Διογένης και αυνανισμός
Μία ηθική θεώρηση του αυνανισμού έγινε από τον Έλληνα φιλόσοφο Διογένη τον Κυνικό, όπως μας την παραδίδει ο Δίων Χρυσόστομος (Λόγοι, 6). Ο Διογένης απέδιδε την επινόηση του αυνανισμού στον θεό Ερμή, ο οποίος και λυπήθηκε τον γιο του Πάνα που κυνηγούσε την Ηχώ αλλά φάνηκε ανίκανος να την σαγηνεύσει, και έτσι του έμαθε το τέχνασμα του αυνανισμού για να ανακουφίζεται.
Ο Παν με την σειρά του δίδαξε αυτήν την πρακτική στους νεαρούς βοσκούς οι οποίοι την διέδωσαν. Σύμφωνα με τον Δίωνα Χρυσόστομο, ο ίδιος ο Διογένης συχνά αυνανιζόταν δημοσίως μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ερώτησε εάν δεν ντρέπεται, αυτός του απάντησε «μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου».
Διογένης και Σπεύσιππος
Ο Σπεύσιππος (Από το 'σπεύδω'=κινούμαι γρήγορα και το 'ίππος' και εννοεί τον γρήγορο ιππέα), γεννήθηκε το 408 π.Χ. στην Αθήνα και πέθανε μεταξύ 339 και 338 π.Χ. στην Αθήνα, ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός και πρώτος σχολάρχης της Πλατωνικής Ακαδήμειας για περίπου 10 χρόνια, μετά τον θάνατο του Πλάτωνα το 347 π.Χ.
Ο Σπεύσιππος ήταν ανιψιός του Πλάτωνα από την αδελφή του Πωτώνη και ο πατέρας του ήταν ο Ευρυμέδοντας ο Μυρρινούσιος. Είχε συνοδεύσει τον Πλάτωνα στο ταξίδι του στη Σικελία το 361 π.Χ. και ήταν σαφής υποστηρικτής του, στην πολιτική φιλικής προσέγγισης και προσεταιρισμού σε πολιτικές προσωπικότητες της εποχής, μεταξύ αυτών και του Διονυσίου του Β´ των Συρακουσών.
Ορίστηκε ως διάδοχος και σχολάρχης της Ακαδήμειας από τον Πλάτωνα με το σκεπτικό ότι δεν ήταν «ξένος» αλλά Αθηναίος πολίτης. Ανέλαβε μετά το θάνατο του θείου του, σε ηλικία περίπου 60 ετών. Διάδοχος του στην Ακαδήμεια μετά τον θάνατο του, εκλέχτηκε ο Ξενοκράτης
Ως προσωπικότητα υπήρξε φιλάσθενος, ιδιότροπος και αμφιλεγόμενος. Στη φιλάσθενη φύση του, αποδίδεται πιθανότατα, η άρνηση του να διαμένει στους χώρους της Ακαδήμειας όταν τη διηύθυνε εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους, ενδεχομένως λόγω του υγρού κλίματος.
Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του φαίνεται και από τη βιογραφία του, αλλά και από μία επιστολή του που απευθύνεται στον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο. Υπήρξε ο πρώτος που εγκωμίασε τον Πλάτωνα και το έργο του, υπαινισσόμενος μάλιστα ότι ήταν γιος του Απόλλωνος.
Φιλόσοφος, μαθητής του Πλάτωνα. Διαδέχτηκε τον Πλάτωνα στην Ακαδημία του. Υπέφερε από ρευματισμούς και δεν μπορούσε κάποιες φορές να περπατήσει καν. Συνήθιζαν να τον μεταφέρουν με φορείο στην Ακαδημία για να διδάξει. Στην πορεία συνάντησε τον Διογένη που του είπε "δεν αξίζει να ζει κάποιος σε αυτή την κατάσταση". "Διογένη", απεκρίθηκε, "ο άνθρωπος δεν ζει με τα πόδια αλλά με το μυαλό".
Βιβλιογραφία:
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 55, σελίδα 87, και τόμος 5, σελίδα 187.
- Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, επιμ. (1998). Οι Αρχαίοι Κυνικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Γνώση. σελίδες 299–301. ISBN 960-235-617-0.
- Tiziano Dorandi, Chapter 2: Chronology, in Algra et al. (1999) The Cambridge History of Hellenistic Philosophy, σελίδα 48. Cambridge.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από τις παρακάτω πηγές:
