Είχε επίσης δύο ομοθαλείς αδελφούς, τον Φέρητα και τον Αμυθάονα. Σύζυγος του Αίσονα ήταν η Πολυμήδη, κόρη του Αυτόλυκου και θεία του Οδυσσέα.
Ο Πελίας έδιωξε τον Αίσονα, όπως και τον Νηλέα, και έγινε βασιλιάς στην Ιωλκό, ενώ άλλη εκδοχή λέει ότι ο Αίσονας, όντας ο νόμιμος βασιλιάς της Ιωλκού, εμπιστεύθηκε στον Πελία την εξουσία ώσπου να ενηλικιωθεί ο Ιάσων, αλλά μετά ο Πελίας αρνήθηκε να του την παραδώσει.
Ο Ιάσονας εκδικήθηκε τον σφετεριστή μετά τον θάνατο του πατέρα του. Για τον θάνατο του Αίσονα υπάρχουν τρεις τουλάχιστον εκδοχές.
Σύμφωνα με την πρώτη, ο Πελίας τον είχε σκοτώσει μετά τον σφετερισμό του θρόνου, αναγκάζοντάς τον να πιεί αίμα ταύρου. Κατά τη δεύτερη, που αναφέρεται από τον Απολλόδωρο, ο Αίσονας πληροφορήθηκε ψευδώς ότι η Αργοναυτική Εκστρατεία είχε αποτύχει και ότι οι ήρωές της, των οποίων επικεφαλής ήταν ο γιος του Ιάσονας, χάθηκαν στον Εύξεινο Πόντο. Τότε ο Αίσονας απελπίστηκε και αυτοκτόνησε πίνοντας αίμα ταύρου που είχε θυσιασθεί.
Σύμφωνα τέλος με την τρίτη εκδοχή, ο Αίσονας δεν πίστεψε την ψεύτικη είδηση και έζησε μέχρι την επιστροφή του γιου του, οπότε ξανάνιωσε με τη βοήθεια και των μαγικών της νύφης του Μήδειας.
