Στο Ιρλανδικό βιβλίο Leadharcadhal που αναφέρεται το 1.240 π.X. σημειώνεται ότι έφτασαν στο νησί της Ίριδος Ο Θαύμας θεός του Πόντου και η Ηλέκτρα κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης.
Στο βιβλίο "Ηistory and Topograpghy of Irand" του Τζιράλτους ντε Μπάρι αναφέρεται ότι ο Έλληνας πρίγκιπας Παρθολός έφτασε στο νησί συνοδευόμενος από 24 ζεύγη Ελλήνων μεταξύ των οποίων και οι τρείς γιοί του με τις συζύγους τους, αποβιβάστηκαν στον Κόλπο Κένμαρ και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Δουβλίνου. Σε 300 χρόνια έγιναν 5.000, αλλά οι περισσότεροι πέθαναν από επιδημία και θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο έξω από το Δουβλίνο.
Στο βιβλίο «Γενική Μυθολογία» του Φ. Ζιρώ και του Ζ. Ρόθ φέρεται ότι έφτασαν στην Ιρλανδία Έλληνες Δαναοί θείας καταγωγής με ρομφαίες και δόρατα καθώς και την «πέτρα της μοίρας» που έφεραν από το σπήλαιο του Διός στο όρος ‘Ιδη της Κρήτης. Εκεί ο Μίνωας ξαγρυπνούσε σε κάθε 9 χρόνια περιμένοντας την επιφοίτηση του Διός για να νομοθετήσει και να κυβερνά σωστά το λαό του.
Στη συλλογή «Αρχαίες Ιρλανδικές Ιστορίες» αναφέρεται ότι οι Δαναοί που ζούσαν στα βόρεια του νησιού έχτισαν τέσσερις πόλεις : τη Φαλία, τη Γορία, τη Μυριλα και τη Φίδια.
Στην περιοχή Άραν της Βόρειας Ιρλανδίας σώζονται τα κυκλώπεια τείχη. Πολλοί Ιρλανδοί καυχώνται ότι είναι απόγονοι των Κελτών που έφτασαν στο νησί τον 3ο αιώνα προ Χριστού, όμως και οι Κέλτες ήταν ελληνογενείς πήραν το όνομα τους από τον Κέλτο γιό του Ηρακλή και της Κελτινής κόρης του βασιλιά Βρετανού της Βρετάνης στη Βόρεια Γαλλία, είτε από τους Κέλητες ίππους των αρχαίων Ελλήνων, μετά εγκαταστάθηκαν στο νησί οι ΠΙκτοί από την Καλυδώνα όμως σχεδόν όλοι οι Καλληδόνες ήσαν Έλληνες.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το άρθρο του Ρένου Θ. Κυριακίδη, Φυσιογνώστη στο περιοδικό «Ενατενίσεις»
