"Κάποτε ήμουν Έλληνας Ηπειρώτης... Υποχώρησα και δέχθηκα να με ονομάσουν Βορειοηπειρώτη. Μου είπαν έτσι ότι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα… να μην φοβάμαι. Έπεσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα το 1945 ανακαλύπτοντας ότι πλέον ήμουν Μειονοτικός (το τι μειονότητα δεν το έλεγαν). Ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός.
Κάποτε ήμουν Έλληνας Κύπριος. Μου είπαν μετά να δεχθώ ότι υπάρχουν και Τούρκοι στο νησί και δεν είναι σωστό να μην νοιώθουν κι αυτοί ίσοι. Το δέχθηκα, τι κι αν ήταν κι αυτοί Έλληνες εξισλαμισθέντες. Έτσι έπεσα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα Ελληνοκύπριος πρόσφυγας και ο αδελφός μου, Τουρκοκύπριος μέσα στο δικό μου σπίτι. Τώρα μου λένε να μην λέω πως είμαι Έλληνας… Κάνει κακό στην ειρήνη. Έτσι κι εγώ λέω «Κύπριος» σκέτο. Νιώθω όμορφα γιατί μου χαϊδεύουν την πλάτη οι ξένοι.
Κάποτε ήμουν Ίμβριος, Τενέδιος, Κωνσταντινουπολίτης και μου είπαν «Μην φοβάσαι, έχεις status μειονότητας, όλα καλά θα πάνε...» Σήμερα ζω στην Αθήνα. Στους λογαριασμούς μου στα ΜΚΔ γράφω ως τόπο καταγωγής «Istanbul, Turkey». Τα ξαδέρφια μου βέβαια ζουν στην Πόλη ακόμα υπό το όνομα Μοχάμεντ και Φατιμά.
Κάποτε ήμουν περήφανος Μακεδόνας σαν το Μεγαλέξανδρο. Μου είπαν πως αυτό δεν συνάδει όμως με τους σχεδιασμούς των ξένων μας φίλων και πως είναι εθνικιστικό. Κι εγώ, σαν καλό παιδί που είμαι, άλλαξα όνομα και ευτυχώς υπέγραψα να λέγομαι Νοτιομακεδόνας. Οι Σλάβοι πιο πάνω, «Μακεδονόφωνοι Μακεδόνες»".
