Λυκούργος ήταν νομοθέτης της αρχαίας Σπάρτης, οι νόμοι του στηριζόταν πάνω στις τρεις αρετές των Σπαρτιατών την ισότητα, την στρατιωτική ικανότητα και την λιτότητα.
Μόλις θεσπίζεται ένα νόμο πήγαινε στο Μαντείο των Δελφών και ρωτούσε τον Θεό Απόλλωνα αν καλύπτει τις ανάγκες της πολιτείας η Πυθία έδινε την έγκριση της κι έτσι οι Σπαρτιάτες τηρούσαν το νόμο σαν να ήτανε χρησμός.
ἥκεις ὦ Λυκόοργε ἐμὸν ποτὶ πίονα νηόνΖηνὶ φίλος καὶ πᾶσιν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχουσι.δίζω ἤ σε θεὸν μαντεύσομαι ἢ ἄνθρωπον.ἀλλ᾽ ἔτι καὶ μᾶλλον θεὸν ἔλπομαι, ὦ Λυκόοργε.
Ταξίδεψε σε πολλά μέρη όπως στην Κρήτη, την Αίγυπτο, την Ιωνία, τη Λιβύη την ιβηρική Χερσόνησο, την Ινδία και επιστρέφοντας στη Σπάρτη φρόντισε να μεταρρυθμίσει το στρατιωτικό πολίτευμα.
Στο Λυκούργο αποδίδεται και η «Μεγάλη Ρήτρα» ένα καθεστώς πολιτικής και κοινωνικής ευνομίας, δικό του έργο ήταν και η διαίρεση της χώρας σε αναπαλλοτρίωτους ίσους κλήρους που τους μοίρασε στους ελεύθερου; πολίτες, η εισαγωγή βαρέων και σιδερένιων νομισμάτων έναντι των χρυσών και ασημένιων, η πειθαρχία των πολιτών, η ανάθεση της ανατροφής των παιδιών στην Πολιτεία, η θέσπιση της γερουσίας. Η διαμόρφωση των νόμων ήταν δικό του έργο ενώ τελική έγκριση έδινε η Απέλλα.
Μετά την ολοκλήρωση του έργου του αποσύρθηκε στην Κίρρα Φωκίδας ή στην Κρήτη όπου αφέθηκε να πεθάνει από ασιτία. Εν τω μεταξύ υποχρέωσε τους συμπολίτες του να ορκιστούν να τηρούν τους νόμους έως την επιστροφή του.
Πιθανολογείται ότι γεννήθηκε περίπου το 800 π.Χ. ενώ πέθανε το 730 π.Χ. σχετικά με τη χρονολόγηση του βίου του υπάρχουν πολλές αντιφάσεις.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την παρακάτω
