Η σειρά «ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» παρουσιάζει την ιστορία του υλικού και της παραγωγής του, όλη την επίπονη επεξεργασία του αγάλματος, του νομίσματος, των εργαλείων, που έχει ξεκινήσει πολύ πριν από το εργαστήρι του Τεχνίτη. Στις μέρες μας, η Αρχαιολογία ανακαλύπτει, όπως η Βιολογία, τη γενετική της. Και η τεχνολογία του 20ου αιώνα μαθαίνει να μην περιφρονεί τα διδάγματα της Αρχαίας τεχνολογίας.
Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς με τον τίτλο «ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ» αναφέρεται στα απλά μέσα μεταφοράς και τους τύπους σκαφών που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, για να κινηθεί σε λίμνες και ποτάμια, αργότερα παραλιακά στη θάλασσα και μεταγενέστερα ταξίδια στην ανοιχτή θάλασσα.
Αυτά που προσδιόριζαν τον τύπο του πλωτού μέσου, ήταν τα υλικά που διέθετε, τα εργαλεία με τα οποία μπορούσε να επεξεργασθεί αυτά τα υλικά και οι τεχνολογικές του δυνατότητες. Η Ναυπηγική εξελίσσεται από το 3. 000 π. Χ. έως την ελληνική τριήρη και τις ολκάδες. Το Ομηρικό πλοίο ταξιδεύει τους ήρωες του Τρωικού πολέμου κι ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ μιλά στους Έλληνες «... με μάτια κοκκινισμένα απ' του κυμάτου την αρμύρα κι από το μεστωμένο πόθο να ξαναδεί τον καπνό που βγαίνει από τη ζεστασιά του σπιτιού του, και το σκυλί που γέρασε προσμένοντας στη θύρα...»
Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς με τον τίτλο «ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ» αναφέρεται στα απλά μέσα μεταφοράς και τους τύπους σκαφών που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, για να κινηθεί σε λίμνες και ποτάμια, αργότερα παραλιακά στη θάλασσα και μεταγενέστερα ταξίδια στην ανοιχτή θάλασσα.
Αυτά που προσδιόριζαν τον τύπο του πλωτού μέσου, ήταν τα υλικά που διέθετε, τα εργαλεία με τα οποία μπορούσε να επεξεργασθεί αυτά τα υλικά και οι τεχνολογικές του δυνατότητες. Η Ναυπηγική εξελίσσεται από το 3. 000 π. Χ. έως την ελληνική τριήρη και τις ολκάδες. Το Ομηρικό πλοίο ταξιδεύει τους ήρωες του Τρωικού πολέμου κι ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ μιλά στους Έλληνες «... με μάτια κοκκινισμένα απ' του κυμάτου την αρμύρα κι από το μεστωμένο πόθο να ξαναδεί τον καπνό που βγαίνει από τη ζεστασιά του σπιτιού του, και το σκυλί που γέρασε προσμένοντας στη θύρα...»