Στην Ελληνική μυθολογία ο Πελίας ήταν γιος ήταν γιος της Τυρούς και του Ποσειδώνα. ο Πελίας ήταν δίδυμος αδελφός του Νηλέα και αδελφός του Αίσονα.Ο Πελίας και ο Νηλέας εγκαταλείφθηκαν όταν ήταν βρέφη και ανατράφηκαν από μία φοράδα και στη συνέχεια από κάποιον βοσκό. Αργότερα αναγνωρίστηκαν από τη μητέρα τους και φιλονικούσαν και τη βασιλεία.
Ο Πελίας έδιωξε τα αδέλφια του και έγινε βασιλιάς στην Ιωλκό της Θεσσαλίας, όπου πήρε για σύζυγο την την Αναξιβία και απέκτησε τέσσερις κόρες τις γνωστές ως Πελιάδες (τις Πεισιδίκη, Πελοπία, Ιπποθόη και Άλκηστη), και ένα γιο, τον Άκαστο.
Μία μέρα έφτασε στην Ιωλκό ο Ιάσονας, φορώντας μόνο ένα σανδάλι γιατί το άλλο το είχε χάσει όταν πέρασε τον ποταμό.
Ο Πελίας φοβήθηκε ότι θα τον εκθρονίσει γιατί σύμφωνα με το χρησμό ,ο θρόνος θα κινδύνευε από έναν "μονοσάνδαλό" οπότε του ανέθεσε την δύσκολη αποστολή να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας,μία προσταγή που ήταν η αιτία για την περίφημη Αργοναυτική εκστρατεία.
Αργότερα ο Ιάσονας επέστρεψε με τη Μήδεια και θέλησε να εκδικηθεί τον Πελία για όσα είχε κάνει στον πατέρα του, μιας και ο Ιάσονας ήταν ο γιος του Αίσονα.
Η Μήδεια ανέλαβε να ικανοποιήσει την εκδικητική του μανία και μπροστά στις κόρες του Πελία έσφαξε ένα κριάρι και αφού το έκοψε σε μικρά κομμάτια το μετέβαλε με κάποια μαγικά φίλτρα και μαγιά σε ζωντανό κριάρι, δείχνοντας ότι μπορεί να επαναφέρει κατά τον ίδιο τρόπο σε νεανική ηλικία κάθε γεροντικό οργανισμό.
Οι κόρες του Πελία το πίστεψαν, προσδοκώντας τη μετατροπή του πατέρα τους σε νέο τον κατάσφαξαν, αλλά ο Πελίας δεν ξαναγύρισε στη ζωή.
Οι Πελιάδες καταλήφθηκαν από φρίκη για το έγκλημα που είχαν διαπράξει και κατέφυγαν στην Αρκαδία.
Ο Άκαστος ο γιος του Πελία που ανέβηκε στο θρόνο, έδιωξε από την πόλη τον Ιάσονα και την Μήδεια, και μετά μάζεψε τα λείψανα του πατέρα του και έκανε μία μεγαλοπρεπή κηδεία.
Επίσης οργάνωσε πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες προς τιμήν του, στους οποίους έλαβαν μέρος οι άριστοι από τους Έλληνες ήρωες της εποχής, όπως οι Διόσκουροι, ο Άδμητος, ο Βελλεροφόντης και άλλοι.
Βιβλιογραφία: Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
