Ο μύθος αυτός συνδέει σε ένα περίεργο ανακάτεμα την Δήλο, την Μήλο, την Μηλιά τα Μήλα, αλλά και την Μήλη. Όλοι ξέρουμε το άτυχο τέλος του Άδωνη κατά την διάρκεια του κυνηγιού ενός Κάπρου και πως από το αίμα του όμορφου νέου πρωτοφύτρωσαν τα κόκκινα τριαντάφυλλα, ενώ από τα δάκρυα της θεάς Αφροδίτης που ήταν απαρηγόρητη, φύτρωσαν οι ανεμώνες.Το ίδιο απαρηγόρητος για τον χαμό του επιστήθιου φίλου του ήταν και ο Μήλος.
Ο Μήλος, ένας ωραίος νέος, καταγόταν από τη Δήλο, άφησε όμως την πατρίδα του για την Κύπρο, την εποχή που στο μεγάλο νησί βασίλευε ο Κινύρας, ο πατέρας του Άδωνη. Ο Κινύρας έδωσε τον Μήλο στον γιο του να τον έχει σύντροφο και οι δύο συνομήλικοι νέοι συνδέθηκαν με βαθιά φιλία, συγγένεψαν μάλιστα, καθώς ο Μήλος πήρε για γυναίκα του την Πελία, από το σόι του Άδωνη. Ο Μήλος, έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και μην αντέχοντας τον πόνο από τον χαμό του Άδωνη, απελπισμένος, κρεμάστηκε σε ένα δέντρο, η δε γυναίκα του, η Πελία, συγκλονισμένη από τον διπλό χαμό, του συζύγου της Μήλου και του συγγενή της Άδωνη, κρεμάστηκε και αυτή. Η θεά Αφροδίτη ανταμείβοντας κατά κάποιο τρόπο αυτό το τόσο δεμένο ζευγάρι και τα τόσο δυνατά τους αισθήματα για τον αγαπημένο της Άδωνη, μεταμόρφωσε τον Μήλο στον καρπό της Μηλιάς και την Πελία σε περιστέρι.
Είχαν προλάβει όμως να αποκτήσουν ένα γιο που τον είχαν ονομάσει και αυτόν Μήλο, το οποίο ήταν και ο μοναδικός απόγονος από το γένος του Κινύρα. Όταν μεγάλωσε η θεά το έστειλε στον τόπο της καταγωγής του πατέρα του, το ιερό νησί της Δήλου. Φαίνεται ότι αυτός ο Μήλος Β', στην συνέχεια να πηγαίνει σε ένα άλλο νησί και να γίνεται ο πρώτος οικιστής του. Το όνομα αυτού του νησιού είναι η γνωστή μας Μήλος.
Ήταν μάλιστα πολύ σοφός καθώς σε αυτόν χρωστάει η ανθρωπότητα, πάντα σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το κούρεμα των προβάτων που πολλές φορές αναφέρετε ως Μήλη.
Πρώτος αυτός δίδαξε πώς να κουρεύουν τα πρόβατα και να κατασκευάζουν από αυτά μαλλί και έπειτα να κατασκευάζουν οι άνθρωποι μάλλινα ρούχα. Γι' αυτό και τα πρόβατα ονομάστηκαν μῆλα.
Στην αφήγηση του μύθου φαίνεται να υπάρχει ένα περίεργο ανακάτεμα, ή μια σύγχυση, του δέντρου μηλιά και των καρπών της, των μήλων, καθώς και των μήλων - προβάτων· όπως επίσης και της Δήλου με τη Μήλο.
Πιθανώς αυτός ο Μήλος μετέφερε και τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης, από την Κύπρο στο ιερό νησί της Δήλου και αργότερα στην Μήλο.
Όμως εμείς, πέρα από τον αλληγορικό χαρακτήρα του Μύθου -ή και τον ιστορικό- ας κρατήσουμε στα χρόνια που έρχονται, την πράξη απελπισίας του πατέρα του για τον χαμό του αγαπημένου φίλου του Άδωνη. Είναι μια πράξη αφοσίωσης στην ιερότητα της έννοιας της φιλίας που στις μέρες μας δεν συναντάται.
Συλλέχθηκαν πληροφορίες από: http://www.milosislandinfo.gr και Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας της Δήμητρας Μήττα
Πηγή
