (περίπου 8000-6500 π.Χ.).

Tι χρησίμευαν τα «σημάδια» στο Ανάκτορο των Μαλίων της Κρήτης

Με το μυστήριο θέμα της χρήσεως ή λειτουργίας του μεγάλου αριθμού διακριτικών σημείων, που συνήθως αποκαλούνται «σήματα των κτιστών» (masons’ marks), ασχολείται το νέο περιοδικό της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής (AJA, τ. Ιουλίου 2018 - 122,3).

Και συγκεκριμένα με αυτά του Ανακτόρου των Μαλίων (έργο της νεοανακτορικής εποχής, περίπου του 1700-1450 π.Χ.). Αλλά σε όλα τα κτήρια της Μινωικής Εποχής ή της Εποχής του Χαλκού στην μεγαλόνησο Κρήτη ευρίσκονται αυτά τα «σημάδια», χαραγμένα σε κομμένους πέτρινους τετράγωνους λίθους!

Θερινό ηλιοστάσιο: Σήμερα η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Ποια η σημασία του στην Αρχαία Ελλάδα

Tα δύο Ηλιοστάσια (Θερινό και Χειμερινό) και οι δύο Ισημερίες (Εαρινή και Φθινοπωρινή) είναι οι ιδιαίτερες ημέρες του «ενιαυτού», δηλαδή του ετήσιου κύκλου, που σηματοδοτούν την αφετηρία των ισάριθμων εποχών.

Ως αφετηριακά σημεία του κάθε τεταρτημορίου του «ενιαυτού», η κάθε μία τους έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά και θρησκευτική διάσταση σε κάθε φυσική Θρησκεία που δέχεται την κυκλικότητα του χρόνου και την αντανάκλαση των θείων αληθειών στα απλά και απτά πράγματα της εκδηλωμένης Φύσης.

Η ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου εγκαινιάζει το καλοκαίρι και ταυτόχρονα είναι η μεγαλύτερη όλου του χρόνου σε ότι αφορά το χρονικό διάστημα από την ανατολή του ηλίου μέχρι την δύση του.

Επίδαμνος ή Δυρράχιον : Η ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής πόλης

Η περιοχή είχε κατακτηθεί στην διάρκεια της Μέσης Χαλκοκρατίας (Μεσοελλαδική, 1900-1600 π.Χ.) από ελληνόφωνα φύλα της Δυτικής (Ηπειρωτικής) ομάδας, τα οποία κατείχαν επίσης την ακτή του Ιονίου και εκτεταμένο τμήμα της ενδοχώρας, μέχρι την Πελαγονία, την Λυγκηστίδα και την κοιλάδα του Αλιάκμονα.

Η μεγάλη φρυγική μετανάστευση θα έχει ως αποτέλεσμα η περιοχή της κεντρικής Αλβανίας να περάσει στην κατοχή ενός λαού, που αναφέρεται στις ιστορικές πηγές ως Βρύγες. Αυτά τα γεγονότα τοποθετούνται στην διάρκεια του 12ου αιώνα π.Χ. και η κατάληψη της περιοχής της Επιδάμνου από τους Βρύγες, λίγο αργότερα, γύρω στο 1080-1050 π.Χ.

O Μακεδονικός τάφος στο Δερβένι σε Τρισδιάστατη αναπαράσταση

Ο μακεδονικός τάφος του Μακρίδη Μπέη, βρίσκεται στο ανατολικό όριο του νεκροταφείου του Δερβενίου του νομού Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα οικοδόμημα μνημειακών διαστάσεων, αποτελούμενο από θάλαμο και προθάλαμο το οποίο κατασκευάσθηκε στο τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα, για την ταφή ενός μόνο νεκρού.

Το μνημείο ήρθε στο φως το 1910, από τον Οθωμανό, Έλληνα αρχαιολόγο Θεόδωρο Μακρίδη, και ήταν συλημένο. Η έρευνα της περιόδου εκείνης, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν το 1911, αφορούσε την αποκάλυψη και την τεκμηρίωση του μνημείου.

Βανδαλισμός στο ιερό των Αιγυπτίων Θεών στον Μαραθώνα

Προξένησαν σημαντικές φθορές στα αντίγραφα των αγαλμάτων των θεών Ίσιδος και Όσιρη που είναι στημένα ανά ζεύγος στους τρεις πυλώνες του ιερού.

Αγνωστοι εισέβαλαν στον αρχαιολογικό χώρο του ιερού των Αιγυπτίων Θεών στη Μπρεξίζα Μαραθώνα, προξενώντας σημαντικές φθορές σε αντίγραφα αγαλμάτων, όπως ενημερώνει με ανακοίνωσή του το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Το αρχαιότερο τείχος βρέθηκε στην Ελλάδα ηλικίας 23.000 ετών

Η ηλικία συμπίπτει απόλυτα με την ψυχρότερη περίοδο της τελευταίας παγετώδους εποχής και υποδηλώνει ότι το έργο κατασκευάστηκε από τους παλαιολιθικούς οικιστές του σπηλαίου για να προστατευθούν από το δριμύ ψύχος της εποχής.

Το σπήλαιο, που εδώ και 25 χρόνια ερευνά η αρχαιολόγος Αικατερίνη Κυπαρίσση-Αποστολίκα (προϊσταμένη της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος), έχει δώσει πολλές πληροφορίες και ευρήματα.

Το πρώτο που ανασκάπτεται στη Θεσσαλία και το μόνο μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανθρωπογενείς επιχώσεις οι οποίες ξεκινούν από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και φθάνουν μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (3000 π.Χ.). Οπως μάλιστα σημειώνουν οι επιστήμονες, για πρώτη φορά μπορούμε στον ελλαδικό χώρο να δούμε τη μετάβαση από τον παλαιολιθικό στο νεολιθικό τρόπο ζωής.

Βένδις : H Θρακική Άρτεμις. Οι άγνωστοι αρχαιοελληνικοί θησαυροί στα Μουσεία του εξωτερικού

Η Βένδις ήταν η Θρακική Άρτεμις η λατρευομένη με το όνομα αυτό στον Πειραιά. Στον Πειραιά υπήρχε επίσης και το Βενδίδειον, ο ναός δηλαδή της Βενδίδος Αρτέμιδος. Ανάμεσα στους πολλούς κατοίκους με διαφορετική προέλευση που ζούσαν στον Πειραιά ήταν και οι Θρακιώτες. Κάθε κάτοικος ανάλογα με την καταγωγή του, έφερνε στη νέα πόλη της εγκατάστασής του, τον Πειραιά, όχι μόνο τα ήθη και τα έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και τους θεούς της λατρείας του.

Γράφει ο Ιάκωβος Δραγάτσης ότι κάποτε ο Πειραιάς ήταν πραγματική μεγαλούπολη στην αρχαία εποχή του, πόλη όπου ζούσαν μέχρι Φοίνικες, αλλά και Πέρσες, που είχαν φέρει την λατρεία του Ήλιου του Μίθρα. Εδώ έβρισκες και Αντιοχείς και Σύρους και ανθρώπους από όπου μπορούσες να φανταστείς!

Τι απέγιναν οι θησαυροί των Περσών μετά την κατάκτηση τους από τον Αλέξανδρο;

Ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην άκρη του τότε γνωστού κόσμου. Η ιστορία των κατακτήσεων και των ανακαλύψεων του είναι λίγο πολύ γνωστή. Λίγοι -σχετικά με το εγχείρημα- άνδρες και πολλή αποφασιστικότητα.

-Όμως πώς χρηματοδοτήθηκε η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

-Είχε κρυφούς πόρους;

-Ίσως άγνωστα χρυσωρυχεία;

Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες. Οι πιο πολλές πηγές μάλιστα, μιλούν για τεράστια χρέη που του άφησε ο Φίλιππος. Άλλες όπου πήρε πολύ λίγα χρήματα μαζί του στην Ασία. Και άλλες για περισσότερα χρήματα και πηγές εσόδων από χρυσωρυχεία στη Βόρεια Ελλάδα αρχικά και έπειτα στην Ασία.

Αριστοτέλης: Η ψυχή είναι πολυτιμότερη από την περιουσία και το σώμα

Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι, όση και να έχουν αρετή, είναι αρκετή, ενώ για τον πλούτο, τα χρήματα, την ισχύ, τη δόξα, και όλα τα σχετικά, πιστεύουν πως, όσα και να έχουν, δε φθάνουν.

Ο Αριστοτέλης, σε όλους αυτούς, διαμηνύει να προσέξουν ότι δεν αποκτούν και δεν μπορούν να διαφυλάξουν τις αρετές με τα εξωτερικά αγαθά, αλλά, αντίθετα, εκείνα με αυτές.

Την ευτυχισμένη ζωή, είτε υπάρχει στη χαρά, είτε στην αρετή, είτε και στα δυο, περισσότερο τη βρίσκουμε σ’ εκείνους που έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο το ήθος τους και τη διάνοια, ενώ παραμένουν μετριοπαθείς και μετρημένοι όταν πρόκειται για την κτήση εξωτερικών αγαθών’ όχι, όμως, σ’ εκείνους που διαθέτουν αγαθά περισσότερα από τα χρήσιμα, ενώ, την ίδια στιγμή, υπολείπονται στο ήθος και τη διάνοια.

Ti έλεγε ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ που περήφανα στέκεται μπροστά του ο κ. Ζάεφ στο βιβλίο του το 1903;

Καθήμενος και βλέποντας τις δηλώσεις του κ. Ζάεφ προς τον λαό τον Σκοπίων συγκράτησα το πρώτα του λόγια «Στεκόμαστε με υπερηφάνεια μπροστά στον Κύριλλο και Μεθόδιο, ον Κλήμεντ και τον Ναούμ, τον Κρστε Πέτκοβ Μισιρκοβ, τον Γκότσε Ντέλτσεφ, τον Μπλάζε Κονέσκι,, τον Κότσο Ρασίν».

Εκείνη την στιγμή το μυαλό που έτρεξε πριν μερικά χρόνια, όταν σε μια συνομιλία που είχα σε ένα καφενείο με έναν αγαπητό κύριο από τα Σκόπια και στην προσπάθεια του να με πείσει για τις θέσεις του, μου έκανε δώρο το βιβλίου του Κρστε Πέτκοφ Μισίρκωφ. Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα και πάλι το βιβλίο ανατρέχοντας σε ορισμένα σημεία τα οποία και θα παραθέσω παρακάτω.

Σπουδαία ανακάλυψη στην Ακρόπολη. Βρέθηκε γλυπτό σκύλου από το 520 π.Χ. κοντά στον Παρθενώνα

Μαρμάρινο γλυπτό κυνηγετικού σκυλιού, βρέθηκε νοτίως του Παρθενώνα! Το γλυπτό βρέθηκε σχεδόν ακέραιο και σε φυσικό μέγεθος ενώ χρονολογείται από το 520 π.Χ.

Το Μουσείο Ακρόπολης ενημερώνει σε σχετική ανακοίνωσή του πως «το ζώο βρίσκεται σε ακραία ένταση έτοιμο για το άλμα της επίθεσης, καθώς όπως φαίνεται έχει εντοπίσει τα ίχνη του θηράματός του. Η παρουσία του στο ιερό της Αθηνάς ξενίζει, αφού δεν επιτρεπόταν εκεί η παρουσία σκυλιών. Αντίθετα είναι αναμενόμενο για τη θεά του κυνηγιού την ‘Αρτεμη που είχε ένα μικρό δικό της ιερό κοντά στον Παρθενώνα. Οι αρχαίοι, ήδη από τα χρόνια του Ομήρου, εκτιμούσαν ιδιαίτερα τα κυνηγετικά σκυλιά, από τα οποία διακρίνονταν για τη δύναμη, την οξυδέρκεια και την ταχύτητά τους, τα λακωνικά και τα κρητικά».

Ο βασιλιάς που σκότωνε και αποκεφάλιζε του μνηστήρες της πανέμορφης κόρης

Ο μύθος του Οινόμαου είναι μια ιστορία αγάπης, βίας και εκδίκησης. Ο βασιλιάς της Πίσας Ηλίδος, ο Οινόμαος, ήταν γιος του Άρη και της Αρπίνας. Λάτρευε τόσο πολύ την κόρη του την Ιπποδάμεια που δεν άφηνε κανέναν νέο να την πλησιάσει.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο λόγος ήταν ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της. Η άλλη εκδοχή ήταν ότι του είχαν δώσει χρησμό πως θα τον σκότωνε ο γαμπρός του.

Αυτός ήταν ο λόγος που εφηύρε μια δοκιμασία από την οποία δεν έβγαινε κανένας υποψήφιος μνηστήρας ζωντανός.  Ο Οινόμαος είχε στην κατοχή του  άλογα που είχε πάρει δώρο από τον πατέρα του, τον Θεό του πολέμου και αυτά τα άτια ήταν «ταχύτερα και από τον άνεμο».

Όταν οι Έλληνες περήφανοι νικούσαν τους Πέρσες

Μέχρι να υπογραφεί η Ειρήνη του Καλλία το 449 π.Χ., Έλληνες και Πέρσες πολεμούσαν επί μισό σχεδόν αιώνα.

Οι Περσικοί Πόλεμοι, τα λεγόμενα «Μηδικά», σφράγισαν την ελληνική ιστορία στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. και ήταν αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του ελληνισμού και την ίδια την επιβίωσή του.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Κύρος Β’ κατέκτησε την Ιωνία, γεγονός που προκάλεσε την Ιωνική Επανάσταση και έπεισε τον Δαρείο να τιμωρήσει την Αθήνα για τη συνδρομή της στις ιωνικές πόλεις. Μαρδόνιος, Δάτης και Αρταφέρνης προσπάθησαν να κατακτήσουν ελληνικές πόλεις-κράτη, υπέστησαν ωστόσο συντριπτικές ήττες, με τελευταία και καλύτερη την ήττα των Περσών στον Μαραθώνα.

Μια ιστορία για τον Αλέξανδρο, την Μακεδονία, την Ελλάδα

...την ικαῦτα προσελάσας ἵππῳ πρὸς τὰς φυλακὰς τὰς Ἀθηναίων Ἀλέξανδρος ὁ Ἀμύντεω, στρατηγός τε ἐὼν καὶ βασιλεὺς Μακεδόνων, ἐδίζητο τοῖσι στρατηγοῖσι ἐς λόγους ἐλθεῖν. (9.44.2) τῶν δὲ φυλάκων οἱ μὲν πλεῦνες παρέμενον, οἱ δ᾽ ἔθεον ἐπὶ τοὺς στρατηγούς, ἐλθόντες δὲ ἔλεγον ὡς ἄνθρωπος ἥκοι ἐπ᾽ ἵππου ἐκ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Μήδων, ὃς ἄλλο μὲν οὐδὲν παραγυμνοῖ ἔπος, στρατηγοὺς δὲ ὀνομάζων ἐθέλειν φησὶ ἐς λόγους ἐλθεῖν.
(9.45.1) οἱ δὲ ἐπεὶ ταῦτα ἤκουσαν, αὐτίκα εἵποντο ἐς τὰς φυλακάς. ἀπικομένοισι δὲ ἔλεγε Ἀλέξανδρος τάδε· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παραθήκην ὑμῖν τὰ ἔπεα τάδε τίθεμαι, ἀπόρρητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν ὑμέας ἄλλον ἢ Παυσανίην, μή με καὶ διαφθείρητε· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγον, εἰ μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος.

(9.45.2) αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον, καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα.....

Απόδοση

....εκείνη την ώρα ο Αλέξανδρος, ο γιος του Αμύντα, που ήταν στρατηγός και βασιλιάς των Μακεδόνων, πλησίασε με τ᾽ άλογό του τις προφυλακές των Αθηναίων και ζητούσε και καλά να συναντήσει τους στρατηγούς τους. (9.44.2)Λοιπόν, οι περισσότεροι απ᾽ τους σκοπούς έμεναν στη θέση τους, ενώ άλλοι πήγαν τρεχάτοι στους στρατηγούς· κι όταν έφτασαν, τους έλεγαν πως ήρθε ένας καβαλάρης απ᾽ το στρατόπεδο των Μήδων, που δεν άνοιξε το στόμα του να πει τίποτ᾽ άλλο, παρά μόνο πως θέλει να συναντήσει τους στρατηγούς, αναφέροντάς τους ονομαστικά.
(9.45.1) Κι εκείνοι, όταν άκουσαν αυτά, αμέσως τους ακολούθησαν στις προφυλακές. Κι όταν έφτασαν, τους έλεγε ο Αλέξανδρος τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δε θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη. (9.45.2) Γιατί κι εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δε θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα.

Ηρόδοτος Ιστορίαι, Βιβλιο Ι (Καλλιόπη)

Ευχαριστούμε την αναγνώστρια μας Αναστασία Π. που μας έστειλε το παραπάνω κείμενο.

Πηγή

Πώς ένα μικρό γουρουνάκι από τη Δαλματία σκοτώθηκε σε τροχαίο στην αρχαία Μακεδονία και έγινε θέμα αρχαιολογικής έρευνας

Συχνά καταγράφονται δυσάρεστες ειδήσεις για τροχαία στην Εγνατία Οδό με θύματα άγρια ζώα, κυρίως αρκούδες. Όμως, ίσως το πιο περίεργο τροχαίο που συνέβη στην αρχαία Εγνατία -που περνούσε σχεδόν από την ίδια περιοχή με τη σύγχρονη συνονόματή της οδό- είχε θύμα ένα γουρουνάκι!

Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, τον 2ο ή 3ο αιώνα μ.Χ., στην Έδεσσα της Ημαθίας φιλοτεχνήθηκε μια επιτύμβια στήλη που απεικόνιζε μία τετράτροχη άμαξα με τέσσερα μουλάρια, ένα γουρούνι κάτω από τα μπροστινά τους πόδια και ένα άλλο κάτω από την άμαξα.

Oι επαρχίες της Αρχαίας Μακεδονίας

Κατά τους χρόνους της ακμής του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου, η  Μακεδονία περιελάμβανε δεκαοκτώ επαρχίες.

Ο αριθμός των επαρχιών διαφοροποιείται και αλλού και αναφέρονται περισσότερες. Οι κύριες από  αυτές ήταν οι ακόλουθες:

1. Αλμωπία. Κατελάμβανε το νοτίως του όρους Βόρα τμήμα της Κεντρικής Μακεδονίας, στη κλειστή λεκάνη ανάμεσα από το Βόρα και το όρος Πάϊκο. Πρωτεύουσα πόλις της ήταν η Εύρωπος (Αλμωπία), ενώ δευτερεύουσες πόλεις της ήταν η Όρμα και η Άψαλος.

Οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε ἔκλιναν γόνυ ἤ αὐχένα

«Οἱ Ἕλληνες εἴχαν καταλάβει ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητά τους ἤταν νὰ μὴν ὑποκλίνονται μπροστὰ σὲ ἄνθρωπο, καὶ να μὴν δέχονται τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία».

Στην Ἀνατολὴ ἡ γονυκλισία ἤταν πολὺ σύνηθες φαινόμενο.

Παίζουμε τα ίδια παιχνίδια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Όσο και αν η τεχνολογία προχωρήσει και τα ενδιαφέροντα των παιδιών αλλάξουν δε θα σταματήσουν ποτέ να παίζουν τα ίδια παιχνίδια, στη φύση ή στο δρόμο. Παιδί και παιχνίδι, δυο λέξεις που συνεπάγεται η μια την άλλη και γιαυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια με κάποιους ίδιους τρόπους τα παιδιά ψυχαγωγούνται, αυτοδιαπαιδαγωγούνται, δημιουργούν προσωπικότητα, κοινωνικοποιούνται, ασκούν το σώμα και το πνεύμα τους με τα παιχνίδια. «Το παιγνίδι είναι έκφραση του υποσυνείδητου και της φαντασίας του παιδιού», είπε ο Φρόιντ.

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα σε όλες τις πόλεις-κράτη κατοχυρωνόταν με νόμο, έπαιζε δε πρωτεύοντα ρόλο την κοινωνία. Αν και δεν ήταν υποχρεωτικός, οι νέοι έπρεπε να παντρευτούν, γιατί η κριτική που ασκούταν στους άγαμους ήταν έντονη και πολλές φορές χλευαστική. Η δημιουργία οικογένειας εξυπηρετούσε δύο βασικούς σκοπούς.

Την απόκτηση απογόνων και την κληροδότηση της περιουσίας και δεύτερον την περίθαλψη των γονέων από τα παιδιά τους.Στην αρχαία Ελλάδα επικρατούσε το μονογαμικό σύστημα.

Μπαμπινιώτης : «Μακεδονική»! «Μάς είπαν έναν μύθο σαν να είμαστε παιδιά»

«Δόθηκε επισήμως ένα όνομα με το οποίο η γλώσσα αυτή δεν έχει καμία σχέση. Τόσος μόχθος, τόσες προσδοκίες, γέννησαν τόση πίκρα και τόση αίσθηση ματαίωσης», αναφέρει ο καθηγητής

Με ένα άρθρο περίπου 700 λέξεων ο καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών,  Γιώργος Μπαμπινιώτης απαντά για την «Μακεδονική» γλώσσα.

«Γράφαμε, εξηγούσαμε, τεκμηριώναμε, επιχειρηματολογούσαμε και νομίζαμε ότι κάποιος από τους ιθύνοντες που διαπραγματεύονται και λαμβάνουν τις αποφάσεις για το σκοπιανό θέμα θα μας ακούσει», γράφει ο Γιώργος Μπαμπινιώτης στο άρθρο του με τίτλο, «Μακεδονική»! «Μάς είπαν έναν μύθο σαν να είμαστε παιδιά».

Τι πραγματικά σημαίνει η λέξη «αλήθεια», σύμφωνα με την Ελληνική γλώσσα

Το αντίθετο της αλήθειας δεν είναι το ψέμα. Η λέξη «αλήθεια» σημαίνει το αντίθετο της λέξης «λήθη», κάτι δηλαδή που ξεχάσαμε και μπορούμε, εφόσον επιθυμούμε, να το επαναφέρουμε στην μνήμη μας, καθώς,  όπως έλεγε ο Πλάτων από τον Σωκράτη, η μάθηση είναι αναμνηση.

Η α-λήθεια είναι άφθαρτη και προϋπάρχει. Αποτελεί το αντίθετο της λήθης. Γι αυτό όποιος ζει βολεμένος στο ψέμα, έχει πέσει σε λήθαργο, ενώ αυτός που ζει σε εγρήγορση προς αναζήτηση της αλήθειας, είναι ο έξ-υπνος. Ο εκτός ύπνου! Είδατε πόσο καλά μας τα λέει η ελληνική γλώσσα; Μήπως γι’ αυτό έχουν βαλθεί μερικοί να την εξαφανίσουν;

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που αντιστάθηκαν στην πολυπολιτισμικότητα

Η παγκοσμιοποίηση και ο πολυπολιτισμός δεν είναι φαινόμενα, ιδέες, θεωρίες ή συστήματα που γεννήθηκαν κι αναπτύχθηκαν κατ’ αποκλειστικότητα στις σύγχρονες κοινωνίες. Δεν αποτελούν συστήματα υπέρ ή κατά των οποίων έχουν το προνόμιο να στρέφονται οι άνθρωποι του εικοστού πρώτου αιώνα.

Αυτό που χαρακτηρίζει όμως τη σύγχρονη εποχή, και πρέπει να το προσέξει ιδιαίτερα κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, είναι ότι ενώ κάποιοι εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση, από την άλλη πλευρά είναι υπέρμαχοι των πολυ- πολιτισμικών κοινωνιών. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι μπορούν πολλοί λαοί ή έθνη να συνυπάρξουν και να συμβιώνουν αρμονικά, υπερπηδώντας τις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές ή όποιες άλλες διαφορές τους.

Το κείμενο της συμφωνίας της Ελλάδας με τα Σκόπια

Δόθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στα κόμματα το κείμενο της συμφωνίας της Ελλάδας με την πΓΔΜ.

Τα επιτελεία των κομμάτων πήραν τη συμφωνία περίπου αργά το απόγευμα της Τετάρτης.