Η ολισθαίνουσα κεντρική ράβδος («διώστρα») όπλιζε με τη βοήθεια σχοινιών και ενός ισχυρού χειροκίνητου βαρούλκου και ασφάλιζε στις εγκοπές των πριονωτών οδοντώσεων.
Η «διώστρα» μετά την εκτόξευση μετακινούνταν προς τα εμπρός (ώστε να δεχθεί και πάλι τη χορδή του τόξου) με τη βοήθεια ενός μικρού περιστρεφόμενου (με χειρομοχλούς) άξονα.
Η χορδή ήταν μοιρασμένη σε δύο μέρη που ενώνονταν με μια δερμάτινη σφενδόνη και ένα μεταλλικό δαχτυλίδι που αποτελούσε την υποδοχή για την αρπάγη.
Ο καταπέλτης είχε μήκος περίπου 4 μ. και εκτόξευε σφαιρικά βλήματα διαμέτρου 20 - 25 εκ. και βάρους 15 - 20 χγρ.
Πηγή
