Ο Ήλιος έλειπε από τη μοιρασιά στο καθιερωμένο ταξίδι του, έτσι οι υπόλοιποι θεοί ξέχασαν να του βάλουν κλήρο. Ο Δίας όταν το έμαθε, ήταν πρόθυμος να κάνει νέα διανομή, αλλά όταν το άκουσε ο Ήλιος δεν τον άφησε, γιατί έβλεπε να ξεφυτρώνει από τη θάλασσα νέα Χώρα.
Ζήτησε να γίνει δική του η γη που θα αναδυόταν από τη θάλασσα κατά την ανατολή του επόμενου πρωινού.
Έτσι αναδύθηκε ένα πανέμορφο καταπράσινο νησί η Ρόδος, και ο ήλιος συνεπαρμένος από την ομορφιά της την έλουσε με τις ακτίνες του. Εκεί ο Ήλιος με τη Νύμφη Ρόδο γέννησε εφτά τους Ηλιάδες: τον Όχιμο, τον Κέρκαφο, τον Μάκαρ, τον Ακτίονα, τον Τενάγη, τον Τριόπα, τον Κάνδαλο και μια κόρη την Ηλεκτρυώνη.
Ο Κέρκαφος γέννησε τρείς γιούς τον Κάμιρο, τον Ιάλυσο και τον Λίνδο, που μοίρασαν το νησί σε τρία μέρη και ο καθένας είχε τη δική του πόλη που πήρε το όνομά του.
Η αγάπη του Ήλιου για τη Ρόδο εξηγείται με την ηλιοφάνεια που έχει σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου.
Πρώτοι κάτοικοι της Ρόδου θεωρούνται οι Τελχίνες, το όνομά τους προέρχεται από το «θέλγω» δηλαδή γόητες, μάγοι. Παράγουν τα νέφη, τη βροχή, το χαλάζι, και αλλάζουν τη μορφή. Είναι τρομεροί στις τέχνες και αυτοί είναι αυτοί που κατασκεύασαν τα πρώτα αγάλματα των Ολυμπίων θεών στη Ρόδο.
Σύμφωνα με το στράβωνα είχαν έρθει από την Κρήτη και την Κύπρο πράγμα που θυμίζει τις πρώιμες αποικίσεις στη Ρόδο.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την πηγή
