Σε αρχαίο τάφο που βρέθηκε στην Αιτωλική πόλη Κάλλιο ανακαλύφθηκαν οδοντιατρικά εργαλεία που χρησίμευαν για εξαγωγές δοντιών. Ο τάφος βρέθηκε στο βυθό της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Η χρονολόγηση του συνδέεται με την εισβολή των Μακεδόνων στην Αιτωλία διότι ο τάφος είναι Μακεδονικού τύπου. Αυτή χρονολογείται είτε το 317 π.Χ. (1η εισβολή) είτε το 210 π.Χ. (2η εισβολή).
Η συλλογή περιλαμβάνει μία οδοντάγρα, δύο βελόνες, δύο εγχειρίδια και τρεις σμίλες. Η κατασκευή τους έμοιαζε πολύ με εκείνη των σημερινών οδοντιατρικών εργαλείων. Η οδοντάγρα χρησίμευε για την εξαγωγή δοντιών, ενώ τα υπόλοιπα εργαλεία ήταν επικουρικά για μικροεπεμβάσεις. Το αξιοσημείωτο είναι ότι τα εργαλεία είναι σιδερένια, για αυτό και άντεξαν στο χρόνο και ήταν ανθεκτικά στις επεμβάσεις.
Η οδοντιατρική ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην Αρχαία Ελλάδα. Φαίνεται λοιπόν ότι η περιοχή της Αιτωλίας δεν υστερούσε καθόλου σε σχέση με τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Δείτε τα Ευρήματα
Στην αρχαία Ελλάδα ο Ιπποκράτης και ο Αριστοτέλης ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική. Στο έργο του Ιπποκράτη γίνεται αναφορά στην οδοντογένεση και περιγράφεται με λεπτομέρεια ο τρόπος που ο άνθρωπος αποκτά τα πρώτα του δόντια.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι σχηματίζονται τελευταία γιατί αναπτύσσονται από τα οστά της κεφαλής και γίνονται σκληρότερα από τα υπόλοιπα οστά γιατί περιέχουν το ψυχρό στοιχείο.
Όταν πέσουν τα πρώτα δόντια, νεογιλά, τα καινούργια γερνούν μαζί με τον άνθρωπο εκτός αν καταστραφούν από κάποια αρρώστια. Για τον Ιπποκράτη η εξαγωγή ενός δοντιού αποτελούσε την ύστατη θεραπευτική μέθοδο ενώ οι ιπποκρατικοί γιατροί θεωρούσαν το τρίξιμο των δοντιών κακό οιωνό για τον άνθρωπο.
Ο Αριστοτέλης ήταν επίσης από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική. Είχε περιγράψει τρόπους για την αντιμετώπιση της τερηδόνας. Αναφέρθηκε στον τρόπο που έκαναν εξαγωγές με λαβίδες και πως σταθεροποιούσαν τα δόντια με σύρματα.
Πηγή1 / Πηγή2
