Αν και στην αρχαιότητα οι γυναίκες περιορίζονταν στον χώρο της οικίας, υπήρξαν ορισμένες που αρνήθηκαν αυτήν τη θέση και καθιερώθηκαν σε διάφορα πεδία, όπως η ιατρική, η φιλοσοφία ή τα μαθηματικά. Επτά από αυτές παρουσιάζονται στη συνέχεια.
Γεννημένη στη Μίλητο της Μ. Ασίας (470-410 π.Χ.) η Ασπασία ήταν μια σημαντική μορφή στην κλασική Αθήνα και σύντροφος του Περικλή. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το σπίτι της στην Αθήνα είχε μετατραπεί σε πνευματικό κέντρο, όπου συχνά μαζεύονταν εξέχοντες άνθρωποι των γραμμάτων. Λέγεται ότι είχε ιδρύσει σχολείο για κορίτσια.
Ήταν η πρώτη γυναίκα μαία στην ιστορία. Σπούδασε ιατρική στον Ηρόφιλο μεταμφιεσμένη σε άνδρα, καθώς δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να ασκήσουν την ιατρική. Άρχισε να ασκεί την ιατρική στην Αθήνα, ενώ συνέχιζε να μεταμφιέζεται σε άνδρα και ειδικευόταν στη μαιευτική, αφού οι άνδρες συχνά αρνούνταν να την ασκήσουν. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να αποκαλύψει το φύλο της σε ασθενή. Οι άντρες συνάδελφοί της, ζηλεύοντας την επιτυχία της, την κατηγόρησαν ότι αποπλανούσε γυναίκες. Μάλιστα δικάστηκε, αλλά καθώς την υπεράσπισαν σύζυγοι κορυφαίων πολιτικών ανδρών της πόλης, αθωώθηκε. Χάρη σε αυτήν, ανατράπηκε ο νόμος που απαγόρευε στις γυναίκες να ασκήσουν ιατρική.
Η Υπατία (350-415 μ.Χ.) ήταν φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός στην Αλεξάνδρεια. Είναι η πρώτη γυναίκα μαθηματικός που γνωρίζουμε και ήταν η τελευταία επικεφαλής της Φιλοσοφικής Σχολής της Αλεξάνδρειας, καθώς και προστάτιδα της περίφημης βιβλιοθήκης. Ήταν γνωστή καθηγήτρια, δίδασκε φιλοσοφία και θεωρείται πως εφηύρε ή βελτίωσε τον αστρολάβο. Καθώς είχε προσχωρήσει στη φιλοσοφία του Νεοπλατωνισμού, είχε θεωρηθεί παγανίστρια, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για μαγεία και να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου.
Η Ιππαρχία (π. 325 π.Χ.) πήγε στην Αθήνα με την οικογένειά της, όπου συνάντησε τον Κράτη των Θηβών, τον πιο γνωστό κυνικό φιλόσοφο της εποχής, και τον ερωτεύτηκε. Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, τον παντρεύτηκε και έζησαν στη φτώχεια στους δρόμους της Αθήνας, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των Κυνικών. Μετά τον θάνατο του Κράτη, λέγεται ότι έγραψε πολλά βιβλία που όμως έχουν χαθεί. Ωστόσο περιλαμβάνεται στο έργο του Διογένη Λαέρτιου, μαζί με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη.
Κόρη του Αρίστιππου, η Αρετή (5ος-4ος αι. π.Χ.) είναι γνωστή ως η πρώτη γυναίκα φιλόσοφος. Διδάχθηκε από τον πατέρα της, πρώην μαθητή του Σωκράτη και με τη σειρά της δίδαξε τον γιο της, τον Αρίστιππο τον νεότερο. Λέγεται ότι ανέλαβε ως επικεφαλής της Σχολής της Κυρήνης μετά τον θάνατο του πατέρα της. Αν και δεν διασώθηκε καμία από τις διδασκαλίες της, την αναφέρουν αρκετοί ιστορικοί και φιλόσοφοι, όπως οι Διογένης Λαέρτιος, Αίλιος, Κλήμης Αλεξανδρείας και Αριστοκλής.
Η Ύδνα (π. 500 π.Χ.) ήταν κορυφαία κολυμβήτρια και δύτρια. Κατά τη διάρκεια της περσικής εισβολής στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ., κολύμπησε με τον πατέρα της μέχρι τον περσικό στόλο και έκοψαν τα σκοινιά των πλοίων, κάνοντας έτσι τα πλοία να συγκρουστούν μεταξύ τους, ακόμα και να βυθιστούν ορισμένα από αυτά. Αυτό έδωσε χρόνο στον ελληνικό στόλο να προετοιμαστεί για ναυμαχία και τελικά να νικήσει τους Πέρσες. Για να τους τιμήσουν, στήθηκαν αγάλματά τους στους Δελφούς.
Η Τελέσιλλα (π. 510 π.Χ.) ήταν εξέχουσα λυρική ποιήτρια. Μάλιστα θεωρήθηκε μία από τις εννέα γυναίκες λυρικές ποιήτριες της Ελλάδας από τον Αντίπατρο τον Θεσσαλονικέα. Όταν ήταν μικρή, αρρώσταινε διαρκώς. Τότε συμβουλεύτηκε έναν μάντη που της είπε να αφιερωθεί στις Μούσες. Μελέτησε μουσική και ποίηση και γρήγορα θεραπεύτηκε. Εξελίχθηκε σε ποιήτρια που άσκησε επιρροή, αλλά έγινε γνωστή και όταν έδιωξε τους Σπαρτιάτες από τη γενέτειρα της, έχοντας συγκεντρώσει και οπλίσει της γυναίκες, τους δούλους και τους εναπομείναντες άνδρες της πόλης. Ο πρόχειρος αυτός στρατός πολέμησε τόσο ένδοξα που οι Σπαρτιάτες αναγκάστηκαν να το βάλουν στα πόδια.
Πηγή
Ασπασία της Μιλήτου
Γεννημένη στη Μίλητο της Μ. Ασίας (470-410 π.Χ.) η Ασπασία ήταν μια σημαντική μορφή στην κλασική Αθήνα και σύντροφος του Περικλή. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το σπίτι της στην Αθήνα είχε μετατραπεί σε πνευματικό κέντρο, όπου συχνά μαζεύονταν εξέχοντες άνθρωποι των γραμμάτων. Λέγεται ότι είχε ιδρύσει σχολείο για κορίτσια.
Αγνοδίκη η Αθηναία
Ήταν η πρώτη γυναίκα μαία στην ιστορία. Σπούδασε ιατρική στον Ηρόφιλο μεταμφιεσμένη σε άνδρα, καθώς δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να ασκήσουν την ιατρική. Άρχισε να ασκεί την ιατρική στην Αθήνα, ενώ συνέχιζε να μεταμφιέζεται σε άνδρα και ειδικευόταν στη μαιευτική, αφού οι άνδρες συχνά αρνούνταν να την ασκήσουν. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να αποκαλύψει το φύλο της σε ασθενή. Οι άντρες συνάδελφοί της, ζηλεύοντας την επιτυχία της, την κατηγόρησαν ότι αποπλανούσε γυναίκες. Μάλιστα δικάστηκε, αλλά καθώς την υπεράσπισαν σύζυγοι κορυφαίων πολιτικών ανδρών της πόλης, αθωώθηκε. Χάρη σε αυτήν, ανατράπηκε ο νόμος που απαγόρευε στις γυναίκες να ασκήσουν ιατρική.
Υπατία της Αλεξάνδρειας
Η Υπατία (350-415 μ.Χ.) ήταν φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός στην Αλεξάνδρεια. Είναι η πρώτη γυναίκα μαθηματικός που γνωρίζουμε και ήταν η τελευταία επικεφαλής της Φιλοσοφικής Σχολής της Αλεξάνδρειας, καθώς και προστάτιδα της περίφημης βιβλιοθήκης. Ήταν γνωστή καθηγήτρια, δίδασκε φιλοσοφία και θεωρείται πως εφηύρε ή βελτίωσε τον αστρολάβο. Καθώς είχε προσχωρήσει στη φιλοσοφία του Νεοπλατωνισμού, είχε θεωρηθεί παγανίστρια, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για μαγεία και να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου.
Ιππαρχία της Μαρώνειας
Η Ιππαρχία (π. 325 π.Χ.) πήγε στην Αθήνα με την οικογένειά της, όπου συνάντησε τον Κράτη των Θηβών, τον πιο γνωστό κυνικό φιλόσοφο της εποχής, και τον ερωτεύτηκε. Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, τον παντρεύτηκε και έζησαν στη φτώχεια στους δρόμους της Αθήνας, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των Κυνικών. Μετά τον θάνατο του Κράτη, λέγεται ότι έγραψε πολλά βιβλία που όμως έχουν χαθεί. Ωστόσο περιλαμβάνεται στο έργο του Διογένη Λαέρτιου, μαζί με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη.
Αρετή της Κυρήνης
Κόρη του Αρίστιππου, η Αρετή (5ος-4ος αι. π.Χ.) είναι γνωστή ως η πρώτη γυναίκα φιλόσοφος. Διδάχθηκε από τον πατέρα της, πρώην μαθητή του Σωκράτη και με τη σειρά της δίδαξε τον γιο της, τον Αρίστιππο τον νεότερο. Λέγεται ότι ανέλαβε ως επικεφαλής της Σχολής της Κυρήνης μετά τον θάνατο του πατέρα της. Αν και δεν διασώθηκε καμία από τις διδασκαλίες της, την αναφέρουν αρκετοί ιστορικοί και φιλόσοφοι, όπως οι Διογένης Λαέρτιος, Αίλιος, Κλήμης Αλεξανδρείας και Αριστοκλής.
Ύδνα της Σκιώνης
Η Ύδνα (π. 500 π.Χ.) ήταν κορυφαία κολυμβήτρια και δύτρια. Κατά τη διάρκεια της περσικής εισβολής στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ., κολύμπησε με τον πατέρα της μέχρι τον περσικό στόλο και έκοψαν τα σκοινιά των πλοίων, κάνοντας έτσι τα πλοία να συγκρουστούν μεταξύ τους, ακόμα και να βυθιστούν ορισμένα από αυτά. Αυτό έδωσε χρόνο στον ελληνικό στόλο να προετοιμαστεί για ναυμαχία και τελικά να νικήσει τους Πέρσες. Για να τους τιμήσουν, στήθηκαν αγάλματά τους στους Δελφούς.
Τελέσιλλα του Άργους
Η Τελέσιλλα (π. 510 π.Χ.) ήταν εξέχουσα λυρική ποιήτρια. Μάλιστα θεωρήθηκε μία από τις εννέα γυναίκες λυρικές ποιήτριες της Ελλάδας από τον Αντίπατρο τον Θεσσαλονικέα. Όταν ήταν μικρή, αρρώσταινε διαρκώς. Τότε συμβουλεύτηκε έναν μάντη που της είπε να αφιερωθεί στις Μούσες. Μελέτησε μουσική και ποίηση και γρήγορα θεραπεύτηκε. Εξελίχθηκε σε ποιήτρια που άσκησε επιρροή, αλλά έγινε γνωστή και όταν έδιωξε τους Σπαρτιάτες από τη γενέτειρα της, έχοντας συγκεντρώσει και οπλίσει της γυναίκες, τους δούλους και τους εναπομείναντες άνδρες της πόλης. Ο πρόχειρος αυτός στρατός πολέμησε τόσο ένδοξα που οι Σπαρτιάτες αναγκάστηκαν να το βάλουν στα πόδια.
Πηγή