Σχετικά με την προέλευσή του, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Η πιο γνωστή, από τον Απολλόδωρο, λέει πως τον κατασκεύασε ο θεός Ήφαιστος και τον χάρισε στον βασιλιά Μίνωα, για να φυλάει την Κρήτη.
Ο Πλάτων τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο, αδελφό του Ραδάμανθυ. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ήταν δώρο του Δία στην Ευρώπη, η οποία μετά τον χάρισε στο γιο της Μίνωα. Μεταγενέστερα ο Ι. Κακριδής, βασιζόμενος στο ότι ο Ησύχιος γράφει πως ταλῶς σήμαινε ήλιος (ενώ Ταλαιός είναι το όνομα του Δία) στην Κρήτη και με βάση και άλλα στοιχεία, εκφράζει την άποψη ότι ήταν ηλιακή θεότητα που αργότερα μεταπλάστηκε σε ήρωα.
Ο Τάλως κατά τον Πλάτωνα ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων στην Κρήτη, κουβαλώντας τους μαζί του γραμμένους σε χάλκινες πλάκες. Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι ήταν άγρυπνος φύλακας της Κρήτης, που γύριζε τις ακτές του νησιού τρεις φορές τη μέρα.Κατά άλλους ήταν φτερωτός και το καθήκον αυτό το εκτελούσε πετώντας. Κρατούσε σε απόσταση τα άγνωστα πλοία, που πλησίαζαν την Κρήτη πετώντας τους τεράστιες πέτρες. Αν οι άγνωστοι είχαν ήδη αποβιβαστεί, τους έκαιγε με την ανάσα του ή πυράκτωνε το χάλκινο σώμα του σε κάποια φωτιά, τους αγκάλιαζε σφιχτά πάνω του κι έτσι τους έκαιγε.
Ο Τάλως διέμενε στην κορυφή του Κουλούκωνα, την υψηλότερη κορυφή των Ταλαίων Ορέων σε υψόμετρο 1076μ κοντά στο Γεροντόσπηλιο Μελιδονίου όπου, σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, κατασκευάστηκε.
Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες, που γύριζαν από την Κολχίδα. Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα, που τους κρατούσε σε απόσταση ρίχνοντας βράχους πάνω στην «Αργώ».
Τότε η Μήδεια, που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε η Μήδεια να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του, που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα, που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρ, ένα θεϊκό υγρό αντί για αίμα, θανατώνοντάς τον.
Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή η Μήδεια εξόντωσε τον Τάλω βάζοντάς του μανία. Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι τον σκότωσε ο πατέρας του Φιλοκτήτη, Ποίας, χτυπώντας τον με βέλος στο ίδιο μοναδικό αδύνατο σημείο του.
Ερμηνεία
Ο Τάλος ήταν αρχικά ηλιακός θεός, που ξέπεσε σε απλό ήρωα. Αυτό συνάγεται από τη σύνδεση του ήρωα με το χαλκό και τη φωτιά και από την περιοδική του περιπλάνηση σε όλη την Κρήτη, που υποδηλώνει την εναλλαγή των εποχών του έτους.
Η σχέση του με τον ήλιο διαφαίνεται από την ιδιότητα του κριτή και του ελεγκτή για την πιστή εφαρμογή των νόμων στην Κρήτη. Ο ήλιος θεωρείται ο δίκαιος κριτής, που επιτηρεί και κρίνει από ψηλά τις πράξεις των ανθρώπων. Επίσης, αυτό προκύπτει και από το τέλος του ήρωα, ο οποίος πεθαίνει από τη Μήδεια, που ήταν εγγονή του Ήλιου.
Βιβλιογραφία:
- Ησύχιος, Γλώσσαι, Βικιθήκη
- Ελληνική Μυθολογία, Οι Ήρωες, τόμος 3, εκδόσεις: Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 268
Πηγή εικόνας : Από Άγνωστος - Jastrow (2006), Κοινό Κτήμα
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
