Στον Έβρο, κοντά στο Διδυμότειχο και στην Ορεστιάδα υπήρχε ένας τύμβος ύψους 7,50 μέτρων και διαμέτρου 60 μέτρων. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γήλοφους της περιοχής από το ύψος του οποίου φαίνονταν τα βουνά της βουλγαρικής Ροδόπης και η περιοχή του Κυπρίνου. Το 1998 ένας κάτοικος του χωριού Μικρής Δοξιπάρας, ενημέρωσε τους αρχαιολόγους για την ύπαρξη του. Το 2002 ξεκίνησαν οι ανασκαφές από τους αρχαιολόγους Διαμαντή Τριαντάφυλλο και Δόμνα Τερζοπούλου, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι με τη σπουδαία ανακάλυψη.
Μέσα στον τύμβο ανακαλύφθηκαν τροχοί από 4 άμαξες και οστά από πέντε άλογα. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν ακόμα τέσσερις μεγάλους λάκκους, στους οποίους υπήρχαν υπολείμματα της καύσης των νεκρών και κτερίσματα, όπως κομμάτια σχοινιού, φιτιλιού, απανθρακωμένα καρύδια και κουκουνάρια. Ήταν η πρώτος τάφος που ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα, όπου οι άμαξες ήταν θαμμένες μαζί με τα άλογα τους σε ανθρώπινο τάφο.
Σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα, ο τύμβος χρονολογείται στη ρωμαϊκή εποχή. Εκείνη την περίοδο, οι πλούσιοι γαιοκτήμονες επέλεγαν να ταφούν σε τύμβους κοντά στα κτήματά τους. Ο συγκεκριμένος τύμβος δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και ανήκε σε μια οικογένεια γαιοκτημόνων, οι οποίοι σύμφωνα με τα ευρήματα, ασχολείτο με το κυνήγι αγριογούρουνων. Όταν τα μέλη της οικογένειας πέθαναν, αποτεφρώθηκαν μέσα σε λάκκους του τύμβου και ενταφιάστηκαν μαζί με τα άλογα και τις άμαξες, με τις οποίες οι συγγενείς μετέφεραν τους νεκρούς στον χώρο ταφής.
Τα μέλη ήταν τρεις άνδρες και μια νεαρή γυναίκα και πέθαναν διαδοχικά. Η ύπαρξη των αλόγων και των αμαξών συμβόλιζε τον πλούτο και την κοινωνική θέση της οικογένειας, η οποία πιθανόν ζούσε σε γειτονική αγροικία ή στον οικισμό Δόξα.
Ο τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας- Ζώνης δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα ως αρχαιολογικός επισκέψιμος χώρος. Οι αρχαιολόγοι έχουν ζητήσει να κατασκευαστεί μουσείο, ώστε να εκτεθούν τα ευρήματα, τα οποία αποτελούν μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στη Βόρεια Ελλάδα. Ωστόσο, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν τον χώρο των ανασκαφών και να δουν από κοντά τους σκελετούς των αλόγων, τις άμαξες και τις καύσεις των νεκρών. Ο τότε αρχαιολόγος και υπεύθυνος της σκαπάνης και νυν επίτιμος έφορος αρχαιοτήτων Διαμαντής Τριαντάφυλλος μετά την ανακάλυψη διακρίθηκε και βραβεύτηκε. Μάλιστα το μουσείο του Λούβρου σε ειδική εκδήλωση στο Παρίσι το 2006 τον τίμησε για την δουλειά του με την ευχή σύντομα τα ευρήματα να φιλοξενηθούν στο μουσείο που θα γινόταν στη Δοξιπάρα.
