Πολλοί αρχιτέκτονες κατάλαβαν ότι το θέατρο της Επιδαύρου είχε κάτι ιδιαίτερο και προσπάθησαν να το αντιγράψουν, χωρίς όμως την ίδια επιτυχία.
Για χρόνια επιστήμονες προσπαθούσαν να εξηγήσουν την ιδιαιτερότητά του. Την απάντηση έδωσαν ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια, σύμφωνα με τους οποίους το μυστικό βρίσκεται στα καθίσματα.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα καθίσματα από ασβεστόλιθο φιλτράρουν τον ήχο. Καταστέλλουν τους ήχους με μικρές συχνότητες, όπως τους ψιθύρους των θεατών και το θρόισμα των φύλλων, επιτρέποντας στους ηθοποιούς να ακουστούν καλύτερα. Οι ήχοι με υψηλές συχνότητες από τους ηθοποιούς που βρίσκονται στη σκηνή, ανακλώνται στους θεατές.
Σύμφωνα με τις μετρήσεις του καθηγητή στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Woodruff στην Ατλάντα, Nico Declercq, οι ήχοι με συχνότητα μικρότερη των 500 Hz εξασθενούσαν και δεν ακούγονταν, ενώ οι συχνότητες άνω των 500 Hz ακούγονταν κανονικά.
Οι αυλακώσεις στην επιφάνεια των καθισμάτων λειτουργούν όμως, ως φυσικές ακουστικές παγίδες. Αυτό επηρεάζει τις φωνές των ηθοποιών με χαμηλή συχνότητα, με αποτέλεσμα να μην ακούγονται καλά από τους ακροατές.
Οι ερευνητές όμως, ανέφεραν ότι οι άνθρωποι αναπληρώνουν το τμήμα που δεν άκουσαν καλά, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος ανασυνθέτει τις συχνότητες που λείπουν. «Υπάρχει ένα νευρολογικό φαινόμενο, που ονομάζεται εικονικό βήμα και επιτρέπει στο ανθρώπινο μυαλό να ανακατασκευάσει μια ηχητική πηγή ακόμα και υπό την απουσία των τόνων χαμηλότερης συχνότητας», εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας Nico Declercq.
Παράλληλα, θεωρούν ότι το κοινό πιθανότατα μπορεί να αλλάξει την ακουστική του θεάτρου, καθώς οι διάφοροι σωματότυποι επηρέαζαν τη διάδοση του ήχου, κάτι όμως που δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια εξαιτίας της ανομοιογένειας του ανθρώπινου σώματος.
Άλλοι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αιτία της καλής ακουστικής του θεάτρου ήταν ο αέρας του τόπου, που φυσάει κυρίως από τη σκηνή στο ακροατήριο, ενώ άλλοι πίστευαν ότι έφταιγαν οι μάσκες που φορούσαν λειτουργούσαν ως μεγάφωνα.
Πηγή
