Η Ρέα ήταν κόρη του εκθρονισμένου βασιλιά της Άλμπα Λόνγκα, Νουμίτορα και είχε οριστεί ιέρεια από τον Αμούλιο, προκειμένου να μην μπορεί να τεκνοποιήσει. Ο Αμούλιος ήταν ο άρχοντας που σφετερίστηκε τη θέση του πατέρα της.
Όταν ο σφετεριστής Ανούλιος έμαθε ότι γεννήθηκαν αγόρια διέταξε να θανατωθούν, επειδή όταν μεγαλώσουν μπορεί να διεκδικούσαν το θρόνο του. Ωστόσο, ο δούλος που ανέλαβε να τα σκοτώσει, τα άφησε στον ποταμό Τίβερη πάνω σε μια ξύλινη σανίδα. Τα ιερά ζώα του Άρη, η λύκαινα και ο δρυοκολάπτης βρήκαν τα νεογέννητα στις όχθες του ποταμού και τα κράτησαν στη ζωή.
Ένας βοσκός, ο Φαυστύλος, βρήκε τα παιδιά και τα πήρε σπίτι του. Όταν τα δίδυμα μεγάλωσαν, έμαθαν για την σκευωρία του Αμούλιου σε βάρος του παππού τους και πήραν εκδίκηση. Οργάνωσαν εξέγερση εναντίον του και επανέφεραν τον Νουμίτορα στο θρόνο.
Με τη σειρά του, ο Νουμίτορας τους χάρισε μια έκταση δίπλα στον ποταμό που μεγάλωσαν για να χτίσουν μια καινούργια πόλη. Οι καυγάδες των δύο αδερφών για την κατάλληλη τοποθεσία της πόλης και για το ποιος θα αναλάμβανε την εξουσία, τους έφεραν αντιμέτωπους.
Στις 21 Απριλίου 753 π.Χ. ο Ρωμύλος σκότωσε τον Ρώμο. Η πόλη θεμελιώθηκε, εκεί που ήθελε ο Ρωμύλος στον Παλατίνο λόφο και πήρε το όνομα Ρώμη. Ως Βασιλιάς της Ρώμης πλέον, ανέλαβε τον σχεδιασμό της πόλης, τη θέσπιση νόμων και την κατοίκησή της.
Όταν ολοκληρώθηκε η οικοδόμηση, ο Ρωμύλος βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν υπήρχαν γυναίκες για να ζευγαρώσουν με τους άντρες. Το πρόβλημα μεγεθύνθηκε όταν οι γειτονικές φυλές αρνήθηκαν να δώσουν τις κόρες τους.
Τότε ο Ρωμύλος έλαβε δραστικά μέτρα. Εφόσον οι γείτονες δεν του παραχωρούσαν τις γυναίκες, θα τις έπαιρνε με το ζόρι. Το σχέδιο του είχε ως εξής: θα οργάνωναν γιορτές και θα καλούσαν τις γειτονικές φυλές. Όταν οι άντρες θα παρακολουθούσαν τους αγώνες, θα άρπαζαν τις γυναίκες τους.
Πράγματι έτσι έγινε. Όλες οι φυλές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Ρωμαίων. Ανάμεσα τους και ο αρχαίος λαός των Σαβίνων με τις γυναίκες και τις κόρες τους. Οι Ρωμαίοι περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν.
Μόλις ξεκίνησαν οι αγώνες, έτρεξαν προς το μέρος των γυναικών και τις απήγαγαν. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς Ρωμύλος τις έπεισε να παραμείνουν στην πόλη. Τους υποσχέθηκε ότι θα ζούσαν καλή ζωή και ότι θα αντιμετωπιζόταν ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας.
Οι Σαβίνοι δεν συγχώρησαν την προσβολή των Ρωμαίων. Οργάνωσαν στρατό και κατευθύνθηκαν προς τη Ρώμη με σκοπό να πάρουν πίσω τις γυναίκες τους. Με τη σειρά τους οι Ρωμαίοι ετοιμάστηκαν για αντεπίθεση.
Λίγο πριν συγκρουστούν, οι γυναίκες μπήκαν ανάμεσα τους και τους παρακάλεσαν να σταματήσουν ή να τις σκοτώσουν. Τελικά, οι Ρωμαίοι και οι Σαβίνοι συμφιλιώθηκαν και ένωσαν τις πόλεις τους.
Οι Σαβίνοι (Sabini) ήταν αρχαίος λαός της αρχαίας Ιταλίας . Η γλώσσα τους (Sabellic) ανήκε στις ιδοευρωπαικές γλώσσες και είχε πολλές ομοιότητες με της Οσκάνης και της Ούμπρια. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι Σαβίνοι με τους Ρωμαίους είχαν πολλές ομοιότητες στην θρησκεία και τη μυθολογία τους. Στην πραγματικότητα οι Ρωμαίοι πήραν τους θεούς των Σαβίνων και τους ενσωμάτωσαν στην δική τους θρησκεία. Η περιοχή που ζούσαν ήταν δίπλα στον ποταμό Τίβερη.
Για την προελευσή τους υπάρχουν πολλές απόψεις. Σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα αλλά και άλλους Ρωμαίους ιστορικούς, όπως ο Porcius Cato και ο Gaius Sempronius, θεωρούσαν την προέλευση των Ρωμαίων Ελληνική[1], παρά το γεγονός ότι οι γνώσεις πάνω στην προέλευση τους προέρχεται από την μυθολογία. Για τους Σαβίνους ο Διόνυσος ο Αλικαρνασσεύς μας λέει ότι επί βασιλείς Λυκούργου στην Σπάρτη μια ομάδα εποίκων Λακεδαιμόνιων ήρθε στην περιοχή και ίδρυσε την πόλη Φορονία και οι Σαβίνοι προέρχονταν από αυτούς[2]. Ο επιφανής ιστορικός Μάρκος Τερέντιος Βάρρων (116 – 27 π.Χ.), ισχυριζόταν ότι οι Ρεατίνοι Σαβίνοι ονομάζονταν και ήταν Αρκάδες[3]. Άλλος ιστορικός υποστηρίζει ότι ήταν Ούμπρι και άλλαξαν το όνομα τους όταν μετανάστευσαν εκεί. Ο Porcius Cato υποστήριξε ότι το όνομα τους προέρχεται από τον Σάμπους γιο του θεού Σάγκου[4].
Ο Θουκυδίδης μας πληροφορεί ότι "Ιταλίας και Σικελίας το πλείστον πελοποννήσιοι" [Πελοπ. Πόλεμος Α' 12, 4 ] Ιταλία εννοεί την εκτός Σικελίας χώρα. Λέει ο Πλούταρχος για τους Σαβίνους:
«Τώρα οι Σαβίνοι ήταν ένας πολυπληθής και πολεμοχαρής λαός και ζούσαν σε ατείχιστες πόλεις, σκεπτόμενοι ότι τους άρμοζε, αφού ήταν άποικοι Λακεδαιμόνιοι να είναι θαρραλέοι και ατρόμητοι»
[«Βίοι» , Ρωμύλος, XIV]
Βιβλιογραφία :
- Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς,Roman Antiquities, Βιβλίο 1,
- Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς,Roman Antiquities, Bιβλίο 2, 49
- Πατριδογνωσία, τ. 84, σελ. 3041-3043, 21 Σεπτεμβρίου 2003
- Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς,Roman Antiquities, Βιβλίο 2, 49
Πηγή 1 / Πηγή 2
