Από που προέκυψε η λέξη κρασί και η φράση «Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα»;

Το κρασί ονομάζεται "οίνος. Πώς καταλήξαμε όμως να τον λέμε "κρασί";

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κρασί πολύ πιο δυνατό από το σύγχρονο. Επειδή ήταν και της φιλοσοφίας "μέτρον ἄριστον" συνήθιζαν να το ανακατεύουν με νερό, ώστε να μην τους μεθάει και να το απολαμβάνουν σιγά -σιγά. Το ρήμα που σημαίνει "ανακατεύω" στα αρχαία είναι το "κεράννυμι". Η μετοχή του Παρακειμένου μας δίνει τον τύπο "κε-κρα-μένος" (αυτός που έχει ανακατευθεί), ενώ το ουσιαστικό που παράγεται είναι η "κρᾶ-σις".Βλέπετε τώρα από πού προέκυψε η ρίζα της λέξεως (ΚΡΑ); Κι έτσι έχουμε: "κρα - σί".

Η Ελληνική γλώσσα, ωστόσο, είναι τόσο πλούσια, ώστε για κάθε ιδιαίτερο "ανακατεύω" έχει και διαφορετική λέξη. Δηλαδή :

"κεράννυμι"= ανακατεύω υγρό με υγρό.
"φύρομαι" = ανακατεύω υγρό με στερεό (π.χ. "αιμόφυρτος").
"μίγνυμι" = ανακατεύω στερεό με στερεό (π.χ. "μίγμα").

Ας πούμε, λοιπόν, πριν τσουγκρίσουμε τα ποτήρια με το κρασάκι μας "εὐοῖ εὐάν!", όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας... είναι άλλωστε το επιφώνημα από το οποίο προκύπτει το..."εβίβα"!

Γνωρίζετε από πού προήλθε η φράση «Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα»;

Το 382 π.Χ. οι τρεις Θηβαίοι ολιγαρχικοί Αρχίας, Λεοντιάδας και Φίλιππος, ζήτησαν την βοήθεια της Σπάρτης για να καταλάβουν την εξουσία στη Θήβας. Η Σπάρτη έσπευσε στη Θήβα με τον στρατηγό Φοιβίδα και κατέλαβε την Καδμεία, την ακρόπολη της πόλης, παραδίδοντας στην συνέχεια την εξουσία στους τρεις ολιγαρχικούς. Ο Πελοπίδας τότε σε συνεργασία με τους δημοκρατικούς Θηβαίους οργάνωσε συνωμοσία που οδήγησε στην δολοφονία των τριών αρχηγών τρία χρόνια αργότερα.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αρχίας διασκέδαζε στο σπίτι του συνεργάτη του Φυλλίδα και κατά την διάρκεια του συμποσίου δέχτηκε μία επιστολή. Η επιστολή τον προειδοποιούσε για την συνωμοσία και πως κινδύνευε να τον σκοτώσουν εκείνη την ημέρα. Ο Αρχίας όμως προτίμησε να συνεχίσει την διασκέδαση του και άφησε την επιστολή για τη διαβάσει την επομένη ημέρα, λέγοντας την παροιμιώδη φράση: «Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα». Την ίδια νύχτα εισέβαλαν στο σπίτι του Φυλλίδα οι σύντροφοι του Πελοπίδα σκοτώνοντας τον μαζί με άλλους ολιγαρχικούς παρευρισκομένους.



Πηγή1 / Πηγή2